Tortilla

Ik lees net van Bekkie, maar moet zeggen dat ik het ook eng vind dat dit forum gewoon gelezen kan worden door mensen die niet ingelogd staan, zal daarom ook nooit echt persoonlijke dingen delen en vind dat dan ook wel weer heel jammer dat dat niet kan want dat zijn juist de triggers...

quote: Originally posted by: Mupke Lin, niks mis mee om een keertje hijgend achter de pc te zitten toch? Probeer net van die hartkloppingen af te komen

Zou d'r niet naar op zoek gaan Mupke, ik zat hier ook hijgend achter mijn computer, volledig mee eens dat 'ie weg moet!

quote: Originally posted by: JannigjeLin misdschien heb je er al eerder over gesproken en heb ik dat gemist, maar is er een medische oorzaak uitgesloten? Bij mij zijn het niet de hartkloppingen maar het slechte slapen, en vooral de intense moeheid. Dat laatste had ik niet verwacht. Ik heb een ECG gehad en die was goed, dus het zijn "onschuldige" overslagen maar ik wordt er 's nachts ook wakker van dus idd slecht slapen en ook vreselijk moe net als jij, hoewel de vermoeidheid ook weer voor hartkloppingen kan zorgen, beetje kip of ei .

quote: Originally posted by: jane4 Lin, niet om je te ontmoedigen maar ik heb daar wel een 1/2 mee getobd. Nee hoor, dat ontmoedigd mij niet, ik zoek idd juist de herkenning dat het niet vreemd is dat ik na 2 maanden me nog steeds zo rot voel. Dat het geestelijk lang zou duren had ik mij wel op ingesteld, maar dat het lichamelijk zo langzaam zou gaan niet en dat valt vies tegen. Hoewel deze lichamelijke klachten natuurlijk ook weer door het geestelijke veroorzaakt kunnen worden Dar: Ik doe niet aan sport, durf ik momenteel niet met die hartkloppingen, wil wel gaan proberen wat meer te gaan lopen, hoewel 1 keer de trap oplopen me het hart al uit de borst doet kloppen...

Ook goedemorgen! Ik ben nu 2 maanden gestopt en nog steeds heel erg onrustgevoelens, niet slapen, hartkloppingen. Herkent iemand dit, dacht dat dat nu toch wel over moest zijn? Moet nu meteen de deur uit, lees de reacties later!

Ff een vraagje, weet iemand hier vast wel. Wat is de geadviseerde dosering vit. B1 als je stopt met drinken?

Ya, heel veel sterkte!!!! Verders hier de Librium afgebouwd naar 1 per dag, nog steeds erg hartkloppingen, ben al bijna 2 maanden gestopt, is dat normaal dat dat nog zo lang kan doorgaan? Borretje, zijn hier geen bemiddelaars voor te verkrijgen ofzo? Meteen weer uitloggen, kidz van school halen...heerlijk zonnetje zeg!

Ook goedemorgen, heb eigenlijk niks "geks" te melden:D.

Ff ingelogd om te kijken of er iets bekend is van suusje, maar niet dus.... Ga er meteen weer uit, want ga naar bed, welterusten allemaal!

Hi Bolletje, Heb me wel voorgesteld hoor, op 12-4

Heb ik op een verjaardag 3 drankjes gedronken. Gewoon uit verveling. Zat een beetje verveeld en geeuwend in te kakken en te bedenken hoe ik hier nog een paar uur doorheen moest komen... iedereen zat te drinken en lollig te doen en ik mijn tijd door te komen. Die drankjes hebben daar wel wat bij geholpen, maar eigenlijk is het belachelijk, had beter gewoon na een uurtje weg kunnen gaan en doen waar ik zelf zin in had. Je bent zo gewend aan iets en 't is niet alleen het niet meer drinken maar ook diep ingeslepen gewoontes herkennen, erkennen en bereid zijn die te gaan veranderen. Nou ja, moet ik weer mijn ADB aanpassen, was net over de maand heen:angry:, wel 1 of 2 van mijn valkuilen geleerd te herkennen in ieder geval dus: verveling en iets tegen mijn zin doen...

Ach Desi, Heel veel sterkte en troost toegewenst!!!!!

Hé, ik kom net thuis en zie nu dat als je niet uitlogt je dus al die tijd ingelogd blijft staan:$. Wat een baal-weer zeg, vind het niet eerlijk, vorige week prachtig weer, is het vakantie regent het:angry:... wij hebben van armoe een uur lang in de speelgoedwinkel rondgehangen:D. Morgen denk ik maar ff naar het zwembad als het nog zulk weer is of naar de film, heb nog wat biosbonnen liggen en ze willen graag naar Wicky, denk zelf ook dat 'ie erg leuk is. Teveel: Dat gerommel met "gecontroleerd" drinken heb ik ook lang in gezeten en nu ik heb besloten dat ik dat gewoon niet kan geeft dat wel meer rust. Mijn TIQ's, of hoe heten die dingen ook weer, zijn kennelijk zo sterk dat al heb ik maanden ofzo niet gedronken, 1 keer en de trek is meteen weer helemaal terug en moet die fles op.... Verders sta ik nu een maand droog en heb helaas nog steeds veel hartkloppingen, soms uren achter elkaar en dan vnl bezig niet te panieken dat vind ik wel echt heel vervelend en hoop dat dat nou echt snel eens overgaat! Zo, nu ff de aardappeltjes de oven in gooien en de worstjes bakken, kids ook weer blij:heart:.

Hi Dolfijn, Welkom hier, je kunt beter je vraag in de dagdraad van vandaag in de ditjes en datjes zetten, daar leeste iedereen mee en krijg je meer antwoorden.

Desi, heel veel sterkte vannacht! Log meteen weer uit, ga vroeg naar bed, lig de laatste nachten de meest stomme dromen te dromen....

Ik sluit 'm af, ga nog ff wat tv kijken en dan eens een keer proberen wat vroeger naar bed te gaan...

quote: Originally posted by: Dar er zijn de laatste dagen zulke mooie dingen ook geschreven, goede tips, inzichten... maar het lijkt roepen in een woestijn. Eén tip: steek altijd de hand in eigen boezem, kijk naar je eigen aandeel in een situatie en onderschat die niet. Het is ook het enige wat zin heeft want jij kunt iets aan een situatie veranderen vanuit waar jij staat. Je kunt een ander niet veranderen, je kunt alleen je eigen aandeel, inbreng veranderen, daar je best voor doen, verbeteren, de drank laten staan, aan jezelf werken. Je bent geen slachtoffer van een situatie. En het ligt aan ons dat wij alcoholist zijn, niet aan een ander. Of het nu een ziekte is, een verslaving, een genetische afwijking, dat doet er niet toe. Het enige wat telt is dat ook wij de enige zijn die er daadwerkelijk iets aan kunnen doen. Niemand kan dat voor ons doen. Hier ben ik het helemaal mee eens. De verandering begint bij jezelf en ook hoe je met situaties omgaat. Ik heb het met andere verslaafden meegemaakt en ook met mezelf dat je soms ondanks de adviezen en oppeppende talk van anderen er zo in kan gaan zwelgen eigenlijk onbewust met als doel zover te komen om te kunnen roepen:"en nu is het allemaal zo erg, ik kan het nu echt niet meer aan, ik ga alcohol halen", alsof het zover moest oplopen om het voor jezelf te kunnen rechtvaardigen dat wat je nu overkomt toch echt niet zonder een drankje aankunt.... Hier wil ik niemand hier mee aanvallen, het is puur wat ik bij anderen in mijn omgeving en ook bij mezelf (toen ik eens een keer heeeeel eerlijk naar mezelf kon kijken) heb geconstateerd en misschien is het voor anderen iets om te overdenken.

Ola allen, Ik moest nav het schrijven van Emmaroos vannacht aan een verhaal denken dat ik eens had gelezen over een arend die dacht dat 'ie een eend was omdat hem/haar dat altijd is verteld. Ik heb het in een apart draadje gezet omdat het een lang verhaal is, vind 'm zelf erg mooi....

De arend en de eend. Er was eens een vrouwtjesarend. Ze heette Hertogin. Zij leefde in de sloot, tussen de andere eenden. De andere eenden? Ja, want aan de arend was al eeuwen verteld dat het zij een eend was. En eenden kunnen zwemmen, wat zeg ik? Eenden zijn DOL op zwemmen. En op kroos. De arend niet, maar zij schikte zich in haar lot. De jeuk in haar vleugels negeerde zij en de kracht in haar poten gebruikte zij om zichzelf ijverig door het zilte slootwater te peddelen. Daar werd zij soms zo moe van dat ze uitgeput in slaap viel. Soms probeerde zij wat te kwaken maar dan kwam er zo'n rottig geluid uit haar strot dat ze maar gauw haar snavel hield. Op een dag werd zij, geheel onverwacht, door een grote vogel uit het water geplukt en ze schoot de lucht in. Wat schrok de arend! Zo hoog!! Zij durfde niet naar beneden te kijken. Haar vleugels sloegen bijna uit wat haar een ogenblik, een honderdste van een seconde, een goddelijk gevoel gaf maar zij was zo gewend haar aandacht volledig op haar poten te richten dat zij het eigenlijk toch ook weer niet echt opmerkte. De grote vogel nam haar mee naar een rots. Daar zat het vol met grote vogels. Hertogin keek verbaasd en blij om zich heen. Zij herkende iets. Er bewoog iets in haar wat ze kende en toch nog nooit eerder gevoeld had. En toen begreep zij het: "Ah! Dit zijn ook eenden!!" En meteen voelde zij zich op haar gemak. Het zonnetje scheen op haar veren en zij poetste ze wat. Zo zat zij daar een tijdje gezellig warm te zijn totdat opeens de grote arend tussen haar en het zonnetje in stond. Hertogin keek op. De arend sprak. En wat er gezegd werd bracht Hertogin in een oogwenk hevig aan het sidderen. Zij begon onrustig te bewegen en struikelde bijna over haar eigen poten. En dat, terwijl ze stilstond! Hertogin had het niet meer en probeerde te verdwijnen in haar eigen verenpak. Toen dat niet lukte, viel zij de grote arend aan. Zij pikte hem waar zij maar kon en toen dat niet leek te werken, draaide zij zich om en klapwiekte hink-stap-sprong weg, tussen de andere eenden door, naar een plek bovenop de rots, waar het stil en leeg was. Daar kwam zij wat tot bedaren en begon verontwaardigd haar door de war geraakte veren te fatsoeneren. En op te poetsen. Het lef! Het gore lef! Zij voelde zich werkelijk totaal niet gezien. Ze poetste verbeten voort tot haar veren spatten van de glans. Maar ook dat kalmeerde haar niet. Zij scharrelde wat heen en weer, probeerde af en toe een draf uit en stond toen stil. Die grote arend had tegen haar gezegd, met een glimlach nota bene, dat het tijd werd dat zij zou gaan inzien dat zij geen eend maar een arend was, dat zij moest stoppen met zwemmen omdat dat haar niet stond en dat zij haar vleugels uit moest slaan! En dan niet vanuit de sloot die ze gewoon was, maar vanuit die vreselijke rots waar ze op zaten! Wat een onzin! Ja, ze wist heus wel dat ze vliegen kon, echt wel maar van zo hoog? Doei! Echt niet! Daar was ze niet aan toe, dat kon ze nog niet, daar had ze op zijn minst nog een paar maanden voor nodig, het idee alleen al! Het zweet brak haar aan alle kanten uit. Toen kreeg zij een 'aha-idee', zo'n-gloeilamp-boven-je-hoofd-moment! Een vliegplan, zij moest een vliegplan hebben. Of hebben, op zijn minst eens inzien. Wie zou haar daarbij kunnen helpen? Na een tijdje kwam er een verduiveld aardige eend op haar af. Met een vliegplan. Ze namen het samen door. Wat een heerlijk gevoel gaf dat, Hertogin was opgetogen! Dat moest zij de andere eenden vertellen. Ze hobbelde met haar heerlijke vondst onder haar vleugel naar de eenden toe en vertelde, eerst wat bibberig maar daarna vol overgave, honderduit. Tot haar diepe ontzetting kwam de grote arend op haar af. Hij stond stil voor haar en keek haar in de ogen. Heel even voelde ze zich opgetild, boven zichzelf uit maar dan smakte ze terug op de aarde. Hij begon te lachen, te lachen! De tranen rolden hem bijna over de veren. Hij draaide zich om en sprong van de rots, vloog weg met machtige slagen van zijn vleugels. In de verte klonk nog een lachsalvo. Hertogin stond stokstijf. Keerde terug naar de sloot waar ze warm werd ontvangen. "Trek het je niet aan, joh. Ieder zijn eigen proces." Andere eenden knikten bevestigend. "Ja, je eigen tempo". "Je hebt stappen gezet, belangrijke stappen". "Voor een eend doe je het uitstekend". Hertogin kon het maar moeilijk binnenlaten. In haar klonk nog het bulderende gelach van arend. Wat een mispunt van een vogel. Wat een akelige verzameling veren. Haar hart was gebroken. Haar eer aangedaan. Gelukkig waren de eenden aardiger. Die avond kon Hertogin de slaap maar moeilijk vatten. Het bleef maar in haar zoemen. Ze voelde zich ongedurig, onrustig alsof er iets in haar veranderd was wat ze nog niet kon duiden. De volgende ochtend, toen ze nog maar net haar snavel onder haar vleugel vandaan had gehaald, blikte zij tot haar schrik weer in de ogen van de grote arend. Zonder iets te zeggen greep hij haar weer vast, sleurde haar de grote hoogten in, zette haar neer op de rots en smeet haar ervan af. Ze slaakte een ijselijke kreet, tuimelde voorover en stortte de diepte in. De arend keek haar na toen ze vanuit haar natuur haar vleugels uitsloeg en door het luchtruim vloog, dreef en scheerde. "Mal beest", glimlachte de grote arend tevreden. "Hoe kun je nu iets worden wat je al bent? Kracht, onafhankelijkheid en schoonheid zijn vermogens die je bij je geboorte al zijn gegeven."

quote: Originally posted by: cathy56 Ik vind mensen mooi. Ik denk dat ons individuele pad mooi is. Dat we trots mogen zijn dat we dit leven leven. Ik ben dankbaar nu. Mooi! Truste allemaal, hoop dat morgen het zonnetje schijnt!!!!! Aangepast: Soms schrijf ik spontaan vanuit mijn hart en bedenk mij dan later dat ik hier nog maar kort ben en wordt dan onzeker hoe met deze voor mij gevoelige informatie omgegaan zal worden. Heb het daarom nu even weggehaald, wellicht als ik hier wat langer ben ik meer vertrouwen heb het te laten staan...

quote: Originally posted by: Desi Hij is het booste omdat ik het niet heb gezegd of samen met hem gedronken heb. En ik ben bang om het te zeggen. Dan lijkt mij dat wel een belangrijk punt om over te hebben, dat je hebt gelogen omdat je bang bent voor zijn reactie. Wellicht dat hij daarin kan veranderen zodat jij open durft te zijn en niet meer hoeft te liegen. En misschien de afspraken en verwachtingen naar elkaar duidelijker bespreken, dat er geen grijs gebied meer over is, zeg maar...

Hi, Bedankt voor alle slingers, mijn huis hangt virtueel vol Ik heb nog steeds erg hartkloppingen, en dat na 4 weken, baal er echt van. Heb er eerst Selokeen voor gekregen maar daar werd mijn hartslag zo laag van en nu dus Librium. Dat werkt wel niet voor de hartkloppingen maar wel beter tegen het niet in paniek raken ervan. 't Is een lage dosis, deze week 3x 10mg, volgende week 2x en dan de week erna 1x en dan moet 'ie afgebouwd zijn maar ben wel bang dat als ik die hartkloppingen dan nog steeds zo erg heb ik weer in paniek ga raken want ik zit nu soms al op het randje... Desi, als ik het goed begrijp hadden jullie afgesproken dat je sociaal zou "mogen" drinken, bedoelden jullie daarmee in gezelschap dat je er daarom over hebt gelogen omdat je alleen hebt gedronken? Ik kan mij voorstellen dat er een stuk angst van je vriend/man in zit, de angst dat je het zelf niet onder controle zult kunnen houden omdat het geen sociaal drinken maar alleen drinken was? Of resoneert dat totaal niet bij jou en zit ik er volledig naast?

O ja, en vandaag 4 weken nuchter ....

Goedemorgen allen, Ben gisteren heel de dag weggeweest met gezin, heerlijke dag in de zon gehad ... Heb net de draad van gisteren gelezen en niet helemaal begrepen, gaan de kinderen (weet ook niet hoeveel je er hebt) met je man mee of blijven ze bij jou? Vraagje voor Suus... Ik wil graag nog schrijven, maar ben nog wat voorzichtig, ben hier nog niet zo lang dus ken iedereen nog niet echt en wil niet als een betweter overkomen, kan alleen maar vertellen hoe het voor mij persoonlijk werkt, maar ik geloof dat je alleen zelf je situatie kunt veranderen. Je kunt steun en adviezen krijgen om de moeilijke periodes door te helpen komen maar je kunt alleen zelf eruit krabbelen en de knop omdraaien om het NU anders te gaan doen, zo heeft het voor mij iig gewerkt. Het besef dat de verantwoordelijkheid bij mij ligt "knop-moment". Wat gebeurd is is gebeurd maar alles ligt in het nu, op dit moment kun je iedere keer weer de keuze maken.... Aangepast: vergeten erbij te zetten dat de vraag voor Suus was.