Ik vond het altijd vreemd dat het rookverbod eerder tot Belgie dan tot Nederland doordrong.
Allez ja vreemd, eigenlijk geloofde ik het niet.
Stond in Amsterdam buiten te roken, en in Brussel binnen.
In Amsterdam kreeg ik verbaasde blikken, in Brussel boze.
- Voor alle duidelijkheid voeg ik eraan toe dat dit geen flauwe grap is, maar echt en werkelijk waar. -
Gezellige herinneringen aan het kampvuur, Acanthus. Met een kop karnemelk. En we zingen samen "Vrolijke vrolijke vrie-ienden, vrolijke vrienden, da-at zijn wij". En we doen een polonaise zonder op onze benen te wankelen.
Hm, ik heb het over twintig jaar geleden. De fles wijn - en vooral dat uit de fles drinken - was voor ons een frivoliteit. Speciaal. Vrolijk. Vakantie. Ondagelijks. Onschuldig dus.
Ja Jane, die camping. Die maand. Wellicht ander jaar.
Wij dronken toen wijn van de fles op het plein - sorry als het ongepast is om dat hier te zeggen, maar ja, zo was het. Een enkele fles voor een avond en nacht met z'n tweeen. Waar is de tijd.
Hoi nuchtere Acanthus,
eigenlijk weet ik het niet, en vind ik het plezant klinken - zolang ik er niet over nadenk. Probleem is dat ik in realiteit geen achttien meer ben en ' snachts een goeie matras onder mijn kont wil.
Nee joh, echt niet, dan was ik naar de dokter gegaan denk ik. Na een dag was de zwelling weg. Gek genoeg deed het amper pijn, het enige wat me zorgen baarde was: hoever zwelt dit en moet ik naar een ziekenhuis. Lichtelijke paniek, terwijl de landlord laconiek opmerkte "Let's wait and see".
Hoi Lieselot,
als ik eerlijk mag zijn: je klinkt nog bitter.
Ver van mij om vergeving en dergelijke te prediken, maar gewoon voor jezelf: misschien de nodige tijd uittrekken om alles echt achter je te laten.
Liefs (hm, klinkt stom, maar vooruit) en sterkte
Hoi Erik,
ik geef je gelijk, maar zelf heb ik toch een probleem met het romantiseren van alcohol. Ik kijk op naar mensen die zuipen. Ik zie hun als grote creatievelingen, schrijvers, schilders, dichters en dies meer.
Het was best akelig, Yvonne. Ik zat in de spiegel bij te houden dat de zwelling niet te dicht bij mijn keel kwam en zo.
Ach ja.
Om de boel weer te geven heb ik een aantal a4tjes nodig, dat laten we maar zitten.
Op onze derde Deense dag kreeg manlief pijn in zijn been. Hondje en ik op onze korte beentjes dan maar een huis een gezocht. "|Could you call us a cab?" Nee, maar ze had wel zelf een auto.
Komen we aan in een b&b waar ik zo'n half uur later door een wesp in mijn tong wordt gestoken.
"What is your profession?"
"I'm a tesssssjt engggjjjjineer, sjorry, can't talk".
Volgende dag tot een uur in bed gelegen, want wandelen. tsssja.
Denk dat Belgians volgend jaar niet welkom gaan zijn
Agnieta,
ik ga alleen even in op je opmerking over drinkende partners.
Ik vind dat zelf een belangrijk detail, en denk velen met mij.
De vraag van Gerrit vond ik dan ook heel normaal.