bolletje

Fleurie soms zijn er dingen blijven liggen uit het verleden die je nog moet verwerken b.v. het gemis van een dierbaar iemand, waar je niet voldoende om gerouwd hebt. Dat kan het gevoel geven dat je stil staat. Het zou misschien heel verstandig zijn als je eens een goeie psycholoog zou gaan bezoeken meid. A.D. slikken kan je over een bepaalde periode heen helpen, maar die vuilniszak leeg je daar niet mee, die moet je legen door te rouwen, te verwerken en dan los te laten. Misschien kun je je dochter dan ook wat makkelijker (los) laten, je raakt ze niet kwijt. En gegroeid ben je zeker, anders moet je de berichtjes van je nog maar eens lezen van toen je in het begin hier kwam.

Toine toen ik een huis had, heb ik echt jaren alleen gezeten, samen met de drank. Ik belandde van de ene depressie in de andere. Werkte me kapot in m'n huis en m'n tuin en daarop volgde altijd een fikse dip. Ik begreep niet waar het vandaan kwam want ik deed toch m'n werk? Ik verzorgde mezelf goed, at goed en ja ik dronk wel maar wat gaf dat daar kon het toch niet aan liggen? toen ben ik een cursus gaan volgen. Vaak kreeg ik paniekaanvallen, maar heb volgehouden. Want de enigste manier waarop ik echt kon groeien was als ik met anderen in contact kwam. Het heeft echt heel lang geduurd voordat het angstig mensje een beetje los kwam. Langzaam durfde ik iemand uit te nodigen en nog met zweet in m'n handen. Maar zo heb ik geleerd om contact te maken, gewoon door te gaan doen. Er op uit te trekken. En voor het alleen zijn kun je nog kiezen maar je kiest niet voor de eenzaamheid. die krijg je gratis en voor niets als je er niets aan doet.

Lieve Toine, Dat is vaak de grote angst van kinderen, o God als maar niet een van mijn ouders of dierbaren komt te overlijden. Ik heb dat zelf ook gehad hoor dus ik vind het een hele normale angst. Maar als het eenmaal gebeurd, heb ik gemerkt dat het lukt om ook zelf door het leven te gaan zonder mijn ouders. Nu was ik heel snel een van mijn ouders kwijt. Mijn vader toen ik zo'n 14 jaar was en mijn moeder toen ik 23 was. Ik was nog helemaal niet zelfstandig en leefde in een inrichting. toen ik op mijzelf moest gaan wonen ( ik was inmidels 29) was dat een hele zware tijd. Ik was erg bang voor de grote boze maatschappij. Maar kijk een, ik ben er gekomen, wel eens waar door schade en schande maar nu gaat het goed met me. Heb een eigen huisje, een paar hele lieve dieren, toch wel wat vrienden maar vooral, en dat was heel belangrijk voor mij, tevreden zijn met mezelf, ondanks mijn fouten. toen kwam er een stukje rust bij me omdat een groot gedeelte van mijn angst gebaseerd was op ontevredenheid bij mezelf. Ik keek altijd naar wat ik niet kon. Ja en dan schiet je zo in een depressie. Ik koos op een gegeven moment om me op andere dingen van mezelf te gaan richten. Dat gaan niet ineens daar zijn jaren overheen gegaan, maar het is me uiteindelijk gelukt. Je kan de toekomt nooit veranderen maar wel de manier waarop jij het ervaart.

Ja An we zullen maar denken dat het allemaal erg goed is voor mijn pers. groei. En het was zwaar maar ik zou het weer overdoen denk ik. Maar dan toch ff iets anders.

nee hoor Dhen ik ga niet drinken. Heb ik helemaal geen behoefte aan maar bedankt voor je bezorgdheid.

Hey Toin, Ja hoe heb ik het verwerkt. allereerst ben ik iemand die makkelijk iemands dood accepteerd. Ik huil dan een paar dagen flink en dan wordt het op een gegeven moment minder. Tja en het leven met mijn manneke was erg moeilijk. Hij had asperger (een vorm van autisme) en een flinke Nacistische persoonlijkheidstoornis. Bovendien was hij hypogonder, dus 3 zwaar wegende dingen waardoor het leven voor hem maar ook voor zijn naaste omgeving erg zwaar was. Ik ben dus 11 jaar mantelzorger voor hem geweest omdat hij dacht zwaar ziek te zijn. de 11 jaar daarvoor ben ik altijd erg gericht geweest op hem. Hem het naar zijn zin maken. Had niet in de gate dat hij iedereen incl. mij als zijn personeel zag. Daarbij had hij een beroep waar dat ook nog eens extra gestimuleerd werd. Waaraan hij is overleden weet niemand maar ik denk doordat hij zo zwaar op de hand was, hij zijn lichaam versleten heeft. Nu kan ik nog alleen maar met veel liefde aan hem terug denken en vaak ook realiseer ik me dat ik hem best wel mis. Ik mis vooral het verzorgende gedeelte. Maar ook ben ik heel vaak erg blij dat ik nu vrij ben en niet meer dag in dag uit een hele hoop ellende aan moet horen. maar verwerken? Ja toch het accepteren dat je iemand niet meer gaat zien. soms erg moelijk en vaak kan ik het gewoon accepteren. Als ik huil, huil ik nooit om hem maar om mijn eigen gemis, aan hem. Hoop dat ik een beetje je vraag heb beanwoord. O en ik was de refu denk ik vergeten. Ik zoek geen spanning hoor.

Goeie morgen tien en Marq. Wat geweldig zeg op naar de 3 mnd. Das een hele tijd joh, dat doen veel mensen je niet na. Proficiat.:light:

Flesje wonderolie innemen Sha. Moet jij eens kijken wat er dan gebeurd.

Originally posted by: Hannah1 (en Bol er is iets gepoept hier)quote> Dat doet me goed te horen Hannah. Ja ik geef dan wel een beetje raad van wat ik weet maar ben toch altijd wat onzeker, is het wel goed. Gelukkig dat ze gepoept heeft, dan komt er weer wat ruimte vrij. Heeft ze nog steeds een "truitje"aan? En is ze verder wel weer wat de oude? En heel veel plezier met de frummers.

Goeie morgen lief Madeliefje.

Ja Jane het schijnt zo ontzettend moeilijk te zijn om je kind los te laten. Vertrouwen te hebben dat ze het gewoon goed doet omdat ze van jou geleerd heeft hoe het moet. Toch blijft die onzekerheid opspelen. Lijkt me toch erg voor je dat je daardoor toch slapeloze nachten hebt. En ze heeft het hoogstwaarschijnlijk gewoon goed gedaan en denkt mischien wel, Mam maak je niet zo druk, ik kan best wel voor mezelf zorgen hoor.

Goh ik zou eigenlijk vandaag aan mijn grote vijver willen beginnen, om die een stuk leeg te halen. Zit denk ik zo'n 15 kub water in. Ik wil dat de vissen de winter in schoon water gaan door brengen, maar het regent, verdorrie. Toch zo maar ff naar buiten en een extra pomp neer zetten om hem leeg te pompen. Rae laat a.u.b. vandaag nog iets van je horen. Je hoeft je nergens voor te schamen hoor, en je zeker niet schuldig voelen. Je voelt je hoogstwaarschijnlijk al rot genoeg. Misschien tijd om helemaal te stoppen. Er zijn maar heel weinig mensen die echt kunnen minderen. Vaak is het toch heel moeilijk.

Goeie morgen Superrekel en Witje. Hier een Zondagsknuffel van Tante Bol.

Goeie morgen lieve kanjers, Toine dat is pijnlijk als je het gevoel hebt dat veel dingen geen waarde hebben in jou leven, omdat je toch dood gaat. Tja ik ken die houding wel van mijn man ( hij is afgelopen dec. gestorven) hij was altijd heel depresief en zag nergens een lichtpuntje waar hij zich aan vast kon klampen. Goh. heel rot voor je dat je dat gevoel hebt joh, ik hoop dat dat een keer over gaat, want anders is het toch erg moeilijk om gemotiveerd te blijven. Luzac die dooie momenten ken ik gelukkig niet, ik heb altijd wel iets te doen wat ik leuk vind, en ik vind bijna alles leuk om te doen. Maar heb je geen hobby's? Ik werk eerst en ga naderhand lekker zitten genieten van b.v. gamen, of schilderen (moet ik weer eens oppikken). Wel fijn dat jullie samen het huishouden doen. Dat heb ik weer niet en dat is wel eens vervelend. Moet alles zelf doen b.v. metselen, vijvers maken, betegelen enz. Maar ook dat vind ik erg leuk om te doen. Ik wil iets met jullie delen. Ik weet niet of ik donderdag een refu. in heb genomen. Ik ga ook niet kijken op het draadje dat doe ik morgen pas. volgens mij heb ik het niet ingenomen, weet het bijna zeker. dus ik zou kunnen gaan drinken:P Dit is de eerste keer dat ik, in die twee jaar dat ik nu bij het forum ben, dat ik hoogstwaarschijnlijk geen refu genomen heb. Maar ik heb er geen zin in. Ga geen twee jaar weg gooien om een paar uur van de wereld te zijn. No way people, maar ik kan drinken.

Dag dag water tot het volgende druppeltje:) Lieve mensen ik ga ook weer eindigen voor vandaag. Het gaat vannacht onweren dus heerlijk in bed genieten van al dat gedonder. Rae laat je in ieder geval morgen wat van je horen? Beloofd? Slaap lekker allemaal:sun:

Originally posted by: Hannah1 Nee bol nog niks. Ze wil graag , olie gehad doet aanstalten maar gaat dan weer gauw rechtop. quote> Hoeveel olie heb je ze gegeven Hannah? Dat mag best wel een eetlepel zijn hoor. en anders echt proberen of je het er achter in kan spuiten. Als ze morgen nog een ontlasting gehad heeft, toch maar ff de dierenarts bellen om te vragen wat je moet doen. En wat je ook nog kunt doen is een doek om haar buik binden. best wel wat stevig zodat, als ze gaat persen, het minder pijn gaat doen, maar dat zijn allemaal hulpmiddeltjes.

Hannah is het gelukt met de hond? goeie avond He:)er Soothe.

Ja soms leek het, toen ik dronk, kost wat kost, mezelf pijn wilde doen door zoveel te drinken tot ik er ook bij neer viel. Net of ik mezelf veel pijn wilde doen om zo m'n ongenoegen naar mezelf te rechtvaardigen. je noemt ook nog al niet wat op zeg. Wat een neg. gevoelens. Ja die dingen voel je sterker als je gedronken hebt. Je kunt ze vaak niet meer relativeren en bent er ook nog van overtuigd dat alles klopt. Terwijl je best weet dat het leven uit veel meer dingen bestaat als die jij alleen op geschreven hebt.

Dat is niet prettig te horen Rae. Ik had gehoopt dat het goed zou blijven gaan kerel. knal je zo tegen jezelf aan dat je vaak geen uitweg ziet als alleen maar drinken? Rae blijf a.u.b. contact houden joh. Dat is nu zo belangrijk.

nee hoor Fruit je hoeft niet alles uit te leggen hoor ik wist wel dat ze het aan haar rug heeft. Maar zo'n neurostimulator heeft mijn chaufeurmaatje van de dierenamb. ook. Het schijnt erg goed te helpen, hij heeft hem al jaren. Moet alleen wel opletten dat hij hem oplaad anders heeft hij zo weer pijn. Maar het is fijn dat ze iets voor de pijn krijgt joh dat scheelt een hele hoop ellende.

Wat mankeert ze precies Fruit? en heb je ooit van stamcellentherapie gehoord? Dat is nu in opkomst en schijnt erg goed te helpen. Zie dat Fleur er ook weer is. Hoe is het nu met je?

Dank je Fruitje. Hoe is het met de wederhelft? Gaat het al weer wat beter met haar?

Hopelijk dat ze dat bij die zitting ook zien dat je van goede wil bent. Tja en het is natuurlijk de vraag of ze uberhaupt weten hoe moeilijk het is om van de alc. af te komen. Weet je al wanneer je je zoon weer gaat zien? 6 weken is toch wel erg lang.

Das minder Denker. Hopelijk komen er voor jou nog een paar mooie dagen aan. Hoe is het met Borrie? Gaat het allemaal nog een beetje meis?

goeie middag die Borrie:heart: An. Ja hoor Verra. met mij gaat het prima. Voel me helemaal nog niet oud.