Gnigni.. Tnx for the Wing, eerst dacht ik: Waar bemoei jij je mee (recalcitrant wezentje hè) Vlak daarna, gewoon doen. Kijken waar het schip strandt. Meteen daarop werden alle muurtjes in hoog tempo opgemetseld... En daar zaten we dan... Volledig uitgeput, uitgeluld en te vechten in ons zelf. Open en eerlijk wou ik het spelen. Het over voelen hebben. Als we dan uiteindelijk toch weer lachen en bij muziek uitkomen is het dus eigenlijk allang best. Het begon erop te lijken dat we naar werk gingen breien. En laat ik daar nou net een broertje dood aan hebben. Het komt zoals het komt. Met open vizier! Kadadoeng kadadoeng kadadoeng (lijkt het op galop?) Ik zal nog eens wat zeggen; Ik denk altijd dat het gras groener is elders, de lakens witter en zachter... Kortom, heb nogal de neiging tot vlucht en wegloopgedrag.... Koop een bus! :D ik ga maar weer eens voor dichterbij. En voor mezelf verderop... Maar dan anders.