dribbeltje

Goed bezig Ben, 2 maanden al! Oftewel 60 dagen! Genoeg leesvoer zou ik zeggen, draadjes zijn soms vrij lang geworden maar dan leer je iemand wel een beetje kennen. Zit vast wel iemand tussen waarin je jezelf herkent. Gr. Dribbel

Wat een fijne, respectvolle reacties tegenover de mensen die schrijven toch AnietDB te zijn geweest. Dan durf ik ook weer op dd te komen, niet dat ik van plan ben te gaan drinken maar dat was ik de keren hiervoor ook steeds niet. Het gevoel weer teruggevallen te zijn en zo van jezelf te balen, terwijl je iedere keer echt de intentie hebt te stoppen ken ik ook maar al te goed. Ik snap wel wat je zegt Ietje, je weet dat het beter is maar zo voelt het niet tijdens het stoppen. Hoop dat je snel mag beginnen aan de training! Dribbel

Gewoon een glas water.....wat heerlijk lijkt me dat, dat je dat zo mag/ kan ervaren. Super goed bezig! Dribbel

Hey vakantieganger, hoe is het met jou? Zag je idd op dd voorbij komen, dat jullie eerder terug kwamen vanwege het slechte weer. Dat si wel balen zeg, fijn weer terug te zijn? Hoe is het met het (niet) drinken gegaan? Jullie hebben nu natuurlijk ook nog vakantie? Ga je helemaal niet meer schrijven op je eigen draadje? Inderdaad MG, de keus is dan snel gemaakt maar naast het feit dat ik te zwaar ben, wil ik ook niet compenseren vanwege het feit dat ik nu niets meer nodig wil hebben om mijn gevoelens te dempen! Ben weer eens alleen thuis en na een kilo tomaten, lichtelijk overdreven, ben ik toch ook weer brood gaan eten en ik heb echt geen trek. En waarom, omdat ik een uur bezig ben geweest om niet boos te worden op mijn dochter. Ze was onmogelijk en ook al weet ik dat de spanning er uit moet bij haar raakt het me toch als ze zo tekeer gaat. Als ik haar dan rustig heb sta ik zelf op ontploffen van binnen en wil ik eigenlijk maar 1 ding en dat is drinken, aangezien dat geen optie meer is blijft nr 2 over. Volgende keer eerst hier schrijven misschien? Het is wel goed te merken dat ik nu steeds meer situaties herken waarin de ' trek' sterker wordt, nu nog meer in oplossingen gaan denken. Dribbel

Inmiddels in week 4! Gaat me lukken, Hut, maar ik merk dat ik weer wat vaker wat ga eten als vervanging dus dat ik het gevoel weg- eet en dit wil ik ook niet. Leren voelen, het ervaren is veel moeilijker dan dat het klinkt! Wat zit ik toch raar in elkaar. Kinderen doen het goed op school tot nu toe, mijn dochter zei gisteren : ik denk dat ze daar niet eens doorhebben dat ik autisme heb. Wat een prachtige opmerking! Zoontje had gisteren al zijn 1ste speelafspraak! Wat een fijn gevoel...dat kan ik dan weer wel voelen met direct om de hoek, dat moet gevierd worden MET......bakje kwark met banaan. Zit te denken om weer op de dagdraad mee te schrijven maar in het verleden is me dag niet zo goed bevallen, lees zo nu en dan weer wat mee maar lastig om bij te houden en bang voor de reacties, toch wel! Dribbel

Hihihii.....50 dagen al heel lang..... INDERDAAD!! En voor je vriendin 'nog maar' 2 maanden, wat herkenbaar!!! Voorlopig ga je erg goed lees ik!! Dribbel

Maar ik ga wel week 4 in!! Vasthouden dat gevoel!!

Er gebeurt inderdaad veel, of ik zoveel verander weet ik niet, ben ook bang dat drank niet de oorzaak is van onze problemen. We hebben enkele jaren terug al relatietherapie gevolgd, heeft wel wat lucht gegeven maar we zijn wel weer terug bij af. Ik denk juist dat de problemen tussen ons mede een reden is geweest om meer te gaan drinken. Of ga ik nu wel heel kort door de bocht. De Problemen tussen ons, wegdrinken. Ik heb vanaf mijn 12de al vriendjes gehad. Van de een naar de ander, van mijn 15de t/m 19de al een vaste relatie die me niet beviel en zo door naar de volgende, waarmee ik dus inmiddels getrouwd ben. Gewoon omdat het zo hoort, hij vond mij leuk en ik vooral de aandacht. Zonder kinderen gingen we veel onze eigen gang en hadden we het best aardig samen. Met de komst van de kinderen zijn de problemen groter geworden. Maar overal is wel wat bedenk ik me dan. Natuurlijk is er wel een soort van houden van maar we zijn dan ook al 23 jaar samen. Toch wel met elkaar opgegroeid en ik ben bang dat ik me anders ontwikkeld heb en dat we daarin niet meer naast elkaar staan. Maar ja, is dat nodig? Ik weet het niet. Is het fout om voor de kinderen bij elkaar te blijven, ook dat weet ik niet. Vanmorgen 45 min. Achter de taxibus aangereden voor de eerste schooldag....spannend, emotioneel en toch ook blij dat dit allemaal mogelijk is. En wat een rust op de school, heerlijk voor haar. Ik heb haar nog nooit zo rustig gezien op haar eerste schooldag ! Moet ze vanmiddag wel voor het eerst met de taxi naar huis....ik geloof dat ik slechter geslapen heb dan zij. Ben behoorlijk gespannen. Ook ons zoontje natuurlijk voor het eerst naar de nieuwe school en dat ik hem niet zelf kon brengen was een lesje loslaten. Is niet mijn sterkste kant! Voor vanavond een plannetje maken , ben alleen thuis en moet ook nog met de kinderen naar de tandarts einde van de dag. Vanavond moet ik die spanning kwijt weet ik! Dribbel

Hoop dat het zo simpel is MG, met die vlooien. Vanmorgen de andere kamers gedaan en nu liggen er nog 5 wassen te wachten. Tja, het alles of niets type hè? Heb geen kussen meer liggen, de kinderen waren al boos vanwege het ontbreken van hun fleecedekentjes op de bank. Hardlopen, poging gedaan, direct een blaar gelopen en 2 dagen ongelofelijke spierpijn, beetje teveel gedaan dus. Vond dat ik me niet moest aanstellen, en door moest lopen.....heb ik wel spijt van. Probeer 2 x pw te spinnen op de sportschool. Morgen beginnen de scholen weer dus eens kijken of ik dan meer structuur kan aanbrengen in mijn sportactiviteiten! Dribbel

Daar zeg je inderdaad wat, Hut, is wrs niet eens echte trek maar meer een gevoel. Dat is het natuurlijk ook, voelde me rot en moe ( en een beetje zielig) en dat gevoel drink ik graag weg. Natuurlijk niet gedaan want ik heb mezelf beloofd dat ik dit keer tot aan de bodem ga met mijn gevoel. Mijn grootste angsten niet meer uit de weg ga, dat ik open sta voor een rotgevoel, en verdrietig mag zijn, en dat de wereld dan niet vergaat. Een van mijn grote angsten is de vraag wat er nog over is van mijn huwelijk. We hebben het al jaren zwaar, ergens zegt een klein stemmetje dat we elkaar niet meer gelukkig maken. Dat is al jaren zo, maar als ik naar onze kinderen kijk zijn Zij er niet bij gebaat dat wij uit elkaar gaan. Ik zou ook niet weten hoe ik het allemaal praktisch zou moeten regelen. Klinkt heel knullig want dat moet natuurlijk geen reden zijn om bij elkaar te blijven. Ik weet het allemaal niet maar ik hoop maar dat ik nuchter betere beslissingen kan nemen met de tijd. De drank leek ons ook wel, een soort van, bij elkaar te houden. Dan hadden we het (schijn) gezellig, hoefde er niet echt gepraat te worden. Maar nu zo zonder drank lijkt er ook niet zoveel te zeggen. Vorige keren was dat anders, ergens wilde ik toen niet echt tot de bodem gaan. Nu weet ik alleen wat ik niet meer wil en wat dat voor gevolgen heeft zal de tijd me leren. Voel me teveel somber en daar moet ik wat mee. Wie ben ik, wat wil ik, wat maakt mij gelukkig? Dribbel

Gggggggrrrrr.....na een dag vrijwilligerswerk op een zorgboerderij, hoorde ik van een vlooienplaag.....en mijn dochter had al een week rare plekjes op haar armen. Eens even Googlelen en ja hoor, leek verdacht veel op vlooienbeten. Lichte paniek, ik had nog druppels in huis dus die direct op de kat zijn huid gedaan en begonnen met kammen. Nu nog geen vlo ontdekt maar wel iets wat leek op eitjes, of zijn het nu toch schilfertjes??!, voor de zekerheid maar begonnen met een grote schoonmaak. Bedden afhalen, kussens in zakken, wassen, en maar stofzuigen. En die wijn leek steeds aantrekkelijker te worden. Eigenlijk voor het eerst weer bijna de strijd in mijn hoofd verloren, gelukkig herkende ik mijn eigen ' zieligheid' . Ach, ik heb toch echt dat wijntje verdiend want ik heb zo hard gewerkt, helemaal moe en dan ook nog dit er achteraan en morgen weer alles doen.....Ik zou me inderdaad even beter voelen, maar ik vecht nu harder terug. Het lost niets op, het probleem blijft, moet nog steeds morgen en dan weer en dan weer de boel dan. Geen wijntje verandert daar iets aan. Alleen minder energie om te doen wat ik moet doen. Zit mezelf wel heel erg in de weg, ben behoorlijk chagrijnig maar liever chagrijnig dan onder invloed, ik ga niet drinken en ondanks mijn rotbui ben ik daar wel weer trots op! Weet nu niet zo goed wat ik wel moet gaan doen......manlief zit natuurlijk weer voetbal te kijken. Actief bezig zijn heb ik nu wel even gehad, ontspannen .....nog tips? Dribbel

Gisteravond ineens paniek bij dochterlief, nare dromen gevolgd door hoge koorts. Dus kon niet verder schrijven..... Gisteren in de stad met ons zoontje en dan met dat mooie weer en terrassen.....vooral mijn favoriete terras, direct tegenover de bios. Dan heb ik het moeilijk in de zin van, mijn gedachten die dan toch trucjes uit gaan halen en eigenlijk ook fysiek, het Pavlov effect zeg maar! Direct na de bios op de fiets gestapt naar huis! Bij de vraag wat ik van de biertjes die ik anders gedronken zou hebben verwacht kan ik niet verder komen dan "rust", met name in mijn hoofd. Die roes waarin mijn wereld net een beetje fijner wordt/ lijkt! Eigenlijk is het niet meer dan dempen van mijn verslaving, de verslaving die mij onrustig maakt en rust creëert wanneer ik eraan toegeef! Maar wat was ik blij dat ik vannacht met mijn volle aandacht bij mijn dochter kon zijn! En vanmorgen zonder al teveel problemen heb kunnen werken. Nu stort ik in dus weer opletten maar vanavond maar vroeg erin en morgen weer fris op! Dribbel

Inderdaad en nu doen/ ervaren/ leren/ zijn...... Vanmorgen met ons zoontje naar de KP, andere instelling als die van man en dochter omdat de zorgverzekeraar bedacht heeft die niet meer te vergoeden. Hier willen ze ons ook het liefst doorsturen, allemaal vanwege die rotcenten. Moet gaan.....

Mooi voorbeeld voor velen! Super knap, je zal ook vast je trekmomenten nog hebben lijkt me dus inderdaad onderhouden van.... Voel je je iedere dag zo sterk als dat ik je lees? Het lijkt alsof het je eigenlijk vrij makkelijk afgaat of is dat een verkeerde interpretatie van mijn kant? Regie weer terug in je leven, heerlijk! Gefeliciteerd! Dribbel

Rust geeft zeker onrust, dit toelaten vind ik nog lastig. Ga dan 'zoeken' , iets doen, het liefst iets eten, dan maar iets gezonds maar toch eten ook al heb ik eigenlijk niet echte trek. Het is iets met die onrust willen doen. Ik kan zo slecht of eigenlijk gewoon niet, niets doen en kijken/ voelen wat dat met me doet. Wel eens geprobeerd maar dan ga ik op mijn ademhaling letten, door de neus in, mond uit en krijg ik het met de minuut benauwder dus dat werkt niet. Muziek daarentegen op you tube vind ik wel helemaal geweldig en daar gun ik me nu vaker de tijd voor. Zeker als ik alleen ben, zoals nu. Net wezen sporten, met die hoofdpijn die nog niet weg is was dat megazwaar en kon ik niet voluit gaan maar ik moest van mezelf om te voorkomen dat ik me somber ga voelen. Kan nu ook gewoon hardop zeggen dat ik hoofdpijn heb, deed ik vaak niet want dan is het wel heel erg raar dat je ook nog gaat drinken.....nam ik stiekem paracetamol in om wel te kunnen drinken. De rest van de hoofdpijn verdoofde ik wel met alcohol. Raar maar waar. Het is goed dat ik deze dingen voor ogen hou om mezelf niet meer te overtuigen dat het eigenlijk wel mee valt met mijn alcoholgebruik. Heb net een mail uitgedaan voor de verjaardag van de kinderen ( is over een maand pas). Zat even te twijfelen om erin te vermelden dat het een alcoholvrij feest gaat worden maar dat durfde ik toch niet. Gelukkig is het nog even weg want dat gaat een hele lastige worden maar aan de andere kant, kan ik me storten op hapjes maken en verzorgen van anderen. Kan ik ook goed! We doen het expres op zondag zodat de kans op doordrinken bij de meesten niet aanwezig is. Het is echt belachelijk wat er hier op een verjaardag aan drank doorheen gaat..... Dat ik daar nu al mee bezig ben. Eerst vandaag weer goed afronden en dat gaat me zeker lukken! Dribbel

Hihihi.....een middenweg, wat minder zwart-wit zou wel goed zijn inderdaad. Het voelt alsof mezelf zijn automatisch betekent dat ik er vaak niet bij hoor. En vaak wil ik dat niet eens omdat ik die mensen weer niet begrijp, het is inderdaad ' a show' zoals huttula zegt. Ik voel alles altijd erg sterk aan en dus ook hoe mensen zo hun best doen om leuk gevonden te worden. Ook wanneer ze daar een ander door tekort doen. Mensen zijn vaak niet echt zichzelf. Misschien ben ik wel teveel mezelf en stoot dat mensen af? Ik mag inderdaad wel wat minder scherp zijn, en zo nu en dan wat aanpassen zonder mezelf teveel geweld aan te doen moet ook wel lukken. Die middenweg MG? En toch is er dat stukje in mij wat zich gekwetst voelt wanneer mensen mij niet vragen naar hoe mijn vakantie was. Dat ze niet de tijd en dus moeite even nemen om mij te vragen. Het gevoel niet goed genoeg te zijn, natuurlijk weet ik waar dat weg komt maar tot op heden is het me njet gelukt er iets aan te doen. Tja, letterlijk verdrinken. Mensen blijven rare wezens vind ik, echte vrienden kan ik op 1 hand tellen. En veel vertrouwen in de mensheid is ook niet mijn sterkste kant, daar ben ik te vaak voor belazerd. Vanmorgen het nieuws aan het lezen, zelfmoord Williams. Zegt mijn dochter dat ze daar toch ook regelmatig nog aan denkt. Wanneer? Was het beste wat ik kon verzinnen op dat moment? Na een rotweek, en die heeft ze vaak. Meer wilde ze er niet over kwijt. Vandaag mocht ze spelen bij het buurmeisje dus ze is inmiddels vrolijk weg gegaan en ik zit hier verdwaasd..... Net gebeld door de instelling waar ons zoontje staat ingeschreven, kan ik morgenochtend terecht vanwege een afmelding. Vandaag dus heel veel formulieren invullen, weet uit ervaring dat ik hier een paar uur mee bezig ben. Wordt dus een computerdagje, fijn dat ik niet hoef te werken vandaag en morgen ook niet. Eerst vloog het me naar de keel, eerste gedachte..drank!!....en nu een stuk rustiger en fijn dat ik nu al terecht kan. Ik ben nl erg goed in eerst de negatieve kant zien, dat ik nu zo snel kan schakelen is dan toch te danken aan het stoppen met alcohol denk ik / hoop ik! Weet dat ik een pittig dagje voor de boeg heb, en dat ik vanavond extra alert moet zijn. Als ik alles af heb dan heb ik toch.......wel verdiend. Tja, die stippeltjes, invullen met tijd voor mezelf! Alleen niet drinken! Dribbel

Weet ik, weet ik.....maar het voelt alsof ik al heel lang niet gedronken heb! Begin nu pas aan week 3. Dan te bedenken dat een vriendin van mij zo af en toe kan genieten van een flesje wijn, en dan zo 3 weken niet. Vond ik al heel bijzonder en knap, dat zegt natuurlijk al genoeg. Had ik hier verteld over het boek, nog eentje dan en de tekst alcoholisme op de kaft. Hebben mijn ouders gisteren de kinderen spontaan van de BSO gehaald om met ze naar de kermis te gaan en vervolgens naar ons huis. En het boek lag op de bank!! Helemaal vergeten op te ruimen. Nu hebben we de woonkamer boven dus is er kans dat ze het niet gezien hebben maar misschien ook wel. Er is iig niets over gezegd maar ik schrok me rot. Ben eens bij mezelf gaan afvragen waarom ik zo schrok, wat maakt dat ik het weg wil stoppen? Heb ik nog geen antwoord op. Verder dan schaamte kom ik niet. Gisteren na het werk weer eens een migraineaanval, dus medicatie en mijn bed in toen het kon. Nu nog aspirines genomen en even mijn bed in met de iPad, de scherpe kantjes zijn eraf maar helaas is er een beste hoofdpijn voor in de plaats gekomen. Gisteren op het werk merkte ik dat ik door me buitengesloten te voelen direct aan drinken dacht. Daar moet ik dus wat mee. Dat gevoel heb ik regelmatig, zeker op het werk maar ook elders. Ik voel me vaak anders maar ik word ook anders behandeld en dat steekt. Zei altijd heel stoer tegen mezelf dat me dat niet uitmaakte, dat dat nu eenmaal de prijs is die je betaald als je je niet aanpast aan de rest. En dat ga ik dus never nooit niet doen. Ik kom nu eenmaal erg voor mijn mening op, ook als die niet populair is en dat is vaak zo. Misschien kan ik het wel wat handiger inpakken maar ik ga niet " slijmen" bij de juiste mensen, daar ben ik echt allergisch voor. Daarom raakt het me misschien wel extra hard als ik zie dat mijn dochter wordt buitengesloten. Erbij willen horen is natuurlijk een doodnormaal gevoel.....en toch roept het weerstand op. Bijna boosheid en dus zeker de behoefte te gaan drinken. Ik tegen de grote boze buitenwereld. Moest dit even delen, hier waar ik me minder schaam voor alles, waar ik minder boos ben maar meer mezelf kan zijn. Dag 16! Dribbel

Net het verhaal van een partner gelezen, toen ik hier net kwam bleek een dierbaar iemand overleden van het forum, heb zelf nog een reactie van haar mogen ontvangen. Weet natuurlijk niet of het over haar gaat maar eigenlijk doet dat er ook niet hoe voor het verhaal, tranen biggelen over mijn wangen...zomaar vanzelf ..nu even schakelen want ik moet naar mijn werk en de kinderen wegbrengen!

Dank! Mij levensmotto, goed genoeg is ok goed! Tja, stiekem had ik inderdaad wel meer verwacht....

Grappig, dat had ik zo nog niet bekeken . De omgekeerde wereld......eerst voor. mijn gezin zorgen! Niets om me schuldig over te voelen. Ben mijn bed weer ingedoken na het ontbijt, hoofdpijn en ruziënde kinderen en een chagrijnige man doen mij dan niet veel goeds. Kinderen spelen inmiddels buiten, gelukkig is het buurmeisje waar onze dochter wel heel goed mee kan weer thuis. Zit dus nu erg te twijfelen om wel of niet te gaan hardlopen.......Duik de laatste tijd teveel mijn bed weer in, wil accepteren dat ik wat somber ben maar moet er ook niet aan toe gaan geven. Ga denk ik zo maar douchen en naar buiten. Dat schijnt te helpen. Niet drinken en je dan niet goed voelen op de ochtend is wel jammer. Het waait vast weer over. Drinken is iig geen optie meer! Dribbel

Byron Katie, had ik ook al eens al tip gekregen en heb al het eea bekeken op YouTube van haar. Leuk mens! En idd ook het eea gelezen, zit te denken aan mindfulness training maar eerst maar de online behandeling afmaken en dan de volgende stap. Ben inmiddels al wel begonnen aan het boek , kan ik er ff niet opkomen, o ja, nog eentje dan! Merk wel dat ik het lastig vind om dat boek zomaar neer te leggen, staat toch duidelijk op zijkant kaft, alcoholisme. Dus lees hem een soort van stiekem. Heb ik al eerder gehad met boeken over dit onderwerp. Vandaag meer trekmomenten en dan blijf ik bezig, of ik ga eten, wel gezond maar toch. Gisteren kwam een vriendin, eerst op de koffie, dan komt natuurlijk altijd de wijn op tafel maar nu had ik niets staan. Uitgelegd dat ik niet wil drinken maar wel wat rosebiertjes had staan. Voor mezelf een 0% radler! Het blijft nog onwennig maar ook trots en fijn dat ik ook niet in de verleiding kom. De trek wordt dan wel steeds erger maar de discussie blijft uit. Heerlijk vind ik dat, als dat zo blijft dan heb ik er heel veel vertrouwen in. En het allerbelangrijkste was, dat ik ondanks dat ik wat miste een heel gezellige middag heb gehad! Wat ik wel lastig vond is dat we normaal doordrinken en dan wel wat eten halen en dan wordt het alsmaar later. Mannen en kinderen worden erbij gehaald. Nu gaf ik aan met het eten te beginnen, mijn man kwam thuis. Wat vind ik dat moeilijk zeg, ik voel me dan zo ongastvrij. Ik vond het eigenlijk ook mooi geweest, dat was ook een verschil. Het was ook een spontaan bezoek dus dan overtuig ik mezelf dat dat dan wel o.k. Is. En zij heeft ook gezin en moest dus ook nog thuis koken.......maart het schuldgevoel blijft knagen. Vandaag mijn hardloopschoenen afgestoft, muziek op de MP en morgen maar eens beginnen, als vanouds voor het ontbijt! Dribbel

Thuis een feestje voor je zoon en dan samen niet drinken, en dat is dan nog niet zwaar ook! En het allerbelangrijkste, het ws gezellig, het kan!!! Wat heerlijk om te lezen. In september zijn die van ons jarig, dag na elkaar, en dan hoop ik net zo' n berichtje te kunnen schrijven. Ik ben bang dat mijn man wel weer gaat drinken, hij heeft nooit uitgesproken volledig te willen stoppen. Zal het toch eens bespreekbaar maken hoe hij ertegenaan kijkt. Dribbel

Wat stoer alleen op vakantie met vreemde mensen. Ik hoop dat ik ooit ook zo sterk ben dat ik dat ook kan en durf, tijd voor mezelf nemen! Hoop dat je het helemaal geweldig gaat vinden en met mooie kunstwerken thuis komt! En met je zoon, lastig en confronterend lijkt me. Juist omdat je zelf weet wat het is maar misschien is dit niet meer dan wat grenzen opzoeken? De angst voor meer, gelijkenis die jezelf schetst, is logisch lijkt me. Of het reëel is weet je niet. Lijkt me een pittige klus voor jezelf, hiermee omgaan bedoel ik dan. Dribbel

Geen raar advies hoor, had ik idd thuis ook gehaald maar daar hadden ze dus alleen gewoon fris en laat ik dat nou net niet lekker vinden. De opmerking, ach zit maar 2 % in heb ik maar genegeerd en ben braaf aan het water gegaan. En toch is het minder gezellig, wilde zo snel mogelijk weg en heb uit verveling maar veel hapjes zitten eten. Het is natuurlijk ook gewoon erg wennen, voor mezelf maar ook voor anderen die mij onder invloed kennen. Ik ben nu maar een saaie muts, maar wel een nuchtere muts! Inderdaad MG, niet makkelijk maar met meer overtuiging vanuit mezelf. Ben nog steeds de discussie niet aangegaan met mezelf en 'wuif' het probleem ook niet meer weg. Zo van, eigenlijk viel het wel mee toch? Het viel niet mee, het valt niet mee maar ik heb geen keus. Stoppen is de enige juiste weg. Dag 12 inmiddels en weekend 2 voor de deur. Plannetjes maken. Ben helaas nog steed wat somber, de situatie met de buren laat me niet los en vannacht hele ruzies met de buurt gehad! Hoe laat je los? Ik weet dat het mijn eigen gedachten zijn, ballonnetjes die ik lek kan prikken maar ik prik me een ongeluk maar ze blijven maar terug komen en steeds groter en zwaarder lijkt wel. Wegdrinken was de oplossing maar aangezien dat geen optie meer is ben ik gespannen, onrustig en somber. Dribbel.

Dat hoop ik ook. Een slechte dag vandaag, voel me somber......vanmiddag nog een verjaardag waar ik echt heen moet. Is voor de kinderen wel leuk hoop ik. Ga met de auto zodat ik ook niet in de verleiding kom. Misschien ben ik daarom wel somber, hier wordt nl stevig gedronken en ik doe normaal heel stevig mee. Ga geen excuses verzinnen maar ga gewoon aan de Spa en desnoods eet ik maar wat meer voor deze ene keer. Heb wel braaf al mijn opdrachten van de internetbehandeling gedaan! Dribbel