jowan

Goeiemorgen. Dagpact: Claartje Lars jowan daar dan.

Nog een teken van herstel: In vroeger tijden waren er jaren dat ik 365 dagen per jaar op mijn racefiets zat; hoezo verslaving? Een paar weken geleden kocht ik een oude Koga Miyata van zo'n 35 jaar oud. Die heb ik aan het lopen gemaakt en ik ben net terug van mijn eerste 35 km met een gemiddelde van 28 km/uur. Ik kan het nog! (Een beetje...) Zo gek als het was ga ik het niet meer maken, maar lekker mijn lijf aan de gang zetten vind ik heerlijk met die zingende wielen! Dat gaat me ook helpen mijn lijf weer wat op orde te krijgen. Naast het vele wandelen wat ik al doe. Fijne avond allemaal.

Vechten. Dat deed ik toen toen ik nog zoop. Elke dag weer wist ik het heel zeker: mórgen ga ik het anders doen, morgen wordt het beter. En ik stond 's morgens op met duizend ideeën hoe ik die dag mijn gebruik weer ging regelen; moest ik halen, was ik alleen, zou ik toch niet ook wat moeten eten enz. enz. Tot ik aan mezelf toegaf dat ik verslaafd was, dat ik een junk was, een zuiperd, een alcoholist die niet zou kunnen leven zonder drank. Tot datzelfde moment ik me realiseerde dat ik ook niet kon leven mét drank. Mijn leven en mijn lijf en zeker mijn geest was een soepzooitje. Ik had er een zware puinhoop van gemaakt. Dat wilde ik niet, ik wilde leven, ik wilde vooruit kunnen kijken naar morgen, overmorgen. Daar had ik een beter lijf en hoofd voor nodig. Daarvoor moest ik af van mijn grootste vergif: alcohol. Ik zag in dat alle goede dingen aan drank maar verzinsels waren: drank was nooit mijn vriend, drank gaf me geen troost, drank verbroederde nooit. Het was één grote farce en voor-de-gek-houderij. Ik wil daar nooit meer naar terug. De leegheid, de zinloosheid, het destructieve, het uitzichtloze. En vooral die enorme eenzaamheid. Ik was klaar met drank; zo klaar als ik maar ooit kan zijn. Ik kan het niet meer maar ik wil het ook nooit meer. Ik heb genoeg gezopen voor de rest van mijn leven. Er is niets in me wat nog naar drank trekt. Het is eerder een grote afschuw die ervoor in de plaats is gekomen. Een weerzin er tegen. Dat is waar de trek voor mij ook op houdt te bestaan. Ik hoef niet meer te vechten. Ik heb toegegeven dat ik er niet mee om kan gaan. Dat het niets, nooit meer iets voor me is. Ik ben een verslaafde. Ook dat heb ik geaccepteerd. Ik heb met behulp van een 12-stappen programma een nieuw leven gevonden. Dat programma en bijgevolg de meetings en mijn nieuwe levensstijl is wat ik geworden ben. Een verslaafde in herstel. Iemand die bewust met zichzelf, anderen en het leven om gaat. Iemand die weer bruist van levenslust. Zo geheel anders dan eind 2012. Ik hoefde maar één ding te veranderen: alles. En daar ben ik druk mee bezig. Voor mij begon het met zindelijk en sober te leren denken. Ik hoop dat jullie je gevecht kunnen stoppen. Het lijkt me dat je daar doodmoe van wordt. Een fijne zondagmiddag gewenst.

@Kohtje: waarschijnlijk heb je gelijk. Ik wil het graag geloven. Het is voor mijn eigen bestwil dat ik even onderduik. Ik kan hier (nog) niet mee omgaan. En soms twijfel ik of ik "spelletjes" mee wil spelen omdat een ander me dat op legt. Bovendien gaat mijn eigen nuchterheid en herstel me voor, dat staat op één. Ik laat niet toe dat iets of iemand dat ook maar voor het minste in gevaar brengt. Ik meld me af voor de dagpact, droog. Ik ga zo naar een NA bijeenkomst en wens jullie een fijne avond. Tot ziens.

Ik verhuis weer even naar Trollhättan, daar kan ik ervan op aan dat de trollen echt zijn. Tot kijk.

Goeiemorgen. Dagpact: jowan

Een puike AA bijeenkomst gehad, midden in een wielercriterium. Mooie afsluiter van een mooie dag. Voor degeen die zelfhulpgroepen zoekt: groepen zijn over het algemeen autonoom en vrij hun bijeenkomst in te richten naar hun groepsgeweten. Daarom vind je ook erg veel verschillen. Bezoek zoveel mogelijk verschillende groepen en voel je thuis bij die je het beste past! En als reizen wat tijd en geld kost: ga eens na wat je actieve verslaving kostte....... Als het te duur wordt: er zijn altijd groepsleden te vinden die je ophalen en thuisbrengen. Een "eigen" groep voelt en werkt heel erg goed, is mijn eigen ervaring. Zeer zeker de moeite waard om even te zoeken en moeite voor te doen. Het is en blijft tenslotte een programma van actie..... NA, CA, OA enzovoorts maakt in principe niets uit. Verslaving is een ziekte in je hoofd, niet het middel dat je gebruikt. Ik geef toe, een groep die "past bij je middel" maakt het wat toegankelijker. Welterusten en ja: droog te kooi straks.

Goeiemorgen. Dagpact: Claartje Lars jowan

Mooie meeting gehad vanmorgen, beetje zon opgedaan om het Italiaans een beetje bij te houden, iemand de Tour zien winnen die geen wielrenner is, saai dus, gekookt en gegeten en mijn otootje gewassen. Droog te kooi, welterusten.

Ik ga zo naar een NA bijeenkomst. Mooie start van de zondag. Lekker in m'n nieuwe otootje, muziekje bij, cruisecontrol aan, relaxen. En schrijfspul mee om ingevingen vast te kunnen leggen wanneer ze zich voordoen. Heb een fijne dag allemaal.

Goeiemorgen. Dagpact: jowan

Fijne NA bijeenkomst gehad, was nodig na twee weken niet. Droog, welterusten.

Goeiemorgen. Dagpact: jowan

Droog. Over en uit.

Thnx LJ en Ag

Goeiemorgen. Ik wil op het dagpact om te steunen, maar mijn laptop denkt daar anders over. Kan iemand me helpen alsjeblieft?

Droog, truste.

Onrust/ gejaagdheid is niet goed voor mij. Ik zoek de nodige rust in meditatie en de dingen met aandacht doen. Rust komt gek genoeg niet vanzelf, daar moet ik actief iets voor doen......

Ik ben er weer en ik ben nuchter en het leven is goed.

Buon giorno, buona gente! Dagpact: Claartje Lars jowan

Soort van, Yvonne. In de voetsporen van Fransiscus naar Assisi, kleine pelgrimage.

Goeiemorgen. Hou het droog, dan ga ik een poos weg. Fijne dag.

Goeiemorgen. De AA en de NA zegt: De enige voorwaarde om lid te worden is de wens te stoppen met gebruiken. Dit naar aanleiding van gisteravond. Als je er dus af en toe één wil nemen past dat dus niet helemaal precies. Plus dat wij allemaal weten dat één teveel is en duizend nooit genoeg. We hebben de ziekte verslaving en dat wil zeggen dat we niet kunnen stoppen. Misschien een poos met heel veel wilskracht en ontzettend veel moeite, maar uiteindelijk gaan we voor de bijl. De ziekte verslaving is ongeneeslijk, progressief en fataal. Tenzij je die eerste laat staan, dan is herstel mogelijk. Fijne dag iedereen.

Mijn ervaring met "rock-bottom" bereiken was inderdaad ook dat, toen ik eenmaal op de bodem van de put lag, ik een hoop dingen aan de kant moest werken en opruimen, voordat ik me kon oprichten en pogingen kon ondernemen om uit de put te klimmen. Het was het einde van de weg omlaag, maar niet het einde van het werk. In feite ruim ik nu na die jaren nog steeds op van toen. Maar er komt steeds leuk nieuw werk bij om te doen. Het blijft een kwestie van aanpakken, werken. Mijn ervaring is dat mijn perceptie van dat werk verandert: eerst was het echt naar en zwaar werk, nu ervaar ik het steeds als een deel van mijn leven. Werk wat ik niet meer zou willen missen.

Grewoon even omdraaien, Kohtje. En handen wassen! Fijne vakantie voor jou en de jou-en.