Lotus66

Hallo Lars, Alhoewel ik nu geen actieve schrijfster (meer) ben lees ik af en toe nog mee. Ik herken veel in je verhaal omtrent jouw jeugd. Toen ik ADB wilde worden ben ik in behandeling geweest. Duidelijk werd dat ik op dat moment (49 jarige leeftijd) nog altijd veel last had van de (psychische) mishandeling / verwaarlozing tijdens mijn jeugd. Mn in relatie tot mijn moeder. Ik bleek een KOPP kind te zijn. Een kind van een ouder met psychiatrische problemen. Dat stuk heb ik met deskundige hulp aan gepakt. Wat een worsteling. Maar het heeft me gebracht tot waar ik nu sta. Ik heb de boeken 'Leven met een psychisch zieke ouder (Sandra van Gameren) en 'Niemands kinderen' (Carolien Roodvoets) gelezen. Ik heb er veel aan gehad. Ik wilde je het niet onthouden, vandaar mijn reactie. Heel veel sterkte en toi toi toi!

An: Mijn gehandicapte zoon gaat anders ook 'gewoon' werken. Wanneer kan iemand wel / niet werken???

Ik kom even bij je buurten om je te bedanken voor het delen van je verhaal. Voor mij zo herkenbaar. Knap van je dat je nu ook de trauma verwerking aangaat. Wat een strijd he. Ben je ADB dan lijkt het pas te beginnen. Tenminste zo heb ik het af en toe wel ervaren. Je mag zeker trots op jezelf zijn! Je bent al ver gekomen. Voor mij was het laten staan van de alcohol stap 1 en toen begon het daadwerkelijke 'voelen'. Zoveel oud zeer. Brrbbb. Ik kan me voorstellen dat de wachtkamer voor jou nu geen prettige ruimte is. Maar laat de tranen, boosheid, angst of wat dan ook er zijn. Het mag er zijn. Soms wist ik zelf niet eens waarom ik boos, teleurgesteld, verdrietig was. Waar mijn gevoel zat wist ik zelfs niet eens. Het was een zoektocht. Ik kende mezelf niet eens. Klinkt misschien vreemd maar ik heb mezelf opnieuw moeten leren kennen. Ik heb dat het afgelopen jaar mogen doen. Ik gun jou een hele goede en voorspoedige reis. Ik hoop dat je de compassie voor jezelf hervind. Ga goed, je bent het waard!

Na lang weg geweest te zijn van hier, maar weer eens even een krabbel. Met mij gaat het goed. Geheel alcohol vrij. Ik ben daar zo blij mee. Niet alleen het ADB zijn, maar vooral ook het mogen en kunnen werken aan mezelf wat ik vooral in een twee daags behandeling heb mogen doen. Wat een verademing om (al was het heel zwaar) aan onderliggende problemen te werken. Vooral de trauma verwerking was geen 'kattepis', maar zo de moeite waard. Een grote ontdekkingstocht. Omdat ik alert wil blijven bezoek ik nog wel de nazorg bijeenkomst. Maar ook omdat het gewoon fijn is om daar te zijn.

Suiker ik kom je even een heel groot hart voor onder de riem brengen. Tjonge, wat een narigheid voor jou. Heel veel sterkte. Vergeet niet dat het niet jouw verantwoordelijkheid is. Zet um op en hou de benen eronder (zeggen ze hier)

Even mijn neus om de hoek om iedereen een heel goed nieuw jaar toe te wensen. Bij mij alles oke en nog steeds droog.

Goede morgen, Iedereen een heel gezond, gelukkig, inspirerend, liefdevol en vooral droog nieuw jaar toegewenst!

He Monster wat aardig! Grappig ik heb vannacht een uur naar de maan gekeken. Heerlijk. En jij dacht aan mij. Lief. Hier gaat het goed. Nog steeds geen drup. Omdat er erg veel los kwam en ik aan de onderliggende problemen wilde werken ben ik een week of 6 geleden met een twee daagse behandeling. Zwaar, maar zo zinvol en leerzaam. Dat doet me goed. Ondanks alle bagger die boven komt, maar nuchter kan ik het aan en alles een plek gaan geven en leer dingen die waardevol voor me zijn. Ik lees af en toe mee, maar mis daardoor ook veel. Ik hoop dat het met jou ook goed gaat. Dank voor je vragen!

Hoi Burchill, Het ondervinden van bijwerkingen is heel persoonlijk. Ik had toen ik startte met 1 tablet per dag best las veel duizelingen. Dit heeft bij mij wel twee weken geduurd. Ik ben toen ook niet achter het stuur gekropen. Verdere bijwerkingen zijn mij bespaard gebleven. Ik slik nu 1 maal per twee dagen een halve (dus ook niet zoals een (verslavingsarts) heeft voorgeschreven. Voor mij wegen die bijwerkingen ook niet op tegen de (bij)werking van ons wel bekende middel. Voor mij is het zo prettig en bijna bevrijdend om 'de rust' te hebben. Daarnaast ook het (weer) vertrouwen kunnen geven / opbouwen naar mijn gezinsleden.

Als je wilt dat je dromen uitkomen, dan is wakker worden het eerste wat je moet doen.

Dank voor je openhartige verhaal Erik. Ik begrijp (denk Ik) je overweging /afweging nu. Hoei wat pittig voor je joh dat je op basis van al je 'goedheid en zorgzaamheid intensief contact hebt gehad met een lichamelijk (en geestelijk) ziek iemand. Dat zal best soms heeeeel erg moeilijk voor je geweest zijn. Mn de psychische ziekte van de betreffende persoon is / kan erg lastig zijn. Amaai, borderline was / is voor mij ook een enorm lastig ziektebeeld om mee om te gaan. Neem jezelf niet kwalijk dat je dat niet voorzien of in de gaten had. Juist deze mensen zijn zo enorm gehaaid. Klinkt onaardig maar zo bedoel ik het niet. Dat is nu juist een van de symptomen behorend bij dit ziektebeeld. Ik denk dat het juist voor mensen die niet bekend zijn met de verschillende psychiatrische ziektebeelden zo moeilijk maakt om de vinger erop te leggen. Laat staan om er mee om te gaan. Wanneer je dan ook zelf als persoon alle goede zorgzame bedoelingen hebt, lijken ze hier ook nog eens een voelspriet voor te hebben. Zo jammer dat je daar de 'dupe' van bent geworden. Juist jij Ik ben op een bekend geworden met de psychiatrie. Ik heb een opleiding gevolgd (als verpleegkundige en later als docent....Ha zegt natuurlijk ook niets ) maar dan krijg je wel de kennis van ziektebeelden en symptomen mee, en leer hoe hier mee om te gaan (in het kader van behandeling, verpleging of socialisatie) Dus dan is de insteek denk ik heel anders want je wordt immer opgeleid. Voor jou ligt dat begrijp ik anders. Wel heel fijn dat je nu binnen je huidige werk toch je 'ei' kwijt kan. Machtig mooi werk trouwens. Ik denk dat je binnen een prof. setting best je wens zou kunnen verwezenlijken. Zo te lezen heb je heel wat in je mars. Em met een scholing / omscholing en begeleiding zou het zeker moeten lukken. Maar daar moet je maar zin in hebben. Je hebt nu ook een pracht baan.

Erik: dank voor jouw verhaal en het delen. Lastig (vooral voor de persoon zelf ook) wanneer ook een van je ouders / verzorgers een KOPP kind blijkt te zijn. Het komt vaker voor (zo heb ik gelezen). Dat 'zorgen voor' is heel herkenbaar. Ik ga het proberen nu wat minder te doen.De psychiatrie is een machtig mooi vakgebied. IK heb er zo ontzettend veel geleerd. Ook mbt mezelf. Achteraf vond ik mezelf wel erg jong toen ik met de opleiding begon. Waarom denk je 'kopje onder' te gaan?

Even ingelogd omdat ik de verhalen / ervaringen van oa Vlokje, Thee, Erik en Accordeon las. Voor mij een en al herkenning. Ik ben opgegroeid met een moeder met een persoonlijkheidsstoornis. Alles draaide om haar, haar wil was wet binnen het gezin. Vreselijk moeilijk vond ik haar in de omgang. Nooit een arm om een schouder, nooit inhoudelijk een goed gesprek, jaloers op mij wanneer ik bv naast mijn vader liep...Daar hoorde zij te lopen niet ik...Tederheid, warmte, een knuffel tussen mijn ouders heb ik nooit gezien (of heb het verdrongen...Als kind wist ik niet beter. Wellicht was het normaal. In de gesprekken met de psychloog (twee jaar terug) dacht ik het een plek te hebben gegeven. Tot voor kort. Ik trok bij een uitglijder bij Tactus aan de bel. Gesprekken gehad en binnen kort start ik daar met een vervolg. Het was een Eye opener om te horen dat ik een KOPP kind ben (voor als nog nooit van gehoord) KOPP staat voor Kind van een Ouder met Psychische Problemen) Nu wil ik dit onder liggende probleem (naast de verslaving) opnieuw / verder aanpakken. Blijkbaar was het voorheen niet voldoende. Of het probleem te hardnekkig? Of ik heb het onderschat? Maakt ook niet uit....Werk (weer) aan de winkel. Duidelijk is mij in ieder geval dat ik vanaf mijn jeugd al bezig ben met 'zorgen voor' Zorgen voor een moeder, vader, conflicten vermijden, zorgen voor het een goede sfeer, doen wat moeder wil, later zorgen dat ik niet zo wilde worden als mijn moeder, psychiatrie ingegaan (om het te kunnen begrijpen) Later zorgen voor mijn gezin, gehandicapte zoon..... Ik ben me momenteel aan het inlezen ( Boeken oa: leven met een psychisch zieke ouder en Niemandskinderen ) Ik ben nu op vakantie, en heb nu lekker de tijd om me te verdiepen in de materie. Na mijn vakantie kan ik meteen starten bij Tactus om dit probleem (opnieuw) aan te pakken. Enerzijds baal ik er enorm van dat ik dacht het allemaal te kunnen 'handelen' maar het nog niet zo blijkt te zijn. Anderzijds blij ermee aan de slag te kunnen....Ik deel met jullie even deze 'ervaring'. Wellicht hebben jullie wat aan het fenomeen KOPP (indien van toepassing)

Vijf verslavingszorginstellingen sloegen vorig jaar de handen ineen om een interactieve app te ontwikkelen die ondersteunt bij de behandeling van alcoholverslaving. ‘Alcohol in de Hand’, zoals de app heet, helpt 24 uur per dag bij het minderen of stoppen met drinken. Alcohol in de Hand laat gebruikers actief oefenen in het overwinnen van momenten van trek. Ook leren zij terugval te voorkomen of de schade na terugval te beperken. De app is vooralsnog alleen beschikbaar voor cliënten van Tactus Verslavingszorg, Victas, centrum voor verslavingszorg, Novadic-Kentron, IrisZorg en Verslavingszorg Noord Nederland. Zelfcontrolemaatregelen Met ‘Alcohol in de Hand’ kunnen gebruikers zelfstandig aan de slag. Via een wizard vullen zij persoonlijke doelen en redenen in waarom ze willen stoppen met drinken, evenals persoonlijke reminders zoals foto’s of favoriete muziek. Deze zogenaamde zelfcontrolemaatregelen komen op cruciale momenten terug. De app bevat ook elementen van psycho-educatie: weetjes over het proces van ontgiften, over de lichamelijke winst na het stoppen met drinken of de gevolgen van agressie. De overwonnen momenten van trek en het bedrag dat inmiddels bespaard is, staan standaard op het dashboard. Wanneer het nodig is, is een noodplan beschikbaar waarbij contactpersonen kunnen worden gebeld of, in het ergste geval, de 24-uurs telefonische hulpdienst. Verder ontwikkelen De vijf samenwerkende organisaties voor verslavingszorg stellen deze nieuwe app gratis ter beschikking aan cliënten die bij hen in behandeling zijn. Cliënten kunnen de app downloaden via de Appstore of Google Play, waarna zij met een door de behandelaar verstrekte logincode de app kunnen activeren. Alcohol in de Hand wordt een jaar op deze manier ingezet. Daarna wordt bekeken of de app voor iedereen beschikbaar komt of voor andere soorten verslaving geschikt gemaakt wordt. Nieuwe app: Alcohol in de Hand De app Alcohol in de Hand is vanuit het landelijk netwerk basisGGZ verslavingszorg ontwikkeld. Samen met de andere instellingen voor verslavingszorg in Nederland lanceert Tactus de app. De app ondersteunt in het nemen van de regie over uw eigen herstel, met de app neemt u het letterlijk in eigen hand. De overwinning is het grootst wanneer de door uzelf gestelde doelen gehaald worden. Steeds na het overwinnen van een moment van trek of het behalen van een mijlpaal, krijgt u een virtuele beloning. De app is te gebruiken op een smartphone en beschikbaar in de App Store (iOS) en op Google Play. Om de app te kunnen gebruiken hebt u een code nodig. Deze kunt u gratis aanvragen via Verslavingsconsulent@Tactus.nl. De app werkt niet op een tablet. Let op: voor deelnemers aan de online behandeling Alcoholdebaas.nl geldt dat de app geen vervanging is van het alcoholschrift. De app staat geheel los van de behandeling en kan deze niet vervangen. De app kan nooit de plaats van menselijk contact en directe feedback innemen. De kans op succes kan echter wel vergroot worden door gebruik van de app.

Indigo: heerlijk dat je zo in de bossen / buiten bent! Ik moet het eerste stuk met weilanden en watertjes doen :-) Ook heerlijk. Slapen (mn goed doorslapen) blijft een probleem. Bijna elke nacht wel 2 a 3 keer wakker. Gelukkig slaap ik dan wel weer snel in om vervolgens voor dag en dauw weer op te staan. Ik neem er maar genoegen mee. Afgelopen week een enorme drukke week gehad met van alles wat er moest. Morgen een aantal voorstellingen geven dus dat geeft me altijd een enorme boots. Dan nog 1 weekje en is het voor zoonlief al vakantie. Heerlijk.....

Wimmelt: Je mag zeker trots zijn dat er weer wederzijds vertrouwens is en dit gegroeid is mede doordat jij daaraan (ook) gewerkt hebt. Koesteren! Wat de refu allemaal wel niet kan doen, al doe je nog veel zelf Blekje: Je schreef dat de AA (waar je kwam / komt) het niet op prijs stelde wanneer je refusal gebruikte. Dat doet me verwonderen. Ken je de achter liggende gedachten? Ik heb ook nog even aan de AA gedacht, maar het zou mij er van kunnen weerhouden om te bezoeken..............

Dank Indigo! Wandelen doet mij ook enorm goed. Met onze puberende woefdram moet ik er ook wel uit. En dat vind ik best een genot. Ook wanneer ik in eerste instantie niet zo'n zin heb. Ook voor het contact met anderen vind ik het best prettig. Enorm blij met het beestje. Ga jij in je uppie of ook met een hond of wandelmaatje. Dat mijn zoon uit huis gaat lijkt toch wel heel definitief (als het die opleiding gaat worden) Wij wonen tegen de Duitse grens (In the middle of know were) Dus hij moet sowieso naar Harlingen / Urk/ A'dam of Rotterdam....Dus dan is intern of kosthuis de beste optie. Ach anderzijds het is ook een loslaten, en hij is er wel aan toe.

Maatstaven....Hmm, raar woord eigenlijk. Doet me denken aan de Tarot :-) MG: dan zeker niet doen, maar voor jou is dat geen nieuws. Ik ben sinds woensdag avond t/m vrijdag er lekker even (met hond) tussen uit. Vrijdag zijn man en zoon gekomen. Zo lekker even helemaal niet en tot mezelf komen, wandelen, wandelen en nog eens wandelen. Heeft me wel even geholpen om te bezinnen en rust te vinden (thuis gaat het allemaal maar door, en in mijn hoofd ook) Afgelopen maandag naar een vervolg opleiding voor mijn zoon weze kijken / informeren...Brbbb wat een tegenslag voor hem. Vanwege zijn beperking / handicap is de school niet bereid om 'vrijstellingen / alternatieven' te bieden. Lang leve het passend onderwijs. Wij laten ons niet uit het veld slaan. Het is zijn droom om schipper / kapitein te worden. Andere beroepen die hij ook graag zou willen maar vanwege zijn handicap gaat het dat niet worden. Dus gooien we onze kont in de krib. Fijn dat zijn mentor van zijn huidige school ook bereid is om het gesprek aan te gaan. Zoon zal dan wel 'uit huis moeten' Ergens intern gaan wonen of een kost huis...Amaaii, wat zal dat wennen zijn, hij is dan net 16 jaar :-) Verder hier oke....Refu op zak en aan het nullen.

Wimmelt: Wat een mooie uiteenzetting over het gebruik van Refusal (of vergelijkbaar). Zeker niet laf, het siert vind ik zelf. Je moet het immers nog altijd op eigen kracht doen. Ook wanneer je een gebroken been hebt en neemt een pijnstiller dan doe je het op eigen kracht en wil...Laf??? Nee zeker niet. Weet je ik zie het gebruik van refu als een voorbehoedsmiddel (condoom, de pil geef er maar een draai aan) Ik trek het nu wellicht helemaal uit zijn verband. Maar wanneer ik niet zwanger wil worden (voor zover het nog kan ) grijp ik toch naar een middel. En dat doe ik nog steeds op eigen kracht. Refu is voor mij ook zo'n middel. Ik wil niet drinken....Dussss refu. Laf? Een ieder mag er wat van vinden. Weet je wat ik mis in het hele verhaal?....Er wordt veel gesproken over refu, en dan gericht op de persoon zelf (het niet kunnen / willen drinken) Maar ik ben ook aan de refu begonnen (destijds en nu dus weer) omdat het voor mij ook alles te maken heeft met vertrouwen. Dan bedoel ik ook mn het vertrouwen naar zoon en man dat ik gewoon niet drink. En dat is voor mij oh zo belangrijk. Laf? Ik ben er trots op. Dank voor jouw verhaal!!!

Klopt dat het niet altijd te begrijpen is. Maar soms het toch willen begrijpen. Je erbij neerleggen dat de situatie was zoals die was (je hebt er geen invloed meer op en evalueren en ervan leren) geeft meer rust. Ik ken het filmpje. Met het mechanisme heb ik ook kennis mogen maken tijdens de training. Het geeft een mooi zicht op de werking van het brein. Ik weet hoe ik 'door kan'. Wist ik eigenlijk ook al wel...Ik had niet alleen het noodplan ter hand moeten pakken, maar er daadwerkelijk iets mee moeten doen. En dan nu weer refu op zak waar ik mee kan beginnen (moet om praktische redenen daar deze week nog even mee wachten) Geeft niet want ik weet dat ik het ook op eigenkracht kan als er geen triggers zijn (zoals afgelopen keer) Zaterdag een feest gehad en dat ging ook prima met fris en thee. MG: voor mij voelt het absoluut niet dat het al fout is gelopen met het feit dat ik af en toe een glas dronk. vijf glazen in anderhalf jaar tijd maakt dat ik alcohol de baas was. Ik heb daar nog steeds heel tevreden over. Dit aantal glazen is ook dik onder de 'maatstaven'. Voor mij gaat het fout wanneer ik in een situatie kom wanneer ik alcohol dus niet meer de baas ben, het niet meer onder controle heb. Zoals afgelopen keer. Zolang ik nog lang niet op de grens zit van de maatstaven heb ik er meer dan vrede mee.

Goede morgen, Na vele weken nu eens pas om 6.30 uur uit de veren....Heerlijk. Vandaag lekker shoppen en vanavond een feest waar ik zo geen zin in heb. Poeh...de kratten en flessen staan al tot het plafond opgestapeld. Ik heb besloten af te haken wanneer ik dat wil. Na de koffie Kabouter: Poeh wat een verhaal. Ik ben niet gelovig opgevoed, toch herken ik veel dingen (ouders wil is wet etc) Wat een geworstel he....Sterkte. Sterkte en kracht voor wie het nodig heeft.

Ik kom hier ook maar weer eens om de hoek kijken. Ik was ook al weer vroeg uit bed. Nu even met woedram sjouwen voordat de spits begint. Goede morgen Joris. Ik wens iedereen een fijne droge dag. Voor Kabouter even :rose: .

Good morning, Ik ben weer eens voor dag en dauw op. Lijkt wel een gewoonte te worden. Leg me er maar bij neer. Wel lekker, even tijd voor mezelf. Met hondje lopen en evn naar de vissen in de vijven staren. Deze week naar de HA geweest. Ik had al een recept voor de refu gekregen, maar hij wilde mij zien en door verwijzen (zei hij aanvankelijk) naar Iris. Ik had inmiddels al contact opgenomen met Iris. Ik zag vreselijk tegen het bezoek aan HA op. Niet zozeer vanuit schaamte oid maar meer omdat ik in het verleden niet met hem door een deur kon. Gesteund door manlief (het gaat hem immers ook aan) toch naar die beste man geweest. Hij was blij me te zien, en nog meer te zien en horen dat het eigenlijk heel goed met me gaat (behalve de uitglijder dan, tenminste dat telt voor mij nog zwaar) Doorverwijzing vind hij (maar ook ik en Iris niet nodig) Refu voorschrijven vindt hij nu ook geen probleem meer. Royco: hij wilde liever geen refu voorschrijven omdat hij van mij nog een beeld had van twee jaar terug, waarop het bijzonder slecht met me ging. Nu had hij het vermoeden dat ik er ook belabbert voor stond. Al met al blij dat ik gegaan ben en ik het omdat ik het prettig vind een vervolg afspraak met hem....Gewoon om even te evalueren... Ik dronk idd heel af en toe een glas wijn (bv uit eten) Het is fout gegaan toen ik door omstandig heden enorm in de stress zat, relationele toestanden in de fam, drukte....Man werd 50 jaar (op diezelfde dag escaleerde het in de relatie met een fam lis) en die avond (viering verjaardag) was veel alcohol in huis....Die avond ging het mis....Ik heb die avond een hele fles weggewerkt. Ik weet het, het is geen excuus, maar wel een leerschool. Nu met de refu op zak voelt het toch weer lekker veilig. Ik zal weer eens op de dagdraad gaan lezen......Of ik veel zal reageren op dit moment weet ik nog niet. Ik ben erg druk met de voorbereidingen van voorstellingen. Dat loopt erg goed op dit moment. Das fijn...en dan toch raar dat er zoveel moois is (ik heb zoveel moois) en dan toch nog joekel van een uitglijder...Ik ga het maar niet meer willen begrijpen :-) Dooooooooorrrr......

Damk. Ik zal eerst eens wat bijlezen. Thee jij ook een terugval gehad? Rottig he. Wel weer fijn hier te vertoeven (ondanks de minder leuke reden) Vandaag weer een nieuwe start van de dag. Gelukkig best redelijk geslapen. Voel me ook erg gesteund door mijn man en zoon.

Enorm bedankt allemaal. MG ik weet wat de triggers waren (vooral de opeenstapeling). En vervolgens niet aan mijn 'noodplan' gehouden. Het was een vreselijk lange rot dag, maar op de blaren gezeten. Al naar de HA geweest maar deze schreef liever geen refu voor. Uiteindelijk wel gekregen hoor. Morgen bel ik de instantie waar ik onder behandeling ben geweest. Die deur staat vast nog open :-)