Jen

ja, eigenlijk is het heel plezant werk. Nog altijd dubbel. Ik weet niet of ik het kan.

als ik niet zou werken zou het wellicht nog erger zijn, Ietje.

Voor mijn werk moet ik op mijn tippen lopen, en dat is goed, maar ik heb thuis geen ontaspanningsnet.

Mijn werk heb ik zelf onder controle, denk ik. Relatie niet. Dus ja. Meer accepteren dan maar?

Dat snap ik fruit. Soms brengen dingen nu eenmaal iets te weeg.

Mijn persoonlijke ontwikkeling, Ietje. Ik werk tijdens de week, en in het weekend ben ik uitgeput. Ik evolueer niet.

Ik denk dat je me verlegen en treurig maakte tegelijkertijd, fruit. Vroeger schreef ik namelijk best wel goed, heb twee prijzen gewonnen, doe er niks meer mee. Ik zie mijn man die goed kan tekenen en er niks mee doet. Hoe ik vrijdagnacht huilend keek naar een oud werk van hem. 't Gaat hier moeizaam.

Nu durf ik tijdelijk niks meer te schrijven. Grinnik.

Wat hut schrijft vind ik zo mooi, zo je eigen weg bewandelen.

ik zat even te evalueren, en vind dat ik stil sta.

spaghetti bolognaise

en nee ik ben niet zat, hoewel je dat zou kunnen denken aan mijn tikgedrag merk ik nu

Aan de lievers die me berichtren stuurde, antwoord komt later.

ik weet niet eens wat loomig is. heb twee dagen doodmoe in bed doorgebracht. Zo laad je je batterijen dus niet op voor de werkweek.

Hoi, ik meld me ff. Niet veel zin in schrijven gehad gisteren, maar alles ok.

Net een redelijk wanhopig bericht verstuurd. Ik zit hier nu alleen te staren naar een werk ven man dat ik niet naar binnen wil laten komen, het is te.

Ik maak mezelf vanales wijs, Ik kan niet meer.

Ik sta er nooit ver af, Jane, dat is bijna een vloek maar ja.

ik vind het spijtig en onnodig, in dat opzicht keur ik het niet goed.

Accepteren is voor mij ook een vorm van liefde. Ik kan zelfs niet anders.

Goedkeuren vind ik niet van toepassing, Jane. Ik weiger om het in die termen te zien. Accepteren:ja. Zelf doen: op dit moment niet.

Eigenlijk vind ik het leven an sich ook niet mooi, soms eerder lelijk, maar wel boeiend. Dat begrip voor een 26-jarige die zich voor de trein werpt wegens te veel teleurstellingen blijft intact.

Ik weet niet hoe diep jij zat, Jane. Maar kennelijk was er iets veel sterkers.

waarmee ik niet wil zeggen dat ik drinkende moeders veroordeel hoor, dat is verre van mij

Maar Jane, een relatie tot een dochter is toch ook heel wat anders? Verantwoordelijkheid en heel de boel. En misschien ook goesting? Om haar te zien opgroeien?