Lotus66

Verwijderd

Klasse Gipsy! Heb je ook in kaart gebracht wat de moeilijke momenten voor je zijn. En een plan gemaakt hoe te handelen op die momenten, alternatieven er tegen over zetten. Probeer ook hele leuke en fijne dingen voor jezelf te doen. En jezelf belonen Succes en sterkte! Elke dag is er weer 1.

Vliegjevlieg: Is het voor jou nu dan even niet beter om wat meer afstand te nemen van het forum? Het kan niet de bedoeling zijn dat jij 'het allemaal op je schouders meedraagt' Je bent er zelf ook nog en dat is even belangrijk. Of dat je een keuze maat welke draden je wel / niet leest...Niet dat ik je weg wil hebben hoor. Maar dat begrijp je vast. Stukje bescherming voor jezelf (zo bedoel ik het)

Koffie staat klaar. Eline rot die hoofdpijn. Voldoende zuurstof is belangrijk. Maar je zal toch wel een raam open hebben....

Agnieta heel veel sterkte. En weet je. Soms moet je het helemaal niet willen begrijpen. Teambilding: mooi als het ook daadwerkelijk iets positiefs bijdraagt in een samenwerkingsrelatie. Niet te verwarren met andere relaties (die zoek ik zelf wel uit, collega's heb je het mee te doen en krijg je er gratis bij)

Goede morgen trouwens Blondie en Sowhat. Ook ik eerst maar een een bakkie. De mannen liggen nog op bed. De een is vrij en de ander werkt van uit huis. Vandaag maar lekker rommelen, script schrijven, met theater bezig...Dus leuk!

Het sprookje van het Verdrietige Verdriet. Er was eens een kleine vrouw die langs een stoffige veldweg kwam. Ze was wel al tamelijk oud maar haar loop was licht en haar lach, had de frisse glans van een onbezorgd meisje. Bij een in één gekrompen gedaante bleef ze staan en keek naar beneden. Ze kon niet veel herkennen. Het wezen dat daar in het stof op de weg zat leek bijna figuurloos. Het deed haar denken aan een grauwe flanellen deken met menselijke vormen. Ze bukte zich en vroeg "Wie ben jij?" Twee bijna levenloze ogen keken moe op. "Ik? Ik ben het Verdriet." Fluisterde een stem zo zacht dat ze het bijna niet kon horen. "Och, het Verdriet!" riep de kleine vrouw blij alsof ze een oude bekende begroette. "Je kent mij?" vroeg het Verdriet wantrouwend. "Natuurlijk ken ik jou. Steeds weer heb je mij een stuk weg begeleid". "Ja maar, stotterde het Verdriet, Waarom vlucht je dan niet voor mij?" "Waarom zou ik voor je vluchten? Je weet toch zelf maar al te goed dat je elke vluchteling inhaalt. Maar wat ik je wilde vragen, waarom zie je er zo moedeloos uit?' "Ik...Ik ben verdrietig" antwoordde de grauwe gedaante met gebroken stem. De kleine oude vrouw ging naast haar zitten. "Je bent dus verdrietig" zei ze en knikte vol begrip met haar hoofd. "Vertel me eens wat jou zo bedrukt." Het Verdriet zuchtte diep. Zou dit keer echt iemand luisteren? Dat had ze zich al zo vaak gewenst. "Ach, weet je, begon ze voorzichtig, het is zo. Niemand mag mij. Het is nu eenmaal mijn bestemming om onder de mensen te gaan en een tijdje bij ze te blijven. Maar als ik kom schrikken ze terug. Ze zijn bang voor mij en mijden me als de pest." Het Verdriet slikte hard. "Ze hebben spreekwoorden uitgevonden met welke ze me willen verbannen. Ze zeggen: "Ach, het leven is een groot feest". En hun valse lachen, leidt tot maagkrampen en ademnood. Ze zeggen: "Geërgerd is datgene wat hard maakt". En dan krijgen ze hartpijnen. Ze zeggen: "Je moet je maar bij elkaar houden" En ze voelen het getrek in de schouders en de rug. Ze zeggen dat alleen zwakkelingen huilen. En de opgekropte tranen doen hun hoofd bijna uit elkaar springen. Of ze verdoven zich met alcohol of drugs opdat ze mij maar niet hoeven voelen." "Och ja, bevestigde de vrouw, zulke mensen ben ik al vaker tegen gekomen.'! Het Verdriet zakte nog verder in elkaar."En dat terwijl ik alleen maar de mensen wil helpen. Als ik heel dicht bij ze ben kunnen ze zich zelf ontmoeten. Ik help hen een nest te bouwen waar ze hun wonden in kunnen verzorgen." Wie verdrietig is heeft een erg dunne huid. Het leed breekt weer op als een slecht genezen wond en dat doet pijn. Maar alleen wie het Verdriet toe laat en alle ongehuilde tranen huilt, kan zijn wonden werkelijk genezen. Maar de mensen willen helemaal niet dat ik ze help. In plaats daarvan schminken ze een schelle lach over hun littekens. Of ze leggen een dik pantser over hun bitterheid heen." Het Verdriet zweeg. Haar huilen was eerst zwak toen sterker en tenslotte erg vertwijfeld. De kleine, oude vrouw nam de in elkaar gedoken gedaante troostend in haar armen. Wat voelt ze warm en zacht aan, dacht ze en streelde zachtjes het bevende hoopje. "Huil maar, verdriet" fluisterde ze liefdevol. "Rust maar uit zodat je weer nieuwe krachten krijgt. Vanaf nu zal je niet meer alleen zijn. Ik zal je begeleiden zodat de moedeloosheid niet meer aan de macht is." Het Verdriet stopte met huilen. Ze ging rechtop zitten en bekeek haar nieuwe met gezellin verbaasd aan. "Maar.....maar.. wie ben jij eigenlijk?" "Ik?" vroeg de kleine oude vrouw grijzend, maar daarna lachte ze weer onbezorgd als een jong meisje, "Ik? Ik ben de Hoop."

Goede morgen, Was al een draadje begonnen. Wil het weg halen zodat we hier verder kunnen. Even kijken of het lukt. Goede morgen Frummers, Weer vroeg uit de veren. Het regent, maar als het goed is krijgen we vandaag het zonnetje te zien. Ik wens iedereen een hele fijne en prettige dag. Voor iedereen die het nodig heeft heel veel kracht en sterkte! Ik heb nog veel gedacht aan de draad van gisteren. Aan iedereen die het zo moeilijk had / heeft. Op het andere draadje (steunende teksten) heb ik een sprookje 'Het verdrietige verdriet' geplaatst. Voor iedereen die een beetje steun kan gebruiken! Fijne dag!

Goede morgen Frummers, Weer vroeg uit de veren. Het regent, maar als het goed is krijgen we vandaag het zonnetje te zien. Ik wens iedereen een hele fijne en prettige dag. Voor iedereen die het nodig heeft heel veel kracht en sterkte! Ik heb nog veel gedacht aan de draad van gisteren. Aan iedereen die het zo moeilijk had / heeft. Op het andere draadje heb ik een sprookje 'Het verdrietige verdriet' geplaatst. Voor iedereen die een beetje steun kan gebruiken! Fijne dag!

Ik wilde bijlezen, maar door de 'aanloop' niet aan toe gekomen. Welterusten alvast! Voor de Frummers die het moeilijk hebben, stuur ik Klaas Vaak jullie kant op. Of zal ik mijn bezem starten Laat ik dat maar richting mijn eigen bed doen. Tot morgen!

Dank je Lady, je haalt me de woorden uit de mond

He Raps....Inzicht is ook kracht en maakt je sterk. En dat heb je! Ik zou nog meer kunnen schrijven maar ik ga naar een vergadering en wagen versiering. Ik hang een slingertje voor je op. Vandaag een rot dag voor je. Ik hoop dat het morgen een betere dag voor je is

En daar doe je heel goed aan, Gerrit!

Gerrit dank! Fijn om weer te horen van Suiker. Wat de twijfels dan ook in mogen houden...

Van mij ook nog een dikke knuffel en Wat goed dat je latex toch gaat vragen. Mij heeft het erg geholpen om mijn man (en zoon) erbij te betrekken. Maar mijn man heeft geen probleem met alcohol, dus kan ik makkelijk *. Toch gaf het mij een enorm goed gevoel. Een gevoel van 'een samen doen'. Rapi go for it! You can do it!

Beste Sprankeltje, Welkom op dit forum! Wat enorm goed dat je de weg hier naartoe gevonden hebt en er gebruik van maakt. Ik wens je heel veel sterkte en succes. Wat een enorme strijd he! Herkenbaar hoor. Ik heb het ook heeeeel ver laten komen. Zover dat mijn man en zoon tijdelijk ergens anders verbleven. Dat was het punt dat bij mij het roer 180 graden om is gegaan. Ik wilde zo niet verder leven. Ik wilde mezelf terug, mijn gezin, mijn oude leven....Ik wilde de strijd (niet) meer alleen leveren en heb hulp gezocht. Dit had ik nodig. Verslavingszorg was de weg die ik ingeslagen heb (dit na een psycholoog elders) Maar ik wilde eerst van de drank af. De een heeft voldoende aan een forum, online behandeling, de ander zoekt de hulp elders. En er zijn er die kunnen het ook alleen. Het is een kwestie van ervaren, daar waar jij het meest bij gebaat bent. Nogmaals heel veel sterkte!

He Rap! Wat vervelend voor je! Het starten en stoppen is zo slopend Het gevoel van niet lekker in je vel zitten met de leuke dingen voor de deur en in je zak, is wel herkenbaar. Ik leg me dan onbewust het 'moeten' op. Ik zou me toch prettig en happy moeten voelen...Nee Rap je moet niks. Je hebt nu even een velletje waar je niet lekker inzit. Laat het gebeuren. Je mag je rot voelen. Je mag mopperen, chaggie zijn, huilen....Alles mag (behalve...je weet het) Het is inderdaad 'het stomme drinken' Maar vergeet niet dat je ook heel veel sterke momenten hebt gehad! Verlies ze niet uit het oog. Want ook die sterke momenten heb je!

Gerrit: begrijp ik het dan goed dat je stil stond omdat er tijdens je poging tot stoppen geen tijd / ruimte bij jou was om aan andere zaken te werken? Te druk met stoppen bv? En het stil staan niet een gevolg was van de Antabus? Want zo las ik het namelijk....Haha verkeerd gelezen wellicht.

Heb je het gevoel dat je als je Refu slikt dan stil staat? Dat gevoel had ik absoluut niet. Alles en vooral het proces van stoppen ging juist door. Ik moest wel eerst van de drank af voordat ik andere problemen kon aanpakken. Wel zijn de gesprekken gewoon doorgegaan. Voor de Refu, tijdens en na. Wel fijn dat je de indruk hebt dat als je een afspraak maakt met de spy, deze dan ook na komt.

Mooi An!!! Ik ben blij dat jij blij bent met jezelf Zo hoort het ook.

Gipsy, Heel veel succes! En sterkte! Voor mij gold dat de afspraak met mezelf als belangrijkste gold. IK WILDE NIET DRINKEN. Ik en alleen ik. Natuurlijk mijn omgeving ook, maar ik moet het toch zelf doen. Zelf gemotiveerd zijn, zelf de alcohol laten staan. Een ander kan dat zo graag wensen, maar als ik niet wil / kan houd het op. Afspraken maken met andere had voor mij geen zin. Belangrijk was de afspraak, belofte met mezelf. Ik kon het roer 180 graden omgooien om het moment dat ik zo dik in de %^&^& zat, dat ik niets liever wilde dan mezelf terug. Mijn oude leven weer terug. Mijn vrijheid terug, mijn gezin terug. Dat was mijn motivatie. Ik heb een paar maanden refu geslikt. Heb er veel baat bij gehad. Nu zit er nog altijd 1 in mijn tas. Voor het geval dat ik denk die nodig te hebben....WK zonder drank is zoveel fijner, mooier, ontspannerder. Zet er een alternatief tegen over. Lekkere hapjes, snoepertjes....Succes!!!

Rapi, lekker doen. Even jezelf verwennen. IJsje, iets leuks, iets groots, kleins....Maakt niet uit. Als het maar lekker even voor jezelf is!

Inderdaad Agnieta houd vast aan je trots. Drinken veranderd niets aan de mededeling'

Sterkte Agnieta!

Bol: Mooi zo'n soulmate Met mij gaat het goed. Ik voel me prima. Fijne dagen achter de rug met heeeel veel frisjes en gezelligheid. Nu de komende dagen even heel erg druk met regelzaken omtrent mijn zoon (afspraken school / revalidatie) die altijd weer langs elkaar heen lopen, verzet moeten worden. En druk met voorbereidingen buurtfeest, wagen bouwen...Maar dat is ernstig leuk. Alcohol heb ik afgelopen dagen wel geschonken (en gekocht), maar ik merk dat het 'me niet zo veel meer doet'. Wel fijn hoor die vrijheid en kunnen genieten van een zelfgemaakt vlierbloesemsiroopje MG: Mooi de balans die je opgemaakt hebt. Dalende bankrekening, is minder....Maar als je iets doen kunt en 'het kan uit' dan is dat ook erg prettig