CPAS

Joann, Ik vind het een hele mooie tekst en ben blij voor jou dat je je zo gevonden hebt.

Marieke, Niemand had dus ook wasknijpers meegenomen. Maar goed dat jij dat kunt zonder je bladmuziek, en dan nog wel de begeleidende partij. En nog beter dat je dat kon vieren zonder wijn.

Charlie, Het feit alleen al dat je je steeds herpakt is al een bewijs dat je sterk bent. Volhouden, laat jezelf niet vallen, raap je weer op als dat wel gebeurt.

Charlie of Sjannie, Moeie benen en je algemeen moe voelen komen inderdaad van de alcohol, maar dit gaat over. Mensen, wat verlang ik terug naar mijn droge maanden van vorig jaar. Me fit voelen, goed slapen, kunnen lachen om dingen waar ik me nu om erger. Maar ik ga weer naar zo'n tijd, en dan wil ik daar blijven. Geen 'sociaal' drinken meer voor mij. Ik lijd aan de ziekte alcoholisme en dat betekent dat alcohol voor mij taboe is. Ik zal het maar beschouwen als een allergie (deed mijn huisarts ook trouwens, die zei: je bent allergisch aan alcohol, dus stop ermee).

Mick en BamBam, Veel leerzaam plezier op jullie avondje uit.

Nog even terugkomend op die cursus (leven tussen 2 culturen) van vanmiddag. Er werd een afbeelding getoond waaruit je moest distilleren wat het was. Ik (en nog een paar anderen) zag een jonge vrouw die zich uit verlegenheid afwendde. De bedoeling was om een oude heksachtige vrouw te zien. Omdat niet iedereen dat beeld vervolgens kon zien, werd de tekening een beetje ingekleurd met, toevallig, een rood potlood. Toen zag iedereen het duidelijk. Iemand maakte de opmerking: dat lijkt wel een alcoholiste. Ik kon er wel mee om lachen, maar het deed me wel wat. Later bedacht ik, wij alcoholisten leven ook in 2 culturen, wij verbergen onze ziekte t.o.v. de anderen. Wij accepteren hen, al zijn we (ik in ieder geval) een tikkeltje jaloers op hen. Zij accepteren ons niet: zij vinden ons zwakkelingen, stumperds, sukkels en noem maar op. Wij zijn ook mensen en gaan de strijd met de alco aan om onze eigenwaarde te hervinden, toch, of zie ik dat verkeerd? Enerzijds willen mensen maar dat je mee doet met een glaasje drinken, anderzijds als ze merken dat je het dan niet bij een glaasje laat, bekijken ze je meewarig. He, ik heb echt geen positieve gedachten de laatste dagen. Sorry.

Welkom Charlie, We staan hier nog niet allemaal droog hoor. Ik ben b.v. nog aan het minderen, maar droog is wel de bedoeling. Je zult na al dat lezen al wel gemerkt hebben dat je hier je hart kunt uitstorten en dat iedereen probeert je een hart onder de riem te steken. Ik vind dat heel prettig en het geeft een samenhorigheidsgevoel. Dus kom maar aan met je verhalen. Kunnen wij ook van leren.

Wat leuk, Marieke, een clip met het koor opnemen. Van de spanning zullen jullie vast heel goed zingen. Jammer dat je de opname niet met ons kunt delen via dit forum. Wat gaan jullie zingen? 't Was duidelijk tijd om die bank de deur uit te doen. Stel je voor dat die in mekaar stortte terwijl jullie er op zaten. Die matras ligt stevig op de grond, daar kun je niet doorzakken. Veel plezier vanavond.

Anna, Wordt a.j.b. geen ander persoon. Je bent zoals je bent gewoon een goed mens. Wat jij bedoelt, is, denk ik, dat je je gedrag zodanig wil sturen dat dit makkelijker door anderen wordt geaccepteerd. Sommige stukjes van je gedrag behoeven misschien inderdaad wat aanpassing. Maar het is wel zo dat andere mensen zich ook wel aan jou moeten/mogen aanpassen. Interactie komt toch van 2 kanten. Je hoeft je niet steeds volledig aan de anderen aan te passen, zij moeten zich ook aan jou (leren) aanpassen. Iets wat niet altijd 1 2 3 gedaan is. Je moet je eigenwaarde bewaren en bewaken. Je moet daarin je grenzen stellen. Zoek de raakvlakken tussen de anderen en jezelf. Je hoeft je eigen normen niet op te geven. Blijf vooral jezelf, maar heb begrip voor een anders mening. De anderen moeten dat ook doen. Het is een kwestie van respect van beider zijde. Dit is nu eigenlijk net iets wat in die cursus 'leven in 2 culturen' wordt behandeld. Laat ieder in zijn waarde en heb vooral begrip voor elkaar. Begrip voor elkaar moet groeien en je kunt echt niet altijd van de eerste indruk uitgaan. Je moet durven verder te kijken. Maar het is goed dat je over je eigen handelen nadenkt, dat is iets wat nooit kwaad kan. ('k Ben, geloof ik, een beetje aan het doordraven.)

Hoi Stien, Knuffie gaat naar de kou in Wit-Rusland en Rosie naar het warme Spanje. Ik blijf hier en ga met pasen naar de warmte van mijn ouderlijk huis. He, he, ik moet dadelijk nog naar cursus. Ben benieuwd, voorzover ik weet, ken ik er maar 1 persoon. Zal wel leuk en leerzaam zijn, want gezien de info die ik erover heb, is het een nuttige cursus. Tot straks, na half vier. Ik log nu uit.

Rosie, Ik wens je alvast een goede reis. Je zult er vast van genieten, even ertussenuit zijn.

Knuffie, Ik wens je een goede reis en een goed verblijf. Neem een dikke jas mee, want volgens mij is het daar nu nog erg koud.

Weet iemand waar ze een cursus geven waarbij je leert te leven?

Blacky, Kom morgen maar gewoon langs, hoor, die bacillen of dat virus die ge onder de leden hebt, zijn niet overdraag via de computer. Sterkte met je herstel en zorgt dat ge weer helemaal oke zijt, zodat ge van de pasen kunt genieten. Dan zit ik ook weer in mijn oude vaderland met mijn eigen taal (dialect).

Rosie, Dat antwoord van je op de vraag van Ziza of je wel nuchter bent. Ik vind dat een hele sterke zelfreflectie. Ik heb het geparkeerd in mijn lijstje met meer citaten van jullie, om ze geregeld eens allemaal weer door te nemen. Het is voor mij een eye opener.

Anna, Toch heeft Ziza een punt van gelijk. Ik ben zonder een probleem op de achtergrond verslaafd geraakt aan de alcohol, maar wel uit gewoonte. Je bent verslavingsgevoelig of niet. Mijn vriendin is verslaafd geweest aan wiet, sigaretten, chocolade en koffie. Heeft ooit nog eens een sigaret gerookt, en vervolgens was ze prompt terug in haar oude gewoonte gevallen van roken als een schoorsteen. Het heeft haar weer een paar jaar gekost om er terug van af te komen. Bij alcoholische dranken geldt eigenlijk hetzelfde. Als je er gevoelig voor bent, en hier komt het, je kunt jaren heel beheerst drinken van b.v. bier, maar kom je een keer met b.v. wijn in aanraking en vind je dat een heerlijke smaak hebben, blijf je beheerst bier drinken, maar word je een onbeheerste wijndrinker. Dat potentiële verslaafd raken zit niet in iedereen. Maar het zal je maar overkomen, dan zit je met de gebakken peren. Ook geen opbeurend verhaaltje, sorry, maar dat komt omdat ik vandaag een zwartkijker ben.

Hoi Ziza, Ben ik dan een van de weinigen die niet met een vingertje naar anderen wijst. Ja, oke, ik wijs naar mijn andere ik. Ik ben gaan drinken toen ik de smaak van wijn te pakken kreeg. Daarvoor is verder niemand verantwoordelijk. Ik heb me altijd minderwaardig gevoeld. Ik ben zelf steeds meer gaan drinken. En ja, mijn huisgenoten hadden dat niet in de gaten, maar dat is toch niet hun schuld. Ik ben in ieder geval blij dat het een vriendin is opgevallen en mij eropaan gesproken heeft. Dat noem ik een echte vriendin. Zij kon van te voren toch niet inschatten hoe ik daarop zou reageren. Zo close waren we toen nog niet. Maar ik was er blij mee. Je kunt wel zeggen dat ze me gered heeft en tot actie aangespoord. Er is maar een persoon naar wie ik het vingertje kan uitsteken en dat ben ikzelf. Gelukkig hebben mijn relaties, intiem danwel oppervlakkig, er niet onder geleden (behalve dan dat stinken uit mijn mond). Alcohol is mijn vijand, niemand anders. En er is maar een persoon die daar wat aan moet doen en dat ben ik. En alle steun die ik daarbij krijg, is voor mij mooi meegenomen.

Mensen, Ik knijp er nu vanuit. Voor het eten zorgen, 't is mijn beurt. Heb al groentebakjes voor de kinderen en een bak bataviasla met ui en tomaat gemaakt, en daar al een 1/3 van opgeknabbeld. Nu moet al het andere nog een vuurtje krijgen. Macaroni voor dochterlief, aardappelen voor ons en (lekkere) bio ribcarbonaatjes. Dus tot na het eten. Eet smakelijk.

Marion, Dan heb je nu zeker een beetje kaakkramp, 3/4 uur met je mond open, dat is lang. En wat betreft morgen, hou je haaks, schiet niet uit je sloffen. Een deurwaarder oefent ook maar zijn beroep uit, en morgen dus een van de minder leuke kanten van zijn beroep. Vraag hem/haar maar gewoon hoe of wat jullie evt. nog kunnen ondernemen. Ik weet niet of jij inkomsten hebt, maar als jullie het alleen van de ziekteuitkering van je man moeten doen, dan lijkt het mij niet meer dan logisch dat jullie in aanmerking komen voor het goedkoopste advocatentarief. Maar dat is een zorg voor morgen. Leef nu nog even in vandaag.

Rosie, Ik slik ook niets. Alleen bij pijn een paracetamolletje of een iboprufen. Verder ga ik niet.

He Rosie, Dat klink bijna zoals mijn gemoedstoestand een 10 dagen voor de herfstvakantie. Toen wilde ik er ook tussenuitknijpen. Heb het toch maar niet gedaan en alles weggedaan onder het mom van de huisapotheek moet nodig uitgemest worden. Dus ik ben er ook nog. En niet tegen mijn zin. Er zijn genoeg dingen om voor te leven voor mij: mijn kinderen, mijn man, mijn ouders, mijn grootmoeder, mijn oompjes en ja zelfs mijn broer.

Rosie, We hebben allemaal leren lopen door vallen en opstaan. 't Moet ons nu ook lukken, toch? Daar heb je toch vertrouwen in. Het spreekwoord moet toch uitkomen: eind goed, al goed. En dat spreekwoord wordt gewoonlijk gebruikt wanneer iets via een moeizame weg is tot stand gekomen. Laat de moed niet zakken (zeg ik ook tegen mezelf).

He, he, Ik ben eindelijk bijgelezen. Nu even wat anders doen, ik kom straks weer kijken.

Rudy, Wat moois dat je Kohtje toewenst.

Dat is waar, Anna. Ik heb het nl. een keer gehad met mijn fiets (remkabels kapot), dat ging hard naar beneden. Terug naar boven kwam ik tot stilstand en ben verder gaan lopen (meer dan een uur).