jowan

IK meld me meteen maar droog te kooi, welterusten.

Straks even boodschappen gedaan, kom ik met de auto terug, heeft de politie beide rotondes die de wijk invoeren bezet: alcoholcontrole. Die heb ik nog nooit zo vaak meegemaakt als sinds ik gestopt ben, of kom ik tegenwoordig meer op dergelijke uren op straat? Denk het. Met plezier geef ik dan een stapeltje kaartjes af van de lokale AA/NA groepen. En ook een beetje een triomfantelijk gevoel. Maar ook het besef dat ik destijds zwaar crimineel bezig was. Niet alleen mijn eigen dochter in de auto, maar ook de bloedjes van anderen. Mijn drinken ging echt voor, bovendien, daar kon ik best wel mee rijden. Ik schaam me nu de ogen uit mijn kop. En wens soms dat ze me destijds maar eens 'gepakt' hadden. Dan was ik misschien eerder tot inkeer gekomen. Misschien. Ik ben er genadig vanaf gekomen. Als ik nu de verhalen hoor van mensen die destijds bijvoorbeeld hun rijbewijs kwijtraakten en welke astronomische bedragen het kost om dat terug te krijgen. Tig honderd euri voor een urinecontrole.......... En ik denk dat ik ze wel zou kunnen informeren waar en wanneer ze ergens wel zouden moeten gaan staan om te scoren. Ik denk dat ik de 'binnendoor' wel weet. Enfin, goed werk, alcoholcontroles.

En de handjes.......

@Muffin1956 dit heb je vast al wel gezien, maar voor de duidelijkheid: http://www.na-belgium.org/nl/meetings/ Zo, vier-op-een-rij, tijd om te nokken, boodschappen doen, tot later eventueel.

Ehh, ik ben wel een 'óud-IT-er', maar ik zie zo geen knoppie zitten.... Misschien ben ik wel té oud.

@Muffin1956 Net als bij NA zijn de lokale 'werkgroepen' zoals die bij AA genoemd worden verregaand autonoom. Dat biedt de mogelijkheid een eigen karakter te ontwikkelen, maar brengt tevens het gevaar dat men gaat afwijken van wat Bill en Bob er aanvankelijk in 1935 mee voor ogen hadden. In mijn, nederlandse, omgeving ken ik een aantal AA groepen die nauwelijks tot geen enkel contact hebben met hun AA regio en/of met AA nederland. (Wat die groepen met de bijdragen voor de 7de traditie, de hoed, doen is mij een raadsel; wellicht een jaarlijkse BBQ....terwijl die opbrengst gebruikt dient te worden voor het in stand houden van de groep en alles daar boven uit om de boodschap uit te dragen naar de verslaafde die nog lijdt. Bij zo'n groepen kom ik slechts één keer) Het AA, evenals het NA programma, zijn spirituele programma's bij uitstek. Als je de moeite neemt stukken uit het Big Book te lezen staat het daar met zoveel duidelijkheid in. Mijn (beperkte) ervaring is dat men bij NA strikter bij de tekst blijft, wat daar ook gemakkelijker is want die is bij NA wat moderner en wat toegankelijker. Er wordt bij NA naar mijn beleving ook veel meer structureel aan de stappen gewerkt. Alle 12, terwijl ik vaak hoor dat men het bij AA na stap 4 en 8 bijvoorbeeld wel voor gezien houdt. Alsof men de moeilijkere delen maar overslaat, 'die zijn voor die echte verslaafden, zo erg is het met mij niet'. Nota bene: dit is geen oordeel, maar mijn beperkte ervaring! Ik ben zelf bij zowel AA als de NA betrokken en werk even intensief aan beide programma's. Ook bij AA bestaan wel degelijk diepgaande hulpmiddelen en gidsen om aan het programma te werken. Het is alleen vaak even zoeken op Internet en dan vind je ze vaak inderdaad van amerikaanse oorsprong. Als je een goede sponsor hebt, weet die de weg wel te vinden. Ik vind de AA teksten 'ouderwetscher' maar wel veel authentieker en zeer ter zake doende. Het is ontegenzeggelijk waar dat AA in het begin zich uitsluitend op alcoholisten richtte. Ik ken groepen die tegenwoordig net zo gastvrij elke andere verslaafde welkom heten, mits men de echte wil heeft om te stoppen met gebruiken. Het vaak gehoorde advies wat je vaak hoort: bezoek verschillende groepen zodat je een keuze kunt maken voor een groep die het beste bij je past. Persoonlijk vind ik het nauwelijks interessant om me druk te maken over de kosten en de tijd die ik aan mijn herstel besteed. Als ik dat vergelijk met het geld en de tijd die ik aan mijn actieve verslaving kwijt was..... Ik kan naar een 'dom programma' als heel holland bakt gaan zitten kijken of naar een meeting gaan, nou, ik weet mijn keuze wel!

Kan iemand van jullie me uitleggen waarom je, als je ingelogd bent, niet kunt zien wie er op je bericht reageerde? Zal vast wel eens ter sprake zijn geweest, maar dan heb ik dat gemist. Of is het gewoon stompzinnigheid van de provider?

Ik ben eigenlijk op zoek naar ego therapie.....

Hee, spraakwaterval! Fijne dag vandaag!

Goeiemorgen. Dagpact: Mootje Lars jowan

Ik meld me droog af voor de dagpact, welterusten.

Zo ontzettend herkenbaar, aanhikken tegen, of actief uitstellen....

Goeiemorgen. Dagpact: Lars tinto jowan

Het is vandaag precies 5 jaar geleden dat ik besefte dat ik verslaafd was en dat mijn gezuip een levensgroot probleem was. (En nog is, als ik er ooit weer aan mocht beginnen...) Ik besloot meteen om daar wat aan te doen, dat wilde ik niet. De ellende waarin ik zat was meer dan groot genoeg. Ik had geen idee hoe ik dat besluit uit moest voeren. Maar ik vroeg en kreeg hulp. Iemand leidde me naar AA/NA. Daar vond ik wat ik nodig had: abstinentie (ik was er helemaal klaar voor, meer dan genoeg gezopen voor de rest van mijn leven) en bijeenkomsten. Dat laatste beloofde mijn probleem met diepe eenzaamheid op te lossen (En het deed veel meer dan dat..!) Als "bijvangst" kreeg ik er een programma bij waarmee ik de vrijgevallen energie, tijd en middelen een zinvolle invulling kon geven: mijn LEVEN. De man die me geholpen heeft, is niet lang daarna, met meer dan dertig (30) jaar herstel teruggevallen in een andere uitingsvorm van de ziekte verslaving. Helaas, maar ik ben hem mijn leven lang intens dankbaar dat hij me uit de goot gehaald heeft. Alleen had ik de weg niet geweten en het nooit gered. Ik wist tot kort daarvoor niet eens dat er iets aan te doen was. Ik had me al min of meer verzoend dat mijn leven een troosteloos verloop met een fataal einde zou krijgen. Het heeft, mede naar aanleiding van adviezen hier op dit forum en van behandelaren in de verslavingszorg om niet meteen abrupt te stoppen, maar dat onder medisch toezicht te doen, nog tot 26 oktober 2012 geduurd voordat mijn eerste dag zonder drank aan de ketting van 1780 dagen tot op de dag van vandaag werd geregen. Dag voor dag, klein houden, de stappen niet te groot maken. Ik ben nooit in mijn leven gelukkiger geweest als nu, ondanks dat lang niet alles 'op zijn plaats staat'. Ik leerde naar mezelf kijken en karaktertrekken die me al mijn leven lang dwars zitten aan te pakken en me te verbeteren. Dat is nog steeds geen gemakkelijk, maar wel dankbaar werk. Het is mijn leven. Dat werk, mijn leven opnieuw vorm en inhoud geven, daar gaat al mijn energie en aandacht in. Drank staat op heel grote afstand. Trek is er niet meer, gedachten an drank zijn uit mijn systeem. (Het besef blijft dat die eerste maar op een armlengte afstand staat...) Het is ook veel fijner om met mijn emoties, die de afgelopen decennia zwaar onderdrukt werden, aan de slag te gaan. Ieder die me, ook hier op het forum (ze schrijven helaas niet allemaal meer op de dagdraad), die me geholpen heeft sluit ik in mijn hart. Eenieder die nog aan herstel, abstinentie en nuchterheid werkt wens ik veel kalmte, moed en wijsheid. En gewoon aards succes natuurlijk ook! Over een uurtje is het zover. Dan ga ik met mezelf zitten zonder afleiding, meditatief en ga intens genieten van mijn nieuwe leven. Dank jullie wel!

De betekenis van het begrip " accepteren" werd me duidelijk in de bijeenkomsten in de groepen. Daar mag ik zeggen wat ik wil, zonder dat ik onderbroken en gehinderd wordt, iedereen is daar gelijk. Wat Etty zegt, ook ik vraag me vaak af: Wat schiet ik er mee op als ik me steeds zelf zo blijf afzwepen en straffen? Ook probeer ik meer te praten en te verifieren: is wat ik voel werkelijk wat er gebeurt en wat er gezegd wordt? Kost wat tijd, maar vaak ervaar ik dat ik mezelf weer wat wijs probeer te maken.

Ik herken dat, Lars, tegenwoordig probeer ik steeds meer "van binnen naar buiten" te leven in plaats van dat ik me laat leiden door mensen, plaatsen en dingen van buiten. Dat had wel even tijd en flinke inspanning nodig, voordat mijn gevoel voor eigenwaarde voldoende toe was genomen. En nog is dat er niet altijd, maar ik blijf oefenen.

IK was (soms nog) stil en teruggetrokken. Ik voelde me er niet echt bijhoren. Ervoer veel kritiek, er was maar weinig goed.

Je werd niet echt gehoord en gezien geloof ik, Etty?

Dit bedoel ik dus..

Hmm, dat lijkt inderdaad Limburgs. Ik bedoel zo'n soort vergiet met zo'n draaiplaat erin, waarmee ik bijvoorbeeld pasta saus bereid. Die heb je ook in van die plastic knommel uitvoeringen, maar ik gebruik liever ouderwetsch goed ijzeren spul. Die ik heb kreeg ik ooit van mijn schoonmoeder. Een huwelijkskado wat langer meegaat als haar dochter... Een passaverdura, in mijn andere taal....

Herfst: erg welkom, wandelen, fotograferen, anders koken, eten...

ach wie weet ben ik ook al opa, ik heb er de leeftijd voor... En morgen komt m'n beste vriendin met haar kleindochter, daar voel ik me ook een beetje opa voor.

Om er nou een machine voor te kopen.....er staat al zo veel rommel in de keuken: broodbakker, senseo, waterkoker, ijzeren doorslag, .........

Hmm, je brengt me op een idee...

Niet echt ijsjesweer, Lars.