hoopvol

@Bernice wat jij allemaal beschrijft herken ik allemaal! Ik kon eigenlijk de mensheid niet meer aan. Maar verplichte mezelf om toch onder de mensen te komen, door te blijven werken. Ik weet dat het eindeloos lijkt... dat gevoel heb ik lang gehad. Maar beteren zal het doen. Wanneer? Daar kan ik jou jammer genoeg geen antwoordt op geven. Doorzetten, je vastklampen aan de momentjes die effe beter gaan, en vooral niet opgeven! Je bent reeds aan het afbouwen, en je moet doorzetten. Ik heb voor mezelf ook een dagboek bijgehouden. Mij geeft het rust om alle ellende en gevoelens op papier te zetten. Op regelmatige basis lazen mijn man en kids sommige stukken. Zo begrepen ze mijn gedachtengang op dat moment ook beter. Want ik was het moe om steeds te moeten zeggen en vertellen hoe slecht het met me ging. Maar uiteindelijk konden ze ook lezen wanneer het wel beter met me begon te gaan. Geef niet op lieve schat!!! liefs Vicky

@Bernice jawel, heel vaak had ik sombere gedachten. Ik heb vooral een langere periode gehad, dat ik echt wenste dat ik niet meer wakker werd. Mijn hoofd, en lichaam had het gevoel dat ik het niet aankon. Maar ik ben steeds afleidingen gaan opzoeken. Steeds blijven werken (wel eens 7 weken ziek thuis gezeten omdat ik er compleet doorzat), steeds mijn huishouden blijven doen, een huisdiertje in huis gehaald. Alles wat me toch enigzins kon afleiden. En net zoals @Gaba hebben ze me op diazepam gezet. Ik kon het totaal niet verdragen. Ik werd er nog onrustiger van. Zodoende ben ik dan cold turkey gestopt. Dat is een echte HEL!! Vaak gedacht dat ik lichamelijk doodging. Maar lieve mensen op dit forum zijn mij steeds blijven steunen. Zelfs al was ik aan het klagen en aan het zagen... ze bleven me steunen!! En kijk nu naar me... zo’n grote sprong al vooruit!! Jij kan dit ook!! Geloof me!! Ik heb ook het geluk dat ik geen schaamte heb... iedereen die het horen wilde, heb ik mijn verhaal gedaan! Het wordt zo in een doofpot gestoken. En daar ben ik best wel boos om. Vele dokters die me vertelden dat ik me alles inbeelden... pure frustratie vond ik dit. Maar nu heb ik een jonge huisarts gevonden die me steunt, luistert en me begrijpt. Dikke knuffel Bernice Vicky

Ojaaa... en deze zomer gaan we zelfs een weekje op vakantie. Gewoon eens een weekje naar de Belgische kust. Er eens uit... alles kan, maar vooral... niks MOET! Dit zou ik vorige zomer niet gekunnen hebben! Dus zoals je merkt... gaat alles in een positieve trend bij mij. En dit gaat voor jullie allen ook ooit zo zijn! Liefs Vicky

@Kannietmeer lieve Liz dat levendig dromen, dat valt wel goed mee. Het is vooral nog last van hartkloppingen dat ik heb op de moment dat ik in slaap val. En dan schrik ik telkens terug wakker. Als ik al eens een heel goede nacht heb, dan kan ik overdag ook de wereld aan. Het is gek wat een slaaptekort met een lichaam doet. Maar zoals steeds was, en ben ik hoopvol. Het komt goed. Zelfs dat slecht slapen... ooit komt dit goed! liefs Vicky

@Bernice eerst en vooral... heel sterk en moedig van jou om af te bouwen! Ik kan enkel maar zeggen... doe het heel rustig aan! Ikzelf heb de grootste fout gemaakt door cold turkey te stoppen (dit kan ik echter NIEMAND aanraden!!). Wat mijn klachten betrof: spierspanningen, hartkloppingen, heel onrustig zijn, zuurstof tekort, angstig, depressief, geen zin meer om te bestaan, paniekaanvallen, maar vooral... ik sliep nog amper! En door dat slaaptekort bleven deze symptomen maar duren! Nu slaap ik gemiddeld een uur of vijf per nacht (en dit is dan een goede nacht voor mij). Maar op mijn slechtst sliep ik nog maar anderhalf uur per nacht. Bij mij is het maar goed en wel beginnen beteren na een maand of 13. Daarom dat afbouwen ook zo belangrijk is. Soms lijkt het alsof er geen eind aan komt. Geloof me op mijn woord... het betert effectief!!! En ooit hebben we we een succesverhaal net als @Gaba!! Hou je sterk, en wees moedig... je komt er wel!! liefs, Vicky

Lieve Liz ( @Kannietmeer) zo’ mooie woorden weeral!!! veel, ontzettend veel liefs Vicky

@Cyclad58 mijn slaappatroon is nog steeds heel vreemd. Nog steeds weinig slapen, maar toch al meer dan een klein jaar geleden. Op mijn slechtst sliep ik nog amper anderhalf uur per nacht. Nu zit ik toch al gemiddeld aan vijf uren per nacht. Dit is nog te weinig, maar al zoooooveel meer dan vroeger. Ik weet hoe lastig dit allemaal is... vooral als je dan nog erbij gaat werken ook! Maar er komt een moment dat het beter gaat, echt waar. Ik heb echt momenten gehad dat ik dacht dat ik de uitzondering op de regel was, en dat het nooit meer ging goedkomen! Maar toch wel! Ik heb nog steeds mijn downs! Maar toch al meer ups! Lieve Ad, blijven vechten en blijven geloven dat het op een dag beter gaat! Liefs Vicky

@Gaba wat fijn man om je nog eens te horen. Ikzelf ben nu reeds 17 maanden benzovrij, na CT te gaan, van een vijfjarig gebruik van Rivotril. Ik ben er nog steeds niet, maar de slechte momenten zijn schaarser en schaarser aan het worden. En inderdaad... nu besef ik ook maar pas, in wat voor een mist ik vijf jaar geleefd heb. Ik ben terug een moeder, een partner, een vrouw die ik terug wil zijn. Niet enkel ik heb hier van afgezien. Maar ook mijn twee fantastische zonen, en mijn echtgenoot. Wat mag ik me gelukkig prijzen met deze drie fantastische mannen in mijn leven. Mijn huwelijk heeft een paar keer aan een zijden draadje gehangen... maar wat een echtgenoot heb ik!!! Alleen zou ik het nooit gekunnen hebben! Mijn drie mannen... die hebben me steeds overeind geholpen. Dankzij hen sta ik nu waar ik sta. Ik besef heel goed dat ik nog niet volledig genezen ben... maar ik besef wel, dat ik ga genezen! Ik kom hier ook minder en minder... omdat ik voel dat dit nu effe zo moet. Ik probeer zoveel mogelijk energie in mezelf te steken, en in mijn gezin. Door dit forum ben ik wel altijd blijven doorgaan... en dit dankzij @Cyclad58 en @Kannietmeer Liefs aan allen Vicky (HOOPVOL)

@Lynn86 het valt inderdaad niet mee. Zo ben ik eens in mijn slaap wakker geschoten met een razend hart, geen zuurstof. Mijn echtgenoot dacht dat ik een hartaanval maakte en heeft de ziekenwagen gebeld. Ik naar de spoedeisende hulp gebracht. En na een nachtje kreeg ik te horen: mevrouw, u had een paniekaanval. Say What?? En dit terwijl ik lag te slapen!! Het is echt beangstigend. Maar het feit dat ik nu weet wat het is, kan ik er veel sneller uitgeraken. Yoga en ademhalingstechnieken zijn me aangeraden. Sterkte

@Lynn86 die paniekaanvallen... heel herkenbaar! Ze zijn een vicieuze cirkel. Wat ik er aan deed/doe, is proberen zorgen voor afleiding. Want hoe meer je je er op concentreert, hoe meer je in paniek gaat. Ik heb vaak het gevoel gehad dat ik een hartaanval deed, of dat het elk moment gedaan ging zijn met me. Maar het betert uiteindelijk wel allemaal. Geduld, heel veel geduld.., Liefs, Vicky

@Jeshen jeetje... wat een verhaal! En dat slechte slapen, het blijft een vicieuze cirkel natuurlijk. Je bent doodmoe, helemaal op, maar toch niet kunnen slapen... is echt om gek van te worden. Maar ik heb daar onlangs een vrij goede verklaring over gehad van arts. Haar verklaring was, dat als je oververmoeid hebt, je lichaam constant adrenaline aanmaakt om op automatische piloot te kunnen werken. Eigenlijk puur om te overleven. En wanneer je ‘s nachts wil slapen, je lichaam zo uit balans is, en adrenaline blijft aanmaken. Met als gevolg dat we zo weinig kunnen slapen. Ik vond dit eigenlijk wel vrij logisch. Maar had er zelf op deze manier nog niet bij stil gestaan. Maar toch heb ik het gevoel dat je echt wel op de goede weg bent. Dikke duim hoor!! Ikzelf heb twee zonen, waarvan mijn oudste, nu 14 jaar, op zijn 4 de verjaardag een heel nare ziekte heeft doorgemaakt, waardoor hij nu hartpatient geworden is. Hij moet nog een hartoperatie ondergaan. Maar de afwijking moet eerst op film geregistreed worden, en dat is jammer genoeg nog niet gelukt. Mijn jongste zoon, nu 11 jaar, is zwaar autistisch. Heeft het syndroom van Asperger. En dit natuurlijk, zorgt er bij mij wel voor dat ik nogal vrij hevige nachten heb soms met mijn kids. Ze kunnen er natuurlijk ook niet aan doen. Want het zijn schatten van kerels! Zo zie je maar... dikke knuf, en blijf vooral HOOPVOL!! Vicky

@Jeshen het feit dat ik CT gestopt ben, was puur uit onwetendheid. Ik was me er totaal niet bewust van dat ik benzo’s nam. Voor mij was het mijn dagelijks pilletje, waardoor ik beter moest slapen. Maar na 5 jaar gebruik, was mijn slaap terug heel slecht (gewenning). Daarom dacht ik: ik stop gewoon met die pillen, want ze helpen me toch niet. Na 2 á 3 dagen begon toen de echte hel voor me. Ik had letterlijk het gevoel dat ik ging doodgaan. Maar toch wou ik niet terug starten met de benzo’s. Op dat gebied ben ik heel hard. Maar dat heb ik ook te danken aan de steun van mijn mannen, en ook mijn lotgenoten hier op het forum. Afgelopen zomer heb ik moeten plooien, en heb ik 2 maanden thuis gezeten van mijn werk. Ik was op, ik kon niet meer. Ik sliep amper nog anderhalf uur per nacht toen. Mijn slaap is veel verbeterd, ik zit nu gemiddeld aan een 5 uren slaap per nacht. Soms minder, maar nooit meer. Ik weet, dit is nog te weinig. Maar ook dit komt wel goed. De zorgen van mijn kinderen houden me nog wakker, jammer genoeg. En wat is jouw verhaal @Jeshen? Zit jij nog in je afbouw? Veel sterkte en moed aan allen.

Lieve Liz @Kannietmeer je doet me spontaan blozen lieverd. Wat een mooie woorden weeral. Geloof me, ik ben zeker nog niet de oude. En ik heb nog steeds mindere en slechte momenten. Maar het verschil met enkele maanden geleden is echt enorm. En zo zie je maar, dat totaal vreemde mensen voor elkaar, toch soms heel belangrijk voor elkaar kunnen worden. Jullie zijn belangrijk! Onthoud dit heel goed!! liefs, Vicky

De meesten onder jullie kennen me niet. @Cyclad58 en @Kannietmeer, die kennen mijn verhaal. Maar toch wil ik aan jullie allen hier iets kwijt... jullie zijn GEEN klagers, zagers, aanstellers! Ik heb ook heel vaak deze gedachte gehad. En ben daardoor hier ook effe weg gebleven. Jullie zitten hier allen om dezelfde reden! Om jullie hart te luchten, en jullie bagage iets te legen. Ikzelf heb er bijna 14 maanden over gedaan, om mezelf iets of wat terug te vinden. Ik ben zo veel beter. Mijn lijdensweg bewandel ik nog, maar het gaat zoveel beter met me. En ooit gaan jullie hetzelfde ervaren. Geloof me!! ikzelf heb heel veel te danken aan @Cyclad58 en aan @Kannietmeer zij zijn steeds mijn steun en toeverlaat hier geweest. Zij hebben me steeds door mijn donkere dagen geholpen. Ik ben hen/jullie heel erg dankbaar!! Ja Liz en Ad... all credits go to you peoples!! En mijn donkere dagen zijn meer en meer zonnige dagen aan het worden. Ik kan terug genieten van hele kleine simpele dingen. Dingen die ik in het afgelopen jaar als storend ervaarde... daar geniet ik terug van. Ik heb ook drie prachtige mannen in mijn leven (mijn zonen en echtgenoot) die mij steeds weer mijn ding lieten doen... zijnde een wrak wezen... maar ze waren er wel steeds voor me. Hou jullie allen recht aan de positieve ervaringen van anderen. Ik weet dat dit makkelijk praten is. En dat jullie verhaal eindeloos lijkt. Maar jullie komen er!! Mijn nick-name was/is hier HOOPVOL. Ik heb vaak de hoop verloren. Maar door hier te komen klagen en zagen. Waren er steeds weer die twee prachtige mensen... Liz en Ad... jullie zijn voor mij een groot deel van mijn geneesproces!! dank, grote dank aan jullie super veel liefs, Vicky

De meesten onder jullie kennen me niet. @Cyclad58 en @Kannietmeer, die kennen mijn verhaal. Maar toch wil ik aan jullie allen hier iets kwijt... jullie zijn GEEN klagers, zagers, aanstellers! Ik heb ook heel vaak deze gedachte gehad. En ben daardoor hier ook effe weg gebleven. Jullie zitten hier allen om dezelfde reden! Om jullie hart te luchten, en jullie bagage iets te legen. Ikzelf heb er bijna 14 maanden over gedaan, om mezelf iets of wat terug te vinden. Ik ben zo veel beter. Mijn lijdensweg bewandel ik nog, maar het gaat zoveel beter met me. En ooit gaan jullie hetzelfde ervaren. Geloof me!! ikzelf heb heel veel te danken aan @Cyclad58 en aan @Kannietmeer zij zijn steeds mijn steun en toeverlaat hier geweest. Zij hebben me steeds door mijn donkere dagen geholpen. Ik ben hen/jullie heel erg dankbaar!! Ja Liz en Ad... all credits go to you peoples!! En mijn donkere dagen zijn meer en meer zonnige dagen aan het worden. Ik kan terug genieten van hele kleine simpele dingen. Dingen die ik in het afgelopen jaar als storend ervaarde... daar geniet ik terug van. Ik heb ook drie prachtige mannen in mijn leven (mijn zonen en echtgenoot) die mij steeds weer mijn ding lieten doen... zijnde een wrak wezen... maar ze waren er wel steeds voor me. Hou jullie allen recht aan de positieve ervaringen van anderen. Ik weet dat dit makkelijk praten is. En dat jullie verhaal eindeloos lijkt. Maar jullie komen er!! Mijn nick-name was/is hier HOOPVOL. Ik heb vaak de hoop verloren. Maar door hier te komen klagen en zagen. Waren er steeds weer die twee prachtige mensen... Liz en Ad... jullie zijn voor mij een groot deel van mijn geneesproces!! dank, grote dank aan jullie super veel liefs, Vicky