dribbeltje

De draad van gisteren teruggelezen, wat een verdriet allemaal. Jopie, wat naar voor je, je weet het allemaal zo goed te verwoorden, weet precies hoe het werkt bij jou en je moeder en toch gebeurt het. Dat is de band vlg mij die er nu eenmaal is. Van een ander zou je dat nooit accepteren op deze wijze denk ik. De pijn van vroeger is nooit helemaal " klaar/ weg" , je zit er soms zo weer middenin of je nu wilt of niet. Of je nu jong of oud bent, keuzes kan maken of niet. Ineens overvalt het je en staat je leven op zijn kop, je alles, je zijn en dan weer opkrabbelen! Sterkte!

Vlotte actie!

Drie hele jaren droog.......wat heerlijk zeg en nog steed zo actief hier! Petje af, probeer maar niet weer iets met plaatjes, of toch...

Nou moe, doe ik allemaal leuke icoontjes speciaal voor Lady Jane zie ik ze helemaal niet..

Lady Jane, een super fijne dag en een nog beter jaar toegewenst! En Adam is jarig, ken ik geloof ik niet maar wel van harte gefeliciteerd als je dit leest!

Ik heb mezelf beloofd om morgen mijn opdracht af te maken, ook al is zoonlief nog ziek. Morgen wil ik het, al is het maar om het uit mijn hoofd te hebben.. Ik lig nu in bed met mijn dochter en allebei achter de iPad. Zij kijkt graag uitzending gemist en ik doe van alles en nog wat. Ik trakteer mezelf op een dagje met weinig activiteiten, maar het gevoel blijft dan aan me knagen, het me nutteloos voelen, schuldig voelen.....Heb weer eens poging zoveel gedaan om muziek te downloaden van youtube voor de kinderen maar ik begrijp er werkelijk niets van. Computers en ik, dat zal nooit wat worden!

Had net gereageerd op je draadje, Borderliner, maar foetsie weg was het weer. Gebeurt eens in de zoveel tijd, doe later nog weer een poging...Leuk dat je hier ook komt kijken en al op het weekpact, goed bezig!

Ik heb wat administratie gedaan maar wat ik zocht kan ik niet vinden en dan komt door mijn eigen chaos die ik gecreëerd heb afgelopen jaren. Nog steeds geen moed gehad verder te gaan met mijn opdracht... Ik heb net de iPad geüpdatet dus kan nu ook icoontjes versturen vanaf het toetsenbord, altijd leuk.

Inderdaad vreselijk om hem zo te zien, als het goed is merkt hij er zelf niet veel van toch? Weet je al of de kuur aanslaat?

Herfst kan prachtig zijn maar die regen en het grijze vind ik ook vreselijk hoor! Word ik ook wat somber van. Ik moet al een tijdje de laatste opdracht van de internetbehandeling doen, het zit hem al in het woord moeten. Ik doe steeds al mijn opdrachten maar deze blijf ik tegenaan hikken. Ik vind hem lastig, weet niet waar ik moet beginnen, ben ik er dan nog niet aan toe? Wil ik stiekem niet? Wil ik misschien niet afsluiten? Ik weet het echt niet, had met mezelf afgesproken dat het vandaag klaar moest zijn maar ik zoek steeds weer excuses. Zoontje is nog steeds ziek, nog koorts, dus....maar dat is onzin want ik zit echt niet de hele dag naast hem. Altijd weer de angst voor weer een longontsteking, de zoveelste, en zijn longen zijn al zo beschadigd maar hij is nog niet benauwd dus zorgen weer aan de kant zetten. Heb ook tijd om hier te komen maar dit kan op de iPad naast hem en de cursus moet achter de pc. Dat vind ik wel jammer want daar zit ik eigenlijk nooit, moet ik er speciaal voor opstarten. Wil ook niet dat er iemand mee leest, wil het liefste alleen zijn. Nu eerst even koffie en dan maar toch....?? Dribbel

Welkom borderliner, Een ervaren stopper begrijp ik dus al wel wat inzicht in je eigen valkuilen en triggers lijkt me. Maar net ons allemaal, gewoon verslavingsgevoelig of alcoholverslaafd, hoe je het ook wilt noemen. En dan is er maar 1 optie, helemaal niets meer drinken. Niet een slokje om te proeven, niet voor die ene gelegenheid, niet in de vakantie, niet omdat de ander het zo gezellig vindt of welk excuus we ook verzinnen. Gewoon niets, noppes, nada en je daar iedere dag weer van overtuigen. Dat is tenminste hoe ik het probeer te doen. Ik rond net de internetcursus af en heb heel veel aan het forum, ben nu, na vele stoppogingen, 2 mnd en een week droog en sta er voor het eerst in mijn leven ook echt anders in. Wel ben ik me bewust van het feit hoe gevaarlijk het is en hoe dichtbij de drank altijd is. Super dat je al een week droog bent en je weer hebt aangemeld, is moed voor nodig! Hoop dat je, net als mij, veel aan het forum hebt. Heel veel lezen hier en schrijven wanneer je je verhaal kwijt wilt of hulp nodig hebt. En natuurlijk ben ik ook wel eens bang voor de herkenning maar aan de andere kant, als die bekende hier ook is zal dat niet voor zijn zweetvoeten zijn dus hebben we kennelijk hetzelfde probleem! Dribbel

Mooi Hut!

En drop en chocolade, en stroopwafels en boterhammen met pindakaas en.......alles is (tijdelijk) geoorloofd!

Welterusten!

Fijn Kaboutertje! En super ook voor je dochter want ook zij heeft het zwaar natuurlijk. Volgens mij is dat ook een kanjer of niet?

En dat eten....TJA.....haal nog maar wat meer drop in huis.

Welkom Sebastiaan, Helder verhaal, en een week ' onderweg ' , dat is alvast een goed begin. Ik hoop dat je veel aan het forum gaat hebben, ik heb in het begin vooral veel gelezen en geschreven op mijn eigen draadje. Soort van dagboek is het geworden, van bijna 50 pagina's ..;-)) Nu ben ik wat actiever op de dagdraad maar dat gaat soms zo snel dat ik me daar zeker in het begin niet zo thuis voelde. Het is allemaal heftig, zeker niet makkelijk maar zo de moeite waard. Ben nu na poging.....?? ....2 mnd en een week droog! Die vervelende knop waar 'men' het vaak over heeft bleek voor mij heel belangrijk te zijn, het snappen, echt weten wat alcohol precies doet dus echt het kip en het ei verhaal.

Hey Kabouterje, heel veel sterkte met je kleine mannetje! Je kind zo in paniek/ angstig te zien is heel naar. Longontstekingen en ziekenhuizen weet ik helaas ook alles van en het hakt er zeker in. En dan heb ik nog nooit met een IC te maken gehad! Althans niet voor mijn zoontje. En dan ook nog de confrontatie en het verdriet van het verliezen van je man. Heftig en verdrietig allemaal, goed dat je geen drank in huis hebt!! Hou vol hoor, je kan het! Heb je nog steun aan mensen in je omgeving? Echt steun, die schouder die je zo nu en dan nodig hebt? Je schoonouders zijn er voor je begrijp ik? Denk aan je! Dribbel

Wat ze dan wel weer hebben is hele lekkere chocolade dussssss, dat mocht dan wel van mezelf! Wilde er in de auto wel direct aan beginnen maar dat vond ik toch ook wel iets te verslaafd overkomen dus nu ligt tie in de kast, voor hoe lang weet ik niet. Dat is ook een nadeel van te weinig slaap, teveel eten om energie op te doen. Eigenlijk moet ik zo gewoon naar bed maar ik word ook weer hyper van oververmoeidheid. Klinkt misschien raar maar in de afgelopen jaren zijn er zoveel periodes geweest dat ik korte nachten heb gemaakt en alsmaar doordraafde dat mijn lijf niet meer in de ruststand kon komen. Gebeurde dat, dan kreeg ik juist hartkloppingen en ging ik maar weer wat doen en daarnaast dus veel eten om energie op te doen. Drinken om toch weer tot rust te komen, om een paar uurtjes te slapen om weer van vooraf aan te beginnen. Wat heb ik een nachten opgezeten met ons manneke, wat is hij veel ziek geweest en wat ging/ gaat dat goed het laatste jaar. Ook nu denk ik dat hij gewoon een normaal griepje heeft, natuurlijk kan het ineens omslaan bij hem, dat weet ik maar iets zegt me dat dat dit keer niet gebeurd! En nu hoef ik niet meer bang te zijn dat ik niet kan rijden naar de huisartsenpost!! Toen onze dochter 1 werd prikte ze met zoveel kracht de vork in haar oog dat ze haar oog had beschadigd en dus naar de huisartsenpost moest, gewoon midden op de dag en moeders kon niet rijden dus moest iemand anders ons rijden! Wat voelde ik me toen knullig zeg.

Wat is tekort aan slaap en zorgen rondom kinderen toch een enorme trigger voor mij. Met zoontje dus slecht op school, slechte berichten over zijn boze gedrag. Aan de andere kant heel fijn dat deze juf, of deze school wel inziet dat er meer speelt dan alleen maar " wat strenger " aanpakken. Maar dat de kinderen nu ook al bang voor hem zijn en hem uit de weg gaan na 6 weken doet pijn ook al begrijp ik het wel. Wij schrikken er vaak nog van. Nu ook nog ziek dus 2 nachten een paar uurtjes geslapen en volop werken waar ik me dan weer schuldig over voel. En het gezeik op het werk, het gesprek wat me boven me hoofd hangt en ik sta op scherp. Moest ik vanavond boodschappen doen, doe ik dus nooit meer in de avond. Maar zoonlief wil alleen knijpfruitjes eten dusssss... Speciaal naar de Lidl gegaan omdat die niet van die lekkere bieren hebben en heel snel langs gall&gall gerend!

Soms voel ik me zo genegeerd door de hele wereld! En ook door het forum....bah!

Nog ziekere zoon, dus nog slechtere nacht dus nog vermoeider, dus nog geïrriteerder, bozer, licht ontvlambaarder enzovoort.....en nog werken ook! Super oma past op!

Jammer Ietje, morgen weer een nieuwe dag of eigenlijk zo snel mogelijk. Nu nog?? Weet je waardoor het kwam?

Wat kan het mij allemaal schelen is de gevaarlijkste TRIGGER volgens mij dus Agnieta, hier blijven komen vandaag!