Ik ben van halverwege de vorige eeuw.
Het bourgondische heb ik van mn vader, maar met n twist. Hij kon het beter dan ik.
Mijn moeder verafschuwde drank, had ze niets mee. De vroege feestjes die ik meemaakte waren ook altijd leuk, later vond ik moeder toch spelbreker.
Pas sinds haar verscheiden weet ik dat ma al die tijd aan de pilletjes heeft gezeten, van de huisarts, mother’s little helper zongen de stones al.
Ik hou van ze beide, ik ben wie ze waren. Hoort vaag, maar soit.
Never give up, Fabi, is t enige wat ik nog meer kan zeggen.