Timberland

Dat gaat vanzelf komen als je nog 10 jaar doorgaat. Dat heb ik zelf ook ervaren als rasoptimist.

Wachtend op het vliegveld in Malta voor de terugreis vraag ik me toch weer af, hoe ik het weer heb kunnen verzinnen om een weekje naar Malta te gaan na een vervelende en vermoeiende periode. Lekker uitwaaien en misschien een paar pokertoernooitjes te spelen, maar zeker niet gokken. Achteraf natuurlijk vragen om bittere ellende en die is er natuurlijk ook weer gekomen. De eerste dagen kort gegokt zonder veel financiële consequenties, maar evengoed superdom. De eerste dagen liep het nog met een sisser af, maar de laatste 2 dagen verloor ik m’n hele reisbudget, waar ik uiteindelijk zonder geld in Malta zat en leende ik via via nog 2.5k, waarvan ik 2k nog verloor en maar de nacht op het vliegveld heb moeten doorbrengen om niet nog verder in de problemen te komen en door m’n opties heen te zijn. Kortom ipv van een leuke trip om bij te tanken is dit m’n meest vreselijke vakantie ooit en met een bak stress en maar hopen dat ik goed thuis ga komen. Mag weer trots op mezelf zijn en heb weer 2.5k € schulden gemaakt die me weer maanden aflossen en ellende gaan opleveren. Heb al voldoende uitdagingen momenteel en heb mezelf zoals vaker goed voor de gek gehouden. Dit jaar had als doel om eindelijk eens goed te sparen en eens een mooie toekomst op te bouwen en de rust te vinden in m’n nieuwe baan en relatie. Ellende op het werk en achter m’n relatie een punt gezet met veel twijfels. Ben er echt helemaal klaar mee nu en wil niks meer met gokken of m’n stomme ideeën te maken meer hebben. Heb genoeg kansen gehad en het lijkt erop dat ik langzaam al mijn kansen verspeeld hebt. Voel me fysiek en mentaal echt bedroevend. Op een of andere manier vindt ik het ‘normale’ leven moeilijk, maar dat is net wat ik wil. TB

Verslavingsmetafoor: "Er rijdt een verslavingstrein van punt A naar punt B." Hij sprak nu met een serieuze toon in zijn stem. “In punt A heb je een gezin, geliefden, vaak een baan, een huis en een doel in je leven. Het leven is goed in punt A. Op punt B is er niets meer over. Geen geliefden, geen baan, geen huis, geen geld, niets. Het is een eenzame en hopeloze hel. De verslavingstrein gaat altijd van A naar B. Het is een spoor zonder zijwegen. Er zijn alleen een paar haltes onderweg en hoe langer je in de trein blijft, hoe verder je terug moet lopen als je er uiteindelijk uit stapt. Als je weer gaat gokken stap je op die trein. Raad eens waar je dan heen gaat? De trein gaat naar punt B, hij heeft geen andere bestemming. De enige kans die je hebt als verslaafde is om niet meer op die trein te stappen. Snap je dat?" Achtergrond: Later leerde ik de biochemische achtergrond achter dit eenvoudige verhaal. Een van de belangrijkste dingen, dat mij onderscheidt van 'normale gokkers' of 'normale mensen' is dat ik niet kan stoppen met gokken als ik eenmaal begonnen ben. Dit heeft te maken met de hoeveelheid dopamine die vrijkomt in mijn hersenen tijdens het gokken of het mezelf voorbereiden op gokken. Door jaren van gokken en dus het trainen en doorlopen van dezelfde patronen in mijn hersenen, is de dopamine cascade die wordt geactiveerd in mijn lichaam wezenlijk anders geworden. Zodra de dopamine cascade wordt geactiveerd, is het als een gigantische sneeuwbal die van een berghelling dendert, alle beloften en gevoelens van schaamte van voormalige gok avonturen, worden volledig overruled door deze dopamine rush. Als het systeem eenmaal geactiveerd is, is elke actie die ik vanaf dat moment onderneem, gericht op het op gang houden van de dopamine flow. Alle gokkers kennen deze rush. Je voelt het. Ik heb daar geen verdediging tegen. Ik stop niet. De enige kans die ik heb, is het systeem niet activeren. Dit geldt voor alle verslavingen. Als verslaafden hebben we letterlijk onze hersenen veranderd. Als je eenmaal dat punt hebt bereikt, is er geen weg meer terug in termen van verslaving. Dit is een krachtige passage uit het boek boek 'Stoppen met gokken', Cedric Nyhus TB

Grote teleurstelling, ondanks dat ik vastberaden was om de 6 maandelijkse vicieuze cirkel van Cruks nu eindelijke te doorbreken is het weer niet gelukt. Ondanks dat ik de mogelijkheden had om hulp te vragen om de 'verlengingsperiode' door te komen, dacht ik zelf wel sterk en slim genoeg te zijn op mijn eigen manier. Mijn vriendin zie laatst om de laatste stap te zetten ik echt eerlijk en vooral kwetsbaar te zijn, want zo bereik je niet het laatste stukje van het herstel en blijf je maar aanmodderen met hard werken en weinig resultaat. Inmiddels gelukkig weer uitgeschreven na 1 avond en dag gegokt te hebben, maar de consequenties waren direct zichtbaar. Barstende hoofdpijn, werkafspraken afzeggen, roodstand aangevraagd en uiteindelijk 1 maand salaris / spaargeld kwijt en dus geen vakantiegeld meer. Daarbij zit ik al in een uitdagende fase met werk, relatie en gezondheid dus een heerlijk gevoel weer en daarbij kan ik echt niet dit soort praktijken gebruiken. Het enige positieve is dat ik behoorlijk in de 'high' zat de volgende ochtend en de vraag is dan maar is wanneer je stopt en wat de consequenties zijn. Gelukkig kwam ik de volgende middag in een kelder in een casino in Eindhoven een 'bekende persoon' tegen die waar ik vroeger veel mee gegokt heb en voor de buitenwereld redelijk succesvol is, maar eigenlijk ook zijn hele leven verpruts heeft door het gokken. Op moment dat ik hem bezig zag voelde ik de eenzaamheid en mislukking en zag ik mezelf staan en verdween de 'gokrush' direct heb ik me uitgeschreven in het casino en ben ik nog met wat geld naar buiten gelopen. Als afsluiting heb ik hem een hand gegeven en hem bedankt voor zijn 'aanwezigheid' en dat voor mij de cirkel nu rond is en ben ik nog met wat geld naar buiten gelopen met een bijzonder gevoel. Ondanks dat er twijfel nu overheerst wil ik dit moment en gevoel niet meer vergeten. TB

Goed bezig, het blijft een uitdaging met die aflopende cruks. Voor mij is het ook de laatste keer geweest dat ik ik weer een uitzondering maak of naar het buitenland ga.

Het blijft hardnekkig, uiteindelijk eindigen verslavingen zonder herstel niet voor niks in gevangenissen, inrichtingen en/of een (emotionele) dood. Sowiese een ellendig leven, waar je weinig bijdrage heb geleverd aan jezelf en de maatschappij. Volhouden Excuus.................

Heb tot op de dag van vandaag ook nooit een auto gehad, terwijl dat een bezoekje me meerder keren een 2e hands heeft gekost. Heb wel altijd goede verhalen gehad, waarom een auto niet nodig was door een woning in het centrum en alles met het OV. Maar uiteindelijk heb ik ook nooit een auto kunnen kopen, dus het is nooit een keuze geweest voor mij. Heb wel 2 jaar geleden trots een nieuwe scooter gekocht, dat was mijn grootste investering ooit. Best triest met rond de 500.000 vergokt.

Hi Pascal,, Volledige herkenning en voel de radeloosheid volledig. Gokverslaving zorgt naast korte termijn avontuur op lange termijn alleen voor persoonlijke en financiële ellende. Maar er is altijd hoop en het is nooit te laat zeker niet op je 32st. Het blijft alleen een hardnekkig probleem, waarbij geen uitzonderingen mogelijk zijn. Daarnaast zorgt lange tijd van een gokvrij bestaan weer voor nieuwe verwachtingen en inzichten. In het begin ben je blij dat je eten hebt, geen schulden maakt en aflost. Daarna kom je een relatie, waarbij je moet toegeven dat je geen spaargeld hebt, wat dan weer een voor een ongelijke situatie zorgt en geen huis kunt kopen. Door de 'verloren jaren' heb je haast, maar elke vorm van haast brengt je weer terug naar af. Ondanks dat ik vrij ver ben gekomen is het nog niet genoeg en mag voor mijn gevoel weer opnieuw beginnen om hopelijk weer een stap verder te komen. TB

Beste lotgenoten, Na een wat uitdagende periode op het gebied van relatie, werk, blessures en uiteraard gokken heb ik weer eens de tijd genomen om kritisch teruggekeken naar mezelf, want de laatste periode is wat meer extern gericht geweest door verschillende reden. Na wat zelfreflectie kom ik toch snel tot de conclusie dat ik mezelf toch een wat rooskleurig beeld ingepraat heb op het gebied van mijn gokverslaving. Buiten een paar momentjes (2/3x per jaar) gok ik de laatste jaren niet meer en in vergelijking waar ik vanaf kom is dat een wereld van verschil. Toch merkte ik de laatste tijd steeds meer dat deze momenten (E 3.000 per jaar) veel indirecte consequenties hebben op mijn werk, relatie, financiële mogelijkheden, onnodig risicovol gedrag en bepaalde karakter eigenschappen in stand houdt. Daarbuiten vertel ik wel dat ik zo goed als gokvrij ben, maar eigenlijk is dat natuurlijk alles behalve. Vandaar dat ik ik eens een financiële analyse heb gedaan van de laatste 5 jaar om eens echt de feiten inzichtelijk maken. Niks nieuws natuurlijk, maar kom wel duidelijk tot de conclusie dat ik mezelf wel flink voor de gek heb gehouden en het niet gek is dat ik regelmatig in vervelende onnodige situaties terechtkom. Daarnaast kun je ook snel tot de conclusie komen dat ik nog nooit een volledig jaar gokvrij ben geweest en nog steeds geen spaargeld op mijn 39ste. Een verontrustende conclusie en het is leuk om 363 dagen per jaar 'lekker' bezig te zijn, maar die 2 dagen zorgen er wel voor dat ik keihard blijf hangen. Vanaf vandaag gaat dat volledig veranderen, alles wat een mogelijk risico is of oud gedrag veroorzaakt moet eruit. Wederom een flinke uitdaging en zal jullie op de hoogte houden de komende tijd en zal het nodig hebben. Mvg, TB

Hoe gaat het met Xsanny nu een paar jaar later?

Hoe gaat het met Lex een aantal jaar weer later als sterkhouder hier?

Hoe is het met Dred momenteel, heb je nog mooie updates?

Een nieuwe baan en beter in je vel zitten werkt zeker in je voordeel, maar 'goed fundament' van maatregelen, inzichten en groei is dit naar mijn ervaring maar tijdelijk. Wat ga je verder doen om het succesvol te houden als je baan minder fijn gaat en een kleine teleurstelling is?

Hi Roekerd, Goed bezig, de komende tijd kun je een 'afstand' gaan creëren tussen de verslaving en jijzelf. Cruks is leuk, maar zonder echte acties ben je aan het aftellen van ga je zeker na 6 maanden weer direct door met gokken. Wat je zou moeten doen is niet leuk, maar wel noodzakelijk. Financiële controle en verantwoording, zakgeld en de komende maanden naar meetings. Niet leuk, maar zo geef jezelf wel een kans om nieuwe routes te kiezen in de toekomst. TB

Dat is wel slim inderdaad, zeker in het begin. Heb het zelf jaren geleden wel een paar keer geprobeerd, maar dat was geen succes. Zowel ik als mijn beheerders vonden het vreselijk (had ook teveel geldstromen en met regelmaat internationaal werken was dat slecht te regelen, waar ik ook veel gebruik van heb gemaakt), dus heb vrij snel gekozen voor eigen beheer. Uiteindelijk kwam ik na een aantal jaar ook tot de conclusie dat al die externe maatregelen veel energie kostte, maar eigenlijk weinig opleveren. De echte verandering en wil moet bij jezelf komen en dan maakt het niet uit of er geld op de rekening staat of naar ergens een goksite is waar cruks niet werkt. Risicovol, maar na een paar stevige terugvallen is het wel gelukt en beheer ik al jaren mijn eigen financien. Op het einde van de maand geld overhouden en sparen blijft zelfs een uitdaging zonder gokken