Jaap

Mooie naam: Giallo.

Ik denk geen van beide. Maar ben verder ook geen expert. Maar een vergelijking die dichter bij ons thema, komt. Ik hoef ook geen moeite te doen geen heroine te gebruiken. Ook nooit moeite voor gedaan om het te laten. Toch vermoed ik als ik het zou gaan gebruiken het me wel veel moeite zou kosten er van af te blijven.

Mijn eten is ook op. Ik heb echt even geen puf meer om nog iets te doen. Ik kreeg ook een opmerking naar mijn kop vandaag dat ik niet zo moest gapen. Maar het is ook een beetje te rustig en ik vrees dan ook dat ik vanaf 25 april al met vakantie kan. Stond gepland vanaf 26 mei of iets om die gooi.

Bolletje toch, bah, alleen juffrouw helderder gebruikt spuitbussen. Ik ga ook eens wat eten maken. Werken eten slapen werken eten slapen werken eten slapen werken eten slapen werken eten slapen. kortom tijd voor vakantie.

drommels drommels drommels, het is gelukt. Dank je Ineke.

Ja dat burgerschap is nog geen kat in het bakkie zo te horen

Ik geloof dat ik Jane maar eens om advies moet vragen. Hoe ze die schitterende plaatjes er zo in plakt. Ah, dus nu moeten we allemaal inburgeren omdat anders de buitenlanders ons land beter kennen dan wijzelf. Het is me wat. Oei, nu betrap ik mij toch op een wij / zij gedachte.

Nog even testen hoor, want ik snap er niks van met dat plakkenhttp://media.dumpert.nl/foto/e52e9731_1620564_643009472424771_542141187_n.jpg

Moet je eens kijken waar je hier op kan stemmen: http://media.dumpert.nl/foto/e52e9731_1620564_643009472424771_542141187_n.jpg

Wouw, een examen burgerschap. Gefeliciteerd Rapilos, Het is voor mij al weer heel wat jaartjes geleden dat ik me met opleidingen en zo inliet. Krijg er bijna weer zin in. En dan kies ik ook voor een opleiding met burgerschap. Niet vergeten, volgende week stemmen.

Ik ga ook weer eens slapen. Viel me zwaar het werken vandaag. Hopelijk morgen iets beter. Welterusten.

An was me voor.

Ik zie het woord ziekte heel ruim. Er zijn vele soorten. Van kanker tot griep. En heel skala aan psychische ziekten. Sommige kan je niets aan doen, sommige zijn het gevolg van levensstijl, of komen bij een ongezonde levensstijl meer voor. Bijvoorbeeld obesitas. En bij veel ziekten moet er na de ingreep gerevalideerd worden. Dat is toch vaak een zaak en verantwoordelijkheid van de patiënt zelf, met wat hulp en aanwijzingen. Het herstellen van alcoholisme kan je best zien als een soort revalidatie.

Ik heb geloof ik ook op de site waar Ludwig de link van plaatse een globale beschrijving gelezen van hoe alcoholisme zich kan ontwikkelen. Ik kon daar zo lezen welke kant het met me op zou gaan als ik door zou drinken. Vaak dacht ik als ik zulke dingen las, dat slaat niet op mij maar dan keek ik weg, of zocht ik bijzaakjes, zo van dat is bij mij toch net anders. Het slaat we op mij en dat eenmaal ingezien maakt de weg vrij om wat aan te doen.

Rare spulletjes ja, ik heb gerookt daar was ik snel aan verslingert, met hasj en wiet hetzelfde verhaal en ik denk dat als ik heroïne zou gaan gebruiken ik ook snel aan de methadon zou moeten. Het heeft allemaal eerst een leuk effect en dan kan je je niet beheersen en denk je nou is het genoeg en dat gaat dan met zulke nare gevoelens en die gaan het snelst over door er weer een te nemen. Zo komt er van een beetje verder denken niet veel meer terecht natuurlijk.

De grote problemen bij mij wel. Geldgebrek, gebrek aan meelevendheid, me nutteloos voelen. Allemaal het gevolg van mijn drinken, althans door het drinken deed ik er niets aan. Ja schulden maken, liegen en liegen.

Ik werd al vrij snel sacherijnig als op feestjes de drank begon op te raken. Wat we al snel oplosten door een reservevoorraad aan te leggen. En mijn vrienden dronken veel, maar ik was toch wel vaak sneller klaar met een glas en of flesje dan de anderen. Wat in een cafe weer zo'n vervelend gevoel geeft, zo'n leeg glas. Dan volgde ik de gesprekken maar half waardoor ik me weer ongezellig ging voelen. En mijn portemonnee liet het niet toe steeds maar weer de rondjes te gaan halen.

En toch, Peet, ook ik ben zo op van die feestjes en zo en voor de gezelligheid gaan drinken. Omdat iedereen dat deed, dacht ik. Dat is al niet waar. Ik trok naar de drinkers toe en vice versa. En ik was al vrij snel zo ver dat een feest zonder veel bier niet gezellig was. Dat was ook niet waar. Ik ervoer me zelf niet als gezellig. Ik was gewoon een verlegen onzeker ventje en met wat biertjes op kreeg ik heel wat meer lef. En zo is al snel de geestelijke afhankelijkheid ontstaan. En ga daar lang genoeg mee door dan heb je de lichamelijke afhankelijkheid ook te pakken. Dat is kort samengevat mijn visie. En andersom ook. Stop met drinken en de lichamelijke afhankelijkheid verdwijnt het eerst. En dan de geestelijke. Dat is wat andere koek. Dat is werken, of ook wel leven genoemd, en voor iedereen anders. Het voor mij te maken met zelfacceptatie, en loskoppelen van gevoelens en situaties die je associeert met drinken. Daar gaat tijd overheen. En nog steeds ervaar ik het wel eens.

De kip en het ei. Ik heb een probleem daarom drink ik. En ik drink en daardoor heb ik nog een probleem. Ik zie dat en ervoer dat als een vicieuze cirkel. Maar die kan best opgelost worden Ik heb een probleem, daarom drink ik niet en heb ik de ruimte er aan te werken. En ik drink niet zodat ik in ieder geval dat probleem niet meer heb.

Middag, dag zit er op, het werkgedeelte dan. Was niet zo'n leuke, maar dat is begrijpelijk. Strak naar het theater. Fijne vorm van ontspanning vind ik dat. En bedankt natuurlijk. En ik doe er je voordeel mee. En zeker Erik de lijn is nooit recht. En ik heb ook veel weg gelaten. Eet smakelijk, nog even optutten en ik ben der vandoor.

En nu met een lichte tegenzin naar mijn werk. De jongens waar ontslag voor is aangevraagd zullen er ook wel zijn. Lastig.

Vandaag is toch wel even een dag waarbij ik weer even stil wil staan. 6 maart 2011, alweer drie jaar geleden ben ik gestopt. Niet dat ik dat die dag al wist. Ik was in die tijd een periodieke stopper. Die elke keer weer als ik het me toestond te drinken weer veel meer dronk dan ik me voornam en zelfs wel meer dan toen ik dagelijks dronk. 4 dagen nuchter was mijn record. Ik dacht laat ik het eens weekend doorzetten. Dat ging. Ik ging een keer naar het café zonder te drinken, ook dat lukte. Ik kreeg er een positief gevoel bij. Ondanks dat die avonden helemaal niet zo ontspannen waren voelde het als een overwinning. Na een week of drie heb ik een knoop doorgehakt en tegen mezelf gezegd dat ik maar eens moest stoppen met drinken wat er op neerkwam dat ik moest stoppen met de gedachte aan dat ik op een later moment wel weer kon drinken. Gek genoeg werkte die gedacht ook wel geruststellend, maar even snel draaide ik het om met de gedachte als het overmorgen kan, waarom nu dan niet? Om dit besluit kracht bij te zetten had ik Shahire maar even een PB gestuurd. Ik zou er immers zo weer op terug kunnen komen. Want ik ben goed in dingen beloven aan anderen maar aan mezelf breek ik een belofte toch snel. Hoe vaak had ik ’s ochtends niet al gezegd dat ik minder zou drinken deze dag. Dus lekker door, langzaamaan ontdekte ik dat ik van dagdingen steeds meer kon genieten en het gemis van het drinkgelag daardoor naar de achtergrond ging. Ik heb me toegelegd op het telen van wat groente. Ik heb me nog een tijdje sufgefietst op mijn ligfiets voor de adrenaline. (Verslaving?) En ik veel te veel rond op het forum, zou ik nu zeggen. Maar zolang het minder was dan de tijd die ik zou besteden aan het drinken vond ik wel prima. Ondertussen was mijn leven nog steeds een puinhoop. Verdiende geen geld meer, leefde op het inkomen van mijn vriendin, en hier en daar een klusje, maar dat schoot niet op. Steeds op het nippertje konden de deurwaarders betaald worden of net voorkomen worden dat ze ingeschakeld worden. Erg vermoeiend. Dus werk zoeken. Dat viel nog niet mee werk zoeken. En eerlijk gezegd ik merkte dat ik echt een deuk in mijn zelfvertrouwen op dat vlak had opgelopen. Waardoor ik ook de boot een beetje af hield uit angst voor afwijzing denk ik nu. Maar toch doorgepakt. In augustus was het voor de eerste keer raak. Het was een prulbaantje beetje saai en onder mijn niveau maar je moet ergens beginnen. Het was een tijdelijk baantje voor 4 maanden en ben nog een enkele keer terug geweest. Ik was wel bevallen. Maar het hield toch echt op. Weer solliciteren, en dat betekende wel weer even tik. Heb je net weer wat zelfvertrouwen wordt dat de grond ingeboord door afwijzingen. Ik vind dat werkelijk een vreselijke bezigheid. Ik kan daar niets aan doen. Maar het hoeft maar een keer raak te zijn relativeer ik dan maar en die keer kwam ook wel. En nu ook leuker, meer op mijn vakgebied. En gek genoeg werk ik daar nog, ondanks dat het flexwerk is. Kennelijk ben je als flexwerker tegenwoordig zekerder dan met een vast contract. Heel jammer nu van die ontslagen collega’s maar mijn werk vind ik nu leuk om te doen. En dan ben ik ook nog verhuisd en heb een samenlevingcontract en een testament. Er is in die drie jaar best veel veranderd als ik er zo op terugkijk. Ik heb wel het gevoel in de juiste richting. Of het allemaal komt door het niet drinken, dat weet ik niet. Vanzelf gaat het niet. En ik heb ik de periode dat ik wel dronk ook veel goede en leuke dingen gedaan. Maar ik verloor wel steeds meer het initiatief. Ik deed maar wat er op mijn pad kwam. En als er niets kwam kon ik altijd nog drinken. En dat is veranderd. En natuurlijk een goede morgen en een heerlijke dag gewenst. Ik zal af en toe eens uit het raam kijken naar het mooie weer.

Dat weet ik ook niet, ik hoor bij mezelf dat wel. Verder laat ik maar voor wat het is.

De bijna zekerheid dat ze weer terugkomt zou het toch heel dragelijk moeten maken, zo'n weekje. Tenminste ik hoop maar dat naar haar terugkomst uitziet. En nu als de bliksem naar bed. Slaap lekker.