lidia

Borretje, dat zou ik idd wel willen weten, hoe je het hebt aangepakt en hoe het tussen de kinderen onderling liep. Als je eens tijd (over) hebt, kun je me mss een PB sturen? Ik ben er nog lang niet wat de kinderen betreft en dat gaat ook niet lukken, omdat ze barrières tussen elkaar hebben opgeworpen. Sommigen hebben hele lange tenen en ook hielen, die ze in het zand zetten, daar is geen beweging in te krijgen.

Rapilos AdB betekent toch niet volledig stoppen? Het is hier toch niet de AA? Als af en toe wat drinkt, maar niet meer dan je van plan was, dan ben je toch AdB en hoef je je datum niet weg te halen? Of het zou anders moeten zijn, dat weet ik natuurlijk niet.

Bedankt voor de rozen. Albertina, ik heb gewacht tot je weer ingelogd zou zijn, want jouw woorden hebben me veel gedaan, vooral omdat je je weet te verplaatsen in iemand anders. Ik kan nog steeds niet geloven, dat er, ondanks eerdere pogingen, nu, na bijna 18 jaar weer een soort opening is. Wel handig als er een (klein)kind in het spel is, dat kun je indirect makkelijker in contact met je eigen kinderen komen. Heb je nog op het boekendraadje gekeken?

Daar ben ik weer en het is gelukt!!! Ik heb met mijn zoon gepraat, dankzij de steun en aanmoediging van jullie. Stel je voor dat ik gedronken had, dan had hij dat vast gehoord. Ook de pavlov reactie van: en nu een borrel, zit in mijn hoofd, maar dat gaat het niet worden. Dagpact. Hoe het ging? Ik denk dat het mijn kleindochter van 4 was die de tel. aannam, blijkt dat haar 2e naam als roepnaam wordt gebruikt, dus dat had ik niet in de gaten. Ik zei de moeder van J. was en hem wilde feliciteren en dan kun je als vader moeilijk weigeren, besef ik nu. We hebben ongeveer 10 min. gepraat. Hij was behoorlijk afstandelijk, wat te begrijpen was en ik had de grootste moeite me goed te houden, af en toe even slikken. Gevraagd hoe het met hem, vrouw, kind, zaak en ziekte was, dus liet het gesprek over hem gaan. Ook verteld dat ik het hele internet heb afgezocht naar hem en vorig jaar met zijn verjaardag had willen komen, maar ziek was en dat hij daarna verdwenen was. Blijkt dat hij al 4 jaar, naar in België gebleken is een bacteriële infectie heeft en daardoor chronisch vermoeid is. Kan dus maar 3 uur werken en dat met een eigen zaak en geen verzekering is dus interen Hij moet 1 1/2 jaar aan de anti biotica. Ze wonen in een tijdelijke woning en moeten er waarschijnlijk per 5 dec. uit. Ik heb gezegd dat dat een vreselijk gevoel moet zijn, vooral met een gezin, maar dat hij zeker niet op straat komt te staan omdat hij nog een moeder (slik,slik) heeft. Hij had al aanbiedingen gehad. Ik mag mijn kleindochter zien en heb hem verteld, dat zijn broers het niet weten, maar dat ik een testament heb waar zijn dochter in staat, dus leuk als ik haar mag leren kennen. Ook dat ik een nieuwe!!! auto heb en dus naar hun toe kan komen als het te vermoeiend voor hem is. Hij zei een paar keer dat hij zelf genoeg problemen heeft en er dus niet meer bij kan hebben. Mij dus. Ik zei dat dat helemaal het geval niet was en dat het heel goed met me gaat. Hij is altijd cynisch en toen ik zei dat je dood kunt gaan aan zo'n infectie, was zijn reactie: ach, dood gaan we allemaal. Ik: ja maar je hebt nu een dochtertje. Ook dat ik dus een generatie dichter bij de dood sta dan hij en er dus het beste van probeer te maken. Verteld over de woestijnreis. Ja, maar jij hebt altijd problemen! Ik : ja, maar het was ook niet makkelijk met jullie. Je hebt zelf eens gezegd dat jullie geen lieverdjes waren. Ik: een paar volgzame meisjes was makkelijker geweest, maar ik heb mijn uiterste best gedaan en er was altijd eten, kleren en een warme kachel. Toen begon hij over drank en ik zei dat ik niet meer drink, alleen bij uitzondering. Ja, beetje grootspraak, maar dat was nodig. Jullie liepen met je neus vol aan joints te lurken, dus laten we nu niet oude koeien uit de sloot halen, want dat brengt niets. Laten we vooruit kijken en opnieuw beginnen. Hij vroeg wanneer ik terug ben van vakantie en: geef maar een belletje. Nooit gedacht dat nog eens te zullen horen! Dit heb ik een uur geleden geschreven, maar ik heb een uur aan de tel. gehangen om het aan een vriendin te vertellen. Zij was ook heel enthousiast Nogmaals, allemaal bedankt voor het medeleven.

Madelief, waar had je die pijn, in je voeten? Zo ja, dan wil ik je daar graag iets over schrijven. Nu heet water in de vriezer zetten. Mijn klus voor vandaag, vanwege de zondag is het er maar 1. Maar wat voor 1, mijn vriezer is bijna manshoog. Gek is dat, voor een mens op reis gaat, heeft hij de neiging het huis netjes achter te laten. Soms ben ik verbaasd als ik terugkom en verdenk de kaboutertjes ervan, maar heb het toch echt zelf gedaan. Hoewel binnen een uur alles vol ligt met wat er uit die ene koffer of rugzak is gekomen. Ook iets dat me blijft verbazen.

Hoi Jane, het cadeau is nog niet aangekomen, dat heb je met die postbezorging van tegenwoordig. Straks nog een poging. Voor degenen die een glimp willen opvangen van waar ik over 2 weken ben: kijk eens op Witte Woestijn. Zwarte Woestijn, Western Dessert en Oases. Vind je vast wel iets.

Bolletje Ik heb gewacht met reageren tot jij weer hier was. Hartelijk dank voor het meedenken en meeleven, maar mss heb ik uit mijn latere/eerdere berichten opgemerkt dat dat allemaal geen opties zijn. Ik heb nu eenmaal een gezin dat buiten de gebaande wegen gaa, dus vrouwen uit verre landen of zelf wonen in het buitenland. Zoals ik al schreef, nadat hij bij zijn vader moest wonen, gingen wij nog zo'n 15 goed met elkaar om. En of het is uitgelegd weet ik niet, maar als je zo intelligent bent als mijn zoon (heeft hij van mijn vader en dat was ook een onmogelijke man om mee te leven) en je staat dan als 13 jarige voor de officier van justitie, dan heb je toch wel begrepen wat de reden is dat je in een andere omgeving moet gaan wonen. Het was maar 12 km hier vandaan, dus te fietsen. Mijn vriendin heeft wel eens gezegd dat hij het mss toch zo gevoeld heeft omdat hij v.d. ene op de andere dag bij zijn broertjes is weggehaald. Ik weet het niet, maar je hebt gelijk, als iemand 1 x iets in zijn hoofd heeft, is het moeilijk eruit te krijgen. Dus er is iets anders en dat weet ik niet. Toen hij zware epilesie kreeg, hoorde ik dat niet van hem en nu vertelde een broer (ook mot met elkaar) dat hij een zeldzame ziekte heeft en daarvoor naar België moest omdat het hier niet behandeld kan worden. Trouwen en kind krijgen ook niet, dus de boodschap is wel duidelijk. Maak je geen zorgen, ik ga het niet meer verdrinken en morgen ga ik lekker door met de voorbereidingen voor mijn rijsttafel met 20 gerechten en dan door voor de woestijnreis.

DAGPACT: Albert Lytse Marc MM Truitje Lidia Ik meld me nog droog af voor het pact van gisteren en zet mezelf er zeer bewust vandaag bij. Met de geboortedag van mijn zoon en die 6-pac in de schuur. Truitje we zitten toch op dag 13?

Snoepje, heeft het met je nieuwe liefde te maken? En hoe lang duurt deze drinkperiode al? Lijkt me niet van vandaag of gisteren. Ik heb je zien worstelen met het niet blij kunnen zijn, maar niemand kan je daar bij helpen. Mss is het idd zo, dat je er een weg in moet leren vinden, maar dat zal moeilijk worden, steeds langs het ravijn lopen. Heel veel sterkte.

Goedemiddag, nog niet bijgelezen, zie dat Snoepje er weer is, maakte me al zorgen om haar. Maar omdat er nu 17 mensen zijn ingelogd, wil ik v.d. gelegenheid gebruik maken iedereen die met mij heeft meegedacht en gevoeld hartelijk te bedanken. Dit heeft me heel erg ontroerd en gesterkt en bewezen hoe belangrijk het forum voor ons is. Ik praat even voor mijn beurt om te vertellen dat ik de koe bij de horens heb gevat (al bibberend) en mijn zoon gebeld, antwoordapparaat. Dan moet je in een oogwenk beslissen wat je doet. Inspreken of niet. Ik heb het niet gedaan, het kan zijn dat hij zag wie er belde, hoewel de tel.nrs. veranderd zijn, maar het nr. v/h dorp kent hij vast wel. Ik heb nu mijn mobile, die ik nooit gebruik en waar € 3 tegoed op staat, aan de oplader gelegd. Straks probeer ik het nog en keer en dan met de mobile. Mss spreek ik wel een boodschap in, maar dan ga ik ook een email sturen naar het adres dat ik gevonden heb. En als dat allemaal niet helpt, geef ik het op.

Beste mensen, mag ik nu die film gaan zien, waarin een jongen uit liefde Het Kanaal overzwemt? Hij komt uit een land (vergeten welk) waarvan vaak niet geloofd wordt dat ze uit liefde in fort Europa willen komen wonen. Iedereen een goede nachtrust en tot morgen.

Rudy, dank je. Dit soort dingen, zoals gezondheid en familie zijn belangrijker dan geld, zoals het pensioen dat ik niet krijg, waar we het laatst over hadden. We zijn een jaar of 12 van tafel en bed gescheiden geweest omdat we dan allebei de ouderlijke macht behielden. We gingen toen goed met elkaar om. Dat is dus dus al een uitzonderlijke situatie en de wet is in die tijd 2 x veranderd. Bovendien heeft mijn advocaat me er niet op gewezen dat ik binnen 2 jaar een formulier moest tekenen, zodat ik mijn deel rechtstreeks v/h pensioenfonds zou krijgen. Maar zie boven, onze tijd, ik bedoel op onze leeftijd is te kostbaar om te verdoen aan vechten tegen windmolens. Welterusten Rudy en morgen gezond weer op.

Hoi AR, Wij kennen elkaar al langer van dit forum en ik bewonder je werklust, maar kan haast niet begrijpen dat iemand die jarenlang zo hard werkt, toch bijna zijn spullen worden afgepakt. Gelukkig is dat gevaar even bezworen. Blijf sober en je spaart veel uit. Ik zal eens op de rookmelder kijken hoe het je daar vergaat. Mij is het nog niet gelukt, maar na Egypte ga ik er echt tegenaan, want het is niet meer te betalen. En nog slecht voor je gezondheid ook. Heel erg bedankt voor het meedenken. Ik zal alle goede raad morgen nog eens overlezen en dan gaan bellen met tekst paraat. Je schrijft niets meer over de problemen met je stiefzoon, dat hoeft ook niet, is erg privé. Hoop alleen dat het "opgelost" is. Want met kinderen is er geen einde.

OK Kirk, vrienden? Als hij al de verjaarskaart die ik hem elk kroonjaar stuur weggooit, leest hij ook een brief niet. Ik heb al minstens 2 jaar een brief aan hem in mijn doc. staan, maar niet weggestuurd. Het is gewoon dat het voor een moeder altijd de 1e bevalling en zwangerschap blijft en emotioneel Als ik ben, vergeet ik dus zijn verjaardag nooit. Nadat hij bij zijn vader moest wonen, zijn wij nog zeker 15 jaar gewoon, soms zelfs goed met elkaar omgegaan. Dus ik weet het echt niet. Zal alle moed bij elkaar rapen en bellen en vragen of hij niet meteen de verbinding verbreekt. Het is natuurlijk wel zo dat zijn dochter beide grootmoeders mist. De ene woont aan de andere kant v.d. wereld en de andere op 30km afstand, maar die wordt haar ook onthouden. Zijn vrouw heb ik nog nooit gezien. Tja..... familie heb je niet voor het uitkiezen, maar kinderen zijn natuurlijk wel het dichtst bij. Dat weet jij ook wel, Kirky.

Kirky, Ik kan toch moeilijk hier op een antwoord gaan zitten wachten? Er was bijna niemand en ik ben nu aan het lezen wat er aan lieve en wijze en meevoelende reacties zijn. Als degene die ze geschreven heeft weer ingelogd is, zal ik daar op reageren, anders missen ze het mss. Vind je het goed dat ik nu verder lees?

Kirky Altijd lachen met jou! Dat hebben wel meer mensen in de loop der jaren voorgesteld, maar als ik nou zeker wil zijn dat het nooit meer goed komt, dan moet ik dat doen. Ik vraag me ook af of ze de mislukkigen wel altijd uitzenden, ik kijk er ter zelfbescherming niet meer naar. En ja, ik woon in de Randstad en mijn zoon waarschijnlijk bij Lenie in de buurt. Bedankt voor het meedenken.

Wat is het hier stil, mag ik vast wel even wat ruimte vullen? Ben weer terug na mijn bericht aan Borretje. Terwijl ik dat zat te schrijven, moest ik ineens vreselijk huilen, dus ben ik naar beneden gegaan om een peuk te roken en wat te bedaren. Het is raar, want ik ben het huilen wel verleerd zo langzamerhand. Toen ik lange tijd in de Dominicaanse Republiek was om mijn (3e) zoon proberen vrij te krijgen of een zo laag mogelijke straf, had ik het niet makkelijk, want ik werd aan alle kanten belogen en bedrogen wat een kapitaal heeft gekost. Op een middag was er weer iets naars gebeurd en ik ging even bij mijn overburen voor het huis zitten om mijn verhaal kwijt te kunnen. Er was ook een vrouw die ik niet kende en zij zei aan het eind: ze huilt niet! Nee, zei mijn buurvrouw, zij huilt nooit, zij is een vent!! Ik bedoel maar. Dus was ik verrast door deze huilbui die wel te verklaren is. Net als Borretje heb ik 4 kinderen, geen meisje helaas. Morgen wordt mijn oudste zoon 45 en zoals sommigen zich mss nog herinneren, zat ik daar vorig jaar heel erg mee, want hij wil mij niet meer zien. Ik weet niet waarom en ben een paar x naar hem toegegaan om te proberen het contact te herstellen, maar hij weet me altijd met een smoes weg te sturen. Tegen zijn vrouw (Philippijnse, die mij wilde leren kennen) heeft hij gezegd dat ik hem op straat heb gezet toen hij 13 jaar was. Het verhaal is heel anders, dat doet er nu niet toe, maar hij moest bij zijn vader gaan wonen om hem bij oudere "vrienden" weg te halen. Toen ik er eindelijk vorig jaar dapper genoeg voor was om het nog eens te proberen samen met een vriend, was zijn zaak plotseling verkocht en hij en zijn gezin verdwenen. Via een kleine aanwijzing vond ik op internet zijn nwe bedrijf, zelfs foto's, 1 van hem en mijn kleindochtertje van 4 jaar. Dit was de 1e keer dat ik haar zag. Maar vannacht was die site verdwenen, ik heb heel lang gezocht en wist vandaag niet meer wat nu te doen, als ik al iets kan of durf te doen. En toen kwam dat fantastische bericht van Bolletje en daarmee mijn tranen. Gelukkig verdrink ik mijn verdriet nu niet meer. Zou kunnen met die sixpack, maar ik weet dat dat me alleen maar verder van mijn doel brengt . Toen ik bedaard was ben ik via een andere zoekmachine verder gaan zoeken en.....heb hem gevonden. De foto's opgeslagen en verder gezocht, maar geen adres, ook niet v.d. zaak. Maar wel een 06 nr. waarvan ik verwacht dat het van hem is. Als ik niets had gevonden had ik ook niets kunnen/hoeven ondernemen, maar die kans heb ik nu wel. Ben alleen heel bang dat hij mijn nr. herkent en de verbinding verbreekt. Of zo iets. Vroeger kon je tijdelijk je nr.herkenning uitschakelen, maar in de tel. gids is daar niets over te vinden. Ik vind het heel eng, want als het nu niet lukt, dan is dat de laatste keer, dan houdt het op en zoveel tijd van leven heb ik ook niet meer. Op mijn 52e verjaardag is hij ongemerkt weggegaan en dat is dus bijna 17 jaar geleden. Over nog eens 17 jaar ben ik halverwege de 80, als ik het haal. Dit is dus een enorm dilemma, want ik ben absoluut niet iemand die ergens makkelijk op af stapt. Ja, voor een ander, maar niet voor mezelf. Aan de andere kant, als ik het niet doe, geeft dat een onaf gevoel. Dan kan ik maar beter zeker zijn dat ik al het mogelijke heb gedaan. Maar gezien het feit dat hij mijn verjaardagskaart al eens ongelezen in de afvalbak heeft gegooid, heb ik niet veel hoop. Iemand een goede raad misschien?

Rudy, wat een goed nieuws is dat, zal wel een last van je afgevallen zijn. Goed dat je zo onder controle wordt gehouden, wat dat betreft mogen we blij zijn in Nederland te wonen. Ondanks al het gedoe over de zorg tegenwoordig is die nog steeds 1 v.d. beste ter wereld.

Het dagpact, waaraan ik vroeger niet meedeed, omdat ik dacht dat ik, als ik me had voorgenomen niet te drinken, dat ook zou lukken, is toch een enorme steun in de rug gebleken. Daarom miste ik het gisteren en heb er zelf 1 aangemaakt, hoewel ik niet verwachtte het nodig te hebben. Maar zo om 4 uur begon ik onrustig te worden, waarom weet ik niet. Dus om 5 uur besloot ik even langs te gaan bij mijn vriendin, maar het begon te regenen en toen ging ik naar een buurvrouw, waar ik altijd wijn voor haal. De laatste x was 13 dagen geleden, een ds wit en een rood. Toch dacht ik daar niet bewust aan, mss wel onbewust, maar dat weet je dan niet, toch? Ze vroeg, terwijl ze opstond : doe je al weer aan een wijntje? Ik zei nee, nog steeds niet. Hartstikke goed van je zei ze, terwijl ze weer ging zitten. In het weekend bied zij bezoek een glaasje aan, vandaar. Toch schoot het even voor ik antwoordde door me heen: ach het is donker weer en weekend en wat geeft dat nou,2 glaasjes? Maar zij drinkt er 2 en ik krijg er 3 en ben dan zo brutaal het restje mee naar huis te vragen. Doordat ik me net op het eigengemaakte dagpact had gezet, heb ik het niet gedaan en maar goed ook, want ik heb een sixpack in huis gehaald van de week. Zaterdag maak ik een uitgebreide rijsttafel voor 4 trouwe kameraden en daar verheug ik me erg op en geeft me iets leuks om te doen, nu ik niets meer voor de afdeling (mag/wil) doen. Dus......als dat evt. restje dan op was, zou het nog maar de vraag zijn geweest of dat bier ook niet open was gegaan, hoewel ik geen bierdrinker ben. Bij dat etentje denk ik wel wat te drinken, dus dat is zo'n beetje mijn doel. Tot die tijd niets. 5 Dagen later moet ik uitgerust op Schiphol staan, dus had dan wel weer de rem erop gezet. Voel me veel te goed nu, de vermoeidheid is er nog wel, maar wordt langzamerhand hanteerbaar. Dus dank aan het forum.

Borretje, Vannacht zag ik al dat je jarig was, maar vond het beter te wachten met feliciteren tot je wakker was. Dus van harte gefeliciteerd met je verjaardag. En wat een ongelooflijk geschenk, al je kinderen en kleinkinderen om je heen, dat is niet in geld uit te drukken. Je zult wel opgewonden en zenuwachtig zijn, maar dat verdwijnt vast als je ziet dat alles goed gaat en dat gaat het, anders waren ze niet gekomen. Wie had dat vorig jaar of het jaar daarvoor ook maar kunnen denken? Ik weet hoe het voelt, of liever hoe het voelt als je kinderen en kleinkinderen er niet zijn. Hoewel ik heel graag dat ook eens zou willen meemaken, zal het niet gebeuren, want van mijn kinderen willen sommigen elkaar ook al jaren niet zien en daar zie ik in mijn levensdagen geen verandering in komen. Dus Bor, geniet ervan, je plukt nu de vruchten van je gevecht, het is je van harte gegund.

Goedemiddag, Rosa, zie dat je ingelogd bent (of al wag, dat weet je nooit met dat lampje), Ik wachtte op jou of Albertina, maar miste jullie steeds. Geeft verder niet, maar ik heb voor jullie wat op het boekendraadje gezet.

DAGPACT: AR Lytse Travel Lidia

Rosa en Albertina, Er is een vervolg op "De Schaduw van de Wind" van Corloz Ruiz Zafon. Het heet "De Gevangene van de Hemel" en verteld de geschiedenis van de zoon van de bookhandelaar, als ik me goed herinner. Van de zomer kwam mijn buurman met beide boeken aan, ik weet niet waar hij ze vandaan had, zagen er nieuw uit. Hij moet voor zijn werk wel eens huizen leeg halen. Vandaar misschien. Ik heb ze gelezen, maar als ze van de bieb waren geweest waarschijnlijk niet uitgelezen. Het was een vreemd taalgebruik en een nog vreemder verhaal. Het was ontegenzeggelijk literatuur en knap geschreven, maar niet mijn ding. Het 2e vond ik erg verwarrend, moest steeds teruggaan in mijn herinnering wie wie nu ook weer was. Vond het ook nogal wreed. Omdat ik wel zag dat het pas verschenen was er er liefhebbers voor waren, heb ik het aan de kerk gegeven voor de jaarlijkse rommelmarkt. De goede boeken worden eruit gehaald en in de kerk verkocht aan bezoekers/toeristen tijdens de zomer. Dit beslist een ervaren bibliothecaresse, dus ik vond het wel leuk daar te zien liggen. 1 ex. was al verkocht.

Diesel, pas de 15e, maar het is niet zomaar een reisje naar de zon, kan nu wel grappig doen over onder de sterren slapen, maar dat is echt zo en 's nachts kan het best koud zijn in de woestijn. Bovendien kan mijn rug ook niet tegen keihard liggen, dus ben van alles aan het verzinnen. Heb ooit de hele Sahara en Sahel doorgetrokken met zo'n expeditiereis per omgebouwde vrachtwagen, dus daar heb ik nog wel spullen en ervaring van. Maar het meest ben ik bezig met die spullen voor dat tehuis bijeenleggen en ik wil eens gaan kijken of het in de tas past die ik daar ook ga achterlaten. Mijn zuster heeft bijna 30 jaar in Tunesië gewoond en daar ging ik nogal eens logeren. Dan had ik een klein tasje voor mezelf en een rode koffer met spullen "pour les pauvres" . Veel mensen gaven mij daar kleding voor, maar vooral mannenkleding was zeer welkom. Was ik een keer met mijn vriend gegaan, nou afgeleid, kletsen, je kent me denk ik wel zo'n beetje, staan we bij het transferbusje op mensen te wachten, vraagt mijn vriend waar mijn bagage is. Had ik alleen de koffer pour les pauvres mee genomen v.d. band. Kon gelukkig nog terug om mijn tas te halen. Daar kwam nog bij dat mijn zuster altijd een hele boodschappenlijst had, tot kopen van kleertjes voor haar peuter en pampers aan toe. Dus voor mij eigen spullen bleef niet veel ruimte over. Goed, heb ik jullie even door a dull moment gfeholpen? Het wordt al donker, dus snel naar de zolder!

Nancy, natuurlijk was dat een verschrijving. Aangezien we hebben afgesproken en terecht, dat je niet de dagdraad mag openen als je hier zit te nachtbraken, zal dat zeker nooit voor mij zijn weggelegd. Ben je nu blij met al je reacties? Hoi Albertina, zag dat jij er ook bent, leuk, elke ziel telt. Ik word melig, dus ga even weer een klusje doen, waar ik geen zin in heb.