Spud

Goede avond, Ik kom net van de dokter af en ik heb mijn voorzorgmaatregel voor het stoppen met roken binnen. Maar dit weekend ben ik op nog meer ideeën gekomen om mezelf te laten slagen, ik hoop dat het werkt! Gisteren bij het gas halen heb tegen al mijn verwachtingen in geen pakje sigaretten gekocht. Om de dood eenvoudige reden, dat ik zaterdag mijn badkamer ontdaan heb van schimmelaanslag met chloor/javel en ik daar nog bedwelmd en benauwd van was. Want met of zonder mond- en oogbescherming ben ik toch regelmatig hoestend en proestend uit de die ruimte moeten gaan. (het resultaat is overigens bellisimo) Maar ja ik vind survivallen gewoon heel leuk en bomen klimmen ook. Alleen al die spullen zijn best duur. Dus toen heb ik bedacht, aangezien een pakje sigaretten inmiddels 10€ euro is en ik zowat elke dag zo een pakje verslind, ik in plaats van de keukenwekker techniek de spaar techniek erin gooi. En ik voel me nu al gemotiveerd. Omdat ik met dit weekend al, mijn beloning was geweest om waterzuiveringstabletten te kopen voor 17.95 € maar omdat ik vandaag weer een pakje ben gaan halen dat weer opgegaan is aan dat pakje. Ik hoop dat dit mij straks echt kan motiveren op de lastige momenten. Ik stop namelijk altijd met besparingen in mijn gedachten. Maar als ik dat doe dan word ik altijd bedolven onder onvoorziene rekeningen dus zie ik uiteindelijk geen winst meer van mijn inzet. En ga dan maar gewoon weer roken want dat is dan het makkelijkste. Maar als ik dat besparen om kan zetten in een soort van doel, die waterzuiveringstabletten, dat mooie touw, etc. en dat gescheiden weet te houden van mijn besparing syndroom. Hoop ik dat ik mijn beloningsysteem om de tuin kan leiden. Want qua survivallen wil echt nog veel meer, liefst zelfvoorzienend worden. Maar het begint bij de kleine overzichtelijke stappen. Vorig jaar viel mijn poging gewoon omdat ik mijn lat te hoog gelegd had, ik wilde een gaskachel van 10.000 euro en toen ik na 6 weken in zag dat onhaalbaar was ben ik maar weer gaan roken. Erg stom, want ik ervaarde dat roken toen als 14 jarige toen ik begon, na 1 sigaretje lag ik weer misselijk op bed die peuk uit te zieken. Toen ging ik stug door om verslaafd te raken en afgelopen jaar opnieuw. Heel stom want het ging eigenlijk heel goed. Kleine stapjes dus, eerst die tabletten, dan dat touw en elke keer met iets willen en verder af zijn van je tabak verslaving hogere doelen stellen. Het is ook wel leuk dat je mag wachten met je aankoop, het consumindert ook. Want die tabletten heb ik al niet zo meer nodig, ik zou graag een waterzuiveringsfilter willen en het liefst deze zelf bouwen. Zodat ik water kan besparen en uiteindelijk afgesloten kan worden van drinkwater. Dus voor nu is het dat klimtouw, dat is maar 6 dagen stoppen met roken. Ik hoop dat het werkt, maar dat zal ik pas echt over 10 jaar kunnen zeggen. Dus voor nu mijn enthousiasme.

Goede morgen deze morgen, Mijn peuken zijn op en ik heb geen zin om op de fiets te springen om nieuwe te halen. Dus vandaag al een voorproefje op het definitieve stoppen... Ik heb hier in huis genoeg te doen dus de afleiding zal wel genoeg zijn en ik heb het vaker gedaan dus ik weet wat ik kan verwachten. Namelijk onverzadigbaarheid qua eten, die peuk is voor mij de afronding van de maaltijd. En ik heb een extreme behoefte aan zoetigheid, terwijl ik anders juist veel meer van hartig houdt. Maar ach dat heb ik allemaal in huis en kan zelfs nog een cake bakken als het niet voldoende is. Qua gewicht kan ik dat wel hebben, ik kan wel een extra thermolaagje gebruiken. Maar ja ik moet wel uitkijken, want afgelopen jaar werd mijn bloed gemeten en toen zat ik hoog in de suiker en hoog in cholesterol en kreeg ik de algemene boodschap dat ik moest gaan sporten en minder moest snoepen. Daar kon ik eigenlijk niet zoveel mee, omdat ik juist bij moet eten om niet af te vallen, ik 100 km per week fiets, paardrijd, schoonmaak en in bomen klim en als ik lang stil zit allemaal pijntjes ontwikkel dus vrij wel altijd beweeg. En ik ook niet zoveel snoepte qua suiker, geef mij maar olijven in plaats van een stukje gebak. Dus ik heb me laten doorverwijzen naar een diëtist want toen wist ik even niet meer wat ik wel kon eten en wat niet? Ik houd van pasta, aardappels en kaas. En daar lag het blijkbaar aan. Dus pasta is nu veranderd in volkorenpasta, light kazen heb ik geprobeerd maar ik houd gewoon van de kaassmaak en die dingen vind ik smaakloos dus skip ik. Al heb je bij de mozzarella niet zoveel smaak verlies dus die light houdt ik er wel in. En ik heb mezelf gewoon een suikermeter gekocht en meet mezelf als ik nuchter ben en nadat ik eten genuttigd heb en me niet zo goed voel. En dan blijkt dat mijn suikerwaarden niet zo extreem hoog zijn. En verder meet ik mezelf qua temperatuur en kilo´s, wie meet die weet. En zo weet ik dus dat ik verhoging ontwikkel na heel veel suiker inname, voor geen meter aankom en verder mezelf gewoon katerachtig voel als ik het genomen heb. Zodoende dat ik nu wel weet dat ik mezelf niet heel veel beter ga voelen als ik mezelf toesta om toe te geven aan die enorme suikerbehoefte tijdens het stoppen met roken. Dus ik wissel het af met hartig en suiker. En verder maak ik me veel meer zorgen over de 14de dag van het stoppen met roken. Dan ben ik zo depressief dat niks me kan schelen en mezelf in de problemen werk. Die kort lonterigheid kan ik nog wel mee omgaan, maar die depressiviteit niet zo. Dus ik heb besloten om toch maar weer eens naar mijn huisarts te gaan, voor dat niet verslavende pilletje. Om me over die weken te helpen. En als ik het voorgeschreven heb zal ik het jou ook laten weten @Tine. Verder verwacht ik niet dat ik nu ook echt definitief stop met roken, in mijn hoofd zit toch 29 december, maar ik mag alvast wel voorwerk doen. Dus zoveel mogelijk de valkuilen afdichten. 29 december is gewoon omdat geadviseerd is om een stopdatum vast te stellen. Ik vind het gewoon een symbolische datum omdat ik vroeger dus die verslaving aan mijn moeder mee wilde geven, maar het echte werk ligt bij mij. Als het me onderhand lukt, zou ik het toch ook graag met mijn moeder gedaan hebben of met dank aan mijn moeder of iets dergelijks. Ik lees haar dagboeken weleens en daar staan ook heel veel stukken in over hoe ze haar gevoelens met stoppen met roken beschreef. Heel anders dan ik, maar de toon is hetzelfde. Dus een leuke handvat en ook een fijne steun. Morgen mag ik weer gas gaan halen dus ik denk dat ik dan wel weer peuken koop. Dus het is maar voor 1 dag dat ik nu zonder peuken ga doen. Stom hè?

Mijn vrijdagen beginnen steeds maller te worden, vandaag heb ik een ram lopen vangen in het bos. Heel eigenwijs beest wat zich niet liet pakken dus eigenlijk gewoon achteraan gewandeld zodat ie niet verder het bos in ging. Uiteindelijk is zijn baas de ezel waar die ram bij staat maar gaan halen en zijn ze zo weer terug naar de wei gewandeld. Hihi met hier en daar een pitstop voor een hap gras want die ezel was net zo eigenwijs als dat schaap. Wel heel leuk om die band tussen die 2 dieren te zien, want die ezel beschermde dat schaap dus weer tegen de baas zodat hij dat schaap alsnog geen touw om kon doen. Erg leuk begin van het weekend!

Hihi, ik ben nu al klanten fijne kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar aan het wensen, dat voelt best raar! Alsof je iemand nu alvast feliciteert met zijn verjaardag terwijl deze pas in februari jarig is. Kerst en nieuwjaar zijn maar rare dagen vind ik, zeker als je met mensen werkt dus zo een beetje vooruit moet lopen op je rooster om ze te laten weten of je dan wel komt of niet. Andere jaren stond ik er niet zo bij stil, maar nu voelt het alsof ik de klok nog eens moet verzetten voor de 3de keer dit jaar en ik heb een s*hekel aan de klok verzetten! Dan ben ik echt een paar maanden weer van de wap. Maar dit is dan een minder erge wap, want ik doe het wel met plezier en gemeend ook en ongedwongen en op mijn eigen houtje. Dat is toch heel anders, dan dat gedwongen maatschappelijke gebeuren van de klok verzetten bij zomer en wintertijd. Het is al heel lang duidelijk dat het niet meer energie besparend is, slaapdeskundigen zeggen ook al een tijdje dat het best ongezond is, het staat altijd op een politieke agenda maar elk jaar opnieuw verzetten we de klok. Maf eigenlijk, hoe dingen heel snel kunnen gaan en andere dingen niet. Zwarte Piet was zo van de baan, maar ongeacht hoeveel mensen aangeven dat ze last hebben van het verzetten van de klok. Blijft die gewoonte nog wel bestaan. En zo filosofeer ik dan een beetje om een doodgewoon iets, dat ik het best een beetje raar vind dat ik nu al mensen gelukkig nieuwjaar en fijne kerstdagen wens. Maar ach ik ben gewoon een beetje gek denk ik dan. Kerst is voor mij ongestoord een klus kunnen doen in huis of zoals vorig jaar een puzzel leggen. Ik haal wel lekkere dingen in huis en zo, maar ik heb geen afspraken om ergens aan te schuiven aan een goed gevulde tafel. En het hoeft ook niet meer, mijn pa en ma zijn allebei dood en met mijn oudste broer heb ik geen contact meer en mijn middelste broer vindt het ook niet zo belangrijk. Daarvoor hebben wij ons broer en zus dagje. Toen mijn moeder nog leefde, vond ik het altijd wel een beetje dubbel om dan te zeggen dat ik niet kwam omdat ik thuis een muur wilde verven of iets dergelijks. Voor haar euthanasie 29 december 2020 heb ik dan ook wel nog kerst met haar gevierd omdat het de laatste keer zou zijn. En dat was een hele leuke en sobere kerst. Vanwege corona mocht je niet met veel bij elkaar zijn. Dus het was het eerste jaar en meteen ook het laatste jaar, dat mijn moeder niet haar benen uit haar lijf rende om het iedereen naar de wens te maken. Dus we hebben samen video´s gekeken, van mijn oude werk op het asiel als leidinggevende, want ze had dat bijzonder stukje van mijn leven niet meegekregen omdat we toen even geen contact met elkaar hadden. Ik had een kerstpakket gehad en daar hebben we van gesnoept en gedronken. En toen een vriendin van haar hutspot kwam brengen, voor mijn moeder en niet voor mij. Heb ik dat toch lekker opgesmikkeld! Toen wist ik het nog niet, daar kwam ik later achter toen ze dood was. Maar ik zal het blijkbaar onbewust wel ergens geweten hebben... Ze is in de dagen voor haar euthanasie gestopt met haar medicatie en ook met eten. Ik denk zelf, omdat ze zeker wilde zijn dat de euthanasie zou slagen. Maar dat is een invulling, want dat is ze me nooit komen uitleggen. Het was toen gewoon een fijne kerst met mijn mamsie en mijn beste kerst ever. Geen drukte, niet je best doen om het iedereen naar de zin te maken, geen masker op hoeven zetten. Maar gewoon zijn en elkaar wel kritische vragen stellen zonder bang te zijn dat je de sfeer verpest. Als ik dit jaar op mijn ladder sta om mijn plafond af te wassen van alle nicotine aanslag dan denk ik aan alle mensen die nu gezellig bij elkaar zitten en het ook echt leuk hebben. Want dat gun ik ze. En dan denk ik aan mijn mum en mij. En als mijn nek dan pijn gaat doen, ik nu eenmaal een zwakke nek. Dan kom ik van die ladder af en maak dat klusje niet af, dan ga ik wel een puzzel doen met een lekker snelle hap erbij. Dat is niet helemaal mijn ding, halverwege stoppen maar dit jaar mag dat. Omdat ik een hele lange kerstweek heb. Ik heb namelijk de rest van de week verlof opgepakt. En het geinige van dit is, in België heb je maar 1 kerstdag, in Nederland zijn het er 2 en in onze familie waren het er 3. En ik heb er nu dus een 4de bij gesnoept. Dus in 4 dagen denk ik wel dat ik de puzzel en dat plafond klaar kan krijgen. Ook omdat iedereen dan helemaal even in zijn eigen kerstbubbel zit, dus niet zo druk met mij is maar met zichzelf. En dat is heerlijk en werkt goed door. En verder hoop ik dat mijn moeder dan op de 29ste mijn rookverslaving wel echt meeneemt, zodat mijn werk niet voor niks was. Het is onzeker of ze het kan, maar ik ben van de rituelen en mijn moeder was een witte heks dus misschien lukt het dit jaar wel, wie weet? Toen mijn moeder dood ging, heb ik haar dat al eens gevraag of ze mijn rookverslaving dan mee zou willen nemen? En toen zei ze: Jij denkt echt dat ik nog veel meer kan als ik dood ben dan wat ik nu gedaan heb in mijn leven. En toen vertelde ze mij haar twijfels en beloofde me, als ze het zou kunnen ze me op een dag een blauwe vlinder zou sturen om te bewijzen dat er leven na de dood is. Nou ik heb heel veel blauwe vlinders gezien en gekregen er staat hier zelfs een hele grote op een berg in plaats van de molen die er stond. Maar waar wij het over hadden, dacht ik toch dat ze me dan een levende blauwe zou sturen, en die heb ik nog nooit gezien. Dus ik denk dat er geen leven meer na de dood is, maar ik ben nog niet helemaal van mijn geloof af. Mijn mam en ik kunnen alleen niet meer met elkaar praten. En dat zou een spraakverwarring kunnen zijn dat zij beelden van blauwe vlinders zou sturen en ik dacht dat ze echt levende vlinder zou sturen. Het andere is, dat ik toen ze overleden was, nog een keer in haar huis geslapen heb en in haar bed geslapen heb, waarin ze ook was gestorven. En toen voelde het alsof ik nog een laatste keer een voetmassage kreeg van haar. Ik ben daar nogal aan verslaafd. En dat irritante bordje voor het raam, waar iedereen opmerkingen over maakte, omdat het altijd tegen het raam tikte stopte met tikken. En toen opeens begonnen er borden in de kast waar niemand in geweest was te verschuiven. En toen heb ik gezegd, als jij het bent mam stop er maar mee. Ik weet dat je bij me bent, want je zit in mijn hart en in mijn herinneringen. Later hoorde ik van mensen dat mijn moeder op bezoek was geweest en in een stoel zat dus dat ze haar echt zagen. Ik wil het wel geloven, maar ik denk omdat ze mijn moeder ook heel graag hadden, dat ze het in hun rouw nodig hadden om haar te zien. Dus ik heb het aangenomen voor waar en die mensen in een waarde gelaten. Wat ik dan weer heel bijzonder vind, is dat mijn moeder zich voor haar dood nogal zorgen maakte om mij, of ik het wel zou trekken dat ze dood was. Dus ik heb daarna ook wel, goedbedoelde hulp gehad van boelveel surrogaat moeders. Maar ik vond het niet echt prettig en heb ze weggeschopt. Tsja, mijn ouders zijn al vroeg gescheiden en nieuwe vriendjes van mijn moeder die dan de rol van mijn vader wilde overnemen had ik ook problemen mee. Want mijn vader was er nog, wel niet direct betrokken bij mij maar die plek mag je van mij niet meteen innemen. Ik heb daar de keuze in en is geen verplichting voor mij. Ik heb wel een surrogaat vader gemaakt hoor, maar dat was een vriend van mijn moeder niet haar partner. Daar had ik een goed en veilig gevoel bij. En zo was het ook met mijn moeder, die is onvervangbaar dus gedraag je er niet zo naar en duw het niet door mijn strot. Ook dat is verkeerd begrepen denk ik. Want zeker 2 jaar na haar dood, leek het alsof ik in een bubbel zat van moederliefde. Alleen niks dan goeds kwam op mijn pad. Dan ging ik bijvoorbeeld nieuw werk doen en dan liep iedereen met mij weg. Maakte ik afspraken met mensen die mijn moeder kende maar mij nog nooit hadden gezien en liepen direct naar mij toe omdat ik blijkbaar heel erg op mijn moeder lijk. Maar ik ben veel harder dan mijn mum, ons mam kan vergeven en vergeten en dat kan ik niet. Ik vind het toch wel nodig dat iemand het weet hoeveel pijn je me hebt gedaan voordat ik vergeef. Ons mam maakte er geen discussie van die vergaf degene en dan liet ze het allemaal weer over zich komen. Kans op kans bij mij is het 1x en dan kan ik het je nog vergeven maar als je dan een 2de keer zoiets doet dan ben je afgeschreven. Maar in die tijd, was ik dus ook een beetje softer. Ik denk wel echt dat mijn moeder toen bij me was, machtiger dan nu, al zit ze nog steeds in mijn hart hoor. Ik maak weer mijn eigen keuzes en maak weer veel meer ruzie. Ik had het wel graag van haar over willen nemen, die rust en alles accepteren. Maar daar ben ik mens gewoon niet naar er suddert namelijk ook een stukje van mijn pa in mij. En daar stopt mijn betoog bij, het is al een veel te lang verhaal geworden. Ik mocht niet eens bij zijn uitvaart zijn en mijn broers en ik zijn onterft. Mijn vader is weer een heel lang verhaal op zich, want was ook een fijne pa maar met een hele grote handleiding. Voor dit is goed. En ik vond het weer heel fijn om te schrijven. En dat iemand de moeite nam om het lezen of niet. Het is gewoon fijner om hier te schrijven zodat een mens het leest. Dan dat ik het in een dagboek schrijf en op een dag ook de diagnose krijg van dementie en ze dan verbrand. Mijn moeder heeft dat gedaan, maar ze is wat dagboeken vergeten. Ik vind het leuk, te lezen dat ze ongeveer op dezelfde manier schrijft.

Ik heb een podcast tip: deze noemt Bezopen en is op de gratis npo app te luisteren. Ik heb de eerste aflevering nu beluisterd en ik vond deze erg confronterend maar vond het ook interessant omdat er zaken in besproken worden die ik hier zo regelmatig ook wel heb zien passeren. Zoals, drinken op tv, dat het ongezellig is om niet te drinken op een feestje en dat drinken stiekem behoorlijk ingeburgerd is in de maatschappij. Wie weet kan een ander hier ook iets mee, dus ik plaats het hier even. Ook omdat er bij tip en adviezen stond dat het dingen zonder alcohol moesten zijn en dat is deze podcast zeer beslist niet. Dus ik zou er wel een luisterwijzer bij willen vermelden dat je er dus trek van zou kunnen krijgen... Ik was aan het werken en dat was heel veilig. Geen idee wat ik gedaan zou hebben, als ik deze aan het luisteren was in de supermarkt. Aangezien ik mezelf daarin nog niet volledig vertrouw doe ik dat maar niet.

Ik hoop dat het de stille, het niet helemaal hebben laten afweten. Voor zichzelf niet ten eerste, maar voor de rest ook niet. Sta op en doe weer lekker mee op ADB. Je hoort er gewoon bij. In je holletje kruipen is ook niet helpend zullen we maar zeggen. Ik hoop jullie graag weer op het ditjesdatjes draadje te lezen en dus een beetje te zien. En als er nog een gedichtje voor een ander zit? Dan heb je een herkansing tot het einde van het jaar. Want weet je, Santa claus staat nu klaar om jullie te helpen met zijn dikke sigaar. En anders, denk ik dat iedereen hier op het forum zich wel een beetje zorgen maakt, dus laat gewoon wat van jullie horen.

Ik kom soms uit mijn bed, waarin ik dingetjes uit het verleden aan het verwerken ben en soms sta ik dan op met een gevoel met ik beter niet kan gaan werken. Maar dat doe ik dan niet en dan ga ik. En dan komt mijn grootste nachtmerrie tijdelijk even uit. Het huis is namelijk donker en het duurt langer dan anders voordat ze open doen. Vooral na die rare dromen van mij, waar ik ineens uitgeroepen wordt door de wekker. Dus dat nog zit in mijn hoofd. Duurt, 3 minuten langer wachten dan wel 10 minuten en gaat het door mijn koppie, wat moet ik doen als ze niet open doen? Ik werk met oudere mensen dus ze kunnen gevallen zijn of gewoon op het wc zitten (wat het geval was) Maar dan gaat er van alles door me heen, maar vooral dat ik ze niet dood wil vinden in huis. Omdat ik ze inmiddels zo goed ken, dat ik mijn weg naar binnen wel weet te vinden. Het is meer, de twijfel dan of ik de hulpdiensten alvast ga inschakelen? Voordat ik inbreek of moet ik eerst mijn werk bellen om te zeggen dat ik niet binnen word gelaten? Gelukkig deed mijn klant open, en zat dus gewoon even op de wc en waarom het zo donker was, ze is stroom aan het besparen. Maar dat is dus het stressvolle aan mijn job, op een dag zijn ze er niet meer en stopt jou werk daar. En wat doe je dan? Blijf je aan de voordeur staan en schakelt hulpdiensten in? Of verleen je jezelf toegang en drukt daarna op de hulpknop, want veel van mijn klanten hebben deze. Gelukkig heb ik het nog niet mee hoeven meemaken, maar de meeste van mijn klanten zijn boven de 80 jaar en het is dus wel mogelijk. Omdat ik zelf heel makkelijk over sterven en leven praat, weet ik hun wensen ook. Dus diep van binnen weet ik, dat als ik een klant dood in huis vindt deze dat wilde. Maar dan weet ik me niet zo heel goed te verhouden tot mijn beroep rol en die van dingen weten. Ik denk, dat ik mijn werk bel met de boodschap dat er niet open gedaan wordt en dat ik mijn werk dan mijn klant hoor bellen die de telefoon niet opneemt. En ik dan toch naar binnen ga en op die hulpknop druk. Zodat hun familie ook meteen op de hoogte wordt gebracht. Ik denk dat ik geen hulpdienst zou bellen. Met die knop zou er al een hulpdienst moeten komen. Dan zorg ik dat de deuren openstaan en ga afwachten denk ik. Meer kan ik dan niet doen. Maar dat ging dus door mijn brein, vandaag en was allerminst leuk! Ik zie deze klant pas weer volgende maand, dus we hebben gekscherend tegen elkaar gezegd, ik hoop dat je me halverwege 2025 nog herkent. Maar dat is wel gewoon soms de nare kant van wat ik doe. Ik ga mijn klanten ook niet vervangen heb ik besloten. Ik wil al heel lang stoppen met schoonmaak, maar de band die ik met mijn klanten heb en het vertrouwen wat ik met ze opgebouwd heb. Kan ik niet weggooien. Dus ik doe mijn werk nog met plezier maar ik vertik het om nieuwe klanten aan te nemen. Gaat financieel misschien lastig worden, maar toevallig kwam ik vandaag weer een grote zak zwerfvuil tegen en toen dacht ik, wat zou het mij leuk lijken om met een mondmasker en handschoenen aan die hele zak uit te pluizen om te achterhalen wie deze zak gedumpt heeft? En ik zou ook heel graag in het bos willen bivakkeren die dat doen? Dan ben ik ook meteen in de natuur en zal ook nog wel wat dierenleed oppikken helaas. Nou ja, vorig jaar bedacht ik me nog dat ik niet als schoonmaker wilde sterven of pensioneren en had mezelf bedacht, dat ik naast schoonmaakwerk ook wel betaalde zwerfvuil ophaler wilde zijn. Die job bestaat gewoon. Maar ik kwam helaas niet in aanmerking omdat ik werk heb. Dus nu een level hoger, zwerfvuil detective, ik heb al wat dumpingen op mijn fiets gespot en foto´s van de kentekenplaten genomen en actie foto´s. Dus ik ben inmiddels wel fan bij de politie. En ik kijk ook graag detectives dus kan ook maar een droom zijn voor mij. Mijn go is, gewoon werk doen in de natuur en voor de natuur. Als ik daar stoute mensen loop te wijzen op foute dingen, ben ik daar ook om gedumpte dieren of dieren in problemen te vinden. En dat is mijn taak omschrijving dan weer niet, maar het geeft me het gevoel dat ik daar ook dan iets aan kan doen. Omdat ik vanuit mijn frustratie van hoe gemakzuchtig mijn medemensen de wereld kapot maken, ik heel gedreven ben om ze een procesverbaal te laten krijgen. Het zal ze weinig kosten, die boete, maar mij zou het rust brengen. En verder, Stop ik er even mee voor vandaag. Eerst maar weer een mooie cv op poten zetten. Fijne avond nog

Verwijderd op verzoek

Hoi, Tine, Bert zegt het al, daarmee kan je het onderzoeken. Ik heb in die tijd gewoon spierontspanners gehad van mijn huisarts, en daarmee kwam ik tot rust., omdat ik dacht dat die pillen ook hielpen tegen alle nachtmerries waar ik toen in zat. Ik slaap nog steeds verkrampt en voer hele oorlogen in mijn slaap uit en volgens mij slaapwandel ik ook maar intussen kan ik goed functioneren in het echte leven. Misschien zijn pillen ook niet voor jou bedoeld en kan je met jou handvaten en een goed gesprek met iemand die je vertrouwd ook wel verder komen. ik ben zelf door het hele gebeuren, hoog sensitief geworden, enerzijds heel leuk en anderzijds niet leuk. Omdat hoog sensitief, je weer een soort van outsider maakt omdat je dan ook over speciale gaves zou kunnen beschikken en als je daarin geloofd word het leven pas echt zwaar. Lees het boek hoog sensitieve personen , hoe blijf je overeind as de wereld je je zo overweldigd. ik heb daarna een forum opgezocht, merudi, maar daar heb ik ook ruzie gemaakt en ben daar geband. Het voeld1e als een warme huiskamer net als hier. Daar ben ik ook geband omdat ik de grote lijdervragen durfde te stellen. Maar toen begon een revolutie met voorstanders en tegen, ik heb er een bijzondere vriendschap aan over gehouden. Mijn alleswetende moeder denk ik vaak die een stuk verder is dan ik, en elke keer weer versteld staat met mijn vragen

Thanks Yana, Dat is het draadje zo ongeveer wel, alleen mis ik de geurige theepunch van Saffie. Dankjewel voor het meezoeken. En misschien ligt het antwoord wel gewoon onder mijn neus? Dat ik in haar naam dat recept hier gewoon mag delen. Alleen dan anders verwoord. De Geurige Theepunch van Saffidepaffie, Origineel is: 500 ml cranberry sap en een liter zwarte thee. En daar doe je een mandarijnen schil in met kruitnagels een stokje kaneel, en steranijs. En dat laat je het lekker sudderen, zodat de smaken in elkaar overgaan. Dan blus je het met zwarte thee en laat het nog wat sudderen. En als je het dan gaat opdienen, doe je er nog 30 ml cassis siroop bij. Doet 3 gedroogde pruimen in het glas, schenkt de punch erover en steekt er een stokje met kandijsuiker in. En dan heb je een verwarmend glas met ook nog een cadeautje op de bodem. Door de jaren heen, heb ik dat recept wat verbasterd door er andere dingen aan toe te voegen. Maar Saffie was wel degene die het gelukt is met haar recept dat ik dat jaar genoeg had aan die punch en niet dronk. En verder maak ik het nog ieder jaar, en de grootste drinker neemt dat in plaats van zijn pint. Behalve dat die tip van Saffie mij zo goed geholpen heeft, leek het me gewoon een goed idee om dat weer een keer naar boven te halen. Zeker nu, mensen twijfelen met de komende feestdagen. Ik denk dat het recept van Saf echt wel een heel goed alternatief kan zijn. De eerste keer voor mij, dat je echt warmte rond je hart voelt, het is gewoon een speciaal drankje. Daarna begint gewoon te worden en pas je dat aan. Maar thanks to Saf is geurige theepunch elk jaar nog mijn ritueel en heb het kunnen verkopen aan drinkende. Voordat ze het op zuipen zetten, willen ze een glaasje van spud die van Saffie komt. Daarmee is het wel makkelijker geworden om niet te drinken voor mij. Die andere kant vind ik nog steeds raar, mensen dronken zien worden en zelf ook feest willen vieren. Het is soms als gestopte, een rollercaost van het verleden waar je soms in zit. fijne dag nog allemaal

Oh ja, ik las afgelopen tijd een vraag van iemand, wat betreft Ad. In mijn leven heb ik altijd Ad geweigerd omdat ik altijd zoiets had, kan een fijne oplossing zijn voor nu maar als ik mijn problemen opgelost heb, heb ik er een probleem bij namelijk het afkicken ervan en de problemen waarvoor ik ze slikte nogmaals te moeten doormaken. Afgelopen zomer, toen het verhaal over mijn vadesr overlijden steeds maffer werd en de afronding daarvan op zich liet wachten. Het was toen nog niet eens duidelijk of hij nu werkelijk dood was, voor mij tenminste. En toen kreeg ik al met 2 notarissen te maken, net zoals vroeger toen er zoveel advocaten versleten werden omdat ons gezin nu eenmaal ingewikkeld is. Je kan wel snappen dat ik toen een ondersteunende pil nodig had om normaal te blijven. Mijn huisarts heeft toen een ad voorgeschreven, helaas weet ik de naam niet meer, waar ik niet verslaafd aan zou raken. Geen idee, of dat komt omdat hij het na 3 maanden niet meer voorschreef, terwijl ik er wel om vroeg? Of dat het inderdaad niet verslavend was? Enfin, ik merkte ook dat het niet erg was dat ik die pillen niet meer had en heb weinig last gehad van de afkickverschijnselen. Ik vond het wel fijn te merken dat ik mijn kladden weer bij elkaar had ook zonder ondersteuning. Als ik nog eens naar dokter ga, wil ik wel vragen wat de naam was van die pillen. Maar zolang je nog zonder kan, adviseer ik jou om het zonder te doen. En gewoon hier blijven schrijven, want dit forum zit vol met ervaringsdeskundigen zoals je al hebt kunnen lezen.

Oké, pas op de plaats Spud! Als ik iets in mijn kop heb, heb ik het blijkbaar niet in mijn kont zitten. En moet het allemaal meteen en heb ik geen geduld om rustig af te wachten. Dat is mijn valkuil en maakt me soms een heel vervelend mens, voor anderen omdat ik erop door blijf gaan en voor mezelf omdat ik me er druk om maak. Achteraf denk ik dan, de volgende keer doe ik het anders, maar bij elke volgende keer doe ik gewoon hetzelfde. Zie bij de reebok, zie bij het overlijden van mijn pa en zie bij het Sinterklaas draadje. Ik ben dan zo gedreven of over enthousiast dat ik mensen gewoon afschrik of een naar en boos mens wordt. Met dat draadje terug te vinden, merk ik dat ik opnieuw hetzelfde weer doe. Me helemaal druk maken en het niet los kunnen laten totdat ik het gevonden heb. Maar opeens kreeg ik mezelf door en vandaar mijn pas op de plaats Spud. Omdat ik dat toch wel in mezelf wil veranderen. Met dit delen, ben ik al wat rustiger geworden. En zie het absurde er ook van in, hoezo moet dat nu? De wereld vergaat niet als dat draadje niet gevonden wordt. Dus voor nu, ik stop ermee met zoeken, als het echt belangrijk is dan komt het wel en anders niet. Dit was een mooi staaltje van een spiegel voorgehouden te krijgen, door mijn verleden waarin alles altijd onduidelijk was, is mijn houvast zo snel mogelijk duidelijkheid verkrijgen. Maar dat zorgt ervoor dat ik uiteindelijk gekwetst raak en anderen kwets. Geen idee of het dit keer wel lukt. Maar deze levensles neem ik wel weer met beide handen aan. Ik laat de controle los of het gevoel van dat je ergens controle op kan hebben los. En ik wacht gewoon af. Voelt heel onveilig, maar ergens weet ik ook dat ik er niet dood van ga. En gewoon eens een keer iets anders doen dan je gewoon bent, voelt ook gewoon spannend. Loslaten, dat is de grootste les in mijn leven. En mijn ouders helpen mij daarmee, mijn overleden katten helpen mij daarmee en die reebok ook. Niet dat ik problemen heb met de dood, als ik voor mezelf mag spreken zou ik een hele goede stervensbegeleider kunnen zijn. Maar als iets niet afgerond is en dingen open blijven en er ruimte blijft waarin je voor een ander ineens moet invullen, ja dat vind ik lastig. Maar ik ga het nu eens proberen, eigenlijk gewoon doen, omdat proberen eigenlijk altijd is dat je het niet gaat doen. Ik probeer op te staan, hoe vaak blijf je dan liggen of zitten? Ik ga doen, wat ik echt wil. En hoe ik wil zijn. Rustig gewoon het open laten wat de uitslag gaat zijn. Zonder van te voren al me in te dekken voor weet ik hoeveel rampscenario´s. Hihi, door zoiets simpels als een draadje willen zoeken, krijg ik nu meer rust in mijn levenszaken. Ik hoop dat het lukt en als het gelukt is, heb ik kunnen proeven van wat ik wil. Want ik weet ook wel dat het na 1x nog geen gewoonte is geworden. Maar voor nu ben ik weer uitgedaagd om een wijze levensles aan te gaan, in een veilige omgeving.

Goede morgen, deze morgen. Zou een heel oudgediende hier, ongeveer van 2007 me even kunnen helpen met het draadje met alternatieve drankjes te vinden en weer even omhoog te zetten? Misschien hebben twijfelaars er iets aan en ik zou Saffie haar geurige theepunch nog eens in de kijker willen zetten. Ik maak het nog elk jaar, inmiddels met wat spicy toevoegingen zoals gember en kruidigere thee dus ik ken het recept wel. Alleen ik vind dat originele van Saffie hier meer deugd zal doen. Alvast bedankt! Ga ik even verder zoeken...

@Smaragdie, heel leuk, dankjwel! @Bob, wat een verrassing, nog een gedicht, helemaal top! Dankjewel voor het organiseren.

Dat is een vraag die ze je moeten stellen, want anders kunnen ze niet met een gerust hart zelf feest vieren. Als je eenmaal kwetsbaar bent geweest en je eraan toe gegeven hebt stellen ze je die vraag elk jaar opnieuw.