tuvalu1958

Hoi Catje! Ik dronk dertig jaar. Een fles wijn per avond. Vorig jaar kwam ik mijn huidige man tegen, en die schrok heel erg van mijn drinkgedrag. Hij vond het naar dat ik in de loop van de avond zo 'in mijzelf ging zitten', ik was niet meer bereikbaar. Omdat deze man de liefde van mijn leven is (ik ben nu 52 jaar) weet ik wat op het spel staat. Ik stopte officieel met drinken, maar kon het niet, dus deed ik het stiekem. Dat ontaardde volkomen, omdat ik Wodka gebruikte, en 's-middags dronk. Ik had geen controle meer over wat ik tot me nam. Enfin, wat er verder gebeurde kun je lezen bij wie-is-wie over poging tot zelfdoding. Ik drink nu pas drie weken niet, maar het voelt heel goed. Ik denk voorzichtig dat ik misschien de 'sleutel' heb gevonden. Maaaaaaar........ pas drie weken niet drinken is nog niet zo veel. Ik weet wel dat het gaat om motivatie. Ik wilde stoppen voor HEM, maar nu wil ik stoppen omdat ik er zelf helemaal mee klaar ben. Misschien kunnen we elkaar steunen? Groetjes Ineke (Tuvalu)

Hoi Hanneke, het gekke is, dat ik de laatste tijd nooit meer aan zelfmoord dacht, het gaat goed in mijn leven. Wel zat ik in een cirkel van stiekem drinken, daarover me verschrikkelijk schuldig voelen, en dan dus weer drinken etc. Nu ben ik uit die cirkel, het schuldgevoel is weg, dus dranklust is verminderd. Uiteraard wil ik af en toe best wel een glaasje, maar die trek gaat vrij snel weer weg. Ik hoop dat het zo blijft, maar ik weet heel goed dat ik erg moet opletten! Groetjes, Ineke

Hoi Harry, dank je wel voor je bemoedigende en lieve woorden. Vanmorgen voet reflexologie gehad, en was goed ! Groetjes, Ineke

Dank jullie voor jullie steun!! Drie weken niet gedronken, ik ga mss de dagdraad volgen. Ik voel me goed, en blijf alert. Groetjes Tuvalu

Hallo allemaal ik had me al eerder voorgesteld, maar toen ben ik niet verder gegaan met dit forum, want ik dronk nog gewoon door, en ik schaamde me. Ik schaamde me zo erg, dat het uiteindelijk voelde alsof ik met mijn rug tegen de muur stond. Maandag 27 september haalde ik bewust een fles Wodka, alleen maar om een 'beetje' dronken te worden, dat is geescaleerd, en in een impuls heb ik er mijn seroxat (gelukkig had ik er nog maar 40 in huis) ook maar ingegooid. Resultaat: EHBO plaatselijke ziekenhuis, bijna-coma, en ziekenhuisopname van een week op de psychiatrische afdeling. Alle dierbaren om me heen (zoon van 27 en dochter van 24 incluis) zich rotgeschrokken, ik helemaal. Ik drink sindsdien niet, en ben het niet meer van plan. Ik loop een traject bij een verslavingsinstituut, ik voel me nog steeds niet helemaal de oude, en natuurlijk ben ik bang dat ik het niet red, maar ik ga wel stinkend mijn best doen. Mijn motivatie was fout, ik was 'gestopt' voor mijn man. Nu voel ik me gestopt voor mijzelf. Ik hoop dat het goed komt!!!! In ieder geval ga ik hier vaker komen, zowiezo als ik me wankel voel.

Ik ben 52 jaar, 1m75 en helaas 90 kilo. Ik heb halflang beetje donkerblond (geverfd) haar, en ik heb blauwe ogen. Ik hou van kleren kopen, en zeg maar een soort Etam tiepje (is reclame magdat?).Ik draag een bril, graag wat sieraden (niet teveel).Het liefst loop ik op schoenen met een hak, maar ik val er iedere keer af hihi, dus dan maar leuke lage schoenen. Ik draag meestal een broek, een jurk of rok is zelden.

Hoi Mupke, zoals je ziet heb ik mijn bericht aangepast, wat uitgebreider en wat weggelaten. Twijfelde al of irritant met 1 of met 2 rren was . Dank je voor je antwoord. Ben blij dat ik niet de enige ben! Liefs, Tuvalu

Hoi allemaal, bedankt voor jullie uitgebreide reactie. En dat van 'geen discussie' heb ik niet eens gezien, dus ik heb het aangepast!! Lieve Cathy, ik ben juist blij met jou reactie (van iedereen trouwens) ik hou wel van een beetje recht voor je raap, haha. Een fles wijn per dag is voor een 52 jarige (en trouwens voor iedereen) veels te veel. Ik doe dat al zo'n 30 jaar, het zit zwaar in mijn systeem. Alcohol verdoezelt alles, haalt de scherpe randjes weg. Ik wist donders goed dat zoveel drinken niet normaal is, en dus therapieen, van alles en nog wat. Door al dat gewroet uit mijn eerste huwelijk gestapt, en daarna door blijven drinken. Wel dwangmatig 1 fles (moest ook altijd op) en ik begon om half zeven 's-avonds, niet eerder maar ook beslist niet later. Ook bij het opvoeden van mijn kinderen ging dat zo: fles ging open na dat zij naar bed waren. Maar ja, ook dat helpt natuurlijk niks te verzachten, want als kinderen wakker werden 's-nachts rook ik naar wijn, en ik zal beslist niet helder geweest zijn. Ik heb nooit onder stoelen of banken gestoken dat ik drink, en ook met het idee: wat vindt men daarvan, hoe reageert men daarop. Eigenlijk accepteerde iedereen het, ik was geen erg vervelende drinker, er werd vaak een beetje lacherig op gereageerd. Ook mijn tweede man had er geen problemen mee, hij dronk niet, maar had zo iets van vrijheid blijheid. Toen ging hij dood, en ik dronk verder. Nu mijn derde lieverd (nee, ik ben niet van plan om een tweede Cha Cha Gabor te worden of een Liz Taylor, haha) en die schrok. Ik wil je nog heel lang bij me hebben zei hij. En daar schrok Ik weer van. Dus nu inderdaad in een wiebelige fase. De motivatie voor MIJZELF rammelt, ik doe het eigenlijk voor mijn man, en daar stop je geen verslaving mee. Zucht. Ik ga dus heel veel hier lezen, trouw naar de AA, en hoop dat ik me ergens helemaal door kan insprireren. Liefs voor iedereen, Tuvalu

Dag allemaal, ik noem mij tuvalu1958, ik wil wel en niet stoppen met drinken. Ik zit al 1 jaar bij de AA, en het lukt af en toe wel, en meestal niet. Het is een beest van een verslaving. Ik ben willen stoppen door mijn (nieuwe) partner, hij schrok van mijn alcoholgebruik (en dat is 1 fles wijn per avond).Ik vind dat nog steeds niet heel veel, vooral door bij de AA te gaan, merk ik dat 1 fles wijn eigenlijk best wel weinig is Ik hou van mijn man, ik merk dat hij helemaal over de rooie gaat met die ene fles wijn, en ik heb moeite om mijn motivatie te vinden. Als ik niet drink, word ik depressiever, en ik slik al anti-depressiva. Hij vind mij niet leuk als ik gedronken heb, en dat snap ik. Eigenlijk wil ik vrij zijn van iedere verslaving dan ook, maar blijkbaar zit die drank in mijn nek te hijgen. Ik ben niet vrij, want ik drink. Ik baal dat ik dit niet zo goed kan overwinnen, want ik ben heel sterk . Ik heb van alles meegemaakt, en alles overwonnen (1 keer scheiding van eerste man, tweede keer weduwe geworden na zeer zwaar ziekbed tweede man, en nu derde keer weer getrouwd, en deze man is mijn zielemaatje). Dus: ik ben zeer gelukkig, alles gaat enorm goed in mijn leven, en toch die rot-alcohol. Hoe kan dit??? Dus ik ben niet zo sterk? De AA helpt me veel, door constant bij de les te blijven, dat het drinken niet normaal is, maar een ziekte, daarom blijf ik gaan. Nu dit forum, want ik ben best wel wanhopig, en ik voel me zo zwak, help.