MaxG

Goed dat je jezelf nu redelijk kunt beheersen, maar stel de confrontatie niet langer uit. Ik wil je toch echt adviseren dit zsm te doen. Je kunt het niet alleen. Echt niet. Vertrouwen in jezelf is belangrijk en goed, maar hoe meer ogen en oren je helpen hoe makkelijker het gaat worden. Er komt dan ook een soort verantwoordelijkheidsgevoel tegenover je omgeving, waardoor je op de moeilijke momenten meer kracht hebt om de juiste dingen te doen. Daarnaast hoop ik dat je omgeving ook dat gevoel heeft om op jou te letten. Dat voelt soms ongemakkelijk, maar het is echt in je eigen belang. Zet 'm op!

Ik ben nog geen moment in de buurt van een terugval geweest. Ik mis het gokken ook niet/nauwelijks. Dus wat dat betreft kijk ik met vertrouwen vooruit. Het veranderen van houding kost me meer moeite. Maar ik moet mezelf verbeteren voor mezelf, mijn gezin en omgeving, zodat ze op mij kunnen bouwen en leunen wanneer dat nodig is, net zoals ik dat op hun heb gedaan. Ik wil je toch adviseren niet te lang te wachten met open kaart spelen. Ik snap dat je ze nu niet extra wil belasten met jouw problemen, maar is er ooit een goed moment voor slecht nieuws? Je geeft denk ik een goed signaal af door zelf initiatief te tonen. Veel wijsheid en kracht gewenst.

Confrontatie is nooit leuk, maar hoe verder je in een hoekje kruipt, hoe donkerder het wordt. Als je kunt laten zien dat je er echt korte metten mee wil maken en daar de benodigde actie voor neemt dan kan je omgeving zich makkelijker over de teleurstelling van de terugslag heen zetten. Achteraf gezien had je misschien beter zelf het initiatief kunnen nemen om ze op de hoogte te stellen van je terugval. Mijn ervaring is dat het misbruiken van vertrouwen bij anderen erger is dan welke andere schade dan ook. Probeer dat zsm weer terug te winnen zou mijn advies zijn voor nu. Je hebt nog meer te doen blijkbaar, maar kleine stapjes brengen je ook waar je moet zijn. Nogmaals succes! Tuurlijk mag je me op de hoogte houden. Daarvoor zijn we hier toch? Om naar elkaar te luisteren, elkaar te steunen en van elkaar te leren. Hou je taai!

Hey Rachel, thanks voor je reactie! Dank dat je me wijst op de gevaren van gemakzucht. Het voelt nu inderdaad of het redelijk vanzelf gaat en dus maak ik me op dit moment geen zorgen, maar dat is natuurlijk niet vanzelfsprekend. Ik spreek er ook regelmatig over met een soort van psycholoog die zich met name concentreert op een verandering in houding; wees open en communiceer. Spreek dingen uit en blijf er niet zelf mee worstelen. Ze geeft namelijk ook aan dat ik op mijn zoektocht geen concrete antwoorden/oorzaken ga vinden om die vervolgens pragmatisch de kop in te drukken. Door je houding te veranderen zorg je er voor dat je zwakke momenten voor bent of dat je omgeving kan signaleren dat er mogelijk een terugval zit aan te komen. Goed dus dat je beseft dat je aan je netwerk moet bouwen. Succes daarmee. Kracht en liefde en alles gewenst!

Ja man, we gaan door! Ik heb meer last van mijn financiële situatie en de beperkingen die daarbij horen dan dat ik drang heb naar gokken. Maar daar mag ik niet zielig over doen, want dat heb ik mezelf aangedaan. Gokken is voorgoed voorbij!

Even een update: nog altijd gokvrij! Langzaam aan het proberen het leven weer op te pakken zoals het zou moeten zijn. Antwoord op de vraag hoe het zo ver heeft kunnen komen heb ik nog niet, maar ook hier maak ik kleine stapjes. Ik merk wel dat het een zware wissel trekt op mijn vrouwtje. Ze kan niet (meer) blindelings op me vertrouwen en dat is natuurlijk ook logisch en zal (veel) tijd nodig hebben. Voelt belabberd dat ik haar zo moet zien, maar kan nu niet meer doen dan de goede dingen, zodat ze langzaam weer e.e.a. los kan laten en haar energie kan gebruiken voor haar zichzelf. (Financiële) controle ligt bij haar en daarin steun ik haar waar mogelijk. Ik mis zelf de (financiële) vrijheid en onafhankelijkheid die ik mezelf heb ontnomen door van die rare fratsen uit te halen. Dit zal voorlopig nog wel zo blijven totdat de volledige schuld is afgelost. Ik moet daarin sterk zijn en mag haar daar niet mee belasten, maar ik kijk er naar uit om weer net als vroeger lekker zorgeloos en spontaan mijn dingen te doen. Daarvoor moet ik o.a. gokvrij blijven en dat gaan we doen. Be the best you can be!

Aye aye admiraal, heel herkenbaar je verhaal. Ik haalde ook van die capriolen uit en meer. Resultaat: een schuld van 28K en beschadigde relaties. Check ook mijn draadje. Inmiddels ruim een maand gokvrij en beter nog; gezond in de kop, waardoor ik ook morgen gokvrij kan blijven en kan zorgen voor mijn omgeving. Ik hoop dat jij ook een lifeline hebt om je aan vast te houden. Als je zo doorgaat als nu dan voorzie ik voor jou minimaal een schuldenlast als de mijne. Laat je niet van de wijs brengen door de hoogte van je inkomen. Op deze manier is het nooit genoeg en zul je toch weer in de valkuil van gokken stappen. Ik deed het ook. Neem nu je verlies, gooi je kop er voor, maak schoon schip waar nodig en pak het roer over je leven weer stevig vast. Succes!

Keep it up mate! Denk aan deze momenten als het zwaar wordt.

Ga zo door kerel! Succes.

Yo Dred, welkom man. Ik ben zelf net een maand gokvrij en herken het e.e.a. van je verhaal. Zie ook mijn post 'Waarheid'. De 1e tip die ik je zou willen geven is openheid geven aan je directe omgeving. Je zult versteld staan hoe begripvol ze (kunnen) zijn. Dit geeft kracht en extra controle die jij blijkbaar nu niet hebt. (Voorlopig) de financiën uit handen geven lijkt me ook verstandig. Geef even de controle uit handen, niet alleen ter zelfbescherming, maar ook voor je omgeving zodat ze kunnen zien dat je best oké bent als je niet in de valkuil trapt die gokken heet. Het piekeren is niet te voorkomen en blijft ook nog wel even aanhouden. Probeer in ieder geval niet te veel te denken aan wat je verloren hebt, maar denk aan wat je kunt winnen als je niet gaat gokken. Zoek professionele hulp om te achterhalen wat je drijft naar het gokken, zodat je er bij weg kunt blijven. De huisarts kan je op het juiste spoor zetten. Gokken kan leuk en ontspannend zijn, maar niet als je dusdanige risico's gaat nemen, waardoor je dingen kunt verliezen die niet met geld zijn op te lossen. Ik merk zelf dat ik erg veel moeite heb met mijn beperkte vrijheid en middelen, maar als ik denk aan de consequenties die er zijn, wanneer ik toch weer zou gaan gokken dan ben ik genezen. Probeer te genieten van de dingen die gratis zijn, want die zijn vaak onbetaalbaar. Succes!

Timberland, ik heb moeite me in je te verplaatsen. Heb ook niet je hele verhaal gelezen, maar heb je dierbaren om je heen die je verhaal kennen? Ik ben nu slechts een week gestopt met gokken en moet eerlijk zeggen dat ik (nog) geen behoefte eraan heb, omdat ik zie wat mijn gedrag kapot heeft gemaakt bij anderen. Dat wil ik niet en daar maak ik me nu hard voor. Natuurlijk is geen enkele situatie hetzelfde, maar als je het niet voor jezelf kunt doen, dan misschien voor een ander?

Thanks man...over het verloren geld pieker ik niet. Hoewel het natuurlijk eeuwig zonde is. Ik vertik om er aan te denken wat ik met al dat geld had kunnen doen. Ik moet wel zorgen dat het op orde is en dat heb ik inmiddels gedaan. Krijg van de week het geld binnen om iedereen te betalen. Wat anderen denken boeit me sowieso geen bal. Daar heb ik nog nooit last van gehad. Mijn omgeving boeit me wel. Ik heb een fijne (schoon)familie, topvrienden en een schitterend gezin. Daar maak ik me nu hard voor. Meer zit er nu niet op. Be the best you can be. Mouwen en kop omhoog. We zijn net een weekje onderweg, maar dit gaat lukken!

Gisteren de rest van mijn vrienden openheid gegeven en dat was natuurlijk ook weer heftig, maar ze steunen mij en met name mijn vriendin onvoorwaardelijk op dit moment. Dat doet me goed. Durf voorzichtig wat vooruit te kijken nu. Komende week alle openstaande schulden aflossen en dan bewijzen dat ik het vertrouwen van mijn omgeving verdien en (deels) kan herstellen. Energie komt langzaam terug.

Weer wat kleine stappen gezet. Vanochtend naar de huisarts geweest en de volgende stap genomen op weg naar antwoorden die ik zoek en nodig heb om verder te kunnen. Vanmiddag mijn beste vriend onder ogen gekomen en hij reageerde uiteraard teleurgesteld, maar gaf aan vierkant achter me te blijven staan ongeacht de situatie. 1e moment sinds maandag dat ik echt ergens kracht uit heb kunnen putten. Op naar de volgende stap...morgen de rest van mijn vrienden openheid geven.

Een hele grote zorg minder. Iedereen gaat zijn geld op korte termijn terug krijgen. Mijn vader gaat de schulden per direct overnemen en ik ga aan hem aflossen onder strenge en heldere afspraken. Dit heb ik niet durven dromen of verwachten. Ik had het liever zelf opgelost, maar dat kan nu simpelweg niet. Zo dankbaar dat ie me niet laat vallen ondanks dat ie natuurlijk ook ernstig teleurgesteld in me is en boos en verdrietig is (heb 'm voor de 2e keer in mijn leven zien huilen). Weliswaar is zo'n bedrag voor hem makkelijk op te brengen, maar tussen kunnen en willen zit een groot verschil. Ik heb er ook niet om gevraagd, maar hij bood het zelf aan. Uiteraard blijven de grootste zorgen en angst nog bestaan dat andere mensen die me lief zijn afstand van me nemen. Het gaat natuurlijk moeilijk worden om om te gaan met de beperkte vrijheid en het gebrek aan vertrouwen bij mijn omgeving dat ik nu heb, maar dit is een 1e lichtpunt onderweg naar het einde van de tunnel. Nu moet ik gaan laten zien uit welk hout ik gesneden ben. Op naar het volgende moeilijke moment, maar de spierballen beginnen langzaam weer te rollen. Morgenvroeg eerst naar de huisarts op weg naar antwoorden op vragen die ik niet kan beantwoorden en herstel van fysieke problemen.

Vandaag druk geweest met het opstellen van een plan. Dit is echter mijn visie. Ga het vanavond bespreken met mijn partner en vader en benieuwd wat zij vinden. Ben geen steek verder, maar het voelt goed structuur aan te brengen en inzicht te geven. Dat goede gevoel is echter weer snel verdwenen als ik denk aan de mogelijke consequenties voor mezelf, maar met name mijn omgeving. Op weg naar het volgende vervelende moment...

Aegon, dank voor je reactie. De confrontatie met schuldeisers en vrienden moet nog komen. Die willen we eerst een plan kunnen voorleggen. Dat gaan we morgen samen opstellen. Ik heb zelf ook het wel het idee dat ik de juiste stappen neem, maar alle angst, spanning, onzekerheid en stress valt me zwaar. Ik ben alleen maar bezig met mijn problemen en de gevolgen voor mijn omgeving en kan nu echt nergens behalve mijn zoon van genieten. Voorlopig laat mijn meissie me gelukkig niet vallen, maar er komen natuurlijk nog erg veel moeilijke momenten en het is maar de vraag of ze dat kan opbrengen. De angst daarvoor en het vooruitzicht dat ik eigenlijk nergens op kan en mag rekenen maakt me erg neerslachtig. Het gevecht met het gokken heb ik vooralsnog gewonnen en het volgende gevecht met de schulden ga ik ook winnen. Daar ben ik echt van overtuigd. Het gevecht met het verwoeste vertrouwen zie ik echter met angst en beven tegemoet. Ik twijfel er enorm aan of zij dat kan winnen en weet nu niet goed hoe ik daar op dit moment wat aan kan doen. Ik kan die website trouwens nergens vinden. Kun je misschien een link sturen?

Weet iemand toevallig hoe ik in contact kan komen met de kansspelcommissie o.i.d. zodat ik kan zorgen dat ik in een systeem geregistreerd kan worden dat voorkomt dat ik gekke dingen kan uithalen. Ik ben daar op zich nu niet bang voor aangezien ik niet de drang voel om te gokken, maar ik denk dat dat een goed signaal is naar mijn omgeving.

Yo! Direct stoppen! Ik ben sinds maandag gestopt en nu druk bezig de brokstukken op te vegen. Ben ooit begonnen zoals jij, met als resultaat een schuld van €30.000,- bij vrienden en familie en een relatie van meer dan 10 jaar (bijna) op de klippen. Je gaat niet winnen...echt niet. Je bent niet dat ene succesverhaal. Direct stoppen, voordat je jezelf en je omgeving net als talloze anderen de vernieling in helpt. Succes!

Zojuist alleen boodschappen gedaan met de pinpas die ik bij haar had ingeleverd. Uiteraard bonnetje meegenomen en afschrift laten zien om te bewijzen dat ik echt alleen boodschappen heb gedaan. Eigenlijk is het inleveren van de bankpas een wassen neus, omdat ik nog steeds via internetbankieren zou kunnen gokken. Dat gaat helaas voor de vrienden van het online casino dus niet gebeuren. Desondanks is het natuurlijk razendknap van haar dat ze ergens blijkbaar toch iets van vertrouwen heeft kunnen vinden door me alleen op pad te sturen. En dat doet goed moet ik zeggen. Het is weliswaar 1x en dat zegt helemaal niks natuurlijk, maar je moet ergens beginnen. Kleine stappen. Hoe langer ik er over nadenk hoe meer ik van mening ben dat ik toch een soort van traject in wil om te kunnen achterhalen hoe dit ooit heeft kunnen gebeuren, zodat het in de toekomst nooit meer kan/zal gebeuren.

Ik heb het natuurlijk allemaal aan mezelf te danken en daar loop ik ook niet voor weg. Het liefst zou ik het allemaal vandaag nog oplossen, maar dat kan simpelweg niet. Het voelt zo verrot allemaal dat niemand je vertrouwt en niemand je gelooft dat je echt wil veranderen en de brokstukken wilt opvegen en opruimen. Ik wil echt zsm kunnen aantonen dat ik van goede wil ben en dat er mogelijk op termijn toch weer vertrouwen kan terugkomen. Laat staan dat ik me weer vrij kan voelen.

Kan alleen nog maar janken *. Ze is inmiddels terug en zegt dat ze me niet laat vallen, maar heel erg twijfelt of ze me ooit nog kan vertrouwen, omdat ik haar in het begin van onze relatie ook al eens bedrogen heb met een ander. En dat kan ik natuurlijk ook niet van haar verwachten. Ze wil onze zoon de kans niet ontnemen op een vader. Volgende stap is mijn vrienden het vertellen en de mensen waarvan ik geld heb geleend.

Goedemorgen, nog geen opluchting o.i.d. Alleen maar schaamte, angst en een laag gevoel van eigenwaarde.

Ik ga zeker te weten naar die afspraak vrijdag. Doe sowieso alles dat ze van me vragen. Alleen zo kan ik volgens mij laten zien dat ik het serieus neem en mijn goede wil kan tonen.

Ik heb absoluut geen verleiding of zin om te gaan gokken of zo hoor. Ik ben me er heel goed van bewust dat dat enkel een oorzaak van problemen is in plaats van een oplossing. Ik ben er dan nu ook niet bang voor dat dat misgaat. Ik voel enkel schaamte, teleurstelling en verdriet als ik denk wat ik allemaal door mijn leugens en gegok kapot heb gemaakt. Mogelijk raak ik alles kwijt wat me lief is. Dat is waar ik voor wil vechten, maar het is onmogelijk om mensen te overtuigen van mijn intenties, omdat ik ze tot gisteren nog zo heb bedrogen. Het enige dat ik kan doen is de goede dingen waar ik nu invloed op heb. Ik zou zo graag nu direct een oplossing vinden waarbij iedereen krijgt wat ie wil en recht op heeft. Dat ik daar voor moet bloeden is terecht en zal ik moeten slikken. Medelijden en of begrip van mijn dierbaren verdien ik nu niet, maar wat een eenzame en donkere plek is dit zeg.