Madeleine

Jen, ik herken me wel in jouw verhaal. Ik ben van mijn 16e tot mijn 26e heel erg slank geweest. Strakke jeans, leuke shirtjes, goede hakken. Nu ben ik 20kg bijgekomen en geen idee hoe ik deze mollige tante moet kleden. Ik heb kleding in mijn maat, maar dat houdt op bij een spijkerbroek, spijkerrokje, twee shirtjes en twee vestjes en een blazer. Ik zou mezelf wel leuk willen kleden als mollige, maar geen idee hoe en eigenlijk vind ik het ook zonde. Want ik hoop nog steeds weer terug te gaan naar de slanke ik. Het moeten leven komt eigenlijk voort uit het feit dat ik altijd wel iets heb gelaten uit angst. Toen ik op mijn 18e twee kg was bijgekomen, omdat het kerst was geweest, ging ik niet meer naar de discotheek, want ze konden de twee kg eens zien. Toen ik in de kliniek (voor eetstoornissen) 10 kg bijkwam, kleedde ik me enkel nog in trainingspakken en zat alleen thuis, omdat ik niet naar buiten durfde. Daarna dronk ik en ging ik vaak niet weg omdat ik verzadigd was en op bed wilde. Hoe vaak is het wel niet voorgekomen dat ik me had voorgenomen nog snel even wat aan kg kwijt te raken voor een bepaalde evenement, om er net even mooier uit te zien, daarin faalde en vervolgens herrie schopte, omdat ik er toch echt niet uitzag en niet naar buiten wilde. En nu denk ik: "Wat spijtig dat je je leven zo hebt laten leiden door onzin". Als ik over tien jaar terug wil kijken naar mijn leven als dertiger, dan moet ik toch kunnen zeggen "Je hebt in ieder geval geen kans onbenut gelaten om te leven". Dat meer. En qua leeftijd, waar ik het altijd over heb, en verval; Ik had mijn leven tot mijn 27e uitgestippeld en daarna geen voorstelling van hoe het zou zijn. Kijken of ik het wel goed kan uitleggen, want het is absoluut niet depressief o.i.d. bedoeld, maar ik heb geen idee wat ik van mezelf nog kan verwachten op deze leeftijd. Behalve dan dat ik nog ouder word. En ik ben, denk ik, bang voor het ouder worden, omdat ik me niet kan voorstellen dat mensen daarna nog leven zoals ze op hun 24e leven en dan dartel ik daar als mens tussendoor. Tja, moeilijk uit te leggen. Is bij mij ook nog niet helemaal uitgedacht. Ik krijg soms van die gedachten van "Hoe moet dat dan? Ik weet het niet" *Grote angst (voor het ouder worden dan, terwijl ik denk dat het iets anders is dat de angst aandrijft)* Hoop dat iemand het wel begrijpt haha, want ik kan het echt niet goed uitleggen.

Het is midden in de nacht en ik kan niet slapen. Ik bedacht me dat ik dan wel iets op mijn telefoon zou kunnen tikken op mijn eigen draad. Maar dat is zoveel moeite en daarnaast had ik ook dorst. Dus de laptop maar weer even aan geslingerd. Inmiddels kom ik zes maanden op het forum. 6 maanden en 11 dagen om precies te zijn. En wat heb ik toch veel geleerd. Geleerd van jullie. Dat leerproces bestond voornamelijk uit in het begin niets (willen) begrijpen, om vervolgens woorden toch te kunnen/willen plaatsen. Ik kan oprecht zeggen dat ik er soms echt geen snars van snapte, maar dat veel dingen pas later op zijn plaats vielen. Toen ik hier kwam in oktober dacht ik dat ik er wel zo even zonder kon. Ik had immers 22 jaar zonder geleefd, dus waarom zou ik ergens afhankelijk van zijn? Maar dat bleek nog moeilijker dan verwacht. Er werd daadwerkelijk een strijd in mijn lijf en geest gevoerd, daar waar ik me eigenlijk nooit echt bewust van was geweest. Als ik wilde drinken reed ik naar de supermarkt en eenmaal in de supermarkt haalde ik 'mijn bier'. Dat vond ik ook gewoon mijn recht. Ik vond dat ik recht had op 'mijn bier'. Een ander had vrienden, werk, familie waar ze op terug konden vallen, ik had mijn gezelligheid/ontspanning etc. in 'mijn bier'. Ik deed mijn eerste poging om te stoppen onder het mom van 'We zullen wel zien waar het schip strandt'. Nooit had ik de intentie om een stopper te worden. Kerst kwam eraan, verjaardagen, het weekend. Ik had werkelijk waar elke smoes klaar om weer te kunnen drinken. En kennelijk leefde ik met de illusie dat als ik ook maar langer dan een week nuchter was, dat ik 'genezen' was. In Januari veranderde dat. Ik begon met Refusal en dat resulteerde in mijn eerste maand. Ik begon anders naar mijn probleem te kijken. Ik had echt een probleem en alleen met medicatie kon ik stoppen. Maar hoelang wilde ik eigenlijk stoppen? Zat er een eeuwigheid in mijn verhaal? Nee, ook in Januari vond ik het nog niet echt de moeite waard om mijn drank voor eeuwig aan de wilgen te hangen. Dat merkte ikzelf al toen ik begon te sjoemelen met het gebruik van Refusal. Het 'expres' vergeten en dan 'opeens' merken dat er best gedronken kon worden. Tja, dat heeft me genekt. Mijn tweede poging was heftiger. Opeens begon ik me te beseffen wat ik continu aan het weggooien was. Mijn jongere jaren hebben continu in het teken gestaan van problemen, mijn leven is nooit normaal geweest en ik heb nooit geleefd. Wat had ik een spijt van alle jaren die ik had weggegooid. Wat was ik verdrietig om de strijd die ik continu heb moeten voeren. En wat was ik boos op mezelf. Echt zo boos, dagen en nachten was ik boos op mezelf. Hoe heb ik dit mezelf kunnen aandoen? En toen was de Refusal op, tijd voor een feestje. Het gekke is dat de eerste keer drinken echt een feest is. Er is geen standaard voor het te vele drinken. Je drinkt gewoon wat je op kan en dat is bijna niets, omdat je het zo gewend bent om niet te drinken. Ik kreeg het bier mijn koelkast niet uit. Ik besloot eerst dat ik het wilde bewaren, voor visite. Kreeg toen grip op het drinken en besloot dat ik het voor mezelf moest bewaren, voor morgen. En toen besefte ik mij opeens; Wow, we zitten al snel in het oude ritme! Wat gaan we morgen doen, bijhalen? Resoluut heb ik de overige zes flesjes in de gootsteen gemikt.... Om de volgende dag toch af te maken waar ik aan begonnen was, door een nieuw kratje te halen in de supermarkt. In no time was het duiveltje terug. En sneller dan waar ik op had kunnen rekenen. Er is een moment van 'geen sloek hebben' (zoals ze dat hier zeggen?) en het moment waarop je meer en meer wilt. En wat was dat moment er snel. Bijna op het einde van mijn drinken wilde en zou ik bier hebben. De winkel waar ik naartoe had gekund ging alleen om zes uur dicht en ik had geen zin in opstaan. Op internet heb ik uitgezocht of er in een buurdorp nog een winkel open was en dat bleek het geval. De bankrekening bijna leeg, de tank leeg en toch in de auto stappen met het laatste tientje om naar de supermarkt te gaan. Halverwege gaf de tank leeg aan en toen heb ik van de laatste dubbeltjes op de rekening nog een beetje bijgetankt. Al het geld was bedoeld voor de vaste lasten, maar het zou me op dat moment wat. En wie kom ik tegen bij de supermarkt? Mijn ex-schoonfamilie. Ze hebben zo'n hekel aan mij, dat het waarschijnlijk goed uitkwam dat ze me zagen in verlepte kleding, haar dat net niet gestyled was en ik die een kratje in een boodschappentas stopte (jaja, mijn kratjes gaan niet in de hand mee. Nee, die worden verstopt in een boodschappentas). Twee dagen erna heb ik nog gedronken en toen ben ik weer gestopt. Iemand schreef dat ze een dieptepunt nodig heeft om te kunnen stoppen en ik ben ook continu op zoek naar zo'n dieptepunt als ik wil stoppen. En die vond ik dit keer ook wel weer. Dit is mijn derde poging. Ik ben een week nuchter. Dit keer ben ik niet boos op mezelf. Ik voel even helemaal niets meer. Ik wilde eigenlijk niet terug aan de Refusal. Door de bijwerkingen, maar ook omdat het bijna Koninginnenacht/dag is. Daar hoort toch een drankje bij? Maar het is net als in wat vroeger het weekend was. Voorheen was zaterdag speciaal, omdat het weekend was en daar drank bij hoorde en ik had nooit kunnen verwachten dat ik nu al zo vaak op een vrijdag ben gestopt. Zaterdag zegt me ook niets meer. Het is gewoon een dag, net als maandag. Koninginnenacht/dag is toch niet minder leuk als ik niet drink? Heb ik de afgelopen nuchtere weken als slecht, minder leuk, ervaren omdat ik nuchter was? Nee, integendeel. Ik vond het heerlijk. En dat is toch wel mijn dank aan Refusal. Want als de pil was geslikt, dan konden de kledingstukken uit en kon ik heerlijk de hele avond lummelen op de bank. Niet wachten tot de supermarkt dicht was, niet om 20.30u nog in de auto stappen. Nee, heerlijk. En slapen, wat sliep ik meestal lekker. De afgelopen dagen stond ik trouwens wel continu om 20.30u in de supermarkt. Want ik wil stoppen met roken en om 20.30u stond ik snel nog even sigaretten te scoren. Ik moest eigenlijk wel lachen om mezelf. In de ban van de verslavingen. Roken moet ik er ook echt uitgooien. Doet niets goed. Wat wilde ik nog meer vertellen? Ik heb een angst voor de spiegel (oven en glazen) ontwikkelt. Ik ben niet alleen bang om ouder te worden, al vind ik dat al minder erg (lijkt me ergens ook wel weer heerlijk om ouder te worden), maar ik ben al maanden bang voor mijn eigen verval. Daarvoor ben ik medicatie gaan slikken dat niets hielp en waar ik dan ook alweer mee gestopt ben. Ik ben boos op mezelf geweest, omdat ik zoveel jaren heb laten liggen en nu begint dit gezeik? Ga ik nu serieus een probleem met de spiegel opbouwen of verder uitbouwen? Ik klaag enerzijds dat ik het leven laat liggen, maar door niet in de spiegel te kijken, doe ik mezelf ook tekort. Ik kan relativeren en ik weet dat deze angst grote onzin is. Maar ik moet er even doorheen. Ik wil gewoon niet over 10 jaar terugkijken en weer spijt hebben van dingen die ik alweer heb laten liggen. Ik moet NU leven. Met een aantal vrienden heb ik weer contact. Ze vonden het wel dierbaar dat ze continu de eersten moesten zijn om contact te zoeken. Tja, ehmz. Geef ze eens ongelijk. Oeh, heb nu wel zin in die extra vette Broodje Hamburger Speciaal op Koninginnenacht. Tja, ik moet toch iets hebben om naar uit te kijken. Broodje Hamburger Speciaal op Koninginnenacht en 12u later weer één op Koninginnedag. En dat doe ik al zolang ik me kan herinneren, haha. Zelfs voor ik hier boven het feestgedruis kwam wonen. Goed, volgens mij wordt het tijd om weer naar bed te gaan. Ik wilde ook dit gewoon even op mijn draad posten. Al heb ik niet gekeken hoe ik het heb geschreven, want volgens mij is het nogal aardig hak op de tak. En met telefoon was het helemaal niet te doen geweest, haha.

Inderdaad, een vliegtuig is sneller. Daar denk ik nooit zo snel aan omdat ik opgegroeid ben in een gezin met vliegangst. Alles ging bij ons met de touringbus of auto. Zo weet ik dat Spanje op 28u touringbussen van ons ligt en Limburg 4,5u met een auto.

AR, Je woont toch wel in het zuiden? Anders lijkt het me zo'n verschrikkelijk lange trip in weinig tijd. Ietje, tegenwoordig hebben ze voor alles iets gevonden. Ik noem het ook gewoon dom. Maar daar heb ik geen problemen mee. In groep 4 moest ik mijn eerste toets maken en ik was als eerste klaar en dacht dat ik het geweldig had gemaakt. De lerares kon niet lager dan een drie geven, anders had ik dat ook verdiend. Ik moest de toets overmaken. En het is daarna wel een tijdlang goed gegaan, maar het kost me gewoon veel te veel moeite. En daar houd ik niet van. Ik ga eens koffie zetten, geloof dat ik daar wel zin in heb.

Goedemiddag! Ik wals even overal doorheen. Ik ben zojuist naar de huisarts geweest. Een andere dan mijn eigen huisarts, omdat hij op cursus is. Deze man vond mijn klachten erg vervelend, maar hij was geen verslavingsarts, kon er niets over zeggen en dat beroerd zou toch ooit wel weer beter moeten worden? Dus zijn conclusie, gewoon blijven doorslikken. Ik had zelfs al mijn klachten op een papiertje gezet, zodat het helder was. Maar hij had er geen verstand van, dus kon er echt niets over zeggen haha. Tja, nutteloos bezoekje dus. Dan mag ik me toch in mijn handen knijpen met mijn eigen huisarts. Daarnaast de uitslag gekregen van de toelatingstest. Zoals verwacht gezakt. Gelukkig een uitgebreid verhaal erbij waarop ik ben gezakt en het is precies zoals ik zei. Ik ben ondergemiddeld op rekenvaardig gebied. Dus ik ben niet blij, omdat ik toch gezakt ben. Maar wel gematigd blij dat het precies is op de onderdelen waarvan ik weet dat ik er niets van bak. Ik kan er natuurlijk aan werken, maar ik weet wat 1+1 is en breuken ontleden is nog steeds niets voor mij (en ben ik op werkgebied nog niet tegengekomen, die breuken dan). Dus ik laat het lekker zo. Zo, nu ga ik eten en zo even bijlezen.

Bol, misschien moet ik inderdaad even wat verder experimenteren. Ik had nu al gekozen voor een kwart per dag, omdat een hele per twee dagen zorgt dat ik denk dat ik weer kan drinken. Nou ja, weet niet of het er nu voor zorgt, want trek heb ik niet, maar heb al eerder bewezen dat ik zo denk, zeg maar. Jopie, ja, het antwoord staat al wel in mijn eigen tekst. Maar legde het voor omdat ik andere meningen heel belangrijk vind. Beetje onzeker, zeg maar. Sterkte met de poes! Ik ga het maar even weer afliggen. Morgen, heel, vroeg afspraak bij de psycholoog. Welterusten!

Momenteel een halve per dag.

Dank je wel voor je begrip, AR. Dat had ik echt even nodig. Want dit is absoluut niet om ergens onderuit te komen. Dit is echt geen manier van leven zo. Komt heel zwaar over, maar dit voelt op dit moment ook wel zwaar. Ik heb medicatie nodig, dat weet ik, anders ben ik nergens, maar hier kan ik eigenlijk niets mee. Ik ga de huisarts weer eens bellen, kijken wat hij zegt. Al kan het nog sneller, want morgen mag ik weer naar de psycholoog. En daar is ook ruimte om dit te bespreken natuurlijk.

Is dat sarcastisch bedoeld, Jopie? Het is namelijk wel degelijk een probleem voor me op dit punt. Stoppen met Refusal kan ik niet, omdat er dan een moment komt dat ik te zwak sta tegenover drank. Stoppen met leven kan ik ook niet, want dan is het toch ook wel over? En ik heb niet het gevoel te leven op dit moment. En dat meen ik serieus. Geen smoes om te kunnen drinken, geen smoes om te kunnen stoppen. Ik wil gewoon een oplossing, omdat ik hierover blijf klagen en mijn klachten niet beter worden. Ritme is toch ook belangrijk voor mensen die moeite te hebben zich te beheersen met drank?

Refusal en Antabus zijn beiden medicijnen met Disulfiram. Ze helpen niet om de trek te onderdrukken, maar als ik drink i.c.m. met deze medicijnen, dan kan het de dood tot gevolg hebben. Kan, is niet gezegd. Baclofen is de spierverzwakker en ondanks dat het niet bewezen is, hebben sommigen hier echt baat bij het medicijn om de trek te onderdrukken. Bij dit medicijn kan gewoon gedronken worden, maar het schijnt dat het, doordat het de spier verzwakt, dat de trek dan verdwijnt. Refusal heeft ervoor gezorgd dat ik langere tijd nuchter kan zijn. Maar wat ik nog steeds niet trek aan dit medicijn (dit is de derde poging in de afgelopen vier maanden) is dat ik mijn ritme mis. Ik kan op bed gaan liggen en ik slaap. Heerlijk, maar als ik opsta duurt het een uur voordat ik misselijk word, oorsuizen krijg en licht in het hoofd word. Na ongeveer zes uur kan ik weer gaan liggen en weer verder slapen. Heerlijk, want trek aan drank komt er niet bij kijken. Maar het huis schoonmaken, boodschappen doen is echt een dagtaak en trek ik niet. De reden waarom ik de vraag niet durfde te stellen, is omdat stoppen kan worden gezien als weer willen drinken. Dat is op dit moment niet aan de orde, drank helemaal niet. Maar ik vind mezelf nu ook een mislukkeling, omdat ik nog niet eens een dagplanning kan maken of maken wel, maar uitvoeren doe ik het niet. En dat gaat me echt extreem tegenstaan. Een kater duurt een aantal uur, dit, met dit medicijn, duurt dagen.

Hoi en goedenavond! Ik heb eigenlijk een vraag aan jullie, maar eigenlijk durf ik hem niet goed te stellen, omdat het antwoord waarschijnlijk wordt gegeven vanuit het alcoholistenoogpunt. Maar goed, stel hem toch. Zoals jullie weten slik ik Refusal. Maar ik word hier zo verschrikkelijk suf/misselijk/naar van. Maar stoppen kan ik niet, heb ik bewezen, want als ik stop, dan begin ik zo weer met drinken. Maar op deze manier leven is ook niet goed voor mij. Ik lig hele dagen op bed en slaap meer dan 12u met Refusal op (Huis schoonmaken en boodschappen doen is een hele, hele grote opgave). En voor ik het weer gewend ben, ben ik drie weken verder (hoop ik). Ik kan gewoon niet normaal functioneren op deze manier. Is daar een oplossing voor? Andere medicatie? Want op dit punt weet ik niet wat erger is, lam zijn van de drank of lam zijn van het medicijn. Ik heb al aan Baclofen gedacht. De werking ervan is niet bewezen, maar misschien is proberen niet verkeerd?

Goedenavond! Ik heb het droog gehouden. Al een paar dagen alweer, trouwens. Maar goed, meer heb ik ook niet te vertellen. Mijn leven kabbelt rustig voort. Nu maar eens kijken of ik weer kan slapen. Dan kan ik morgen overdag nog voldoende doen. Slaap lekker!

Goedemiddag! Ik besefte me net dat ik donderdag opeens offline ben gegaan en niet meer online ben geweest. Reden; Ik werd spontaan zo ziek als een hond. Ik voel me nu iets beter, maar het houdt nog niet over. Blegh, wat kan een mens zich naar voelen. Ik leef iig nog steeds.

Originally posted by: nancy Hoe gaat het met je tortelduiven, Madeleine? quote> Ik heb de strijd om mijn balkon verloren. Ze zijn volhardender dan mensen. Ze mogen er nog even van genieten. Volgende week is het tijd voor de verlate lente schoonmaak. Balkon schoon en meubels eraf en duiven dan ook denk ik. Hoop ik.

Haha Joop! Zo bedoelde ik het niet. Vroeg me simpelweg af waarom het zo was, niet dat ze voor me moeten rennen. Gewoon waarom nieuw 1 dag duurt en herhaal 2 dagen. Klaag verder niet. Had ik het eerder willen hebben, had ik het eerder moeten bestellen. Geen woord gelogen, Joops.

Kunsie, dat is wel heel veel wat je wilt hoor. Met een zweepje slaan en tegen de muur gooien. Pfoeh. Het forum is nog spannender dan het echte leven. Starkey, welkom. Ergens in dit draadje (of topic, het is net als wat je gewend bent) staat een lijst met namen, het zogezegde dagpact. Je kunt hem ctrl c-en, daarna ctrl v-en, jezelf eronder zetten en zo sta je op het dagpact. Leuk dat je meedoet! Als het niet lukt, dan zal ik mezelf er ook eens onder zetten. Dan neem ik je gelijk mee. *Nancy was me voor.

Haha, dat is nog eens iets anders dan achter het behang plakken. Nu gewoon tegen de muur. Maar ik moet nog maar een dag overleven. Nee, gaat wel goed komen geloof ik.

Goedemiddag! Wat heb ik een beroerde nacht gehad! (Om maar even met de deur in huis te vallen ) Een gedeelte lag aan mezelf. Denk wel het belangrijkste gedeelte, want ik kon simpelweg de slaap niet vatten. Het andere deel waren de onderburen. Ze hadden ruzie en ik kon het letterlijk meekrijgen. Kind schreeuwde tegen moeder, urenlang, dat de onderbuurman (de bewuste, zeg maar) het probleem was en moeder zei op harde toon dat ze normaal moest doen. Tja, ehmz. Ok. Ik geloof dat ik voor het kind was, vannacht. Goh, wat was ze overstuur. Ik had het zelfs nog met haar te doen. Refusal ligt morgen pas klaar bij de apotheker. Ik snap niet waarom nieuwe medicatie een werkdag later klaarligt en herhaalmedicatie twee werkdagen later, maar het zal zo zijn. Ik ben niet net wakker hoor. Wel net pas de computer aangezet.

*2x is niet nodig.

Een nieuw begin is gemaakt. Ik vind mezelf heel erg zielig momenteel. Ik eet nog even een boterham en ga naar bed. Want ben nog steeds misselijk.

Ik heb mijn huispak al aan. Dat had ik al toen ik mijn vorige bericht postte. Ik ben ook nog gewoon misselijk, dus het hele 'ik wil bier' verhaal snap ik van mezelf niet. En zelfs nu ik dat tik, denk ik:"Hmmz, nog een half uur". En als ik financieel nog verder wil afglijden, dan moet ik gewoon naar de supermarkt gaan... Ik weet het gewoon allemaal even niet meer....

Goedenavond, Hoe heet het punt dat je wel wilt stoppen, maar dat het erop lijkt dat je er nog niet 'klaar' voor bent? Er blijft nu een stemmetje roepen: "Nog iets meer dan een uur, nog iets meer dan een uur". En ik weet wat ik bedoel, de supermarkt sluit om 9. Het is lang geleden dat het stemmetje überhaupt aanwezig was. Tja...

Suzie, wat goed dat het werkt! Ik heb geen idee of de kennis het nog doet. Ik heb echt al jaren geen contact meer met hem. Anders was het wellicht een optie geweest. Yvonne, dat klopt hoor. Ik wil weer aan de studie. Moet alleen even kijken hoe en wat. Ik blijf alleen hangen. Ik wilde via een toelatingstoets worden toegelaten, dat gaat simpelweg niet werken. Want ik ben een dommerik op het gebied van cijfertjes en de toets was één en al cijfertjes. Dus nu wil ik kijken of ik gewoon een opleiding kan doen. Zoals het tien jaar geleden al hoorde, maar waar ik te lui voor was. Dat moet ik nog uitzoeken. In plaats daarvan heb ik het op een zuipen gezet. Ik stond nog niet onder de douche. Ik was rekeningen aan het betalen. En aan het ontdekken hoe Finbox werkt. Handig om je wel ergens voor aan te melden en het dan vergeten, haha. En ik me maar verbazen dat ik geen rekeningen binnen kreeg. Oeps! Zo, nu wel douchen!

Goedemorgen! Tja, wat kan ik zeggen. Yvonne, je hebt natuurlijk gelijk. Loslaten is ook gewoon een remedie. Alles wat ik gisteren zei, klinkt nu ook gewoon heel dom in mijn eigen oren. Al ben ik blij dat ik nog steeds weet wat ik heb gezegd. Ik heb net een halve liter water achter de kiezen, maar kater wordt er niet minder op. Toch maar opstaan en verder gaan. Koffie lijkt me nu niet handig. Zo douchen, statiegeld wegbrengen, huis opruimen. En... Ik heb net de huisarts al gebeld. Refusal ligt morgen klaar bij de apotheek. Ik maak weer een begin. Zal ik alvast de datum weer onder mijn naam zetten? Of zou dat te vroeg zijn?

Bol, wat stoer dat je dat gaat doen. Super!