Anna

Het was eerst erg rustig, maar er zijn in de tijd dat ik aan het koken en daarna eten was mooie en zinnige dingen gezegd. Dank jullie daarvoor. Stien, wat fijn dat je met je moeder bent gaan winkelen. Voor jou misschien een beetje een opoffering, maar het levert je een weekend voor jezelf op zonder schuldgevoel, en je hebt je moeder denk ik erg gelukkig gemaakt. Dat moet toch een goed gevoel geven. Vreemd, dat koude gevoel. Ik heb daar niet zoveel last van gehad. Nu ben ik in de zomer gestopt, en het is dit najaar nog lang vrij warm geweest voor de tijd van het jaar, maar toch. Het zal wel voor iedereen anders zijn. Toen het vorige week zo warm was heb ik in ieder geval gezweet als een otter, zoals ik altijd doe, dus op dat punt is er voor mij niets veranderd. Rudy, sterkte morgen bij de crematie. Wat je schrijft over boodschappen doen is erg herkenbaar. Ik vind het heel knap hoe jullie het samen hebben opgelost. Ik heb vandaag een vrij goed gesprek gehad met mijn collega, degene die grotendeels verantwoordelijk is voor de kritiek die ik op mijn werk heb gehad. Zij werkt nu tijdelijk fulltime, wegens persoonlijke omstandigheden van haarzelf (het bedrijf van haar man zit in een faillisement), en daarmee kon ze mooi mijn 50% afwezigheid opvangen. De laatste paar weken begon ik me er steeds erger aan te storen dat zij op dit moment in feite precies doet wat ze mij een jaar geleden verweet. Het lijkt alsof ze de leiding naar zich toetrekt. Ik liep hier al ruim een week over te malen, maar ik wist niet goed hoe ik er met haar over kon praten, zonder meteen in een ruziesfeer te vervallen. Toevallig deed zich vandaag een gelegenheid voor waar ik op kon inhaken, en het is gelukkig een goed gesprek geworden. Ze is zich er nu van bewust dat zij inderdaad hetzelfde doet wat ze mij een jaar geleden verweet, en ze begrijpt nu ook dat dit automatisch gebeurt als je (bijna) fulltime werkt en dus overal tegen aan loopt. Ze ziet nu ook eindelijk in dat haar verwijt destijds, dat voor mij enorme gevolgen heeft gehad doordat ze er achter mijn rug om over gekletst heeft, niet terecht was. Ik schiet er nu niet veel meer mee op, maar toch ben ik hier erg blij mee. Het heeft in ieder geval de lucht tussen ons geklaard, waardoor ik met minder tegenzin naar mijn werk kan. Ik ben ook erg blij dat ik het juiste moment heb kunnen afwachten om erover te beginnen, en dat ik rustig kon blijven en zonder verwijten kon praten. Anders had dit gesprek heel anders uit kunnen pakken. Die rust en dat geduld wijt ik toch aan het feit dat ik niet drink, en alles wat ik in de afgelopen maanden heb geleerd. Mede dankzij iedereen hier op dit forum. Dank jullie wel daarvoor. Het is vrijdagavond, weekend, YIHAAAAAAAAAAAAA! Vanavond drink ik niet, wie doet er mee?

Anjo, hoe is het in vredesnaam mogelijk dat die arbo-arts jou opnieuw beter verklaart. Dit is de TWEEDE KEER dat dit gebeurt, terwijl je niet beter bent! Heeft hij die brief van de internist dan niet gehad? Wat je moet doen, is maandag de internist bellen en vragen of hij die brief nog gestuurd heeft. En bezwaar aantekenen tegen deze keuring. Ik ben bang dat het misschien niet slim was om over X te beginnen. Dat is voor een arbo-arts inderdaad geen reden om jou ziek te verklaren. Je bent ziek omdat je schildklier niet in orde is, en omdat de internist dat heeft gezegd! Dat X in een ontkenningsfase zit lijkt me normaal. Ik zou hem niet teveel onder druk zetten nu, al is dat moeilijk omdat er zoveel geregeld moet worden. Overleg met je volwassen kinderen wat er moet gebeuren. Het is in ieder geval prettig als jullie het alvast over de meeste zaken eens zijn. Die ontkenningsfase gaat heus ook wel een keer over. Heel veel sterkte, en bedenk dat Jan ook deze problemen niet oplost!

Marion, ik sluit me bij de rest aan. Ik vind dat je gewoon gelijk had en dat je dat ook mocht zeggen tegen de huisarts. Zolang je niet zit te schelden is daar niets mis mee. Water, het kan dat jij je niet herkent in de soms wat zwaardere berichten hier. Bij veel mensen komen er een hoop emoties los als ze een poosje niet drinken, of ze realiseren zich ineens dingen die ze door te drinken verdrongen. Dat kan soms behoorlijk heftig zijn, en vaak moet er veel verwerkt worden. Ik denk dat iedereen doet waar hij/zij zich het beste bij voelt. Als jij het prettiger vind niet te veel bij die gevoelens stil te blijven staan dan doe je dat gewoon niet. Als het voor jou maar werkt! Lindi, fijn dat je met de behandeling kunt beginnen. Het maakt niet uit of je erg veel, of niet zo veel drinkt. Als het voor jouw gevoel te veel is en het kost je moeite om te minderen, dan heb je er altijd baat bij. Zoals Corinne zegt, misschien was je pas net bezig je grip te verliezen, en dan is het alleen maar goed het weer onder controle te krijgen. Velen van ons kunnen dat niet, en dan is de enige optie nooit meer drinken. Ik wens iedereen nog een fijne avond, en welterusten.

Ik denk dat ik het wel een beetje kan volgen Stien. Ik ben ook geneigd dingen bij voorbaat al in te vullen of vanalles te veronderstellen wat alleen maar in mijn hoofd zit. Een van de dingen die ik af wil leren. Dat je je er nu van bewust bent dat je dit doet is in feite een goed teken. Want al je het ziet kun je gaan proberen het anders te doen. Waarschijnlijk was je je er toen je nog dronk amper van bewust. Misschien begin je in de fase te komen dat je begint te voelen dat er dingen moeten veranderen, en dat is moeilijk. Zoals Rudy zegt, achter pessimisme kun je je ook verschuilen. Het kost tijd Stien, stapje voor stapje. Maar je bent ermee bezig, en dat is goed! Een om je te bemoedigen.

Kate, thanks. Lieve Stien, als ik overvallen wordt door dat soort gedachten (want ik heb die ook) dan ga ik erover nadenken waarom ik zo denk. Dat gebeurt bij mij volautomatisch, ik blijf er gewoon een paar dagen over malen, maar ik probeer tegenwoordig wel structuur in die gedachten aan te brengen. Je zegt dat je je gepasseerd voelt, dat er geen rekening met je gehouden wordt, en dat dat niet terecht is. Is dat zo? Uit wat je een poosje geleden wel eens over je werk schreef leid ik af dat er wel degelijk met enige regelmaat over je heen gelopen werd. In ieder geval was het vaak gemakkelijk dat jij 'het' wel deed, waardoor jij over je grenzen heen ging en uiteindelijk ziek bent. Probeer voor jezelf uit te vinden waar dat gevoel van gepasseerd worden vandaan komt, want er is beslist een reden voor. Maak desnoods voor jezelf een lijstje waarin je turft in welke gevallen er echt geen rekening met jou werd/wordt gehouden, en in welke gevallen dat wel gebeurt. Als daaruit onomstotelijk blijkt dat er wel degelijk voldoende rekening met je wordt gehouden moet je volgens mij dat gevoel van je af kunnen zetten. En als blijkt dat er toch wel een hoop situaties zijn (zelfs kleine!) waarin er inderdaad te weinig rekening met jou wordt gehouden, dan is je gevoel dus terecht. En dan kun je erover na gaan denken wat je daaraan kunt doen. Schuldgevoel helpt je niet verder.

Ziza, beslissingen nemen is niet gemakkelijk voor een eeuwige twijfelaar.

Ik denk dat het wel waar is Corinne. Je kunt wel een terugval hebben, maar als je eenmaal besloten hebt dat eerste glas te laten staan dan wéét je al dat het niet goed voor je is, en dan heb je al besloten dat je niet wil drinken. Als je het dan toch doet voel je je alleen maar rot en schuldig.

Hoi Lindi, bovenaan het draadje staan een aantal grijze knoppen, waaronder 'home' en 'uitloggen'. De 2e van links is 'profiel'. Als je daarop klikt zie je je profiel. Bijna onderaan staat Author Icon, daar kun je een icoontje uitzoeken. Je kunt ze daar ook eerst allemaal bekijken. Ik klik altijd op antwoord onder een berichtje om te reageren. Dan kun je ook emoticons selecteren. Het maakt niet uit onder welk berichtje je op antwoord klikt, je berichtje komt altijd helemaal onderaan te staan. Succes.

Ik durf nog steeds niet goed geloven dat niet alles mijn schuld is, en dat ik niet alles fout doe Kate. Ik twijfel enorm. Maar ik begin het nu te leren. En ik wéét dat er mensen in mijn leven zijn geweest die fout zaten, en dat dat niet mijn fout was. Diep in mijn hart dacht ik dat wel, maar het idee dat ik daar op de een of andere manier toch de oorzaak van was zat heel vast. Door dat boek, maar ook door de dingen die ik hier op het forum heb gelezen ben ik eindelijk gaan begrijpen waarom ik me overal schuldig over voel, en dat ik dat niet meer hoef te zijn. Nu kan ik beginnen meer zelfvertrouwen op te bouwen, en voor mezelf op te komen. Maar ik vind dat heel moeilijk. Zodra iemand tegen me zegt dat ik het niet goed zie, of dat ik iets fout doe kruip ik weer helemaal in mijn schulp. Mijn bedrijfsarts zei een poos geleden tegen mij dat mensen zoals ik vaak het slechtste in anderen naar boven roepen. Onbewust pakken ze mijn onzekerheid en schuldgevoel op, en maken er misbruik van door inderdaad de schuld van alles wat fout gaat naar mij toe te schuiven. Dat gebeurde op mijn werk ook. En ik heb ook altijd mensen aangetrokken die mijn slechte gevoel over mezelf bevestigen, en daar misbruik van maken. Mijn ex deed dat ook. Ik voel me aangetrokken tot mensen die alles heel zeker lijken te weten, maar dat zijn vaak ook juist mensen die vol zijn van zichzelf, en weinig rekening houden met een ander. Daarom durf ik al heel lang geen relaties aan, omdat ik mezelf hierin niet vertrouw.

Kate, ik had Alice Miller vooral nodig om erachter te komen hoe ik eigenlijk geworden ben hoe ik ben. En om heel voorzichtig een béétje te durven geloven dat het allemaal niet aan mij ligt, dat er misschien wel helemaal niet zoveel mis is met mij (en nog twijfel ik daaraan). Hou jij dagboeken bij? Dat heb ik nooit gekund, als kind al niet. Ik had geen flauw idee wat ik daarin op moest schrijven, en toen ik mijn moeder een keer betrapte met mijn vrijwel lege dagboek open (ze had het slotje geforceerd) was ik blij toe. Ik hield mijn geheimen wel voor mezelf.

Heeft je ontslag zulke ernstige consequenties voor je gehad Rosie? Eerlijk gezegd vraag ik me dan af, of jij niet al veel langer bepaalde gevoelens onderdrukte, die door de stress van het ontslag vrij spel kregen. Een soort emmer die overliep zeg maar. Zo was het bij mij ook, toen ik op mijn werk ineens de zwarte piet toegespeeld kreeg. Alle gevoelens van onzekerheid, minderwaardigheid, angst die ik al jaren onderdrukte had ik ineens niet meer in de hand, waardoor ik in een zware depressie terecht kwam. Het is niet leuk, maar achteraf gezien ben ik eigenlijk toch blij dat het nu allemaal aan de oppervlakte is gekomen. Want nu kan ik er iets aan doen, en krijg ik er ook hulp bij. Ik besef nu dat dat gevoel van minderwaardigheid uit mijn jeugd stamt, en dat een gevoel wat ik als kind gekregen heb doordat ik nooit iets goed kon doen helemaal niet correct hoeft te zijn. Ehm, heeft iemand hier nog olijven over? Ik heb ze graag gemengd, met wat kruiden erdoor. Lindi, welkom op het forum. Ben je een vrouw? Misschien is het dan een idee om een ander icoontje te zoeken. Ik haal nu al altijd Twan en Ferry door elkaar.

quote: Originally posted by: Rosie Er is iets wat mij nu al een week bezig houdt: Ik ben er altijd van uit gegaan dat ik mijn eigen problemen veroorzaak. MAAR, STEL NOU DAT IK BEPAALDE PROBLEMEN NIET ZELF VEROORZAAK? BESTAAT DAT UBERHAUPT? Laat ik me vaak verleiden om mezelf naar beneden te halen en de schuld op me te nemen? Worden mijn zwaktes uitgebuit en mijn sterktes vergeten? Die vraag stellende, waarom maak ik dan nooit keuzes die positief voor me uitpakken? Waarom blijf ik altijd staan kijken hoe mijn leven "down the drain" gaat? Waarom biedt ik me altijd vrijwillig aan als "sitting duck"? Waarom houdt ik onhoudbare situaties in stand? Waarom blijf ik in mijn leven altijd trekken aan een dood paard? Waarom houd ik altijd mijn mond? Waarom wil ik altijd aardig blijven tegen de persoon die mijn graf graaft? Waarom kom ik nooit op voor mezelf? Ik kan het niet meer.....erbij staan kijken hoe ik mijn eigen graf graaf. Er moet iets veranderen. Precies Rosie, dat heb ik me ook al zo vaak afgevraagd. En ik ben ook vastbesloten er iets aan te doen. Ik kan je maar een advies geven, lees Alice Miller, en lees daarna Ingeborg Bosch. Ik ben nu met Ingeborg Bosch bezig, en daaruit haal ik handvaten hoe ik mezelf aan kan pakken. Maar ik denk dat ik aan haar boeken minder had gehad als ik niet eerst Alice Miller had gelezen, want daarin heb ik mijn antwoorden op jouw vragen gevonden. Confronterend, pijnlijk, maar wel waar. Je bent op de goede weg Rosie, want je stelt jezelf de juiste vragen. Natuurlijk was het niet jouw schuld dat je ontslagen werd, maar ik snap wel dat je dat denkt, want ik zou precies hetzelfde gedacht hebben. Ga verder zoals je nu bezig bent meid, dan kom je er wel. En blijf bij plan A, of plan B, want je schoonmoeder is niet gezond voor jou. Ik wens jullie veel sterkte, want het zal best moeilijk worden.

@Mick

Zijn die kilo's er weer aan dan Mick? Je was toch afgevallen?

Corinne, van harte gefeliciteerd met je eerste week! Mick, fijn dat je zo'n leuke AA groep gevonden hebt. Stien, lekker een uur zwemmen. Ik ben benieuwd hoeveel banen je dan doet, je moet inderdaad wel een gigantische conditie krijgen. Maak er allemaal een fijne dag van, en hou het droog!

@Stien, ik wil echt nooit meer dat duffe hoofd hebben. @Corinne, Marion, ik word een beetje melig van die remmen. Trommelrem. Zou best zin hebben in een draadje van 20 pagina's over remmen, kippen, slangen en dat soort zaken, maar ik moet nodig naar bed. Welterusten.

Ja Marion, met mij is alles goed. Ik hoop dat je nu een tijdje zonder antibiotica kunt. Als je het zo vaak moet slikken werkt het op een gegeven moment bijna niet meer, en het tast ook je algehele afweersysteem aan. Ik wil nog wel even iets vertellen over BamBam's stukje over bang zijn vanmorgen. Heel toevallig (als toeval al bestaat!) was dat vandaag precies van toepassing op mij. Toen ik het las vanmorgen, wist ik dat nog niet. Maar ik voelde me er wel door aangesproken, want ik ben ook een van die mensen die nogal vaak bang is. Aan het eind van de ochtend werd ik gebeld, of ik vanmiddag tijd had voor een gesprek dat behoorlijk belangrijk voor mij kan zijn. Ik zat al een poosje op dat telefoontje te wachten, en daar was ik al behoorlijk nerveus over. Maar ik had niet verwacht de uitnodiging al voor vanmiddag te krijgen, dus mijn eerste reactie was er een van een soort paniek, want het was immers te onverwacht en te snel! Toch heb ik het gedaan, ondanks mijn angst, en het is heel goed gegaan. Ik heb erbij gezeten alsof ik de rust en het zelfvertrouwen zelf was, ik was zelfs stomverbaasd van mezelf! Als ik gisteravond, en alle avonden daarvoor gedronken had, had ik dit nooit gekund. Sterker nog, 9 maanden geleden had ik dit nooit gekund, zou ik zelfs het mailtje niet gestuurd hebben dat tot dat telefoontje heeft geleid. Ik ben zo blij dat ik niet meer drink! Jullie hebben geen idee hoe heerlijk het is om iets eng te vinden, en het met een helder hoofd, rustig en nuchter toch te doen. En het goede gevoel daarover ook niet te hoeven "vieren".

Joann, Ziza was er gisteravond nog, en Rudy is er al een hele poos niet dagelijks. Mij valt niets op hoor. En zolang ik niet naar de AA durf lijkt me dat ze nog een missie hebben. Alles goed Marion?

Toch fijn om te hebben Marion, die heb ik namelijk niet en dat vind ik best jammer.

Dat zeg ik in feite ook Ferry, mijn rem is ook kapot, als ik er al ooit een gehad heb.

Ik denk dat ik best een aantal avonden twee glaasjes wijn kan drinken, en het daarbij houden. Maar zodra ik er een gewoonte van maak om bijvoorbeeld op zaterdag twee glazen wijn te drinken, hou ik het niet bij die twee glazen. Dan worden het er binnen enkele weken véél meer, en blijft het ook niet bij die ene avond. Ik vraag me trouwens af wat de toegevoegde waarde is van twee glazen wijn (of iets anders). Als ik op een feestje of een etentje kom zie ik mensen die er maar twee drinken omdat ze moeten rijden, niet omdat ze niet meer wíllen. Degenen die niet hoeven te rijden drinken altijd meer. Ik ken een paar mensen die geen alcohol drinken, om de simpele reden dat ze twee glazen wijn, of bier, of wat dan ook niet lekker vinden. Ze wíllen niet meer drinken dan twee, en twee vinden ze niet lekker. En zo is het voor mij ook. Als ik niet meer dan twee wil drinken vind ik die twee niet lekker. Het wordt pas lekker na de derde, maar dan heb ik ook minimaal een fles nodig. Dus is het voor mij ook beter om niet te drinken. Veel lekkerder! Kate, fijn dat je weer terug bent. Anjo, ik ben ervan overtuigd dat voor jou de dag ook komt dat je naar de AA kunt. Misschien wil Ziza je ondertussen helpen, hij zegt altijd dat je het alleen maar hoeft te vragen.

YIHAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! BamBam gefeliciteerd met 8 maanden ADB! Dat er nog vele maanden mogen volgen, en dat je me maar nooit mag inhalen. Dat gaat vandaag lukken, want vandaag drink ik niet!

Het grootste risico is volgens mij denken dat je het allemaal wel weer aan kunt BamBam. Want de valkuilen blijven gewoon op onze weg komen. En als je terug gaat vallen in je oude manieren om de dingen aan te pakken, dan heb je op een dag dat eerste glas weer in je hand. Het is niet alleen een kwestie van dat eerste glas niet pakken, maar van je problemen anders aanpakken dan je dat tot nu toe deed. Want die manier werkte niet. En hoe gemakkelijk val je niet terug in oude patronen, als je niet voortdurend alert blijft in wat je doet? Daarom is het belangrijk om regelmatig zo'n spiegel voorgehouden te krijgen. En ik denk dat ik daarom ook niet van dit forum weg kan blijven. Maar nu ga ik toch echt slapen. N.B. Lees voor 'je' 'ik'.

Natuurlijk is het irritant als iemand je in je gezicht uitlacht Ziza. Ik zou waarschijnlijk zowel kwaad worden als proberen in een hoekje weg te kruipen als me dat overkwam. Het vergt moed om met zo'n spiegel verder te gaan, en jij doet dat. Daar heb ik respect voor. Ik zie net dat het al elf uur geweest is. Helaas, ik moet afsluiten, het is de hoogste bedtijd voor mij. Ik lees alles morgen wel bij. Welterusten, en Ziza, leuk dat je er ook nog even bij was.