Spud

lekker met de muziek aan klussen, en toen kwam mijn vriendin ineens binnenlopen en toen kon mocht ik alles laten, waarmee ik bezig was om naar haar te luisteren en heel veel kon ik niet voor haar veranderen, dat is haar eigen keuze. En ik weer op zoek naar muziek, en vind de meest treffende ook al ben ik geen man

Goedemiddag allen, ik kom even spieken en meegenieten van de verhalen de afgelopen dagen en de 2de kerstdag nog. Ik mag wel toegeven dat ik erg blij ben dat ik naar la Belgique verhuisd ben waar geen 2de kerstdag bestaat. Zodat ik nu weer wat minder het gevoel heb dat ik rekening met mijn omgeving moet houden qua herrie maken tijdens de klussen. Ik vond het ook heel erg bijzonder dat ik ineens zo verrast werd op kerstavond, door een goede vriend met een kaasfondue en een gezellig avondje. Leuk om ook iets te mogen ontvangen ben ik niet gewoon. In de kaasfondue moest wel wijn, blijkbaar stolt het anders te snel, maar verder non alcoholisch en nicotine vrij ook. En nuchter ons toch wel een beetje misdragen door heel hard mee te zingen met mooie nummers op youtube. We zijn allebei wel muziekfreaks maar houden van andere muziek, behalve 1 ding dat we delen dat we niet van kerstmuziek houden. Dus ja het werd een leuke luidruchtige avond met vals zingen erbij maar ik heb gelukkig een vrijstaand huis dus kon ook wel. Was leuk in ieder geval. Gisteren heb ik daar nog van nagenoten en nu weer lekker bezig met het klussen. Op mijn ervaring van in Engeland kerst vieren met zijn tradities na kan ik wel zeggen dat dit mijn leukste kerst was. Ik heb alleen de traditie verbroken om het volgende filmpje niet te kijken. Maar vandaag gewoon even gedaan en weer aan het klussen gegaan. Voor u ook Want behalve dat het dan een Engels traditie is, is het ook wel lekker om je eigen verslavingen soms zo uitgelicht te zien. Veel plezier en nog een fijne dag gewenst!

Gezond voor mij dat ik geen kattenvanger meer ben, ik mis het wel. Gewoon dat elke dag anders was, en dat je met mensen te maken had en dieren. Het leukste vond ik wel, dat ik katten wegving die nooit meer terug mochten komen en waarbij de mensen na een paar dagen toch vroegen of de kat weer terug kon komen. Mensen die ik heb kunnen overtuigen van mijn werk, en oorspronkelijk kattenhater waren maar ook voederplekken gingen maken. Het was soms heel lelijk en heel naar, maar vooral dat vond ik zo leuk aan het kattenvangen. Met mensen omgaan en met dieren. En juist de haat eruit halen en begrip krijgen voor beide kanten.

Kattendingen, dus scroll maar lekker voorbij als je niks met katten hebt. Joepie de poepie! Zo leuk en tevens zo moeilijk om jezelf te bedwingen. Mijn kat Benjamin, oorspronkelijk Shy genoemd om dat hij zijn naam daar eer aan doet. Kwam weer eens knuffels halen, die kat heb ik als kitten ooit gevangen gehad dus met optillen of gepakt worden heeft hij slechte ervaringen. Maar met 1 hand mag je hem overal aanraken en geniet hij zo ontzettend, dat het soms best moeilijk is om de impuls te onderdrukken om die kat niet in je armen te sluiten. Maar nee, met de eenhandige weg mag ik teken weghalen, vachtverzorging doen en lichamelijk onderzoek doen en dan ligt hij er zo lekker bij te kronkelen dat het soms echt heel moeilijk is om mezelf te bedwingen om hem niet met beide handen aan te raken. Maar ja dat is onze stille afspraak en zolang hij geen breuken heeft of ziek lijkt, hoef ik dat ook niet te doen. Maar zulke momentjes dat een kat over zijn eigen angsten heen durft te gaan vind ik wel bijzonder. En dan maakt mijn hart wel een huppelsprongetje. Ja, ik bedoel, Benjamin Shy komt ook van de vele katten die ik als kattenvanger ving, en omdat Benjamin de hele dag bleef miauwen toen hij gevangen was, en op 6 weken geschat werd, dachten we eigenlijk allemaal die zwerfkat heeft potentie om tam te worden. Dus daarom heb ik hem in huis genomen. Waar ik het zelf in de zwerfkatten business nogal moeite mee heb, dat je onvolgroeide dieren onder narcose brengt, ze neutraliseert en na 1 of 2 dagen weer loslaat in de natuur. Ik heb daar gewoon dubbele gevoelens over. Maar Benjamin Shy zou binnen een bepaalde tijd gereed moeten zijn om tam te zijn en ter adoptie gesteld te kunnen worden, maar zo bleek het niet. Dus uiteindelijk heb ik hem maar zelf geadopteerd, omdat het me niet handig leek, om die kat na 4 maanden resocialisatie nog op straat te dumpen. Gelukkig had ik recht van spreken, omdat ik via een andere firma, een halfwas kitten opgevangen heb, dat al een half jaar op straat leefde, volgens de normen dan kansloos nog om tam te maken. Eigenlijk nam ik haar in huis om aan te sterken, omdat de dierenarts zei, dat ze ondergewicht had en nog langer moest revalideren dan de 1 of 2 dagen die er normaal voor staan wat zwerfkatten betreft. Dus ik heb dat gedaan. En wat ik zelf niet verwacht had en me faam gegeven heeft in het socialiseren van verwilderde kittens en de hele zwerfkatten gemeenschap. Dat ik tegen alle cijfers en prognoses in een kitten tam heb weten te maken na een half jaar al gezworven te hebben op straat. Cijfermatig was dat niet mogelijk. Maar die kat heeft mij de kans geboden om het kenbaar te mogen maken. En nee, Enzy was wederom geen plaatsbare kat, want is alleen heel sociaal met mij en mijn knuffeldier. Als er mensen kwamen om haar te adopteren, was ze nergens te vinden. Dus uiteindelijk heb ik haar zelf maar geadopteerd, want enthousiaste mensen elke keer te moeten verkopen dat ze de kat niet te zien krijgen, vond ik ook sneu. En zo is Enzy nu nog steeds, ze verstopt zich als ik mensen over de vloer krijg, ze blijft mijn onzichtbare kat, die ook verzorgd mag worden als ik van huis ga en de verzorging van de katten aan een ander overlaat. En dan een hele leuke sneak preview, vind ik gewoon grappig aan haar. Als ik bijvoorbeeld een logé heb, dan komt ze wel vaak vanuit haar schuilplek even spieken of die vreemde vogel al gaat vliegen? En dat vind ik zo grappig! Ik zie haar dan wel, maar de ander nog steeds niet en ze zit die mensen dan echt weg te kijken. Vooral heel grappig, dat ik en die kat het wel zien en de rest niet. En dat vind ik een leuk geheimpje tussen mijn kat en mij. Wat ik minder aan Enzy vind, is dat ze bij elk conflict, niet haar nagels of tanden laat zien, maar de kracht van anaalklieren gebruikt om haar ongenoegen te tonen. Haar bijnaam is dan ook Bloempje van Bambi omdat ik ook niet echt heel boos op haar kan worden als dat gebeurd.

Verder ben ik een beetje van slag, maar wel van een leuke verrassing, ik dacht kerstavond in mijn uppie te vieren met mijn ditjes en datjes en ritueeltjes. Maar een vriend komt vanavond kaasfonduen en die heeft ook alles ervoor geregeld. Dus ik hoef alleen maar mijn keuken vrij te geven en een tafel te dekken en verder wordt alles voor mij geregeld. Heel erg leuk! En lekker ook! En zo lekker onverwachts wat ik ook altijd zeer kan waarderen. Alleen nu even mijn modus van klussen aan de kant zetten is effe wennen. En de controle loslaten en alles gewoon te mogen ontvangen eerlijk gezegd ook. Maar nog steeds kei leuk! Fijne kerstavond iedereen!

Dit kan ik dan wel weer volgen, leuke naam trouwens, Warreboeleke, doet me dan denken aan een langharige onhandige kat maar ben benieuwd hoe deze zo aan die naam gekomen is, want kan zomaar heel anders zijn. En wat je over Louke deelt, smelt mijn hart dan weer van, ondanks alle vooroordelen over fib en gedragsproblemen heb je hem toch in huis gehaald. En heel eerlijk gezegd, vind ik de katten met een handleiding nog wel de leukste katten die er zijn omdat je dan zelf ook aan het werk gezet wordt. Qua inleven, aanpassen, zelf inzichten en letterlijk overleven en heel proberen te blijven. Want hoe vaak is het me niet overkomen, dat ik op een onbewaakt moment toch stiekem de kat ging knuffelen of optillen die dat pertinent niet wil. Tsja dan corrigeerde deze mij weer hardhandig en mocht ik op de blaren zitten. De meest waardevolle maar ook pijnlijkste momentjes soms. Vast herkenbaar.

Ik denk dat ik `m effe niet kan volgen hahahaha! Wellicht omdat ik AAen lezen interpreteer als advies om naar de AA te gaan, immers ik zit hier op een alchoholdebaasforum, dus niet gek dat ik het zo lees denk ik dan. Maar verlies van je geliefde huisdier aangrijpen om dan iemand te adviseren om naar de AA te gaan snap ik effe niet? Lees en interpreteer ik het nu zo verkeerd of is dit weer een totaal nieuwe inslag om iemand te ondersteunen? Enfin ik sta er open voor om er meer over te horen.

Verder wil ik even delen, dat ik ergens heel erg blij ben dat mijn broer en schoonzus nu dezelfde ervaring delen met de notarisklerk als ik. Dat geeft me toch wel wat meer vertrouwen in dat ik wantrouwen mag voelen. Die ooit eens borderline diagnose die ik ooit gehad heb, en serieus genomen heb staat me dan wel in de weg. Omdat alles wat ik dan denk en voel onder een groot vizier wordt gelegd. Maar ik mag dus wantrouwen voelen, nu mijn broer en mijn schoonzus dat doen, maar waarom zou ik zoveel waarde mogen ontlenen om vertrouwen te krijgen in mijn gevoel? Ben ik niet zelf degene die daar invloed over mag hebben?

Is dat een tip voor mij? Of voor een ander?

Hoi Flavieke, spijtig van het overlijden van je kat, deze heeft wel een mooie leeftijd mogen bereiken denk ik dan. Maar doet niks af aan dat je je oogappel mist. Fijn dus dat je nog een kat hebt. Ik hoop dan ook dat deze kat zich nu nog kenbaarder kan maken aan je? Tsja ik weet niet zo, of ik dit mag zeggen? Ik ben nu eenmaal gezegend met boelveel katten waar ik personeel van mag zijn. Wat me wel opviel is als er dan een oogappel het pand verlaat ondanks je gemis en je verdriet, de overige katten ook hun kans pakken om zichzelf werkelijk te laten zien. En beleef je ook weer mooie en bijzondere mee dan. Ik ben er nog steeds van overtuigd dat je eigenlijk het beste eraan doet om personeel te willen zijn van 1 of 2 katten van oorsprong zijn ze namelijk geen groepsdieren, ze dulden elkaar vaak omwille van jou. Maar dat vind ik lastig dus, om het binnen de perken te houden, voor mij kan er altijd wel een voerbakje bij dat gevuld mag worden want aan de straat laten staan is mijn ding niet zo. Maar daardoor beland je ineens weer na 4 katten die goed op elkaar ingespeeld zijn toch stiekem weer op de 5 en de 6de kat, en mijn aanloop zwerfkat. Dus 7de want ik heb hem laten castreren en chippen dus op papier ben ik een aanspreekpunt voor hem. Ik ben anders met bedelaars, bijvoorbeeld, ik vind het heel leuk om ze uit te nodigen in een koffietentje en een broodje voor hen te betalen en hun verhaal te horen. Maar ik ben er niet van om gewoon gevoelloos muntjes te geven. Met dieren heb ik daar totaal geen problemen mee maar mijn medemensen dus wel. Wel jammer dat de dierenartskosten de pan uit aan het stijgen zijn, dus ook een dier gewoon willen helpen een fortuin kost. Niet dat ik het daardoor laat, maar is dan wel heel erg jammer dat ik zoveel geld heb uitgegeven aan al die mooie zieltjes, en ik mijn eigen kat mijn oogappel dan niet kan helpen. Ik wil hiermee alleen maar zeggen, geniet van je overgebleven kat, en ontdek de mooie kanten van deze. Verzuip niet in het gemis aan je oogappel, maar stel je open.

Gewoon even op mijn eigen draadje delen en ventileren. Wel zo veilig, omdat ik nog steeds niet heel goed weet wat en welk bericht ik waar en op welke manier kan plaatsen? Jep! Ik ben nog altijd zoekende en lerende . Hoewel kerst vieren niet helemaal mijn ding is, althans niet zo zoals ik in mijn omgeving zie, kerstboom optuigen, lekker eten en lief zijn voor iedereen en mega inkopen te doen omdat je bang bent dat je niet genoeg hebt om te delen. Is dit wel een tijd van even stilstaan bij mijn zegeningen, mijn flaters en teleurstellingen en goede voornemens. En vooral even stil te staan bij degene die ik mis terwijl ik ze ook niet altijd bij me had bij de kerstvieringen waar ik wel aan meegedaan heb. Kerstmis en nieuwjaar betekenen voor mij behalve hele fijne betaalde verlofdagen waarbij iedereen druk is met zichzelf en dus minder beroep op je doen ruimte en ontstressen voor mezelf. En ruimte voor soms een traan en ook een lach. Maar even compleet mezelf te laten gaan, zonder heel erg veel verantwoordelijkheid te hoeven nemen. Aangezien mijn moeder tussen kerst en nieuwjaar overleden is, beleef ik kerst en nieuwjaar ook anders. Nou ja ik denk aan haar het hele jaar, ik betrap me er vaak op dat ik elke dag nog wel over haar praat. En ja ik mis haar, maar ben ook vaak blij dat ze mijn moeder is geweest, zo liefdevol heeft los kunnen laten en hoeveel ik eigenlijk van haar geleerd heb. Want anders zou ik na 2020 niet elke dag nog weleens aan haar denken. Dus mijn moeder verloren hebben, tel ik als een gemis maar ook een zegening. Verder, zijn mijn zegeningen dat ik contact heb met de natuur, dat ik mijn ogen en oren altijd open heb wat dat betreft. En ja dan is het misschien niet zo leuk om een dode ree in het te bos te ontdekken, maar ik heb dat dier wel echt van dichtbij kunnen bewonderen en aanraken zelfs. Natuurlijk had ik ze liever levend ontmoet maar dat doe ik ook, alleen vanop een afstandje. Ik fiets elke ochtend en elke avond langs een bos af en als het niet heel druk is op het fietspad, dan staan de reeën gewoon te grazen in de berm en trekken zich niks aan van mij op de fiets. Zolang ik niet stop blijven ze gewoon hun ding doen en kan ik ze vanaf 2 meter afstand gewoon zien. Dat vind ik wonderbaarlijke momenten, helaas wordt dat moment vaak verstoord door een fastbike of heel hard pratende jongeren. En dan springen ze vlak voor mijn fiets het bos weer in. En buiten mijn ergernis dan wat betreft mijn medemensen, denk ik ook vaak tjeetje wat missen jullie veel van deze mooie natuur omdat jullie zo gehaast zijn of gewoon er niet bij stilstaan dat ze er nog zijn. Heel veel mensen gaan namelijk naast hun werk op zoek naar dieren in de natuur. Terwijl het je gewoon op een dienblad wordt aangediend. Ik ben blij dat ik dat nog wel kan zien. Zo heb ik een mega roofvogel zien landen op het fietspad, volgens mij is het fietspad 2 meter breed, en die vleugels bedekte het hele fietspad tijdens zijn landing. Dus in mijn beleving was dat geen buizerd. Ik ben nog zoekende wat het wel was. Maar gewoon leuk om dat gezien te mogen hebben, en omdat ik stopte om een foto te maken weer opvloog en dus een mysterie voor me blijft. Dat zijn allemaal zegeningen, en niet te vergeten, die mega tamme zwerfkat van mij, katten kiezen je uit wordt altijd gezegd, nou met deze is dat zeker het geval. Laat zichzelf binnen en buiten, ik tref hem overal aan en dat vind ik dan een beetje minder want dan volgt hij mij en heeft geen oog meer voor het verkeer. Het is ego strelend maar bezorgd me soms ook wel stress. Wat minder was afgelopen jaar, is dat ik vakmensen inhuurde die geen vakmensen waren. Nou vooral dat ik zakelijke taal moest gaan gebruiken om toch voor elkaar te krijgen dat het goed kwam en het me niet teveel geld zou kosten. Nou ja ik ben gewoon dat ik altijd teveel betaal voor iets wat tegenvalt, vond ik die zakelijke taal moeten gebruiken veel erger dan te moeten betalen voor iets waar ik ontevreden over ben. Immers dat was doorsnee voor mij en je Brabantse directe mond moeten houden en dat vertalen in een taal waar ik niks bij voel was totaal niet mijn ding. En ja het is opgelost maar er zijn wederom dingen mis, en ik heb zo geen zin meer om er iets van te zeggen. Dat ik het maar laat gaan en het plaats bij mijn algemene ervaring, ontevreden zijn over iets wat je koopt. Het voordeel is, dat ik er weer veel van geleerd heb, en nu mijn gaskachel en gasfornuis zelf van binnen en van buiten ken. Dus het voor mij minder zorgen geeft om het zelf maar weer op te lossen in plaats van opnieuw amok te maken en mensen weer te moeten laten komen. Dat ik er bijna depressief van werd, omdat ik mijn ware emotie namelijk felheid, frustratie en boosheid niet mocht uiten nergens. Ga ik mijn vinger daar niet meer aan branden. Wat ik ervan geleerd heb, is dat ik eng gevonden wordt omdat ik heel sterk voor mezelf opkom als ik mezelf echt even laat gaan, en dan keihard afgewezen wordt. En dan zo wanhopig wordt dat ik mezelf dan weer ga beschadigen omdat ik die energie toch ergens in kwijt moet. Dat ga ik anders doen, maar ik weet nog niet zo goed hoe? Als ik het gevoel heb dat ik in een hoekje gezet wordt ben ik gewoon verbaal heel defensief. En zeg soms dingen die ik niet meen maar er wel even uit moet. Maar blijkbaar mag ik op zo een punt al die woorden niet zeggen om mezelf te ontladen. Dus ik dacht, ik ga karate lessen volgen. Gewoon omdat het een verdedigingssport is en waarbij je je rust moet bewaren. Ik verwacht dan ook niet, dat ik meteen schoppen uit moet delen, maar eerder balans oefeningen krijg en oefeningen krijg om mijn rust te kunnen bewaren. Maar het advies is om dat niet te gaan doen omdat ik nog herstellende ben van een handbreuk. Dus voorlopig vier ik me bot op boomstronken en die liggen hier dus dat is ook weer een zegen. 5 jaar geleden alweer, vroeg ik mijn moeder om mijn rookverslaving mee te nemen, ze zei toen al, je denkt dat ik heel veel kan hè? Ja, ik dacht dat. Mijn moeder was immers een witte heks. Dat heeft ze me niet beloofd, maar ze heeft me wel beloofd om een blauwe vlinder te sturen als er leven na de dood nog bestond. En daar heb ik jaren op gewacht, er staat hier een beeld van een blauwe vlinder die ik dagelijks passeer en ook mijn moeder herdenk met haar verjaardag. Omdat ik denk dat ze dat zei omdat we deze altijd passeerde als ik haar mee naar mijn huis nam. Tsja ik weet niet, na haar overleiden ben ik doodgegooid met blauwe nepvlinders door iedereen. Maar ik dacht altijd dat ze me een echte en levende zou sturen. En daar wachtte ik dus ook op. Met die Blauwe vlinders die iedereen mij stuurde kreeg ik een gevoel van dat ze inbreuk maakte op de afspraak tussen mijn moeder en mij. Wat ik nu weet, is dat mijn moeder tegen heel veel mensen heeft gezegd, stuur mijn dochter blauwe vlinders, dan kan ze met alles beter omgaan. Dat was denk ik een onderschatting van haar, ik mis haar wel maar ben er niet aan onderdoor gegaan. En die nep blauwe vlinders kwamen me uiteindelijk de keel uit. En toen afgelopen lente toen ik met mijn gebroken handje zat, zag ik ineens een boomblauwtje. En ik verwachtte er heel veel van, dat ik weer van ons mam zou horen en horen hoe het in het hiernamaals gaat? Maar behalve dat ik zoiets had, hoi mama! En mijn hart een huppelsprongetje maakte, kwam er verder niks. Dus ik twijfel weer aan reïncarnatie en tegelijkertijd wil ik ook geloven dat mijn moeder klaar was met reïncarneren en ik wil dat zelf niet meer. Geen idee of ik daarin een keuze heb? Maar voor zover, beschouw ik dit leven als mijn laatste leven dus hier mag ik voetafdrukken achter laten. En dat kan ik alleen als ik mezelf blijf. Ik praat nog wel met mijn dierbare overleden mensen, maar blijft eenrichtingsverkeer, ben wel blij dat mijn brein hun stemmen nog herinnerd. Verder baal ik er even van, dat ik vriendschappen verloren ben, maar eigenlijk als ik ze nog eens zie vraag ik me altijd af waarom ik ze ooit leuk heb gevonden? Dus best dubbel altijd. Ik hecht me gewoon graag aan mensen, voor zover ik kan en wil. Maar dan dat gedicht van dat je op een trein zit en mensen uitstappen en nieuwe mensen weer instappen, maakt het me makkelijker. En nu ben ik er weer weg van!

Goedemorgen deze morgen! Vandaag de donkerste dag, laat de zon op en vroeg weer de zon onder. Gelukkig is het mooi weer, dus lekker vitamine D op doen want het is een mooie dag. En de wetenschap, we zijn weer op weg daar de lente want als ik de radio mag geloven gaan we nu weer naar dagen met meer licht toe. Vannacht en deze ochtend wel op hete kolen gezeten, vannacht 2 harde knallen gehoord en een kreet van een dier. Te denken dat het vuurwerk was, hoewel het wel zo klonk, kon ik het toch niet van me af zetten dat het wellicht jagers waren.... Aangezien het jachtseizoen ook weer begonnen is. en dan soms ook wel bang dat mijn zwerfkat daarbij sneuvelt. Maar gelukkig meldde hij zich deze ochtend weer, dus dat is fijn. Dat er dieren afgeschoten zijn vind ik nog steeds niet leuk. En nu even iets praktisch, kent nog iemand een alternatief voor white wash? Het is blijkbaar uit de handel genomen en ik zou mijn meubels toch lichter willen maken. Gisteren de kast helemaal afgeschuurd en daarna afgewassen met puur bleekwater maar het resultaat is nog niet naar wens. Ik vind het mooi om de houtnerven nog te kunnen zien. Heeft er nog iemand een tip?

Wanneer en waar kan ik opstappen? Lijkt me namelijk leuk om hier ook eens aan mee te doen. En wat zijn de spelregels exact? Lijkt me namelijk wel leuk om virtueel meegenomen te worden op een wereldreis in een slee die getrokken wordt door rendieren en ook nog eens door de lucht. (in het echt op land dan wel, staat nog op mijn bucketlist maar voor nu is het leuk om hier ervaring op te doen) Ik heb me wat betreft de kerst betreft al flink voorbereidt om weerstand te bieden tegen alcohol en nicotine uitdagingen, lekker klussen in huis met lekkere hapjes die makkelijk en snel klaar te maken zijn zodat ik snel weer door kan met mijn klusje. Maar voor het eerst van mijn leven kijk ik met een opgetrokken wenkbrauw naar de lijst van alternatieve drankjes die ik heb. Saffies geurige theepunch, de chocolademelk met gember en peper en Tonic in diverse smaken. Door de jaren heen lijkt het alsof ze in mijn vaste routine zitten en een soort van feestelijk ritueel zijn geworden maar als ik eerlijk ben zijn ze dat nog steeds niet. Eerder dat ik zoiets heb, ben ik mezelf en mijn verslaving nog steeds voor de gek aan het houden en heb ik het nog steeds niet helemaal geaccepteerd dat of ik gestopt ben wel nog steeds een verslavingsgevoelige blijf? Enfin, voorlopig is mijn conclusie, dat ik er bewust of onbewust nog erg veel mee bezig ben, dus nog echt niet los van. En dat vind ik jammer, omdat ik wel kan zien hoeveel het heeft gegeven en hoever het me heeft gebracht. Nou ja, mijn denken weer tussendoor, met de kerst kan ik niet opstappen want dan sta ik op een ladder te balanceren om mijn plafond te doen. Dus lijkt me wel veilig. 2 29 december werk ik nog een halve dag, en sta dan nog een beetje stil bij hoe ons mam dood ging dat is immers haar sterfdatum. En was zo speciaal dat ik daar geen mensen bij kan gebruiken die mijn moeder niet kende en mij ook niet. Dus wil daar in de slee ook niemand mee belasten. Vanaf, 30 december, lijkt het me leuk om aan te haken en me te laten verrassen door wat jullie in Petto hebben dan, me gewoon even lekker laten leiden in plaats van te moeien kijk ik wel naar uit. Natuurlijk lijkt het me leuk om het noorderlicht te zien, maar rond nieuwjaar komt er ook een vallende sterren regen, lijkt me zo bovenin de lucht erg leuk om vallende sterren te komen bekijken. En verder, ik heb weer een papfleskitten onder mijn hoeden, het is nog maar te bezien of ze tegen die tijd nog leeft? Maar zo wel, zou ik willen vragen of er een flessenwarmer mee kan op de slee?

Mijn lievelingsklant gaat niet goed, niet dat het onverwachts kwam, ik bedoel ik vond het al niet zo leuk om haar een maand los te laten dus had tussendoor nog wat tijd ingeruimd om haar te stalken tijdens de feestdagen. Maar ja toen kwam dat verzoek vanuit haar mantelzorgers of ik toch niet kon komen? En misschien ook komend jaar elke week komen? Als dat gevraagd wordt, dan ga ik bijna van het ergste uit want mijn klant zou dat nooit zelf vragen. Het is ook erg, wat ik hoorde, vanwege privacy redenen deel ik hier niet over omdat ik zelf nog steeds achterovergeslagen ben hoe een geweldige vertrouwensband we hebben en hoeveel wat me opviel, ik langs me heen heb laten gaan omdat ik de mantelzorgers nog niet kende en ook dacht dat het mijn zaken niet waren omdat ik maar gewoon een huishoudhulp ben met een beetje meer. Wat ik wel fijn vind is dat ik nu in contact sta met de mantelzorgers, en ze al veel tips heb kunnen geven. Dat ze mij ook vertrouwen en deelgenoot hebben gemaakt, dat geeft me ruimte om bij mijn klant dieper op dingen in te gaan die ik eerder al raar vond. En verder heb ik twijfels over of ik mezelf er niet wederom opnieuw teveel bij betrokken ga voelen en de grenzen hierin wat betreft mijn mogen, kunnen en betrokkenheid en zakelijkheid niet uit het oog verlies? Ja, ik heb 2 uur werk bijgekregen, en ik zou dan mogen denken joepie extra geld op de plank! Maar zo voelt dat niet voor mij, want inmiddels weet ik ook dat de mantelzorgers met problemen kampen en het dus niet blijft bij 2 uur extra doen bij mijn lievelingsklant, wat ik totaal gratis zou doen omdat ik haar gewoon mag. Maar die 2 uur gaan ook de mantelzorgers ontlasten dat is vooral de reden. En mijn taken worden dan wat serieuzer in plaats van huishoudhulp. Dus ik houdt mezelf voor ogen, als ik hierin duik, is het alleen maar doe omdat ik mijn lievelingsklant wil houden, omdat ik eerlijk gezegd nog geen afscheidt van haar nemen kan. Dus best een beetje zakelijk mag zijn als de mantelzorgers ook beroep op mij doen. Wat dat betreft ben ik wel een magneet om nare levensverhalen aan te horen, maar ik kan ze niet laten verdwijnen of oplossen. Ik dacht het soms wel dat ik andere daarin kon helpen. Maar dat is een soort van eigen levensles, geen enkel mens kan je vertellen hoe jij het beter voor jezelf kan doen. Dat weet je alleen maar zelf van binnen voor jezelf dus. Ervaringstips heel fijn, maar zelf uitpuzzelen. Dus waar het eigenlijk op neer komt, is dat ik die leuke en mooie band met mijn klant ga verliezen omdat en doordat. En juist die band in eren wil houden en de rest loslaat, en niet laat meespelen in wat we verder gaan doen. Hoe noemt dat? Mijn verbasterde vorm, leuk contact ontmoet, nu weer op een spaceshuttle naar het hiernamaals. In mijn geval vaak, meestal stappen ze gewoon op de trein en ontdekken het leven en de wereld gewoon lekker verder.