Vie

Wie kwam er laatst met het briljante idee om een soort ruilbeursdraadje aan te maken? Ik koop nooit kleding, krijg altijd de afgedragen dingen van mijn zus, die zij net niet goed genoeg meer vindt voor kantoor. Vaak zitten daar leuke dingen tussen, maar ze heeft een iets chiquere smaak dan ik, dus ik zit met bijvoorbeeld een verzameling zijden blouses maat 38/40. Zonde om weg te gooien, maar ik draag nooit bloesjes. En nog zowat spullen. Har, leuk om te lezen hoe jij je vriendin waardeert! Verder wens ik iedereen weer een droge dag toe. Het weer ziet er in ieder geval iets beter uit dan gisteren. Er is hier in de tuin een populier (geloof ik) omgeknakt, nu is de buurman er met zijn elektrieke zaag. Wat een pestherrie!

Houtje als je minder zou schrijven voor de mening van 1 persoon, konden we allemaal wel meteen inpakken. Ik zou zeggen, doe precies waar jij behoefte aan hebt. En van mij ook veel . Jij doet het op jouw manier, er is niemand die mag of kan zeggen dat je het anders moet doen. Je kan hooguit een tip aannemen, en daar ben je nooit te beroerd voor geweest, als een raad goed was. Een ander zeggen dat zij of hij het anders moet doen, dat kan niet. Alleen maar omdat diegene zijn methode als de beste ervaart. Nou, dat is fijn voor die persoon (in dit geval dus toevallig Ziza) maar het is geen manier van omgaan met elkaar om andere methodes dan meteen als not-done af te doen. Verder geef ik iedereen die vandaag haar of zijn best heeft gedaan een schouderklop om van om te vallen, kaboem, goed gedaan!

Hihi, grappig Orleando, zo'n misverstand. Gem met mij gaat het wel, ik leef gewoon bij de dag. 10 maart worden er scans gemaakt, maar voor mijn gevoel is dat nog ver weg. Met jou alles goed? Ik kreeg van mijn liefste nichtje een uitnodiging voor hyves, dus daar ga ik me nu eens in verdiepen. Een heel prettige en zo mogelijk droge dag toegewenst vandaag, niet wegwaaien, beide pootjes op de grond en bij jezelf blijven.

Orleando, het doet toch goed als iemand iets in je verhaal herkent, dan sta je niet zo alleen. Al zou ik jou en mezelf en iedereen beter gunnen! (En volgens mij kunnen we ook beter, anders waren we nooit begonnen met er iets aan te doen.) Wat mijn naam betreft, ik heet van geboorte Genevieve. Ja, ik beken het blozend, wat een vreselijke naam. Op school begonnen de kinderen me Vjef te noemen. Dat vond mijn tante (bij wie ik opgroeide) niet goed, dus die heeft er Vie van gemaakt, gewoon op zijn hollands.

Zojuist belandde ik op twee interessante sites die misschien voor anderen ook nuttig zijn. www.burnout.nl en www.depressie.nl Over het pillenverhaal weet ik weinig. Twee jaar geleden heb ik eens librium (denk ik, weet ik niet precies meer) geslikt via verslavingszorg. Gaf me wel een lekker kalm gevoel, maar ik dronk toch nog vrolijk (nou ja, vrolijk...) verder. Vorig jaar zomer ben ik gestopt omdat ik zelf vond dat het zo niet verder kon. De afkickverschijnselen vielen me erg mee, hoewel ik toch twee liter wijn per dag had gedronken. Beetje zweten, nogal moe. Dat was het eigenlijk. Dat lichamelijke vond ik de grootste drempel niet. Het was meer de geest die bleef zeuren om roes. Dat vond ik pas moeilijk, en nog steeds! Daar bestaat volgens mij geen instant-oplossing voor. De een zegt dat je alleen maar naar de AA moet gaan, de ander zegt dat je gewoon de eerste moet laten staan. Ik vind er niets gewoons aan. Ja, en ik vind het leven zonder drank fijner. Maar dat wil niet zeggen dat ik niet nog steeds graag mijn verantwoordelijkheden af wil leggen en de boel de boel laten. En of dat nu een strijd is of niet, het is een feit: ik heb in het verleden gemerkt dat ik mijn zorgen even opzij kon leggen met drank. Dat die zorgen daarmee niet werden opgelost en zelfs erger werden, was op zo'n moment niet van belang. Voor dat gevoel van: er even niet bij willen zijn, heb ik nog steeds geen compensatie gevonden. Misschien is dat dan ook maar een kwestie van accepteren dat het zo is?

Nou dat vind ik ook een lief nummer hoor Spud, "Ben" There's something you should know You've got a place to go I used to say "I and me" now it's "us" now it's "we". nu staan hier twee zeeblauwe ogen me aan te kijken omdat het slaaptijd is, dus tot de volgende keer maar weer.

Hihi, Spud, jij bent vast veel te jong om het te herkennen, maar het is een eigen variatie op een nummer van Michael Jackson, vlak voordat hij de baard in zijn keel kreeg.

It's out of my life Yes out of my life I don't know wether to laugh or cry I don't know whether to live or die But it cuts like a knife It's out of my life It's out of my hands Yes it's out of my hands To think for many years that it was there I took it for granted, was so cavalier No way that it stands! It's out of my hands So I've learned that there's no posession So I've learned that life won't wait Now I've learned that life needs expression And I did not learn too late... Zo, dit is mijn liedje voor deze avond, ik hoop dat we het allemaal droog hebben gehouden en welterusten voor straks.

Soothe, roosjes met doorns, dat zijn we allemaal. En de een prikt zich vaker dan de ander. En nu krijg ik zo'n geweldige trek in een kaassoufflé, grrrr, zo eentje die labbewabbelend van kwabbende eigenwijsheid bol blijft staan, dat ik meteen een recept ga zoeken. Misschien kom ik na het maken en eten daarvan ooit nog wel eens langs, als ik niet ben ontploft!

Safi, we blijken uitersten te zijn. Ik blijk juist zonder drank veel minder lief te zijn dan ik was, en veel meer dan vroeger (drankvroeger dus) benieuwd naar naar anderen, hoe zij denken en voelen. Angst heb ik nog steeds. Heel veel. Dat ergert me, omdat ik dit van mezelf een laffe emotie vind. Hoe belangrijk ben ik dan helemaal op deze wereld? Vergaat de wereld als ik angst/pijn heb? Ik dacht toch van niet. Om nog maar even een voorbeeld te noemen: het wantrouwen-offensief van vorige week op dit forum, heeft mij veel pijn gedaan. Ik heb toen via privé-mails, veel steun ondervonden, maar er was er maar 1 die zei: als mij dit zou overkomen, zou ik me helemaal overdonderd voelen. (Begrip is zalf op de ziel.) Voor de rest kreeg ik alleen maar de raad, om me voortaan wat liever op te stellen. Trouwens erg lief bedoeld! Maar is de wereld vergaan? Welnee. Het deed zeer. En dat was het dus eigenlijk. Een schrijnend gevoel van binnen. Ook boosheid. Het zijn alleen maar gevoelens, die gaan weer over. Mijn meeste angst komt uiteindelijk voort uit onvermogen om los te laten. Wat kan je nou uiteindelijk gebeuren? Zeg nou zelf. Wat is nou het ergste dat je kan gebeuren? En wat dan? Ik hou me nog steeds vast aan een gedicht van Jules Deelder voor zijn dochter Arie: "Lieve Arie, wees maar niet bang De wereld draait rond en dat doet 'ie nog lang" Ik kan nu hooguit angst hebben dat ik me hier niet toereikend uitdruk.

Is er dan een knop die je om kan zetten? Het lijkt wel of we onszelf daarmee reduceren tot machines. Hup, knopje om, dan zijn we weer aanvaardbaar en lief. Aanvaardbaar en lief zijn is in het begin mijn motivatie geweest om niet meer te drinken. Dat werkte niet, want ik wil helemaal niet alleen maar lief of aanvaardbaar zijn. Jullie wel? Jullie hebben toch ook je eigenschappen die misschien niet altijd even vrolijk worden aangenomen? Eigenlijk was ik met drank op erg lief en plooibaar, want ik voelde me reuze schuldig dat ik een drankorgel was, dus had ik steeds, de hele dag, te compenseren voor mijn falen. Ik schoot veel tekort want ik dronk, dus moest ik lief zijn om dat gebrek goed te maken. Ik ben in de eerste plaats gestopt met drinken omdat mijn lijf het niet meer aankon. Toen ik na een paar weken niet drinken, weer een beetje mezelf werd, ben ik wel gaan nadenken. Wilde ik steeds lief en meegaand zijn? Nee dus. Wie was ik voordat ik ging drinken? Nou, een heel direkt mens, wel soms hartelijk en aardig, maar ook direkt. Toen kwam ik dit forum tegen en de mensen die daar op schrijven. Daar heb ik veel van geleerd. Ik heb ruzie gemaakt (heel onverstandig), ik ben gewantrouwd (oww, dat deed even zeer), ik heb tips en adviezen gekregen (heel goed) en ik heb geleerd dat ik ondanks alles toch mezelf mag zijn. Niemand kan mij afnemen wat ik ben. De drank heeft mij dat wel afgenomen. Dat was mijn eigen schuld, niet die van de drankduivel. Ik hoop dat jullie begrijpen wat ik wil vertellen. Wees jezelf, sta voor wat je bent, ontdek wie je bent, doe het zonder drank en wees niet bang voor wat weerstand, of dat je niet altijd lief wordt gevonden.

Hihi Safi, ik was in het begin totaal gesmolten van die twee reebruine ogen. Hij wist precies hoe hij me moest krijgen waar hij dat wilde. Beter nog dan alle lovers die ik ooit heb gehad. Jij zelf hebt me verteld dat ik strenger moest zijn en me niet moest laten verleiden. En Tapas heeft me de klikkermethode verklapt, en dat werkte ook heel goed. Ik heb hem zelf nooit langer dan een paar uur alleen thuisgelaten, maar mijn zus heeft jarenlang een hond gehad, die thuis was als zij werkte, acht uur per dag, en dat ging goed. Maar dat was dan ook een heel kalme hond, niet elk dier kan dat. Vissen kunnen het!

Ben ik toch niet helemaal met je eens hoor Safi. Een hond kan je ook trainen op: oppassen op het huis, en hem erg belonen als hij dat heeft gedaan. Het is niet echt zielig om een hond een dagdeel thuis te laten als je hem een taak geeft. En dat koppie met die smekende ogen is nou juist waar we voor overstag gaan en waardoor honden zoveel koekjes krijgen. We hebben gewoon teveel medelijden. We kijken teveel in onze eigen gevoelige ziel en vergelijken die met de ziel van de hond. Tapas ik geef Max tegenwoordig ook kippennekken, maar toch ook brokken van de dierenarts waar alle vitamines inzitten. Reken maar dat die bijtertjes okee zijn. Auw! Vandaag weer niet gedronken. Toevallig wel zin in gehad. Straks komt man terug van vakantie met zijn dochter. Ik vond het eigenlijk best leuk, die paar dagen alleen, tegen bijna niemand hoeven praten en niet sociaal hoeven zijn. Ambivalentie!

Albi ik ben het met Mercedes eens, je kan eens bij het asiel kijken. Ze vertellen je daar wel of ze honden hebben die gewend zijn om een dagdeel alleen te zijn. Als jij dan maar meteen als je thuiskomt met ze uitgaat, zit het wel goed. Je kan ook een kleine hond aanschaffen die overdag op een kattenbak gaat als jij er niet bent. Ik weet wel dat Max me mede met het forum heeft gered van veel drank-stommiteiten, door zijn trouw en liefde.

Nee Merc, dat was helemaal niet knap, dat moest. Ik dronk twee liter wijn per dag en had een plofkop van heb ik jou daar. Daar kwam nog bij dat ik kwa romantiek en erotisch geen barst meer voorstelde, want ik viel alleen maar in slaap als mijn lover er was. En neem dan mijn werk, ik dacht dat dat alleen nog maar lukte als ik eerst een liter wijn achter mijn kiezen had. NOT, dus. Nou toen heb ik niet meer gedronken, maar daar heb ik wel 20 jaar over gedaan hoor, om tot die conclusie te komen. Ik zou zeggen, probeer het ook eens. De stap is niet eens zo vreselijk groot, en de uitkomst is op zijn minst interessant.

Joh Merc, het is niet een wedstrijdje van wie het ergste heeft gedronken, maar dat soort dingen herken ik wel. Midden in de nacht wakker worden en er niet zeker van zijn of je alle beesten wel bij je hebt of wat je nou weer hebt uitgevreten. En een dorst! Waarom stop je eigenlijk niet in 1 klap? Ik heb het ook gedaan, op 11 juli vorig jaar. Zomaar pats-boem. En weet je, je gaat er stukken beter van uitzien. Is te proberen toch? Dan ga je voort als de Nieuwe Mercedes. En dat is al leuk genoeg om niet meer voor terug te schrikken.

Merc, hoe heb jij dat eerder gedaan met drie flessen wijn op, al die honden uitlaten? Tenminste, ik begrijp dat dat je quotum was. Ging dat nog wel een beetje?

Laatst heb ik een heel mooie documentaire gezien over hoe spelen belangrijk is voor jonge dieren om later te kunnen overleven. Dieren die afgezonderd van hun soortgenoten zijn opgegroeid, of door ziekte niet goed hebben kunnen mee komen, worden later vaak verstoten, omdat ze niet goed kunnen omgaan met speel- en autoriteitsgedrag. Daar hebben ze zich dus niet speelsgewijs aan kunnen wennen. En dat herken ik wel in veel van ons. RV, ik zie dieren niet als mensen. Maar ik zie wel veel gelijkenissen. Als ik af en toe niet tegen Max zeg dat hij moet liggen of braaf zijn, gaat hij me overheersen. Dat is roedelgedrag. En dat vind ik wel weer leuk aan katten. Die hoef je niets te vertellen. Met koele ogen doen ze precies wat ze willen. Ze gaan lekker bij je liggen als ze daar zin in hebben en gaan verder hun eigen gang. Lekker ondoorgrondelijk. Maar ik begrijp, RV, dat jij zelf geen dieren hebt?

Tapas, Max is een bruin met zwart monstertje hoor, niet wit. Maar ik geloof wel, RV, dat mensen en dieren elkaar op zeker moment hebben opgezocht, omdat ze daar allebei baat bij hadden. Zelfs olifanten slepen bomen weg voor mensen, en denk je niet dat ze zo'n mens met een slag van hun slurf zouden kunnen wegvagen? En wat te denken van paarden, waarop je kan rijden? Die kunnen je ook zo afwerpen en vertrappelen, maar dat doen ze niet. Nee, ik geloof zeker dat er een symbiose bestaat tussen mensen en andere dieren. Denk jij dat niet?

Maar RV, een kat is een gedomicileerde tijger, en hoort ook niet in huis. En een mens is een gedomiliceerd grotwezen, en hoort dus thuis in een grot met een knots. Terwijl de vrouwen knollen plukken. Ik bedoel, dingen veranderen gewoon. Gelukkig wel zeg! Anders zou je altijd moeten blijven steken in wat ooit was. En nu ga ik me even met mijn appelmoes bemoeien.

RV ik heb ook geen kinderen. Ik had ze wel gewild, omdat het nou eenmaal zo hoort en omdat de hormonen me door het lijf gierden. Nu kan het niet meer, tenminste niet op een natuurlijke manier, en een jonge moeder van 47 lijkt me ook niet zo'n goed idee. Achteraf denk ik dat het goed is geweest, ik was immers veel meer bezig met mezelf en met de drank om goed voor kinderen te zorgen. Ik denk nog steeds dat de keuze voor drank in plaats van voor andere dingen, werkelijk een keuze is geweest. "Ik wil niet meedoen, laat mij met rust, ik ben niet capabel om me echt voor een ander in te zetten." Godzijdank heeft de natuur het verhinderd dat ik in zo'n state of mind kinderen kreeg! En dat zeg ik alleen voor mezelf, niet voor de vrouwen die wel kinderen hebben en toch hebben gedronken. Ik geloof niet dat ik gestopt zou zijn met drinken als ik kinderen had gekregen, en wie weet wat ik die arme schapen had aangedaan? Ik heb er vrede mee. Het is nu eenmaal zo gegaan. Wellicht in een volgend leven. Maar inderdaad, je kunt ook leuke dingen doen zonder kinderen. Ik kreeg van mijn tactus-consulente de raad, om een hond te nemen. Dat was een heel goed idee. Misschien iets voor jou? Max was mijn gremlin-geleidehondje, hij nam me elke keer mee naar buiten als ik weer eens drankzin had.

Albi ik heb een kuur gekregen. Fluimacil, wat klinkt dat goor! Ja, dat je er van gaat fluimen. Ik had al gelezen dat je volgende week weer aan het werk gaat, per taxi. Veel succes. Je werk zal er wel bij varen. En jij hoop ik ook. Charlie fijn dat jij je zo goed voelt. Het lijkt de laatste tijd wel of je een oud vel hebt afgelegd en in een nieuw vel bent begonnen.

Lieve RV, je hoeft nergens spijt van te hebben. Iets minder tactloos is zo gezegd, en zeker virtueel, want dan kan je het niet meteen goed maken, en we zien elkaars gezicht er ook niet bij. Als je spijt in jezelf voelt dan moet je dat oplossen met je eigen gevoel, maar voor mij hoeft het niet. Hier, een kus op je wang, alles weer okee. Albi met mij gaat het wel goed. Ik drink niet. Gisteren voelde ik me erg ziek en was bang dat het iets met de hodgkin te maken zou hebben. Maar het is alleen maar een flinke bronchitis. De dokter is vanmorgen langsgeweest en die ried me aan, om maar een stevige groc te nemen. Ik moest lachen en zei, maar dokter, ik ben alcoholiste, wat raadt u mij nu toch voor duivelse dingen aan! Hij keek nogal onnozel (ja ik heb deze arts pas anderhalve maand) en zei, "oh sorry, dat wist ik niet". En daarna vroeg hij: "Wat drink je dan zo op een dag?" Dus ik zei, sinds 11 juli vorig jaar heb ik 1 slok wijn gedronken. Hij vond het heel raar, want dan was ik toch geen alcoholiste meer? Ja ja, wat een misverstanden! Gaat alles goed met het pootje? Ik moet steeds aan jou denken als dat kuikentje wier ene pootje even lang is.

Hee pssst, RV, ik log even in voor jou, is me dat even toevallig dat ik net even de draad bijlas. Beste meid, ik heb ook wel eens iemand gemeen behandeld. Ik was het zelf trouwens allang weer vergeten, er zijn belangrijkere dingen op de wereld joh! Dus als je nou daarvoor aan de drank of pillen gaat... zeg, dat wil ik niet op mijn geweten hebben hoor! Van pillen weet ik weinig, dus daar kan ik je niet in bijstaan. Soothe ik vind dat je gisteren een prachtig gedicht van Rawie op de draad hebt gezet. En ik geef mezelf geen ban hoor. Het is alleen, dat ik het vorige week na het wantrouwen-gedoe niet gemakkelijk vond om weer mee te schrijven. En het aardige daarvan was, dat ik een beetje los kwam van het forum. Dus het is eigenlijk wel goed geweest. Visje van harte gefeliciteerd, en alle jubilarisen, ook van harte!

Zeg lieve forumgenoten (ik lees nog wel eens mee), voor mij is dit mini-dramaatje heel erg goed geweest. Sins on both sides, ik heb te vaak op tenen gestaan. Ja, dan krijg je wel eens wat over je heen. Maar het was fijn om te merken dat er nog een wereld buiten het forum en werken alleen bestaat. Na mijn eerste dagen van teleurstelling vond ik dat wel prettig. Met mij gaat het goed, ik heb niet gedronken. Mijn man is een paar dagen op reis met zijn dochter, ik mis hem wel. (En voor wie dit nu weer ongeloofwaardig overkomt: ik heb hem een schop onder zijn kont gegeven dat hij moest gaan, is hij helemaal mal, ik heb hulp genoeg.) Ik heb tegen niemand wrok, en ik hoop dat de gebanden ook wrokloos weer terug kunnen komen op het forum, zo ze daar behoefte aan hebben. Grappig is ook om te zien hoe snel een forum veranderen kan in een paar dagen. Nieuwe gezichten (welkom allemaal) en nieuwe discussies. Al moet ik er eerlijk bij zeggen dat ik ook niet zo zit te wachten op "een kater wegdrinken" en gezellige verhaaltjes over kapotte mercedessen. Maar ieder haar/zijn meug, zullen we maar zeggen. We houden het droog.