KRC

@Kannietmeer, Zeker op jonge leeftijd gaan statistisch gezien vrouwen vaker naar de huisarts, gemakshalve tel ik "geruststellen" maar niet mee. ' Wat je zegt over de dossiers en dat er vervelende spelletjes worden gespeeld begrijp ik nog steeds niet. ' Kan ik niet goed uitleggen in een paar woorden. Ik kreeg het middel niet omdat ik het zo graag wilde. Toen het mis ging, werd er aardig wat gerationaliseerd. Het medisch dossier kan dienen als verdediging voor het handelen van de arts ... En de verstrekking van het middel is gekoppeld aan het dossier, en je komt er niet altijd met het verwijderen van een paar regels ... en <regel verwijderd> <regel verwijderd op verzoek patiënt> door het hele dossier, dat gaat toch niet goed. Ik denk dat je zelf een (grotendeels) positieve ervaring hebt met het fenomeen arts (ik herinner me ook iets over een antidpressivum, die zal je wel min of meer op jouw verzoek zijn voorgeschreven). Bij het woord "arts" krijg ik eerder een rood waas voor de ogen ... ' Maar je hebt gelijk dat je altijd wel bij een huisarts terecht kan in geval van nood, maar ik weet ook zeker dat je nooit kan verwachten dat je dan echt de beste hulp krijgt. Dat is in zo'n senario gewoon niet mogelijk. ' Als ze toch geen positief beeld van je kunnen krijgen en ze geen idee hebben wat er werkelijk speelt betreffende je lichamelijke functioneren ... voor je het weet mag je naar de psychiater, i.p.v. dat je een goede verwijzing krijgt. En dan heb je hier dus lokaal dat hechte clubje waar alle huisartsen elkaar kennen ... Een arts vertrouwen is één van de gevaarlijkste dingen die je in je leven kunt doen. Onderliggende lichamelijke problemen waar je geen behandeling voor kunt krijgen (dan heb ik het niet over "ontwennen") kunnen wat dat betreft veel verzieken. Iatrogene schade als gevolg van medische fouten ... het moet al gauw wat anders zijn ...

@Kannietmeer, Man ... ´ maar in veel gevallen wordt er voor behandeling waar dan ook een verwijzing van de huisarts gevraagd. ´ moet ie dat wel willen, en dan niet met een foute verwijsbrief ... beter voor eigen rekening goed naar de specialist, dan een halfbakken verwijzing. Je kunt ook als passant terecht bij een huisarts, al willen ze dat vaak niet ... ´Wat bedoel je met vervelende spelletjes spelen? Koppelen van recepten aan het dossier? ´ Een middel wordt voorgeschreven, en zonder dat dossier heb je natuurlijk de ´bron´ voor dat middel niet ... dan kan er wat rommel in het dossier komen etc. Het dossier dat dient als juridische verdediging van de huisarts etc. Ik weet het, vrouwen hebben wat vaker een band met de huisarts. Als kind heb ik maar één of twee keer een huisarts gezien. Kinderziektes, griep, buikgriep maar daar helpt geen huisarts tegen ...

@Kannietmeer, Daarvan heb ik in het verleden ladingen van voorgeschreven gekregen; ik kreeg zelfs nog een herhalingsrecept mee voor 3 maanden. Gaat natuurlijk niet eeuwig mee, maar ik hou het zowiezo niet eeuwig vol. Ze kunnen inderdaad hele vervelende spelletjes spelen; koppelen van de recepten aan het dossier etc. Nog even een opmerking: het idee dat je een huisarts nodig hebt is mij wezensvreemd. In de eerste 40 jaar van mijn leven heb ik bijna nooit een huisarts gezien en in het algemeen deed het meer kwaad dan goed ...

Ik heb nu dus wel het adres van een Duitse internet apotheek, maar om een Nederlandse arts zover te krijgen dat de Librium het voorschrijft ... dat kan nog wel eens lastig zijn. Mede ook omdat ik nu geen huisarts heb en het dossier in de papierversnipperaar is gegaan ... Ik heb natuurlijk wel wat documentatie van de Rivotril, maar dat werd vroeger ook niet altijd bijgehouden.

Mijn ervaring is wel uniek. Ik heb voor mij wel de ergste huisarts in Nederland gehad. Cumulatieve iatrogene schade. Laat ik het kort houden. Je krijgt een hele andere reactie van artsen als ze zelf verslavingsgedrag vertoont/ je zelf om het middel vraagt vanwege bv stress. Dan is het duidelijk. Als een arts zelf het initiatief genomen heeft tot voorschrijven, voor iets heel anders ... Denk je dat je ooit de juiste diagnose "iatrogene schade" veroorzaakt door "medisch fouten" krijgt ? Niet dus. Het moet wat anders zijn ... ' Ben je bang om af te bouwen '' Mijn lichamelijke gezondheid is afgebouwd. Angst is wel het minste probleem. Er wordt al helemaal niet meer "gewoon normaal doorgeleefd". Wat ik heb is inderdaad "niet invoelbaar". Daar is wel intensief naar toe gewerkt. En dat valt inderdaad buiten het bestek van het thema van dit forum. En dat snap ik, je wilt benzo coach worden/zijn.

@Kannietmeer, In de kern werken artsen zoals ze het vak geleerd hebben. Rationaliseren kunnen ze heel goed.Niets menselijks is hen vreemd. Ook niet psychische stoornissen ... Vaak is het zo dat zolang je goed behandeld bent, ze dat ook blijven doen. Wel alert blijven. Maar als het éénmaal misgaat ... soms gaan ze dan los. Het is erg als je er te laat achter komt. Wat ik heb, dat schijnt niet te kunnen ...

Het zijn vaak van die koninkrijkjes, ze doen wat ze willen. En wat benzodiazepines betreft geldt inderdaad: "tevreden gebruiker" "psychisch of psychiatrisch" "het is een verslaving" Ik kan er nog meer over schrijven, maar in Nederland is zeker de huisarts nog altijd God. Wie tikt ze immers op de vingers ? Je kunt maar beter ongelofelijk doortrapt en bij de pinken zijn, als ze eenmaal die spelletjes met de pillen beginnen ... En die machtspositie, zeker die huisartsen zijn allemaal collega's , en die vertrouwen ze vaak onvoorwaardelijk ... gewoon een beerput.

Het is niet in de eerste plaats een kwestie van de opleiding. Hoewel ik denk dat het van de universitaire studie geneeskunde>huisartsenopleiding>praktiserend huisarts steeds erger wordt. Dit is Nederland. In de gezondheidszorg is de afgelopen 40 jaar maar weinig veranderd. "medicijnen" hebben alleen therapeutische effecten en de bijwerkingen die in de Nederlandse bijsluiter staat. Je kunt wel allerlei rechten hebben volgens de WGBO, maar die huisartsen eisen al gauw vertrouwen. In de huisartsenpraktijk komt het al gauw neer op diagnose=prognose=behandeling=wat de arts je waard vindt. diagnostiek huisarts.pdf

@Kannietmeer, lat ik nou net gevoelig zijn voor de vloeibare vorm.... Ik heb al een mail gekregen van de internationale apotheek (Orly), Librium ' Dit geneesmiddel valt onder de verdovende middelen wet, om deze geneesmiddelen te mogen verhandelen is een speciale vergunning nodig, deze hebben wij (nog) niet.' Er zijn mensen die het wel kunnen krijgen.

@Annie87, Huisartsen schrijven het niet zo vaak voor, maar het gebeurt af en toe toch. ' Ik wilde zo graag naar psychiatrie want ik dacht; daar hebben ze er verstand van! Psychiaters zijn heel goed in het toekennen van psychiatrische diagnoses, en ze kunnen pillen 'therapeutisch' vooschrijven. Meer weten ze ook niet. Hooguit dat het eigenlijk niet goed is wat ze doen. @Kannietmeer, ' Op 15 maart zie ik een voor mij nieuwe psychiater. Was de eerste kans om hem te zien. Dus ik ben alvast begonnen met afbouwen. Ben benieuwd hoe hij reageert. Zie er tegenop want ik heb dus al 1,5 jaar niemand gezien, geen huisarts of psychiater. Ik heb gewoon geen zin in een gesprek met een hoop ongeloof of ontkenning. Ben gewoon bang... dat is het .... trauma speelt hier ook weer mee. ' Ik kan het me voorstellen ! Ik heb dus een keer telefonisch met een neuroloog gesproken. Dat bevestigt dat artsen zeker in Nederland alleen maar klinisch kunnen denken. Als ze fysiek niets vinden mag je al gauw naar de psychiater, want dan zal het wel tussen de oren zittten. En pillen hebben alleen therapeutische eigenschappen, en bijwerkingen die niet in de bijsluiter staan bestaan niet. Wat dat betreft lijken alle Nederlandse artsen één pot nat. Iatrogene schade ? Toch niet in Nederland ! Wij zijn zo goed ! https://www.ntvg.nl/artikelen/afhankelijkheid-en-abstinentieverschijnselen-bij-gebruik-van-benzodiazepinen/volledig is wel een heel gedateerd verhaal. Als je het middel maar uit het lichaam krijgt dan is het ergste zo over ...

@Kannietmeer, dat was inderdaad het idee. Of het zou werken, geen idee.

@Kannietmeer , het idee was: voor "afbouwen" (van clonazepam), maar dat verandert je antwoord niet. Iemand heeft hier ooit eens het web adres van een Duitse internetapotheek geplaats, maar een beheerder heeft dat weer verwijderd.

@Kannietmeer en anderen, Ik heb even rondgekeken naar de mogelijkheid om Librium uit Duitsland te halen aangezien het in Nederland uit de handel is. Permanent. Een hele tijd terug las ik iets over iemand die het uit Duitsland haalde. Nu heb ik een paar Duitse internetapotheken gezien die wel medicijnen waarvoor recepten nodig zijn leveren, maar geen levering naar het buitenland ! DocMorris beantwoord geen emails. Wat de internationale apotheek/regenboogapotheek betreft : https://www.regenboogapotheek.nl/voor-professionals/chloordiazepoxide-librium/ Daar kom je ook niet verder mee ? Iemand een idee ?

@madeliefje, Je zou natuurlijk slaaphygiëne kunnen proberen. De nachten dat je wel slaapt, korter slapen. Bijv. maximaal 8 of 6 uur. En overdag bezig blijven, geen koffie (thee?), regelmatig leven. Misschien kun je dan wel bijna elke nacht slapen. Het kan zijn dat het niet werkt, en makkelijk zal het zeker niet zijn. " Is dit het gevolg van het afbouwen en hoe lang kan dit nog duren? " Dit valt al gauw in de catergorie "het duurt zolang als het duurt". Mijns inziens heb je de beste kansen op spoedig herstel als je gewoon gezond en normaal door blijft leven ... Niet lullig bedoeld, maar "ziek zijn" heeft al gauw zijn eigen dynamiek.

@Aliese, Ik ga er maar even van uit dat je Nederlandse bent. Dat soort zaken kunnen gebeuren. De huisarts heeft een zorgplicht, zie ook de WGBO (wet). Dat betekent dat hij na langdurig gebruik niet zomaar mag stoppen met het voorschrijven van dat middel. 8 jaar is lang, ik vraag me of in welke mate er sprake is van fysieke afhankelijkheid. Als die er echt is, is een paar weken te kort. 15 mg is overigens een hoge dosering, en dat hij dat zolang dagelijks heeft voorgeschreven was waarschijnlijk een teken dat het geen goede arts was. Ik zou zeggen: denk er eens over na. Wil je stoppen, denk je zonder te kunnen functioneren, en hoeveel tijd wil je er voor uit trekken ? Mijn suggestie is om het gesprek met de arts aan te gaan en iemand mee te nemen die je steunt en die voor je opkomt/een bemiddelende rol kan vervullen. Hou in gedachten dat je ook rechten hebt.