tuvalu1958

Dank je Jane!

Lytse, zo fijn dat jij antwoord. Doe je bij iedereen, hele klus. Ik kan dat niet goed, ik raak de draad kwijt, en weet niet wat ik moet zeggen, maar jij kan dat wel! Bosje hele mooie gekleurde tulpen voor jou!

Dit verhaal gaat over mijn tweede man. Hij had kanker, met uitzaaiingen en hij was opgegeven. Ik verzorgde hem, en was totaal in de stress. Wij woonden in Duitsland, we hadden die hele veestapel, en mijn aandacht was meer bij mijn man dan bij de diertjes. Uiteraard liep ik wel braaf met de honden, gaf alles voer, maar toch, het was net of ze wat verder weg stonden voor mijn gevoel. De kippen legden hun eitjes, ik raapte ze op. De haan kraaide en kraaide, tot mijn man zei: ik kan er niet meer tegen, dat kraaien. Hij kraait de hele dag, ik word gek van dat geluid. Ja wat doe je dan. Haan weggegeven, en was er niet meer. Man liep op het einde, ik merkte wel dat er een kipje ziek was. Ze trok zich terug in een hokje, en daar legde ze ook eitjes, die raapte ik ook op. Goed, mijn man overleed, het was verschrikkelijk. Nog nooit zo eenzaam gevoeld als bij het sterven. Helemaal alleen, ik en hem, en hij blies de laatste adem uit. Nou ja, daarna gedoe want in Duitsland, en daarna weken van verdriet en diepe diepe rouw. Alles deed ik mechanisch, de honden de poezen de eenden en de kippen. Drie weken na zijn overlijden kwam het 'zieke kipje' uit haar hok. Met een kuiken!!, Jeetjemina, een kuiken, hoe kan dat nu weer. Ik heb de hele tijd gegoogeld met de eieren, haan was al lang weg, en toch een kuiken! Ik heb beiden heel goed verzorgd, en het kuikentje werd een haan. Ik heb hem vernoemd naar mijn man. Ik snap nog steeds niet, hoe moeder kip dat ei heeft kunnen verbergen. Ik raapte alles op dacht ik. En ze was ook nog eens bevrucht door de haan die al lang weg was! Nou ja, wondertje! Ik woon nu erg naar mijn zin, maar mis nog steeds heel erg mijn dierenstapel. Die krijg ik nooit meer terug, en dat stemt me weemoedig.

Goedemiddag allemaal! Weer terug van mijn wekelijkse bezoek aan dochter en kleinzoon. Ga op woensdag heen en donderdag terug, want ze wonen zo'n anderhalf uur rijden bij ons vandaan. Het is heerlijk daar, ik tuttel wat met kleinzoontje, en dochter kan even lekker de dingen doen die ze wil. Je kan merken dat het een jongere generatie is, 's-avonds zijn ze aan het gamen, en dat is zo gezellig. Klinkt raar, maar met dochter, haar man en huisvriend samen, de interactie tussen hun, het plagen, uitleggen en alles maakt dat ik gefascineerd blijf kijken naar hun spel. Ik game zelf ook wel, maar dan niet zo ingewikkeld als zij. Het is een heel sociaal gebeuren, en is zelfs leuker dan met z'n allen teevee kijken. Nou ja verder niks te melden, het gaat goed, en ik houd het lekker droog.

Ha ha Nancy, en ik was er gewoon wel, maar zei niks!

Dank je Kate!

Dank je Lytse, mijn moeder was een Friezin, ik denk altijd Lytse Famke als ik jou lees.

Bol:heart:

Dank Smik en Joop

Lenie:heart:

Met een paar uitglijders dit jaar, ben ik bijna een jaar gestopt. Wat heeft het niet-drinken mij gebracht? Tijdens oudejaarsavond keek ik terug, en ik vond 2012 een goed jaar. Dat is wel eens anders geweest. Mijn twee kinderen van 30 en 27 nemen mij serieus. Dat is alleen al niet in woorden uit te drukken. Ze hebben me alles vergeven , maar ze vergeten niets. En gelijk hebben ze. Ik ben druk bezig geweest om mijn leven weer vorm te geven. Het blijkt dat het ook kan zonder drank! Ik probeer het klein te houden, gewoon een beetje leven, niet te moeilijk denken, niet te veel verwachten (ik heb de neiging om groots en meeslepend te leven, dood-vermoeiend). Alle ruis eruit gegooid, en nu eens kijken/proberen waar ik plezier in heb. Dat is lastig, want ik weet niet zo goed, wat goed voor me is. Maar ik zie dit nu als een uitdaging. Zoals zovelen dacht ik dat ik toch nooit oud zou worden, dus nooit over nagedacht. Nu inene prijkt er een toekomst! En zou ik oud kunnen worden argggg pensioen gat! Ik zie mij en mijn man al helemaal hongerig langs vuilnisbakken lopen, of worden opgevreten door de honden en dat ze ons dan na twee maanden vinden ha ha. Maar ja, dit is toch nog veel beter dan de zelfmoord die ik toentertijd gepland had, met veel drank en pillen. Loslaten blijft lastig, nog steeds lokt de drank, de roes, de vergetelheid, maar dit afgelopen jaar, dat gun ik iedereen.

Nancy

Ja Lavendel, ik las haar graag.

Ja dat klopt, maar... Ik vind het een beetje naar als ik alleen maar kom om hulp. Een beetje eigen bijdrage moet ook kunnen. Maar vaak reageren mensen al zo wijs op anderen, dat ik echt niet weet wat ik daar aan toe zal voegen. Dierendraadje heb ik wel gevonden, ik heb nog veel gekke, rare verhalen over mijn diertjes!

Ja Nancy, ik weet vaak niet wat ik zal zeggen, dat is mijn makke ha ha

Ik weet me ook nog te herinneren, dat mijn jongste naar mij toe kwam huppelen, staartjes in haar haar: Hoera mammie, ik heb het gehaald! Negentien was ze toen, en ik zag helemaal het blije kleutermeisje voor me, ontroerend moment...Kind met rijbewijs... Ze is nu 27, een moeder van een bijna 1 jarig zoontje, en nog steeds raak ik ontroerd om hoe zij het allemaal doet. Nou ja, af en toe trots mag wel

Spud, jij ook leuk verhaal! Ha ha, kon je alles van boven zien, super! De boomchirurgen waren al twee keer langs geweest om Tuf uit een hoge boom te halen, ik durfde niet meer. Tuf was poes uit asiel, en ze was niet zo gewend aan hoge bomen, en ze klom er iedere keer weer in. Mijn twee andere katten waren doorgewinterde bikkels, wisten hoe ver ze konden gaan, klommen ook wel hoog, maar konden ook weer zelf naar beneden. Ik merk dat ik vol zit met verhalen, op het hoogtepunt van mijn dierenbezit had ik drie katten, drie honden, twaalf kippen plus haan, tien eenden en twee kalkoenen. Plus nog een stel ratten, maar dat kwam weer door de kippen. Meer verhalen volgt nog

Ik heb nog een apart verhaal ha ha Ik woonde in Duitsland net over de grens, en ik ging wandelen in een Nederlands heidegebied. Ik had toen nog drie (grote) honden. Terug gekomen bij de auto achterklep open, honden erin en klep dicht. Lag mijn autosleutel nog binnen, Max stond erop en auto potdicht. Daar sta je dan! Er kwamen wat mensen op af, en binnen no time heel opstootje, mensen probeerden de honden weer op de sleutel te laten stappen. Honden alle drie hysterisch, blaffen, janken maar niet op die sleutel staan. Er was gelukkig een echtpaar, en daar mocht ik bellen naar de ANWB. Want mobiel lag ook in de auto. Was nog lastig, want ik had Duitse auto. Terug naar de auto, binnen een kwartiertje kwam een hele aardige ANWB jongen, deed iets met een sleutelstripje, en joepie autodeur was open! Ik hoefde niks te betalen, geen gedoe, hij gaf dit incident gewoon niet door. Klasse! Ik kwam doodop thuis, en heb toen heel lang de hondjes geknuffeld. Man moest lachen, was dit soort dingen wel gewend van mij, ik ben zeer chaotisch. Sindsdien let ik altijd goed op waar ik mijn sleutel laat

Dank je Bol!

Goeiemorgen! Gisteren de hele dag last gehad van craving. Dus de badkamer schoon, keuken schoon, alle wassen gedraaid, honden veel uitgelaten, mopperen op echtgenoot, bud-dag. Nu gaat het wel weer, maar het is moeilijk, moeilijk.

Heb ook eens meegemaakt dat Tuffie, een poes, heel hoog in een soort van dennenboom zat. Hele lange kale stam, met wat takjes. Ze durfde niet naar beneden. Omdat de brandweer niet meer kwam (tuin konden ze niet inkomen) en ik durfde ook de boomwerkers niet meer lastig te vallen(klommen houtje- touwtje zo de boom in) wachtte ik maar af. Het duurde lang. Iedere morgen stuurde ik zoon naar Tuffie, om te kijken of ze al ergens beneden dood lag. Ik hoorde haar vooral in de avond heel hard roepen, vre-se-lijk! Na vijf dagen en vier nachten kwam ze gezellig binnenwandelen. Ze zag er goed uit, niks vermagerd, liep wel gelijk naar haar etensbakje. Binnen een dag zat ze weer in een andere hoge boom. Daar kwam ze dan wel weer na een paar uur uit, waarschijnlijk had ze dan toch geleerd hoe dat moest. Gedoe hoor met katjes, maar ik vind ze zo leuk

Ha ha dit doet mij denken aan mijn schooltijd. Zodra er cijfers bij te pas kwamen, sloeg ik volkomen in de stress. Ik kreeg dan een compleet bord voor mijn kop en kon niet meer nadenken. Wiskunde dan ook heel snel laten vallen:) Knap hoor! Dat jullie dit kunnen.

Het stond ergens aan het begin, bij het inloggen. Maar je hebt gelijk, had wel wat duidelijker gemogen!

Hebben ze ook gedaan, Bol, het stond gisteren vermeld.

Haha Ietje, goed hoor dat je de rotzooi hebt weggekieperd! Het is mega moeilijk om te minderen of te stoppen! Gaat vaak gepaard met veel twijfels, gevechten met jezelf en soms terugval. Ik was ook weer ff in de fout vorige week, en dat na een aantal maanden. Even heel lief zijn voor jezelf, niet te boos zijn (tenminste als ik heel boos word op mijzelf, voel ik me stuk slechter, en dan gaat het helemaal niet meer) en door op deze weg van ADB.