Rudy

Klasse Bam,

Fijn Tine, dsv

Goed idee Ferry, ik heb je via Whatsapp geantwoord, ga goed..........

Lars dat jij je gauw thuis zult voelen in je nieuwe omgeving is mijn wens.

Neem niet te veel hooi op je vork Herstel, het nieuwe leven is het resultaat van het oude leven of de pijn die eerst moet worden verwerkt en daar is tijd voor nodig, succes

Herstel ook jij veel Kracht gewenst, gewoon ermee bezig zijn is meestal voldoende om resultaat of vooruitgang te boeken.

Graag gedaan

Merci Bor

Nog een dikke proficiat, Asterix

Dat bespaart je dan veel tijd en tranen, veel succes.

Nu je het zegt Jane, tijdens de herstel periode ben ik een bepaald moment in de pubertijd terecht gekomen. Die had ik vroeger overgeslagen, wel een versneld weergave ervan, maar voldoende om de problemen in kaart te brengen die daardoor zijn ontstaan. Ga goed Jane, groet.

Sheila jij ook gefeliciteerd met 3 maanden soberheid, beetje inventariseren, kijken waar de knelpunten zitten en daar aan werken, mooi begin van een nuchter leven.

t Is weer zover, weer een jaar voorbij, de tijd gaat snel. Ik kom net uit de kroeg, ik zit er praktisch iedere dag een uurtje of meer. Lees de krant maak een praatje en drink een colaatje. Cola omdat ik koffie niet meer verdraag, ook cafeïnevrije niet. Ik zit anders in de kroeg dan vroeger. Kom nu voor de gezelligheid, terwijl ik voorheen smachtte naar drank. Ik herinner me momenten dat de craving zo sterk was dat ik alles en iedereen in de steek liet om zo snel mogelijk aan drank te komen. Vaak reed ik eerst vol van twijfels door de omgeving, maar uiteindelijk won de zucht het van het verstand. En daarna de schaamte, vernederend. Maar die tijd is voorbij, ik heb het niet meer nodig om de zucht te stillen met drank en als ik ergens blij om ben is het wel daarom. Mijn nieuwsgierigheid voor Horeca en kroegen is gebleven en is groter dan ik kon vermoeden, opvallend. Ik ben er bij wijze van spreken dan ook geboren en getogen, in het lekbier gevallen, zei mij moeder ,of, als Rudy op de barkruk zit krijgt niemand hem er nog af. En dat was ook zo. Momenteel kom ik zoals gezegd voor een colaatje en een praatje. Onlangs heb ik een kroeg ontdekt waar ik rond het middag uur naar toe wandel samen met mijn Nordic walking stokken, want volgens de kinesist moet ik blijven bewegen om niet vast te roesten. Dan zitten er al veel mensen een alcoholische consumptie te drinken, meestal bier. Het is echt een cafe waar ik vroeger voor zou vallen, een zuiptent, het heeft wel wat vind ik. Ik doe geen moeite om in gesprek te komen met mensen want het dialect wat zij spreken vermengd met alcohol is wel te verstaan maar niet te vertalen. En juist dan, wil iemand een praatje maken met mij. Ik ben niet bang meer voor de kroeg, toen ik pas stopte met drinken, wel. Zweet liep in mijn bilnaad als ik weeral te grote risico's had genomen door hooghartig te beweren dat ik dat ik niet te verleiden was want t tegenovergestelde was waar. Ik was bang. Nadat ik wat meer informatie over mijzelf had bijeen gesprokkeld en een en ander uit het verleden verwerkt, kreeg ik meer zelfvertrouwen. De AA, verschillende forums waaronder dit forum en therapieën hebben me uiteindelijk geleid en gevormd tot de mens die ik was kwijt geraakt door grote hoeveelheden drank te nuttigen. Ik was verslaafd, beter gezegd, diep van binnen ben nog verslaafd maar drink niet meer. Die verslaving zit gedeeltelijk in mijn genen, maar dat is niet hinderlijk en dat zal het nooit meer worden zolang ik er geen voeding aangeef. Toegeven alcoholist te zijn was nodig om verder te komen met mijn herstel. Na 16 jaar volledig drankvrij durf te beweren dat ik geen alcoholist meer ben. Mijn dankbaarheid daarvoor is groot. Doe stille voort lieve mensen, je bent het waard.

En een groot roze strik eromheen

Spirit de koe bij de horens pakken, niet laten versloffen maar er meteen werk van maken, sterkte.

Proficiat en volhouden!!!!!

Wie is Davona?

En niet te vergeten tot slot iedereen veel moed gewenst met het voornemen drankvrij door het leven te gaan. Rudy

Hallo allemaal t Is lekker rustig om me heen en stilletjes en vreemd genoeg voel ik me daar in thuis. Vreemd, omdat voorheen of vroeger, bij stille momenten het zweet me uitbrak en ik, vooral in gezelschap, dan het gevoel kreeg dat iedereen mij aanstaarde. Het parelde van mijn voorhoofd en ik hoopte dat iemand zo snel mogelijk een einde maakte aan deze vreselijke stilte want inmiddels was ik beginnen te hyperventileren. Ook toen ik niet dronk had ik moeite met allerlei gemoedstoestanden waar ik niet mee om kon gaan. De invloed van drank verergerde mijn toen sterk negatieve houding en opvattingen t.o.v dagelijks leven en om te blijven functioneren had ik veel drank nodig. Ik stond denk ik net 2 jaar droog toen ik op dit forum begon te schrijven en zat midden in het verwerken van mijn jeugd, van mijn opvoeding, het verwerken van een scheiding wat al met al achteraf een hele klus is geweest. In die tijd waren er meer mensen die worstelden met hun jeugd of trauma's daarin opgelopen en we schreven uitvoerig over dat geleden leed en het voelde goed en schiep een band. Alleen al het feit dat ik me verbonden voelde en dat ik dat gevoel durfde toe laten was een grote stap voorwaarts. Want was ik al niet te vaak teleurgesteld geweest door mensen waardoor het vertrouwen was verdwenen en het wantrouwen zo groot gegroeid dat ik iedereen op afstand hield. Het terug halen van deze situaties is nog steeds confronterend maar niet meer zo pijnlijk als vroeger, het is verwerkt. Het was ondanks verdrietige momenten een goeie tijd met veel omslagen wat me duidelijk maakte dat ik nooit meer alcohol zou mogen drinken anders werd ik net als voorheen weer alles kwijt wat ik nu had gewonnen en dat ik uit andere bronnen moest putten om invulling te geven aan mijn nieuwe leven waarin voor drank geen plaats meer was. 15 Jaar is het geleden dat ik voor het laatst alcohol heb gedronken en ben ik dank zij het blijven delen van lief en leed verandert in een best wel toegankelijk mens die ook in de jaren erna, veel heeft meegemaakt en verwerkt zonder erbij te drinken. Zoveel meegemaakt dat ik het bord 'alcoholist' voor mijn kop heb weg gehaald. Maar schrik niet, diep in mij sluimert nog een restantje gedachten wat me eraan herinnert hoe het was toen ik dronk. En naar die tijd wil ik nooit meer terug, daarbij ben ik gaan geloven dat er in mijn genen een verslaving gevoelig mens schuil gaat, het is niet hinderlijk aanwezig maar ben er me wel van bewust. Beste mensen, minderen was voor mij geen optie, dat heb ik 35 jaar lang gedaan zonder resultaat, stoppen met drinken en daarmee iedere dag weer bezig zijn was voor mij de enige keuze en heeft me uiteindelijk gebracht waar ik zo naar verlangde. Innerlijke rust en vrijheid. Ik heb drank gebruikt om mijn onverwerkte pijn verdriet en angsten niet te hoeven voelen tot de verslaving toe sloeg. Maar zoals je ziet is er een weg terug. Pak die kans het is de moeite waard. Doe stille voort. Rudy Rapilos gecondoleerd met het verlies van moeder, sterkte de komende tijd Koh, van harte beterschap gewenst.

Hallo Jannigje je beschrijft jouw problemen helder en het raakt me in mijn ziel als ik lees over het 'niet gezien worden' 'nooit iets goed kunnen doen' 'nergens voor deugen''doodgezwegen', de niet aflatende angst, beslissingen nemen uit angst en daarin vast lopen, erbij willen horen maar mensen steeds meer afstand zien nemen, een traject dat ik al heb gelopen en verwerkt en toch bij het lezen erover via jou, dan komt het verleden weer dicht bij en raakt me in mijn hart. Niet dat ik zoals vroeger er helemaal van onderste boven ben maar toch gaan mijn gedachten stilletjes terug naar het leven dat ik geleid heb in angst verdriet een leven waar alle ingrediënten aanwezig waren die erom schreeuwden verdoofd te worden. Ik was niet bij machte het tij te keren omdat ik niet kon omgaan met al de emoties die nodig zijn om met wat meer zelfvertrouwen en gezonde levenslust in het leven te staan. Op het moment ik merkte, dat ik verslaafd raakte bezat ik niet de juiste vechtersmentaliteit Mijn strijdt bestond uit het zolang mogelijk in stand houden van mijn verslaving waardoor ik wederom alleen kwam te staan wat ook wel weer goed uit kwam want ik dulde niemand in mijn buurt die aan mijn drankje kwam. t Was allemaal zo dubbel want ik wilde zo graag dichterbij komen, eindelijk gezien worden, 'noem me bij mijn naam' riep ik, maar de weg die ik had ingeslagen was niet de juiste weg om mensen in het hart mogen sluiten. Ik heb geluk gehad want de AA kwam op mijn weg. Ik kreeg een programma onder ogen waar precies instond wat ik altijd heb gemist in mijn leven. En met en door lotgenoten en professionele begeleiding ben ik toch zover gekomen dat ik weer een 'normaal' leven leid, mijn mannetje sta en me niet meer door angst laat leiden. En dat is best wel bijzonder, want na altijd aan de zijkant te hebben gestaan heb ik het gevoel dat ik weer centraal sta, het heft zelf in handen genomen, ik leef weer, ik deug. Bedankt voor je openheid Jannigje en op de valreep nog gefeliciteerd met je verjaardag. Ik lees je graag.

Fleur voor morgen een dikke proficiat met de verjaardag van je dochter en je hebt het zeker niet slecht gedaan, ik merk aan je schrijven dat je milder bent geworden en dat siert je. En je maakt me aan het lachen met jouw relativerende humor. Fijne dag samen.

Gezien de complexiteit van je problemen Lars zou ik 'droog' blijven. Dus ook geen 2 per dag.

Dag Lars, aan waarschuwingen zul je in deze fase van je leven niet veel hebben, mocht je besluiten op jezelf te gaan wonen dan loop je van zelf weer tegen de ongemakken van het dagelijks leven aan, ongemakken en problemen waar je niet alleen voorheen slecht mee uit de voeten kon maar ook nu nog, want jouw rouw of herstel proces is maar amper begonnen. t Moment ik uit de kliniek ontslagen werd was er voor mij opvang geregeld in de vorm wekelijks 3 dagen opvang en daar kon ik mijn dagelijkse problemen opgedaan in de praktijk bespreken. Plannen maken voor de weer de komende weken, een mooie opstap alvorens mij weer voor 100 pr in het dagelijks leven te storten. Zoiets zou ook voor jou iets zijn bedenk ik dan, maak er werk van. Sterkte.

Reden genoeg Happiness, niet op de afspraak komen en het zijn wel vriendinnen waarvan ik aanneem dat ze elkaars achtergrond een beetje kennen. En van die praktische dingen, ze zijn zo weer gerepareerd, vind ik.

Hey Lars je maakt veel mee de laatste tijd, maar dat is normaal. Als je stopt met drinken staat binnen de kortste keren de hele wereld op zijn kop. Schrijf het van je af maar bewaar wat je schrijft dan kun je na jaren nog eens lezen in hoever je anders bent gaan denken en situaties anders benaderd. Na verloop van jaren worden de herinneringen aan wat vroeger was vager. Dat is dus wat Koh zegt, ik herinner me mijn levensverhaal niet meer en ik begrijp dat. Wij zijn zoals MGerrit dat mooi zegt elkaars spiegeltjes en leren zodoende onszelf beter te doorgronden. Ikzelf herken veel jou reageren, de paniek, hoe je nu nog met de teleurstelling omgaat, situaties negatief beoordeelt terwijl je er ook anders naar kunt kijken een stukje humor dat mij inclusief veel schrijven er door heeft gesleept. Het eerst jaar is voor de meesten een jaar van inventariseren. Ik dacht na dat ene jaar, er te zijn, maar was vergeten het geleerde in praktijk te brengen en dat was voor mij het aller moeilijkste. Noem het 'doorgaan' waar ik vroeger het bijltje erbij neergooide. Op een gegeven moment kreeg ik er plezier in en dat wat lukte dat me zoveel zelfvertrouwen dat de angst en spanning die ik voorheen altijd voelde als vanzelf verdween. Waar begin je, heb ik mezelf vaak afgevraagd, maar gaandeweg ontdekte ik dat welke insteek je ook kiest je altijd weer bij jezelf uitkomt. Mijn grootste probleem was het omgaan met mijn emoties. Ik heb als kind emoties gekend, gevoeld maar op een of andere manier is daar nooit aandacht aan besteedt en zo ja, dan was het negatieve aandacht. Ik ben door de hele opvoeding heen vaak op het verkeerde been gezet en heb om de pijn en verdriet enigszins te verzachten achteraf als kind al veel verkeerde beslissingen genomen, nee besluiten waren het en koppig als ik was bracht niemand me daar vanaf. Blijft natuurlijk het onverwerkte over wat telkens weer zijn kop opstak en ik niet mee kon omgaan. En daarom had ik op wat latere leeftijd drank nodig, drank om de pijn de angst de paniek te verzachten. Ik raakte verslaafd en vind het achteraf jammer dat ik in die tijd niet de moed heb kunnen opbrengen wat aan mijn verslaving te doen, daar heb ik echt spijt van. 40 Jaar heeft het geduurd, gezin kwijt en kapot gewerkt, totaal ontremd maar t werd het begin van mijn herstel, een nieuw leven. Ik moest daarvoor wel wat wroeten in mijn verleden maar heb toch het kind van vroeger terug ontdekt in mij, met zijn gevoelens en emoties voordat deze de grond ingeboord werden en deze gevoelens en emoties gaan herbeleven en kunnen verinnerlijken. Er zijn veel omslagen geweest die eraan hebben geholpen alles weer in het juiste perspectief te plaatsen. Ik heb veel geschreven om duidelijkheid en andere inzichten te krijgen in een probleem of situatie en bij het nalezen ervan ontbrak er altijd iets waarvan ik niet wist wat het was totdat ik ontdekte dat het mijn emotie was die ontbrak. Dat Lars was een grote omslag in mijn leven. Lars je bent de strijd aangegaan, vecht voor jezelf en in het verlengde van je successen neem je vanzelf je geliefden in het kielzog mee. Sterkte en Prettige Pasen.