Rae

quote: Toch, ook vanavond weer, geloof ik in een crisis. Ik ben zo bang dat ik het niet haal op eigen kracht. Het is enorm uitzichtloos momenteel. Patrick, jouw crisis-idee impliceert dat je een opname ziet als een mogelijke oplossing, of het begin van een oplossing. Nu stel ik mij toch de vraag: waarom heb je een crisis nodig om je te laten opnemen? Je hoeft helemaal bewusteloos/vergiftigd met de ambulance of de combi binnengaan. Je kunt ook gewoon in het bezit van je volle verstand aankloppen en een geplande opname regelen. Groetjes Rae

Inderdaad Bolletje, tijd om eens die medicatie te bestuderen. Antabuse heb ik vroeger geprobeerd. Ging goed in het begin maar eindigde na een heel proces in drinken op Antabuse. Die soort medicatie heb ik dus uitgehold en 't is een beetje een trauma geworden. Medicatie om de trek te minderen hoeft voor mij niet denk ik. Ik drink zelden omdat ik trek heb. 't Is meer dwangmatig en 'weg zijn'. Ik lust ook geen alcohol (enkel rode wijn maar dat drink ik al 6 jaar niet meer) en giet het goedje slechts met veel walging naar binnen. Ik moet maar denken aan bier of sterke drank en mijn maag keert al. Maar goed .. ik loop op de feiten voor . Ik ga er eerst wat over lezen. Rae

@ Bolletje: helaas, ja. Maar .. ik moet daarbij zeggen dat ik niet echt gestopt ben. Ik heb de moed niet meer om nog es .. de 10.000ste keer .. mezelf te beloven te stoppen om uiteindelijk de dag erna mezelf te bedriegen. Ik zou heel graag stoppen. Ik zie enkel voordelen. Daarom ben ik hier op dit forum. Ik probeer moed te verzamelen de knoop nogmaals door te hakken en ik weet dat het helpt. Vorige week stond ik op het punt een aantal dagen nuchterheid (door dit forum) door te trekken tot 'onbepaald veel dagen nuchterheid' (om het toch maar niet 'stoppen' te noemen). Maar woensdagavond ben ik uitgegleden om deze morgen als een scheepswrak wakker te worden. Ik moet daarbij wel zeggen dat ik uit respect nooit inlog hier als ik onder invloed ben, laat staan reacties schrijf. Iedereen een mooie dag verder, Rae.

Hoi Kate, bedankt voor je reactie. Ik moet daar nog even over nadenken. Toch zou ik graag blijven staan op wat ik eerder schreef. Het blijft een mening en Rosa kan die negeren. Het was zeker niet mijn intentie te dicteren hoe de vork in de steel zit maar we moeten durven luidop spreken. Meningen toetsen aan elkaar. Elkaar verrijken. Liefs, Rae.

Hoi iedereen. Paar daagjes de dieperik in gegaan en grenzen opgezocht.. Nu weer draadje oppakken en jullie dagelijks bezoeken. Liefs, Rae.

Hoi Ingri, Welkom. Die week niet drinken is een erg mooi cadeau voor jezelf. Rae.

Hoi, ik dacht hier even mijn eigen levensverhaal te lezen. Ook 33, ook borderline en een té goede acteur . Je hebt gelijk prof. hulpverlening in vraag te stellen. Maar zet je zwart/wit verhaal even opzij, zelf al zit dat in je persoonlijkheid in gebakken. Je weet dat het een denkfout is. In sommige gevallen kan een opname zeer zinvol zijn, vooral om veiligheid te ervaren en je lichaam te ontnuchteren. Dan hoef je eens niet bezig te zijn met 'ga ik nu drinken vanavond of niet'. Integendeel, de instelling beslist dat je dat niet zult doen en dat voelt best wel goed aan. Geeft je wat tijd om te zien wie je nuchter bent zonder te moeten vervallen in wegvluchten. Ik denk dat je hard moet zijn tegenover de 'romantiek' van alcohol. Het aantrekkelijk beeld van de dronkaard die alles had maar alles ook wegdronk en tragisch ten onder gaat. Dat staat goed in de film en bij popsterren maar in werkelijkheid is er niks mooi aan. Alcohol stinkt en vernietigt alle vormen van schoonheid. Ik heb ooit geprobeerd mezelf dood te drinken. Ik 'genoot' bijna van de tragiek. Het was een diepe vorm van zelfmedelijden. Maar ik kan je verzekeren dat het geen mooi zicht was.. Uit ervaring weet ik dat borderline kenmerken en depressie vooral gestimuleerd worden door alcohol. Misschien voelt dat enigzins anders aan omdat je meer klachten hebt als je nuchter bent. Het is echter onmogelijk je diagnose te verbeteren zolang je drinkt. Bestaat er een woord voor de combinatie van zelfmedicatie en zelfvergiftiging? Zou handig zijn! Het feit dat het leven kaal en leeg aanvoelt is niet meer dan normaal. Je hebt geleerd die leegheid te vullen met alcohol. Nu moet je leren het op te vullen met iets anders. Iets constructief voor jezelf. Dat leer je niet in 3 dagen tijd. Of in 3 weken. In elk geval goede keuze er hier over te praten! Ikzelf zit nog niet zolang op dit forum, maar het helpt me erg vooruit. Rae

Als je als peuter uit het raam gesprongen of gevallen bent doet er niet toe. Wat er wel toe doet is waarom je gekozen hebt dat het 'gesprongen' geworden is en niet 'gevallen'. Aangezien jouw herinnering van dat moment allicht minimaal is vermoed ik dat jouw keuze 100% interpretatie en 0% feit. Het kán zijn, maar je weet het niet. Toch kies je. Determinisme is een wereldbeeld waar we nog steeds niet van genezen zijn. Vroeger konden we het op God steken, nu kunnen we het op de genen steken. Je schakelt wel erg snel de vrije wil en persoonlijke verantwoordelijkheid uit. Jij bent 'zelfdestructief geboren', je vader is 'alcoholist geboren'. Laat ons daarentegen even proberen je begaafdheid in de andere richting te laten draaien, want wat jij doet is interpreteren. Je hebt je verleden kapot geïnterpreteerd als één groot rampenscenario, en je hebt daarmee al meteen je toekomst getekend want zelf kun je er niks aan doen. Het is de wereld die het deed. Je ouders. Je genen. Het GGZ. En nog eens drie andere GGZ's. Wel guess what. Positief denken in een spiraal van negatief denken is ongelooflijk moeilijk, maar niet onmogelijk. Jij hebt de vrijheid je leven anders te gaan interpreteren en de toekomst mooi te zien. Ik herken je denkwijze goed. Ik slaag er zelf nauwelijks in om positief denken te integreren in mijn zwart wereldbeeld. Maar wat ik wel ontdekt heb is dat niet de wereld zwart is, maar mijn wereldbeeld. De wereld is ook niet mooi. Maar een wereldbeeld kan mooi zijn. Een tijd terug had ik alles opgegeven in mijn leven. Het voorlaatste dat ik opgaf, 5 jaar geleden, was de liefde. Het laatste, een jaar later; mijn eigen leven. Toen ik mezelf uiteindelijk van alles beroofd had heb ik iets 'vreselijks' ontdekt: ik wil leven. Ik heb jarenlang daarna met slechts één zekerheid geleefd. Ik wil leven, hoezeer ik mezelf en de wereld ook haat. Die dierlijke wil tot zelfbehoud, diep verborgen, kan ik niet verloochenen. Over genen gesproken. Maar de haat wel. Sindsdien is dat ene 'dierlijke' feit gegroeid. Ik haat mezelf nog steeds. De wereld ook. Ik geef bijna elke dag de wil op om te leven omdat dat zo gemakkelijk is. De weg van de minste weerstand: zuipen. Maar potverdorie toch ga ik nog van de wereld genieten, nuchter. Mezelf graag leren zien. Liefde geven. Iets realiseren, zelf al heb ik mijn gaven de voorbij 25 jaar opgegeven en verzopen. En het werkt. Dat éne procentje positief denken heeft me in minder dan een jaar een nieuwe flat gegeven, sociaal contact, begeleiding, familie en passie. Met (serieus) vallen en (moeizaam) opstaan. Ik denk dat verantwoordelijkheid nemen de grootste stap is die jij nu kunt nemen. Inzien dat het verleden voorbij is. Inzien dat de wereld jou een scenario geeft maar dat jij de werkelijke auteur van het verhaal bent. Niet je vader. Niet het GGZ. Niet je kinderen. Niet je verleden. Liefs, Rae PS: kun je de site die je vermelde even doorsturen. Ik had graag ook meer gelezen daarover.

Sommige 'dogma's' hebben daarentegen wel hun dienst bewezen. o/ Rae

Het was inderdaad mijn intentie het drinken van dat spul in vraag te stellen, zoals heel duidelijk in mijn post staat. Maar dat wil ik niet doen zonder mijn eigen overtuiging ook in vraag te stellen. Heb net het boek uit van Allen Carr (stoppen met alcohol), en eerlijk gezegd nu effie veel goesting mijn eigen vastgeroeste ideeën over alcohol en verslaving in vraag te stellen.

quote: Sorry hoor, te dom voor woorden. Succes en sterkte, zal je echt nodig hebben ! Mij helpt het in elk geval niet vooruit.

Alles kits, dank u. Vroeg op voor mijn therapie. Koffietje erbij + zekerheid voor een nuchtere avond, dus kan niet stuk. Morgen zal een andere zaak zijn helaas. Maar da's zorg voor dan. o/ Rae

Morgen iedereen.

Riskeer je niet je zin in die dranken in stand te houden met die alcoholvrije dingen? Gewoon een bedenking. Tijdens mijn opnames heeft men dit altijd 'droog drinken' genoemd. Ging daar volledig in mee. Nu twijfel ik. Die hulpverleners en verplegers kunnen soms erg dogmatisch zijn. Misschien helpen die dranken sommige mensen wel. Misschien de één wel, de ander niet. Voor mij zou alcoholvrij bier bv. onnozel zijn. Ik lust geen bier meer, dus als er geen alcohol in zit moet ik het niet. Alcoholvrije wijn lijkt me daarentegen gevaarlijk. Ik hou van de smaak van rode wijn en drink daarom al 6 jaar geen wijn meer. Voor de smaak zou ik dus zo'n alcoholvrij dingetje wel lusten. Maar dat lijkt me dan weer niet verstandig om die smaak terug wakker te maken. Gewoon een mijmering, Rae.

Willen maar niet kunnen. Tragisch!

Hervallen kan een enorm traag proces zijn.. ik ben in 2008-2009 20 maanden nuchter geweest. In juli 2009 begonnen een aantal problemen (mijn job, depressie, huishouden) uit z'n voegen te treden en ben ik 'mentaal' hervallen. De knop was omgedraaid en alcohol was plots weer een deel van mijn gedachtenwereld. Toch heeft het nog tot oktober 2009 geduurd eer ik werkelijk begon te drinken. In die 4 laatste nuchtere maanden stond ik er bij en ik keek er naar. Ik wist niet echt wat te doen en ik was er zelf ook laks in. Ik heb mijn omgeving wat signalen gegeven maar daar kwam geen respons op. Ik weet nog altijd niet hoe ik kan samenwerken met mijn omgeving om mezelf te helpen. Allicht één van de basis-ideeën van AA en dit forum. Als puntje bij paaltje komt sluit ik me toch af van de omgeving en zeg ik niks uit schuldgevoel, schaamte, etc. Erg verraderlijk dus .. en moet beter kunnen. Rae.

Nou, dat moet ik toch es proberen.

Wie te paard radijzen plukt, is al gauw verongelukt. Darth Vader

Opgemaakt moet het niet per sé zijn om te ontspannen.

Bedankt iedereen. @ Sha .. mja, ik denk dat de dagdraad niet echt mijn dingetje is. Ik lees vooral 't forum om mezelf een beetje de kans te geven moed te verzamelen om een nieuwe stoppoging te ondernemen. Ik wissel natuurlijk ook graag ideeën uit op de andere draadjes over alcohol en allerlei. Goede nacht! Rae

Bent u dan zo graag alleen?

Als je van beeldende taal en symbolisme houdt: 'Siddhartha' van Herman Hesse. 'Narziss en Goldmund', ook Herman Hesse. Die boekjes gaan door merg en been.

Allen Carr net uitgelezen. Een aanrader. 'Stoppen met alcohol'.

Wat een ellende .. Zie ook: R.J. 1 jaar later deel 1 R.J. 1 jaar later deel 2 Vreemd genoeg zegt Jambers dat R.J. uit de hel is ontsnapt terwijl die man nog 99% in ontkenningsfase zit. Doet me denken aan het beeld dat de maatschappij vaak heeft over ex-drinkers: 'zij/hij is er vanaf'. Ik kreeg 6 jaar geleden van een goede vriend nadat ik na mijn eerste opname hervallen was het volgende cadeautje ter gelegenheid van een etentje: Een lekkere fles rode wijn. "Hier makker, dit is voor als je er vanaf bent'. Nog voor dat herval kwam ik op een feestje waar een zatlap rond mijn nek kwam lallen over mijn voorbije opname. "En .. was 't zwaar? En kun je nu weer drinken?" Grappig Maar ook schrijnend.

quote: Dit verwart mij een beetje. Wat is wijsheid? Wanneer kun je stoppen? Kan je dat altijd doen? Kan je beter wachten met stoppen totdat je je huisarts gesproken hebt? Is het altijd beter om te stoppen ook al wil je geen huisarts spreken? Hoi, Pas bij zeer grote hoeveelheden is abrupt stoppen gevaarlijk. Bij minder grote hoeveelheden gewoon even doorbijten. Dat is natuurlijk relatief naargelang je constitutie, je gewenning, je geslacht, drinkpatroon en conditie. Om die reden is het erg moeilijk daar via het net eventjes goede raad in te geven en kan je allicht best kiezen voor zekerheid zoals Fibo aangeeft. Ik zou me over het ontwennen niet te veel zorgen maken. Je hebt je datum vastgesteld, dat is een goeie zaak, en je arts zal je zeker de nodige feedback kunnen geven. Ik raad je wel aan behoedzaam om te springen met het advies van de huisarts, zeker bij het geven van ontwenningsmedicatie. Stel dat de arts het zinvol acht zulke medicatie te geven*, doe dat in geen geval langer dan 4-5 dagen. Dat is immers geen onschuldig spul en in mijn ervaring gaan artsen daar iets te licht over. Ikzelf heb dat nooit langer dan 1,5 dag genomen, zelfs na kritieke toestanden (170-190 eenheden per week). Rae. * Ik heb het uiteraard niet over vitaminen en zo maar over slaapregulators en kalmeerpillen.