smart

Dat klinkt als een best griezelige operatie! Dat dat zo snel kon zeg... Maar fijn dat je van de pijn af bent! Die van je armen tenminste. Nu de boel in je bovenrug weer soepel krijgen? kalm aan er maar mee!!

En vandaag at ik met een vriendin mee: witte kool met prei erdoor en stukjes ham in cocosmelksaus, sla met sinasappel erdoor, biologische worstjes en rode rijst..... Biol.yoghurt met vers fruit. Hum, ik maak zulke dingen nooit, maar ik laat me vaker door haar verwennen als ik een middag bij haar heb schoongemaakt!

VICTOR: hoe gaat ie daar?????

Ik zie Houtje! Is alles goed daar, na je operatie?

Blondie, ik reageer hier graag een volgend keer op okay? Het is een bekend en lastig fenomeen....

Ik denk dan altijd een beetje dat de stilte er ook een is van piëteit voor het berricht van Bambam. Je schrikt je toch naar! Het raakt ons extra toch? Of vergis ik me. Bam:(

Ach, ik heb op dit moment ook zo'n heerlijk verkneukelgevoel bij iedereen hier en de sfeer op het forum! Pff, ben blij en opgelucht, en ook dus om jullie lieve berichtjes. Eindelijk kan ik/kunnen wij hier weer toekomstplannetjes maken.... héérlijk! Er is domweg weer hoop en ik heb ineens overal weer zin in: zei ik al eerder toch: zelfs om maar helemaal te stoppen met drinken.... Dus Borretje, kop op. En Harry, het gaat helemaal goedkomen. fijne dag allemaal!

THANKX! xxx

Voor Emoke: leuk juist dat taaltje van jullie! Door o.a. Vlaams meisje kom ik ook wel eens in de verleiding om 'gekke' dingen te zeggen als: ik ga me terug herpakken (of zoiets). hihihi

Goeimorgen allemaal... of is het al middag om 12.01h? Enfin, de schijnt weer!! Mmmm Ik heb nog niet alles goed gelezen. Leef met jullie mee.... Harry, hier nog zo een: ik hobbel achter jullie aan; ik wil beslist nu ook een tijd stoppen!! Gisteravond een vermoeiend gesprek met mijn vriend, barstensvol herhalingen... en nadat hij zei dat ie het niet wist (en dat dat het beste was wat hij kon zeggen) heb ik gezegd dat ik wou dat hij dan zou vertrekken. Hij vond dat ik daarmee iets forceerde, maar pff... wat hier al niet geforceerd is... daar kan nog wel eentje bij... Ik voelde me er knap ongelukkig over: had bijna zijn fles jenever aan de mond gezet..... Ohhw, wat een drang om WEG te wezen had ik. Niet gedaan.... Waauw, wat een goed gevoel. En vanochtend heeft hij zijn besluit genomen, zijn keus gemaakt: hij wil met me door, dus blijft hier in het noorden!! Ohh, ik voel me hélemaal licht en warm en.... opgelucht! Uiteraard wou ik dat met jullie delen! Ladidadida.....

Besluit in elk geval iets te doen met de minst negatieve effecten voor jezelf.

Ik ga hier nog eventjes op jou reageren Emoke. Goed van je, de 4e dag! Bedenk dat je je beter zult gaan voelen. Hier even doorheen ploeteren. En kalm aan een beter patroon aanleren, beter eten om mee te beginnen. Elke dag een stapje om goed voor jezelf te gaan zorgen: er is er maar 1 die dat kan! Dikke knuf van mij. Ik doe met je mee hoor! xxx

Mij valt vooral op dat keuzes maken erg belangrijk is.

Hee Hannah: ik had ook niet gezien dat je je in 2009 aanmeldde! Maar, welkom back!! en zet m op! xxx

Ja Vie, die dagelijkse dingen zijn nog wel te overzien he, kun je wel om lachen....

Weer even in het zicht brengen!! Vooral voor de nieuwelingen hier. xxx

Is er eerst nog de lente die volop door moet breken?

Dank je Monique. Hij weet het wel hoor, ik heb het hem al in alle toonaarden gezegd, hij zegt dan dat ie het verschrikkelijk voor me vind dat hij deze situatie zo heeft laten ontstaan... Voelt zich verscheurd tussen hen en mij. Ik vind het echter niet zuiver dat ie dan onder mijn dak blijft wonen, dat is opportuun; het is de meest goede plek voor hem om tot zichzelf te komen, dat geloof ik wel. Maar voor mij is dit een slechte situatie. Kom, ik ga wat anders doen nu. Moet afleiding vinden, bij de tv of zo. Na tienen kan ik aan de praat met hem. Dank voor het meedenken allemaal!

Zo denk ik er ook over Emoke! Vie, er zijn wat mij betreft maar enkele opties en die kan ik hem voorleggen. Wanneer hij het niet weet dan wil ik graag dat hij onder mijn dak weggaat over niet al te lange tijd, want we gaan ongemerkt toch weer dingen doen samen, hij wil wel wat in de tuin doen, ik verheug me weer op van alles, maar... ik wil geen valse hoop. Daarbij heb ik ook wel genoeg met mezelf en de A te stellen, ik bedoel.... dat wordt moeilijker wanneer we continu in deze stress blijven zitten. UIteindelijk maak ik zelf mijn keuze!

Is het haar kindje of haar kleinkind? Maar poehh, dat is nogal wat niet?? En als het haar kindje is, waarom is het dan niet bij haar? Zomaar vragen die opkomen.

Heel veel van het praten en de inzichten moeten bij mij vandaan komen. Sja, is wel zo. Hij is snel aangevallen en ontkent dan terwijl ik meestal gelijk heb. Zeker, we hebben veel afgepraat al. Genoeg geloof ik. Het is nu zo ongeveer wel erop of eronder. Elkaar helpen met rouwen dat gaat echter niet. Dat is toch heel precair en persoonlijk. Wat het ook compliceert is dat ik ook nog om mijn ex geef. Prik mij maar lek. Heb behoefte aan helen... aan rust en een arm om me heen..... dit alles duurt nu al zo lang.

Hutspot en stukjes kipfilet van de diepvriesboer! Een mens moet eten; ik hoop dat ik er wat in krijg vandaag!

Oude liefde; vanaf dat we 23 waren, toen elkaar 31 jaar niet gezien. We zijn beiden om elkaar gescheiden en hij is hier onmiddellijk ingetrokken mei vorig jaar. Mailcontact sinds 2008. Destijds had hij het amper over zijn kids... zeer tot mijn verbazing. Nu ziet hij steeds meer hoe zijn ex de kinderen niet goed opvoed; dat speelt mee voor hem. Ondertussen hebben we beiden onvoldoende kunnen rouwen om de eerdere scheiding, dus er hebben nogal wat overspannen situaties plaatsgevonden. Waarna hij telkens vluchtte richting .... ex en kids. Zo langzamerhand is er steeds minder plek (tijd ook) voor mij. Ik vind gewoon dat dat niet kan: hij heeft toch ook hier naar mij toe verantwoordelijkheid liggen? Het lijkt alsof hij de balans niet kan vinden. Over enige tijd komen de kinderen iets dichterbij.... is dat onvoldoende voor hem? Ik moet dat nog horen.

Ja Vie, ik heb hem vanmorgen ook gezegd: waarom vertrek je niet nu al? Zeg je werk op (werk zat in de zorggsector) en ga elders wonen, dichtbij je kids, maar vergeet mij dan. Vanavond zouden we er over doorpraten.... maar als ik zo somber ben als nu voel ik niet veel voor doorpraten. Het lijkt me ergens heel duidelijk! Ik weet dat het veel pijn gaat doen, die 2e scheiding in 1,5 jaar tijd. Maar iedere keer die onzeklerheid, nee dat heb ik niet verdiend.

Verd... waarom wordt er nooit eens voor mij gezorgd... ik ben er zó moe van!