Lachebekje

Ik krijg dit beicht niet verwijderd, snapte niet waar ik mijn vorige had geschreven, een beetje dubbelop sorry. Hallo, ik hoefde niet naar de crisis opvang omdat ik nu echt van plan ben om samen met mijn man de refusal in te nemen. Ik voel me net een klein kind dat gecontrolleerd moet worden. Het is niet anders. Het niet drinken valt me zwaar daar ik ook psychische problemen heb. Ik hoefde ook niet te worden opgenomen op de psychiatrie omdat mijn man me het weekend begeleid en ik maandag weer terug moet komen om er verder over te praten. Ik heb voor het weekend slaappillen gekregen en ik moet 2 keer daags de oxasepam innemen. Waar halen jullie de kracht vandaan om niet te drinken. Ik wil er wel zijn voor mijn kinderen die het door mijn psychiatrische toestanden erg moeilijk hebben. Ik weet gewoon niet waar ik nu de kracht vandaan moet halen, ben zo moe. Ik hoop op wat reacties hier zodat ik daar kracht uit kan putten. Liefs Huilebalkje.

Heb toch de beslissing genomen om door te gaan met de refusal onder toezicht van mijn man. En er dan ook niet mee rommelen. Dat was voor de brijder vandaag de reden om me niet opnieuw op te laten nemen. Na het weekend belt de hulpverlener hoe het gegaan is en gaan we verder met de intake en kijken in welke vorm ik hulp nodig heb. Psychisch is het wel een zootje, daardoor ben ik ook gaan drinken. Om niets meer te voelen. Dat komt nu wel erg op me af. Een opname op de psychiatriche afdeling was net niet nodig, omdat mijn man thuis is, ik slaapillen heb gekregen om het weekend door te komen en ik moet 2 x daags de oxasepam innemen. Dan spreek ik hun ook weer maandag, hoe nu verder. Wat is het moeilijk zonder drank! Hoe hebben jullie dat de eerste dagen gedaan? Het is niet zozeer de trek alsmeer het verdovende gevoel wat ik zo mis. Op deze manier lijk ik de wereld niet aan te kunnen en ik moet er zijn voor mijn kinderen. Ik moet nu eerst aan mezelf denken en voor mezelf leren zorgen, maar er zijn thuis zoveel problemen rond mijn dochter en daardoor ook voor mijn zoon dat dat het het allemaal niet makkelijk maakt. Fijn dat jullie er zijn!

Begrijp ik het nou goed dat jullie dagelijks schrijven of jullie de refusal hebben ingenomen? Werkt dat voor jullie echt? Zit nog aan het begin namelijk.

Dennis, jij slaat de spijker op zijn kop. Ik weet niet hoe het is om zonder alcohol te leven, weet alleen hoe ik ernaar verlang. Heb gisteravond stiekem de refusal niet genomen, heb de hele nacht eraan liggen denken hoe ik het vandaag met alcohol zou gaan invullen. Uit die slachtofferrol komen wil ik wel ,maar hoe en met wie? Ben vandaag weer bij de brijder geweest en heb eerlijk verteld over het niet innemen van de refusal. Hij wilde me laten opnemen om de eerste moeilijke dagen door te komen na het niet drinken, maar er was geen arts en hij kon pas vanmiddag laat contact leggen... Moest naar huis en hem beloven de refusal in te nemen. Dat heb ik niet gedaan. Ben ik dan eigenwijs en denk ik niet na over de gevolgen? Heus wel, maar de roes die de drank me geeft is gewoon veel sterker! Heb gisteren de hulplijn van de aa gebeld, maar daar had ik niet zoveel aan. Ik moest wat gaan doen in huis. Dat doe ik al tijden niet want ik ben zo depressief.., Af en toe doe ik de was en hou ik het beneden schoon, maar echt actief ben ik niet. Het gaat gewoon nog niet zo goed om te stoppen met de drank. Daar heb ik meer begeleiding bij nodig. Ben wel blij met dit forum en hoop niet dat ik eraf moet omdat het stoppen nog niet lukt! Ik heb kinderen en een hele lieve man om voor te leven en toch lukt het stoppen niet dat is enorm balen en voel me erg zwak. Iets groters heeft me in zijn macht. Ga mogenochtend de refusal inemen met mijn man erbij. Heb verder morgen weer een afspraak bij de brijder met de hulpverlener en de verslavingsarts. Bedankt voor jullie support, daar leef ik op!

Hallo, hoe werk dit? Wat is een dagpact? Dit is mijn eerste dag zondeer alcohol, wel met behulp van refusal,maar wat gaat het rot!

Hallo, in overleg met de verslavingsarts mocht ik gisteravond om 2200 de refusal nemen. Kan dus nu voor het eerst niet drinken en wat is dat moeilijk. Er is thuis veel stress door het plotseling een alcoholistiche moeder hebben. Mijn dochter, die zelf heel veel problemen heeft, schulden, ptss door mijn ziektegeschiedenis, heeft aangegeven mij een hele slechte moeder te vinden, de knuffels die ze me gaf waren om mij een beter gevoel te geven en nu is ze voor een paar dagen naar een vriendin om op adem te komen, maar hoe moet ik dat doen zonder drank? Weet nu niet waar ik de kracht vandaan moet halen om door te leven. Ben bij de psychiater geweest en hij opperde een opname of dagopvang. Hij belt me vanmiddag terug en ik denk dat een van de twee wel goed zou zijn. Ik red het niet thuis. Sorry voor mijn klaagzang, maar het gaat gewoon niet en ik weet niet zo goed wat ik moet doen.

Heb het zo moeilijk, word zo terug gebeld door de verslavingsarts inv met start refusal en nu dronken....Weet niet wie ik moet bellen voor hulp, voelmezo verdrietig.

Hallo allemaal, het gaat niet, zie draadje opname. "Moet" vanavond beginnen met refusal en drink nu voor het laatst alcohol. Ben niet sterk en de arts belt me straks terug of ik vanavond wel kan beginnen met de refusal door mijn drankgebruik van vandaag. Een aantal vrienden willen niet met me verder, zijn mijn problemen zat en zit dan ook alleen thuis. Straks komt mijn man thuis en treft een dronken vrouw aan. Schaam me dood. Weet gewoon niet met die depressiviteit om te gaan.

Hallo, ik ga toch starten met refusal en een antitrekmiddel. Ik hoop dat dat rust geeft in mijn hoofd over het wel of niet gaan drinken. Dan kan het gewoon niet meer. Hoe is jullie ervaring daarmee of moet ik daar een nieuw draadje over openen? Verder gaat de intake bij de hulpverlening door en word er een behandelplan opgesteld. Ben benieuwd wat daar uit komt. Fijn dat ik ben gestopt!

Hallo, ben bij de hulpverlener geweest en hij vond het niet raar dat ik alweer stiekem had gedronken. Ik heb morgen een afspraak met de verslavingsarts en misschien is het voor mij wel verstandig om aan de refusal te beginnen. Dan kan het drinken gewoon echt niet. Verder maken we de intake as donderdag af en gaan ze een behandelplan maken. Ben benieuwd wat daar uit komt. Deze week is er ook een bijeenkomst van alcoholverslaafden waar ik naartoe kan gaan. Vind die stap wel moeilijk. Hebben jullie daar ervaring mee? Groetjes Huilebalkje.

Hallo allemaal, het gaat kut. Sorry hoor, maar ik ben ontslagen van de crisis omdat de arts dacht dat ik voldoende technieken in huis had om om te gaan met het weer naar huis gaan. Het team echter had het advies verlenging gegeven omdat ze zagen dat ik de behoefte nog lang niet onder controle heb. Wat een kut arts. Vloek nooit hoor! Heb mijn man voor een boodschap de deur uit gewerkt, zoon zit boven en ik zit weer met een borrel ( verstopt) achter mijn laptop. Ik belast jullie hier vreselijk mee en weet ook niet of dat wel mag. Om 16. 30 heb ik een gesprek met een hulpverlener van de verslavingszorg om verdere afspraken te maken. Ik kan ondertussen alleen maar denken aan wanneer ik ongestoord weer kan drinken. Ik eet nog amper, kan niets binnen houden, ben misselijk, kan niet tegen die depressieve gevoelens. Kortom het is een zootje en nog niet goed geregeld. Mijn dochter van 21 heeft aangegeven voorlopig niet met me te willen praten, vrienden hebben laten weten het te moeilijk te vinden om me hierin te steunen en zeggen het contact op. Mijn moeder heeft ook aangegeven dat het allemaal teveel voor haar is en kan mij niet meer tot steun zijn. Mijn hele netwerk valt uit elkaar. Gelukkig heb ik hele lieve, begripvolle man die er inmiddels veel over gelezen heeft en ook mee is geweest naar een gesprek op de crisis afdeling. Daar heb ik toen eerlijk verteld hoe ernstig de situatie eigenlijk is. Schaamde me dood om te moeten vertellen dat ik vaak al 's morgens dronk... Ik at een rijstwafel met salami om de lucht te verbloemen en echt dronken werd ik niet als mijn dochter thuis was. Wel aangeschoten en helemaal recht lopen viel ook niet mee, maar ik sprak nog net niet met dubbele tong. Dronk ik wel teveel, dan ging ik gewoon naar bed om even uit te rusten.... Ben op de crisis naar een avond van de CA geweest, maar dat vond ik niets. Al die formelijkheden en praten over de hogere macht. Ik wil gewoon in een groep praten over hoe kut ik me voel. Heb mijn man net eerlijk verteld dat ik weer gedronken ben en hij is flink teleurgesteld. Ben benieuwd wat voor plan ze voor me maken. Ik houd jullie op de hoogte. Liefs huilebalkje.

Ik dacht ik kijk nog even of er berichten zijn, maar dit is echt heel erg fijn! Gisteren was moeilijk, want toen heb ik het mijn kinderen verteld. Mijn zoon van 18 knuffelde me meteen en vroeg of het echt zo erg is. Ik moest ontzettend huilen en heb hem verteld dat het drinken niet door hem komt,maar door trauma's van vroeger en dat ik die herinneringen kwijt wil. Hij begreep dat m aar vond de oplossing niet zo slim... Mijn dochter daarentegen was boos en vroeg waarom ze niets gemerkt had. Ze vertelde dat ze veel 's middags thuis is geweest en toen niets heeft gemerkt. Toch had ik al die keren gedronken. Zij kan het maar moeilijk geloven en denkt dat de opname niet nodig is... Moeilijk! Ik zie ze straks 5 dagen niet en zie daarnaa wel weer verder. Ik open dan wel een nieuw topic voor een nieuw bericht.

Hallo allemaal, wat een fijne ondersteunende reacties allemaal. Ik weet niet of er op die afdeling internet en een computer is, dus weet ik niet of ik kan reageren. Lijkt mij wel fijn! Om even terug te komen op het niet slapen, dat hoort ook wel bij het hebben van DIS, het met periodes hebben van nachtmerries. Bij de Brijder heeft men echter ook uitgelegd dat alcohol dat kan verergeren. Ik zal het allemaal over me heen proberen te laten komen en hoop dat ik de tijd erna goed doorkom. Daar maak ik me meer problemn over. Tot de volgende keer.

Ik ben bang dat ik de controle over mezelf verlies, dat ik niet kan stoppen met huilen bijvoorbeeld. Ik ben al 5 jaar psychisch ziek, heb DIS, google het maar eens en een alcoholprobleem komt dan wat vaker voor. In de detox kliniek ken ik niemand, wat me bang en onzeker maakt. Ik verwacht kwetsbaar te worden.

Hallo, ik ben huilebalkje en nieuw. Ik word morgen opgenomen op de detoxafdeling en weet absoluut niet wat er komen gaat? Vind het doodeng en zie er erg tegenop! Zijn er mensen met tips en ervaringen? Ik zal me toch nog maar verder even voorstellen, ik ben 48 jaar en heb een half jaar een groot alcoholprobleem. Ik drink iedere dag stiekem en de laatste 3 weken werd het steeds erger. Ik slaap al een week niet, heb nachtmerries en kan overdag alleen nog maar denken aan wanneer ik weer ga drinken. Ik heb het ook pas deze week aan mijn man vertelt en mijn vrienden en kinderen. Ik moest wel ivm de opname. Thuis stoppen is geen optie daar ik psychisch niet sterk genoeg ben. Ik zoek hier lotgenoten om over mijn gebruik te kunnen praten.