Liselotte

De vorige keer was een echt dieptepunt, toen ging gewoon in 1 x de knop om. Huilend op maandagochtend met kater toen iemand van de AA gebeld en een goed gesprek gehad. Heb toen wel een paar AA-meetings bezocht, wel wat aangehad maar toch was dat het net niet helemaal, dus daar uiteindelijk mee gestopt. Veel steun van m’n vriend gekregen en flink wat boeken over dit onderwerp erdoorheen gesleten. Ik merk dat het nu weer erg makkelijk gaat, maar we zijn pas 2,5 week verder. Ik weet dat ik waakzaam moet blijven dat ik mezelf niet overschat, maar dat is op het moment dat ik dat ga doen weer erg lastig weet ik uit ervaring. Ik heb mezelf voor nu op het jaarpact gezet, dus de terugval kan niet na 7 maanden komen (dat jaar heb ik echt als harde eis voor mezelf gesteld) en hopelijk ben ik er over 12 maanden zo klaar mee dat die twijfel “een paar of af en toe kan wel weer” uitblijft deze keer, maar voor nu durf ik even niet verder te kijken en blijft het zo behapbaar. Ik merk dat ik nuchter de lat voor mezelf erg hoog leg, veel op m’n bordje neem en alles perfect wil doen, wat weer resulteert in piekeren/chaos in m’n hoofd en stress geeft. Daardoor ben ik ook gaan drinken vermoed ik, om rust te krijgen in m’n hoofd en dingen te kunnen loslaten of als er eenmaal wijn in zit dan is goed ook goed, omdat ik dan toch in een wat “chillere” gemoedstoestand kom. Wat uiteindelijk juist resulteert in uitstelgedrag en dan is het altijd weer een race tegen de klok op het eind. Dus het is geen oplossing, want de stress komt dan later en ik kijk met een ontevreden gevoel naar mezelf dat ik de discipline niet had eerder te beginnen/of naar mijn maatstaven niet goed genoeg was. Zit te denken daaraan te moeten gaan werken, maar ik weet niet heel goed welke weg ik daarnaartoe moet bewandelen. Dus daar ben ik nog zoekende in.

Hallo Bob, Zou ik ook op het jaarpact kunnen staan? Het even voor mezelf zwart op wit zetten, zodat ik niet als vorige keer na 7 maanden weer terugkrabbel… Deze keer ga ik voor de volledige 12 maanden! Mijn startdatum is 27-05.

Bedankt voor alle steun! Fijn om te lezen. @Lonster1 ik had zelfs verkeerd geteld, want de laatste keer was 26-05 en 27-05 heb ik wat ik nog in huis had door de gootsteen gespoeld. Vandaag de 10e dag aangegaan dus… Bedoel je dat je de twijfel ziet als iets dat bij het alcoholprobleem hoort en dat accepteert of dat je accepteert dat er (altijd) een twijfel is? Het voelt altijd als oprechte twijfel, maar wellicht ook omdat veel mensen altijd zeggen ach als je alleen in het weekend drinkt is er toch niks aan de hand, maar dat heb ik hardleers moeten leren dat dat even lukt voor mij, maar mij op den duur niet meer lukt. Veel mensen begrijpen dat niet. @Pytje wat herkenbaar om te lezen die strijd. Het stiekeme heb ik niet helemaal duidelijk verwoord. Dat ik doordeweeks weer af en toe dronk (maar dan wel meteen veel) had ik inderdaad niet verteld. In de weekenden waren we vaak samen, dus hij wist wel dat ik het weer probeerde als we ergens heen gingen. Hij zag het al aankomen en begon afspraken te maken over het aantal glazen. Dan kiepte ik er stiekem wat extra in. Ik bleef ontkennen dat het bij mij wel weer mis aan het gaan was.. Inmiddels dit weekend het aangegeven dat ik terug aan het vallen was en deze keer echt een jaar wil gaan stoppen. @Mariann wat goed, alweer 7 maanden! En wat je zegt is inderdaad helpend, voor nu mezelf even op een jaar zetten en dan kan ik de twijfel voor nu even “weg wapperen”, want dat zien we dan wel over 12 maanden. Dat voelt soms wel een beetje als mezelf voor de gek houden, maar zeggen nee dit doe ik nooit meer, zou ik nu nog niet durven beloven. Op deze manier voor een jaar blijft het behapbaar en concreet. @Strijkbout @SoberMummy Ook in jullie verhalen veel herkenning. Die “ene” inderdaad niet pakken, want voor ik het doorhad glipte dat duiveltje er tussendoor. Ik werd er helaas pas weer bewust van toen het eigenlijk alweer uit de hand gelopen was… @Kraan Ja, het gevaarlijke is dat het stoppen zo makkelijk gaat. In mijn geval ga ik mezelf overschatten of denk het valt allemaal wel mee/zie je wel er is helemaal geen probleem. Tot ik weer begin met die “ene”, dan sluipt het er toch weer langzaam in… Gisteren een craving op het moment dat ik boodschappen moest gaan doen. Stressvolle situatie met werk, dus had behoefte aan weer even rust in m’n hoofd. De roes zou heel erg welkom zijn... Vriend zou na het avondeten weer naar huis gaan, maar heb de craving opgebiecht en gevraagd of hij mee naar de supermarkt kon gaan. Hij vond het wel wat vreemd, maar zo had ik voor mezelf een stok achter de deur om niet wat wijn mee te kunnen nemen en tegen de tijd dat hij weg was, was m’n hoofd alweer rustig en de craving verdwenen.

Daar gaan we dan, met de billen bloot. 6 dagen volledig nuchter nu. Vorig jaar alles opgebiecht tegen vriend, toen dronk ik ook grote hoeveelheden doordeweeks (niet dagelijks, maar wel meer dan de helft van de week) en binge gedrag op die dagen. Daarna 7 maanden gestopt. Tot ik dacht dit gaat mij wel heel erg gemakkelijk af. Dat lukt mij wel af en toe, niet teveel en enkel het weekend. Dat lukte 2 maanden, maar daarna begon het weer… een feestje of op stap? Ach, dan mag het wel weer om de grens op te zoeken en heel veel te drinken. En dan ook dat vervelende stiekeme kwam weer om de hoek, omdat vriend er niet helemaal achterstond. Even naar de toilet? Eerst snel langs de bar en wat extra naar binnen kiepen, of zeggen cola te bestellen maar dan een mix eigenlijk bestellen. Ik schaam mezelf om dit op te biechten.. Doordeweeks? Ach een paar kunnen wel weer, totdat die paar er steeds meer werden… Een wijntje tijdens het koken? Dan is de rem eraf… Daarna moet de fles ook nog op. Staat er nog bier van het weekend, dan ging dat soms er ook nog achteraan. De rem is stuk bij mij. Het lijkt wel nooit genoeg te zijn? Na de afgelopen 2 maanden weer volledig op hetzelfde punt beland te zijn dan vorig jaar, vorige week vrijdag voor de laatste keer gedronken. Het restje dat over was op zaterdag door de gootsteen gekieperd en gezegd nee ik stop er weer helemaal mee. De eeuwige twijfel slaat echter nu al toe, zo erg is het toch allemaal niet? Het stoppen lukt tot nu toe prima, gisteren een kleine craving, maar die is makkelijk om te zetten. Echter schieten er deze keer allerlei excuses alweer door m’n hoofd. Straks is het vakantie, vorige keer ging het 2 maanden ook goed om een normaal gebruik te hebben, als ik lang genoeg gestopt ben dan lukt het mij wel om weer normaal af en toe te drinken ect ect. Wat ik hier zoek is eigenlijk herkenning. De omgeving begrijpt het niet altijd, die vinden het soms maar raar, want ach af en toe moet toch kunnen… In jullie verhalen lees ik veel herkenning. Deze keer ben ik niet met de billen bloot gegaan naar de omgeving, want ik heb het goed verborgen kunnen houden. Enkel tegen vriend gezegd dat ik toch weer een jaartje wil stoppen en die had begrip na een paar stomdronken stapavonden van mij. Daarnaast wil ik voor mezelf nu even zwart op wit zetten dat ik deze keer echt het hele jaar wil afmaken. Daarna kijken we wel verder.