Extranaut

Gequote ipv,geedit sorry

Ik ben al vier jaar in therapie, hoeveel meer hulp kan ik krijgen? En heeft die hulp het dan uiteindelijk niet erger gemaakt? ooit blowde ik na mijn werk enkele joints, dat was een probleem ( voor de staat en ordehandhaving) Door te luisteren en hulp te zoeken werk ik nu niet meer en blow,ik minstens driedubbel en drink ik dagelijks meer dan enkele tripels. Ik wil gewoon terug naar mijn vrij bestaan zonder al die psychiaterische en staatsbemoeienissen.

Weer goed aan het drinken en blowen geweest. Vreemd, ooit deed blowen het alleen. Als ik nu blow wilt mijn lichaam en ik nog steeds alcohol. Vrijdag nog een scene meegemaakt en beloofd nooit meer te drinken. Nu, zondagnacht en zeven Duvels verder zie ik de ernst nog niet in. Nochtans meende ik het vrijdag echt, maar zondagavond heeft de duivel gewonnen. Hier is dat echt een gevecht, dagelijks ieder uur opnieuw. Wat te doen als je niets zelfdiscipline hebt? Als mensen me in de steek zouden laten zou ik daar eerder meer door drinken dan er uit te leren. ik haat vechten met mezelf, ik word moe, uitgeput en levensloos. Ik haat mezelf niets zelfdiscipline te hebben.

Ik vond u nochtans aangenaam lezen. Jammer. Ik heb zoveel andere problemen dan alcohol, maar moet ik daarom permanent vertrekken? Mevrouw, we leven wel in het vrije westen he, vergeet dat nooit he jij mag gewoon doen wat je zelf lekker wilt. Prijs het bloed dat u deze verdienste gaf en geniet ten volle van hun offer.

Ik kijk amper tv. Ik ben begonnen met knutselen voor een paludarium. Isomo verbranden, verven en behandelen met epoxyhars enzo Maar daar komen geen andere mensen bij kijken. Ik kan echt niet nuchter met andere hun realiteit omgaan. De mainstream maakt me letterlijk ziek tot een punt dat ik in isolatie moet leven. Maar hoe dan ook, je wordt er altijd enigszins mee geconfronteerd. Ik kan/wil dat gewoon niet meer opbrengen.

Geen probleem hoor Bob, wees maar je zuivere zelf en niemand anders. En neen ik zoek geen excuusjes, ik kan er gewoon niet mee om (nuchtere realiteit en mainstream). Kijk wat voor tv programma’s mensen kijken en hoe oppervlakkig de mensen in zulk programma zijn. Alles is fake en “iedereen” wil fake zijn terwijl ik nergens mezelf kan zijn. it is a mad world in this city life.

Denk je Klaas? Ik haat de nuchtere realiteit en die “bekakte” mainstream rond me heen. Bah

Oh maar hier speelde ook dagelijks gebruik hoor. Gewoon niet altijd alcohol. Alcohol was altijd mijn laatste keuze, ik word er echt niet beter van. Maar ik heb ook momenten gekend waar ik het met mate kon drinken en voor de smaak maar enkele glazen dronk. Gisteren dronk ik een anderhalve en viel ik in slaap. Met mijn lief en ik gaat het goed, alleen betreurt ze dat ik nog met mate drink. Ze voelt zich niet gerust met alcohol op waakvlam. En ik ervaar ook hoe verslavend alcohol is, die goesting is er gewoon nog altijd. Het is niet enkel verslavend, het is sociaal. Bijna iedereen drinkt alcohol. En ja ik kan het bij cola houden, maar ik kan dat nooit weken na elkaar. Ik ga ze niet achterna springen bij een brug, maar een glaasje delen is toch dikwijls een leuke prikkel. Telkens in de winkel word je ook geconfronteerd met alcohol. En het is langs mijn kant wel gemakkelijk alles op alcohol te steken, want waar is mijn discipline? Ik weet het niet, ik doe het gewoon iedere keer terug opnieuw. ik zie mezelf niet als slaaf van alcohol, maar wel slaaf van de rust in mijn hoofd. En toegegeven, soms wil ik gewoon een roes en weg van alles zijn. En ik weet dat ik het meeste mezelf heb aangedaan. Ik heb het onmogelijke bevochten en zo veel tijd en rust verloren. Het is nu een kwestie van juist bewegen en een vertrekpunt te vinden. Ik heb wel mensen rond me heen, maar ik moet mezelf vinden en plaatsen. Dat is iets dat ik alleen moet doen.

Als ik niet drink schenk ik ook geen alcohol voor mijn bezoek. Leggen zij dan lange blaadjes als ik kom, kopen zij wiettopjes voor mij? Neen toch. Vorig jaar hebben wij op familiefeesjes met de feestdagen NIETS gebruikt. Geen wiet, geen alcohol. Het was ons beste feest samen. Dat die alcohol er zo sociaal ingebakken is kan er bij mij niet in. Het is een drugs die meer overlast dan heroine veroorzaakt. Dan weten we het wel zeker?

Was gewoon s avonds. Die gast zag dat ik wat kochtte en wou het het zijne maken. Ik had gedronken en hij wist natuurlijk niet dat ik me dan zeker niet zou laten doen. Ik wou het vermijden maar kon niet anders dan me verweren of bestolen worden. Afgelopen week zijn er in Belziek 5 mensen neergestoken. Ik was er gelukkig geen van. Die gasten steken je dood voor een halve gram wiet. Ik heb daarna niets gedronken maar mijn aankoop gewoon lekker opgerookt

Ja maar een opkomende dorst en drang naar andere sferen zijn wel verschillende zaken Ik weet dat ik beter af ben zonder alcohol, ik weet evengoed dat er een duiveltje op mijn schouder zit die me er telkens naartoe verleidt. Want geef toe, je even sterker dan al je ellende voelen is toch iets verleidelijk in je face. De ellende hier en nu aanpakken is een proces van tijd, tijd is beweging. Als je verkeerd beweegt wordt alles er natuurlijk niet beter op. Ik moet zeggen, het was al een productieve week. Al dat gebruik bracht me niets goed. Wat legaal is maakt mij een slecht mens en wat illegaal is vertoeft in een milieu waar ik graag weg blijf. Ik sprak ook enkele mensen van vroeger. We hadden het over iemand die zich doodgebruikt heeft. Deze persoon kwam niets tekort. Vast benoemd op het werk, mooi verzorgd uiterlijk, appartement gekregen van haar ouders. Toch is het daar uit de hand gelopen en bij haar laatste vriend heeft ze (bewust) teveel genomen wat haar het leven kostte. Anderen slapen op straat en anderen leven een leven van voorkomen bij justitie en boetes betalen. De zondeval rond mij heen is bittere realiteit. Daar uit klauteren met al reeds een zware rugzak, ... ja dat is zwaar, lastig en moeilijk. Maar als ik moet kiezen tussen de liefde en de alcohol dan wordt het wel dat eerste. Wat meer luisteren naar mijn engeltje.

Ik was iets gaan kopen en plots staat er een man voor me van Marokkaanse origine die met zijn handen in mijn zakken gaat. Hij greep mijn aankoop. Ik duw hem tegen de grond en begin ermee te duwen en trekken tot hij uiteindelijk terug gaf wat van mij was. Hij laat me doorgaan en ineens zie ik hem aanlopen met een mes. Ik ben wijs opzij gegaan en hem laten roepen en tieren en gelijk gegeven. Ik was zelf onbewapend. Gelukkig was ik al naar ergens drukker gewandeld waar andere mensen van Marokkaanse origine hem kwamen bedaren. Gisteren voelde ik niets door de drank. Nu voel ik het aan mijn knie, ellebogen en hand. We hebben zwaar geworsteld, maar geen klappen of stoten uitgedeeld. Ik was echt niet in fout, nam enkel terug wat van mij was. Hij was zodanig in zijn eer gekrenkt dat hij naar huis een mes ging halen om het anders af te maken. Gelukkig leef ik nog maar mensen worden hier wel voor minder vermoord. Ik vermijd die ghettos vanaf heden.

Wel Bob, ik ben dankbaar dat jij je tijd neemt. Weet je, John Lennon zingt “God is a concept by which we measure our pain.” Verander nu God naar gebruik. Men gebruikt zoveel nodig is om te verdoven. Die booze is er echt teveel aan. Mijn lief drukte me net in mijn eigen * bij het nekvel. Drank moet eruit, zoveel is zeker. Ze wilt niet eens een compromis, niets meer behalve geheelonthouding. Ze zei dat ze toekijkt hoe ik mijn leven verdrink en dat wellicht niet langer kan volhouden. Herpakken is de boodschap, effe tandjes bijten. Medicatie neem ik echt zeer zelden. Ik ga al zeker geen pillen slikken om iets te evenaren louter omdat het legaal zou zijn. Ik heb dat traject gelopen en zelfs concerta geslikt. Maar sowieso ga ik meer wilskracht opbrengen en uit die wereld van zelfbeklag klauteren, heb gewoon wat tijd nodig en afleiding.

Ik ben blij te lezen dat sport en medicatie (ad?) jou helpen. Medicatie helpt hier alleen tegen cirkelredenatie. Als ik te diep zak neem ik dat gewoon om niet dieper te zakken. Ik merk wel dat het op zulke momenten helpt. Daarnet bijna doodgestoken. Waar gaat onze wereld heen.

De maatschappij is mijn maatschappij niet. Ik wil deze regenboogdroom niet. Het is een nachtmerrie. Wat ik wil - ver weg van een grootstad. Hoe? Sparen en verhuizen Ik zou iemand als mij helpen door die mens zijn eigen ding te laten doen en niet afpakken waarmee hij gelukkig is. Ieder het zijne, ik het mijne. Waarom zou een rechter of gelijk wie er oprecht om geven? Het zijn meelopers die hun neus wijzen waar de wet ze dicteert. Mensen zijn te beinvloedbaar en te onwetend om over anderen te beslissen. Met die mentaliteit zijn er in het verleden genoeg mensen aan het kruis genageld. Iemand als mij blijft beter trouw aan het Woord en ziet er streng op toe dat niemand hem misleidt. Ik heb meer aan geloof dan aan therapie of werk. Ik geloof sterk dat het slechte de overmacht op deze aarde heeft, ik laat dat zo weinig mogelijk invloed over mij uitoefenen. Werken, politiek, belastingen, ziekenzorg, ... zijn allemaal instrumenten van die slechte kracht. Ze werken niet meer voor de maatschappij maar tegen. Als ik dat in kern geloof en zo wil leven, wie is de staat mij te veranderen of misvormen naar iets dat ik niet ben?

Ik durf er mijn handen voor in het vuur steken dat als je die jongen zijn wiet zou afnemen hij heel wat minder empathisch en sociaal zal zijn. Ik rookte vorige week nog wat en het verschil was significant. Ik deed zelfs taken in het huishouden en kon gewoon buiten rondlopen zonder enige prikkels te ervaren. Ik kon zware gesprekken aan en bespreken waar ik de maanden daarvoor de woorden niet vond. Door mijn gebrek aan empathie kan ik mensen kwetsen zonder dit te bedoelen. Als ik me kan inleven weet ik mijn woorden te verbloemen. Ik ben ook heel sociaal als gebruiker. Lachen, dansen, springen, soms huilen. Ik voel dan en kan me inleven. Kunnen inleven en empathie voelen heb ik als kind nooit gekunnen. Toen ik voor de eerste keer effect van cannabis had wist ik dat ik hiermee mijn anders zijn onzichtbaar kon maken. Mensen zagen daarna nooit mijn beperking, enkel mijn grijns en rode ogen. Ik kon er zodanig goed mee omgaan dat meisjes me begonnen te bellen en plots aan mijn deur kwamen. Ik heb er niets dan goede herinnering aan op de wet na. School vond ik hoe dan ook saai en niet stimulerend. Ik kreeg altijd te horen dat ik voor aso geschikt was, maar ik kon het gewoon niet opbrengen. Ik stopte op.mijn 18j en verdiende snel meer geld dan mijn vader. Ik gaf het enkel slecht uit. Op school heb ik ook weinig geleerd. Lezen, schrijven en rekenen is wel nuttig, maar ik fronste toch mijn ogen bij geschiedenis, godsdienst en biologie. Perfect voorbeeld. Mijn dochter moest van godsdienst leren hoe Jezus een huwelijksfeest redde door water in wijn te veranderen. Want een feest zonder wijn is geen feest. Gelukkig weet ze beter, maar sedert vroeg vergoeilijken ze al alcohol via de schoolbank. En durf daar vooral geen vragen over stellen of je mag vanachter in de hoek staan met ezelsoren op. Meelopen is de boodschap of je valt uit de boot. Tot een punt dat je dus letterlijk van ontbering in de goot kan sterven. Ik vind gebruikers van smart drugs nu eenmaal aangenamer vertoeven dan conservatief gedoe. Maar toen ik ploegbaas was kon ik ook hard roepen. Ik mocht dan ook maar pas naar huis als het werk gedaan was. Het geld compenseerde veel, maar daar ben ik toch op mijn limieten gebotst. Als ik die job moest doen zonder me s avonds te kunnen ontprikkelen had ik dat nooit jaren volgehouden. Het werk daarna hield geld achter en dat was voor mij een signaal dat werken niets meer opbrengt voor mensen als ik. Als ik zie dat het pensioen van mijn grootmoeder niet genoeg was om een rusthuis te betalen en mijn familie daarin moet bijleggen (wettelijk verplicht), dan is de hele tekening voor mij gemaakt. Zeker als je nieuwe buren krijgt die het allemaal gratis en voor niets onder de kont geschoven krijgen. Dan is het gewoon de waarheid als een koe dat het de zotten zijn die werken. Hoe rijker hoe meer je moet betalen, hoe armer hoe meer je krijgt. Ach ik,ben wat misantropisch ingesteld vandaag, sorry

AA en NA zijn absoluut niets voor mij. Dit zeg ik na ervaring. Men is daar zo zwart wit en dat ben ik zelf genoeg al. En ik heb ook geen zin in een deja vu. Ik praat nu al jaren met artsen. Dat eindigde bij een psycholoog die me uiteindelijk doorverwees naar aan psychiater. Mijn psychiater zegt vlakaf tegen me dat ik beter af ben met(cannabis) gebruik, mijn eigen lief zegt het, mijn moeder, ... wat moet ik dan doen???? Illegaal doen of legaal proberen zijn en telkens eindigen in marginaal alcoholgebruik? Want hier is wiet niet zoals in Nederland he. Hier is drank supersociaal en wiet supermarginaal. Die twee werelden verscheuren me. Toen we een regering hadden die aan cannabis de laagste prioriteit gaf en het gedoogde had ik geen problemen en werkte ik altijd meer dan 60h per week. Is het dan echt mij alleen te wijten of is het ook een beetje bestuur?

Mja seks wordt zo de hemel in geprezen omdat dat de ultieme daad is. aan seks meten wij ons succes, toch? Dat is de natuur. De hoogste natuurlijke daad is een vrouw overwinnen en je voortplanten. Ideologie perverteert alles wat erbij komt kijken.

Ik krijg nog regelmatig jobaanbiedingen, maar ik weiger ze allemaal. In mijn grootouders en ouders hun pensioen merk ik hoe weinig werken loont. Ik ga geen leven en een relatie opofferen aan stress. Echt niet, nooit meer. Dan sterf ik liever zelf van ontbering.

Conditie heb ik zeker. Ik heb adhd he ik kan het gewoon niet meer opbrengen, of misschien wil ik het niet meer. Ik heb in die werkwereld gestaan en de top van mijn carrière bereikt door ploegbaas te worden. Veel belastingen betaald, maar toen ik scheidde en het huis naliet; heb ik als dakloze nooit begrepen waarom ik meer dan 15 jaar zoveel belastingen betaalde. Toen een lotgenoot stierf van ontbering was dat bij mij de druppel. Het was toen officieel “f*** de staat” en alles wat ermee te maken had. Nog steeds denk ik zo. Ik heb me toen opgewerkt om uit mijn situatie te geraken, maar zo een duizendtallen euros verloren omdat mijn overuren nooit uitbetaald zijn. Toen ik naar de wettelijke instanties daarvoor ging moest ik me er maar bij neerleggen en ik kwam niet in aanmerking voor een pro deo advocaat. Ik kon zelf een zaak aanspannen, maar ik knoopte al eindjes aan mekaar. Werken is in Nederland misschien nog een interessante zaak, hier alleszins niet. In Belziek zijn het de zotten die werken en dat is niet gelogen. dus neen bedankt. Werken en carriere maken maken alles net erger. Liever dit kringetje dan, dat is betrouwbaar. De rest melkt me uit. Ik heb een gloeiende hekel aan mainstreamers, neurotypicals en meelopers. Helemaal mijn people niet. Ik houd stand Knakker. Maar neut is hier in dialect “zaag” Hoewel ik wel gebruikte. Een beetje vanalles. Het is wat het is.

Iets om over na te denken Patries. Maar ik ga er niet rond heen draaien, ik ben vrij lui. Mijn vriendin wandelt dagelijks kilometers en dat houdt me enigszins “in shape”. Maar vroeger was mijn werk mijn sport. Ik ben al zeker geen groepsdier en wil totaal geen nieuwe mensen leren kennen. De mensen rond me heen zijn 3 tot 4 handjesvol en dat is goed zo. Online is geen probleem, maar ik kom niet snel dichtbij nieuwe mensen. Ik wil dat ook niet veranderen. Maar afspreken doe ik met de mensen die ik ken ook niet zo vaak, vele gebruiken en diegene die dat niet doen schetsen vrij hoge verwachtingen in het leven waar ik me niet op mijn gemak voel. ik leef vooral in mijn hoofd. Ik denk dat ik mijn hele denkwereld moet herschrijven alvorens ik het leven terug aangrijp. Mijn paradigma op reset duwen en opnieuw gaan. Zonder alcohol en politiek in mijn leven zal het wel goed komen.

Ik sta mee. Want je leeft he, een week nuchterheid in het leven is een overwinning. Daarom een beker

Ik kan niet zeggen dat het slecht gaat. Maar ik heb enkele dagen geleden een goede portie gedronken. Het leven is nu vrij rustig, hoewel er hier en daar wel eens een dipje is. Ik heb meer nodig om me af te leiden denk ik. En ja, de knop volledig omdraaien. Het is nu geheelonthouding, klik. Terug uit mijn hoofd in het hier en nu komen. Alleen zijn er zoveel obstakels en onzekerheden voor me heen. Mijn leven voelt soms als een mijnenveld aan.

Thanks Lika en bumperjim. Neen van die zak schoot niets over. Ik ben gisteren na om 0h30 gaan slapen zonder een druppel gedronken te hebben. Slapen ging goed. Het is vooral ‘s avonds dat ik het moeilijk heb. Nu is de zin weer voorbij, maar ik ben nog niet zo lang wakker. Ik hoop dat het op terras wel zal meevallen, want in me opsluiten heb ik niet langer zin meer. Ik ben leven in isolatie een beetje beu geleefd, zeg maar een beetje veel. Ik wil mijn armen open spreiden en leven zonder gebruik. Alleen is tijd daarin geen goede vriend. En soms ben ik dagen alleen wat het er niet beter op mij maakt. De eerste week/weken zijn het gemakkelijkste, maar het lijkt er moeilijker op te worden.

Graag wat advies. Zijn er mensen die een dag beleven waar de verslaving totaal geen rol speelde? Ik heb wel goede dagen, en ik ben door de dag dikwijls sterk. Maar eens die avond valt komt dat duiveltje in mijn oor fluisteren. Hoe langer het duurt, hoe luider dat duiveltje groeit.