Dat spijt me heel erg voor je @Bor. Geniet van de tijd die je nog hebt. Mijn papa ging iets meer dan een jaar voor hij stierf naar een woonzorgcentrum. Vanaf de eerste dag dat hij daar zat ging ik elke dag na t werk naar hem toe voor een uurtje. In t weekend wat langer. En hoewel t zwaar was heb ik daar geen minuut spijt van gehad. Net zoals spirit was ik in een vorm van ontkenning toen ze me zeiden dat hij palliatief was. Dat vind ik nog steeds moeilijk. Dat ik de weinige tijd niet meer naar waarde heb geschat.
Ook dat ik er niet was toen hij stierf. Hoewel ik er elke dag kwam en mijn moeder sporadisch, hebben ze eerst contact met mijn moeder opgenomen. Pas toen mijn moeder er was, hebben ze mij gebeld. Toen ik toekwam was hij net gestorven.
Dat en heel de afhandeling was redelijk traumatisch.
Maar goed...ik lig over mezelf te lullen. Dit is niets dat je perse wil lezen nu.
Hou t recht