jowan

Ik meld me kalm en nuchter af voor de dagpact, weer een succesvolle dag. Als ik af en toe over de strijd lees die mensen hebben met de flessen die ergens staan, ben ik blij dat ik dat niet meer heb. Ik deed onder andere Stap 1 (van de 12) en daarin gaf ik toe dat ik machteloos ben tegenover de drug. Ik gaf en geef me gewonnen, ik strijd niet meer en laat me niet meer het strijdperk inlokken of uitdagen. Ik heb de keuze gemaakt om niet meer te gebruiken. Ik kan er niet tegen en ik kan er niet mee omgaan. Het is niks voor mij. Ik ben er vrij van. Nog steeds zoek ik de situaties niet op of begeef ik me op gevaarlijk terrein. Ik vind dat ik het gevaar ook niet hoef op te zoeken. Maar als alleenwonende zal ik me toch in de maatschappij moeten begeven en mijn boodschappen doen. Ik heb er weinig tot geen last van dat het spul overal prominent in beeld staat, het doet me niet zoveel meer. Niets eigenlijk. Ik heb dan alleen herinneringen aan doffe ellende. Daar wil ik nooit meer naar terug. Welterusten en wellicht tot morgen.

Goeiemorgen. Dagpact: Lucide Blondie jowan

Na een heel goede, diepgaande AA meeting (met 4) meld ik me succesvol af voor de dagpact. Welterusten en wellicht tot morgen. Indrukwekkend te merken dat zo'n beetje iedereen er stil van is, van Clowntje Bas..

Goeiemorgen. Dagpact; Bas Blondie Agnieta jowan

Hoi, is dit alleen een getallen parade of geven jullie elkaar ook tips om blijvend en structureel anders met voedsel om te gaan?

Ik meld me met een triest gemoed af voor de dagpact, nuchter. Sterkte voor de nacht. Welterusten en wellicht tot morgen.

Kaboutertje en familie. Clowntje heet Bas en hij is niet meer. Wat kan ik toevoegen aan wat al geschreven en gezegd is? Jullie zijn in mijn gedachten.

Goeie zondag morgen! Dagpact: jowan Ga zo naar een AA meeting.

Ik meld me nuchter af voor de dagpact. Een goede dag achter de rug, boodschappen gedaan, een vriendin geholpen met klussen, met fellows gebeld, appeltaart gebakken en grondig gepoetst, want morgen komt....'dinnetje..! Welterusten en wellicht tot morgen.

Kaboutertje en Clowntje, jullie zijn in mijn gedachten, alle goeds en sterkte.

Hallo Bas, Zeer interessante materie! Ik sluit me aan bij onder andere Kohtje: ik ben niet verantwoordelijk voor het hebben van mijn ziekte verslaving, ik ben wel ten volle aanspreekbaar om er iets aan te doen: stoppen met gebruik en herstellen. Voor een andere reden ben ik bezig met "systemisch werk", hou ik me bezig met mijn afkomst en relaties daarin (zie mijn meldingen over Hannah Cuppen, Liefdesbang). Nu wordt me duidelijk dat in zeker één van mijn families van afkomst verslaving in de vorm van alcoholisme voorkwam. Het lijkt me logisch aannemelijk dat ik de ziekte verslaving overerfd heb. En ik ben bang zeker te weten dat ik hem ook weer doorgegeven heb........ In de andere familie zijn bijna alle vrouwen uit een generatie door de ziekte met de k overleden, in de familie van mijn generatie is het ook. Daar schijnt ook erfelijkheid te spelen. Daar kun je dus weinig aan doen, ben je niet verantwoordelijk voor. Die stomme en achterlijke zaken die ik in gebruik uithaalde en waarmee ik anderen (en mezelf) schade heb toegebracht, daar ben ik weer wel verantwoordelijk voor. Er zijn daar echter dingen bij waar ik door de jaren die eroverheen gingen niet echt meer iets wezenlijks aan kan doen. Ik kan het echter wel opbiechten, benoemen en mijn oprechte spijt betuigen. Moreel goedmaken, zogezegd. Ik ben dus wel verantwoordelijk voor de daden die ik pleegde. Het feit dat ik sommige dingen niet eens meer weet omdat ik te bezopen was, ontslaat me niet van die verantwoordelijkheid. Dat naast het werk dat ik voor "nu" doe om mijn leven op een nieuwe manier in te richten is een berg werk en verantwoordelijkheid. dat maakt het niet altijd gemakkelijk, maar geeft me wel weer een manier om te leven, zin in te leven. En iemand zei het al: "Ik moet gewoon van alcohol afblijven, ik kan er niet tegen en ik kan er niet mee omgaan." Daaraan toegevende, valt ook een hoop strijd ineens weg. Tegen alcohol strijd ik niet eens meer sinds ik me gewonnen gaf. Ik ontloop het gevecht, laat me niet meer uitdagen. De ziekte verslaving, die chronisch, dus ongeneeslijk is tot dusver, stelt me dagelijks voor andere uitdagingen, die ik liever ook zo zie en niet als strijd. Ik vind dat aangenamer leven.... Zolang ik geen middelen gebruik die mijn brein verder vernielen en mijn geest aantasten, leg ik mijn prioriteiten ergens anders. Succes met je herstel Bas, volgens mij ben je goed bezig!

Spannend , wat ga je allemaal beleven, denk je?

Goeiemorgen. Dagpact: jowan

Ik meld me nuchter fa voor de dagpact. Welterusten en wellicht tot morgen.

Laat koeieflats nu maar een beetje met rust, voordat hij zich bij een uitdaging niet in weet te houden......En al zeker niet voorstellen met werkelijkheidswaarde, zak maar zeggen.........

Goeiemorgen. Dagpact: Blondie jowan Die zich gisteren overigens vergeten heeft af te melden. Droog. @Blondie: reageren als een bitch of toch eindelijk met wat moeite je grenzen aan het aangeven?

@Ego: "Kom ik over als iemand die er goed aan zou doen zijn ego wat kleiner te maken? Dat zou ik op zich al verrassend vinden want mijn zelfvertrouwen is helemaal zo groot niet en krijg vaak te horen dat ik best wat zekerder mag zijn van mezelf en wat ik kan." Mijn verhaal is: toen mijn zelfbeeld beter werd, positiever werd, reëler werd, kon ik mijn ego meteen afbouwen in grootte. Ik denk dat ik met mijn "ego" mijn geringe zelfbeeld en mijn matige zelfvertrouwen probeerde te verbloemen. Toen ik dat destijds deed, had het begrip "ego" voor mij absoluut geen negatieve connotatie, sterker nog, ik had het hard nodig. Tegenwoordig prijs ik me gelukkig dat ik mijn ego niet meer zo nodig heb, zoals destijds. Soms schiet ik nog mijn oud-gedrag in en steekt mijn ego weer de kop op. Gelukkig vind ik vlak bij mij in de buurt een grote leegstaande tennishal waar ik het dan voor een tijdje kan parkeren zodat het me niet te zeer hindert. Het mag duidelijk zijn dat ik iets wat ik als minder gewenst zie ook veel minder positief waardeer. Het middel voor mij om zekerder te zijn van mezelf en wat ik kan, is nederigheid. Dat was voor mij een eye-opener.

Ploffie weet best hoe hij .........................enz. Edit: overbodig en niet nodig na lezen van de verdere dagdraad,

Ik zag wel dat hij zijn profielnaam gewijzigd had in "PlofIsPleite" , maar onder die naam schreef hij nog een enkele keer.

Ik denk dat Plof heel digitaal is: 1 is aan en dan is hij er ook helemaal; 0 is uit en dan zie je ook helemaal niets van hem. Dan kan er nog een quantumfysische toestand zijn dat hij er wel is maar er niet is. Dan leest hij zo lang anoniem mee totdat hij zich niet meer weet in te houden en gewoon weer meedoet. Ik hoop alleen dat de drankduivel hem niet weer te pakken heeft.

Datum aangepast, zo snel hoeft het nou ook weer geen weekeinde te worden. Kennelijk nog een beetje te vroeg voor mij.... Terug van mijn wandeling, lekker buiten.

Goeiemorgen. Dagpact: jowan

Ik meld me nuchter af voor de dagpact, weer een succesvolle dag. Vanavond met vriendin naar theater geweest, toneelvoorstelling op basis van het boek "Zout op mijn huid" van Benoîte Groult. Dat las ik ooit twintig jaar geleden of zo. Zo'n avond naar theater hou ik erin, zolang ik dat kan betalen, want echt goedkoop vind ik dat niet. Mooi hoe men de quintessens van zo'n boek in nog geen twee uur kunnen samenvatten. We hebben ervan genoten. Dat mag. Welterusten en wellicht tot morgen.

Liefdesbang, Hannah Cuppen, en hierna herlezen: "Zout op mijn huid" van Benoîte Groult

Joris, kom op man. Je weet nu hoe het moet, je hoeft niets uit te zoeken. Gewoon opstaan na een struikeling en verder! Goed dat je het wil weten voor jezelf.