Ik probeerde je uit je kot te lokken via een crue opmerking.
Volgens mij zou ik dat op mijn cv kunnen zetten als ik ooit wil solliciteren als communicatiespecialist.
ik stelde me voor dat ik filosofie zou studeren
en werken
thuis
als schrijfster of zo
ik had twee zonen en twee dochters
vooral in de badkamer babbelde ik veel met hen
want tanden poetsen en wassen
vond ik vreselijk saai
en mijn man was altijd op zakenreis
Ik had geen traumatiserende kindertijd, maar ik was niet gelukkig.
En ik was bang dat ik dat als volwassene vergeten zou zijn.
En kinderen zou behandelen als gelukkige domme wezens.
Pff.
Ben in ratelstemming.
Wat gaan ze morgen op de dagdraad over ons zeggen? :$
Als kind schreef ik een brief die ik pas mocht open maken als ik volwassen was.
Op mijn veertiende verscheurde ik hem.
De puber die zich schaamt voor het kind en hoopt dat de volwassene het nooit hoeft te weten.
Maar ik lijk meer op het kind dan op de puber.
Het voelt aan alsof ik de benen onder mijn lijf loop voor iemand die me vijandig gezind is.
En da's een déjà vue.
Weet het alleen nog niet te plaatsen.
aiai Jane
Koop jezelf in de rapte ne smartphone.
Het beantwoorden van telefoons en sturen van sms'jes wordt dan wel een ramp, maar belangrijker: je kan op internet!
Ik luister deze
Dacht shine on you crazy diamond voor je op te zetten, maar de versie die ik wil vind ik niet.
Het is me wat.
Spinoza had op volwassen leeftijd geen thuis, behalve in zijn hoofd.
'k zat een citaat te zoeken (kwestie van A3 te plezieren) maar vind het niet.
Dan maar deze voor Spud: "Zolang ze niet op mensen gaan lijken heb ik helemaal niets tegen dieren." (Dimitri Verhulst)