CPAS

Marieke, Je man moet ook niet proffesorisch een waslijntje spannen, hij moet dat provisorisch doen. Dat lukt beter. Klinkt leuk van die hoesjes.

Kate, Een zielsverwante. Ik ben ook een huismus en zie sociale contacten onderhouden ook als verplichting.

Marion, Ik slijt wel heel wat remblokjes om dat te kunnen. En het is van groot belang om ze in voorraad te hebben om ze tijdig te kunnen vervangen.

Marion, Ik zou toch maar even bellen straks om de uitslag te kennen, dat je moeder de tussenpersoon is wel vervelend. En wat morgen brengt? Ik wens je daarvoor sterkte. Maar wel weer typisch de belastingdienst om niets van zich te laten horen.

Marion, He wat goed dat je over de tandarts begon, ik vergat nu al steeds een afspraak voor de controle te maken. Heb ik nu net gedaan. Ik heb wel een kies die af en toe aanwezig is, daar moet ie ook maar even naar kijken.

Hoi Marieke, Welke kleur waslijn heb je gekocht? Een mooi fris lentekleurtje? Passend bij de :present: :present: :present: in de tuin?

Hoi Marion, Met horten en stoten en een neerwaartse en opwaartse lijn wordt het steeds minder. In 4 weken van 1 1/4 fles per dag naar 3/4 fles per dag. Nu naar nog minder. De volgende 1/2 liter RW eraf zien te krijgen. Ik hou me voor ogen hoe goed ik me voelde voordat ik weer begon te drinken. Ik doe het rustig aan, dan kan zowel mijn geest als mijn lichaam eraan wennen.

Marion, Praat jezelf geen schuldgevoel aan. Doe eens een onderonsje met je vader en leg het uit. Het was m.i. heel verstandig van je om weg te gaan. Wie weet valt er nu een kwartje bij je moeder? Lekker he, dat je het ondanks die rotsituatie toch droog gehouden hebt. Een dikke vette pluim heb je verdient.

Beste mensen, Over een kwartiertje spookuur. Ik ga zo mijn bedje in, ik moet er tijdig uit. Welterusten en tot morgen.

Wat goed voor je, Marieke.

Ja, Ziza, ik geloof dat mensen inderdaad zo reageren. Alleen degenen die in het diepe gat hebben gezeten kunnen een ander het beste helpen.

Heel mooi verhaal, Kate.

Stien, Ik heb wel een stuk of 10 sjaals. En ik draag er maar een tegelijk.

Stien, Ik moest plots aan vroeger denken. Ik kreeg een chocolaatje in de vorm van een ouderwets strijkijzer. En wat deed deze ukkepuk. Ja, inderdaad, met het chocoladestrijkijzertje over het witte tafelkleed wrijven. Iedereen lachen, behalve mijn moeder en grootmoeder. Eh, wou ik even helpen. Weer niet goed.

Marion, Toch gefeliciteerd met je vader en ja, heel jammer dat je zo'n hardvochtige moeder hebt. Van je familie moet je het hebben, zeggen ze altijd. Blijkt maar weer. Goed dat jij je daarbij sterk houdt. (Huilen is geen teken van zwakte).

Stien, Wat voor een werkgever heb jij. Totaal geen begrip voor iemand die ziek is, en bovendien door de arbo-arts ook ziek is verklaard. Ziek is ziek, en daar moet je leidinggevende rekening mee houden, die is verantwoordelijk en moet zelf zorgen voor vervanging. Bovendien heb je je arbo-arts en je fysio achter je staan. Waar je aan begonnen bent met droogstaan, is vat krijgen op je eigen leven. Iets wat mij nog niet bepaald gelukt is, maar wat ik oh zo graag zou willen. Heb je je ziek gemeld? Als ik jou was, zou ik zo spoedig mogelijk contact opnemen met je arbo-arts. Je werkgever/leidinggevende frustreert je terugkeer naar de arbeid ontzettend. Laat nu die gremlins geen toegang krijgen. Ga een potje janken (dat is gezond) en val dan zonder enig schuldgevoel lekker in slaap. Het zal je verkwikken.

Marieke, Het lijkt mij tijd dat je je zoon de volledige verantwoordelijkheid geeft over zijn eigen kamer, incluis het verschonen van zijn bed. Als hij zo graag met zijn vriendin op zijn kamer zit, zal hij er snel genoeg achter komen dat hij zijn kamer op orde en schoon moet houden. Hij is oud genoeg en heeft dus momenteel tijd zat. Mijn kinderen moeten dit al een jaar of 5-6 zelf doen. In het begin was het een puinzooi, maar die heeft zich opgelost. Ze willen toch graag hun vrienden kunnen ontvangen. Volgens mij lijkt jouw man een beetje op mijn broer. De lolbroek buiten en een stuk chagrijn thuis. D.w.z. de hele dag buiten er voor zorgen dat je vlot (terwijl je dat niet echt bent) overkomt en vervolgens moe en chagrijnig thuiskomen. Zeg eens dat hij thuis moet doen alsof hij buiten is. Misschien moet hij er maar eens toe overgaan om thuisgekomen een half uurtje bezig te zijn zijn bezigheden van zich af te zetten, door erover te praten (roddelen) (jij kunt er naar vragen bv.) of gewoonweg even rustig de krant door te nemen, zodat hij echt thuiskomt, en weer open te staan voor jou en je zoon. Uiteindelijk speelt iedereen een (toneel)rol al naargelang in welke situatie hij/zij zich bevindt. Thuis moet je in principe jezelf kunnen zijn, op je werk of school gedraag je je naar de normen van de omgeving, net als wanneer je uitgaat o.i.d. 't Zijn maar wat ideetjes.

Hoi Marieke, Wat een negatief spanningsveld om je heen. Het smijten met die stofzuiger zal je vast iets opgelucht hebben. Je kunt het echter beter met een stevige kartonnen doos doen die toch nog in stukken moet gescheurd worden voor dat ze bij het oud papier past. Bij elke scheur die maakt, denk je dan: da's voor die en da's voor die enz... Heb ik ook al weleens gedaan, het lucht op en je bent even je woede kwijt, zonder huishoudelijke spullen te verknoeien. Haal desnoods bij de supermarkt wat kartonnen dozen. Een beter idee heb ik niet.

Hoi Blacky, Ik weet ook niet hoe dat tegenwoordig in Belgie gaat, maar vroeger (voor 1985) moest je een briefje van de dokter inleveren bij ziekte. Alleen vrouwen mogen (mochten) 1 dag per maand ongewettigd afwezig zijn.

SW, Goed dat je even aanvulde, ik dacht al, over die man heeft ze toch nooit geklaagd?

Moesje, gefeliciteerd met je dochter. en laat dat spul in de schuur maar staan.

Anjo, Als je werkgever en collega's die insteek geven, dan zou ik daar maar over praten met je arboarts. Ze werken dan bepaald niet mee aan je herstel (wat wettelijk verplicht is). Jij bent van hogere kwaliteit. Je bent heus niet de eerste die vanwege (ik noem het maar) perfectionisme en andere omstandigheden in de ziektewet beland is. Dus sterkte en hou je poot stijf en laat je niet de kop in drukken. Je bent ZOOOOO.

Mick, Ik herken het e.e.a. in je verhaal. Ik ben in dat boek begonnen, en ja het is met aardig wat zelfspot doordrongen, maar ik besef wel dat ik vorig jaar goed op weg was om in dat boek de hoofdpersoon te worden (al heb ik nooit op mijn werk gedronken). Ik vind het een spiegel.

Anna, Ik kan het heel goed volgen. En ik ga er voor mezelf wat mee doen.

Rosie, Meteen weggooien dat briefje.