Herken het gevoel ook wel enigszins. Nadat mijn behandeling, al was het dan poliklinisch/dagbehandeling, was beeindigd had ik ook het gevoel in een gat te vallen. Gelukkig veel aan het forum gehad en daarnaast ook de meetings en mijn sponsor, die mij in de beginperiode erdoorheen hebben getrokken. Ik ben er nog lang niet, maar ik voel me al wel een stuk zekerder dan in het begin. Klinkt cliche (schrijf je dat zo ?) maar lieve soulmate, wat is de andere optie ? Doorbijten en er doorheen met alle hulp en steun die je geboden wordt ? Of weer terug naar de kliniek, terug naar de veiligheid en bescherming, met als resultaat dat je doel om samen met je knul weer thuis een fijn leven op te bouwen steeds weer ineenzakt ?