eindelijk de stap gewaagd

[lidia]

Jane,

dat zeg ik wel eens tegen mensen die een partner hebben, dat het soms best eng is als je wat mankeert en buiten dat: als je wat wilt drinken moet je je bed uit en zelf daarvoor zorgen. Je zou er zelfmedelijden van krijgen.

Aan de andere kant zie ik ook mensen die jarenlang voor hun zieke partner moeten zorgen (dementie bijv.) en dat met liefde doen, maar in zo'n situatie zijn er 2 mensen ziek. En dan wordt er bijna nooit gevraagd aan de zorgende partner hoe het met hem/haar gaat.

Je weet hoe het ging toen ik met mijn pols zat, tot mijn verrassing werd er toen toch goed voor me gezorgd en we mogen dan mopperen op de "zorg" in Nederland, maar er zijn niet veel landen die zo'n goed systeem hebben als wij.

Toch hoop ik niet er in de toekomst van afhankelijk te worden met al die ontslagen en bezuinigingen.

 

Omdat ik nu bij was met lezen, overwoog ik even om weer mee te doen op D&D, tot ik zag wat Rapilos voor de kiezen kreeg.

Mijn hart bonkte ervan en heb me er buiten gehouden, alleen mijn instemming betuigd, met die duim, met degenen die voor haar in de bres sprongen. Vooral Yvonne deed dat zeer raak. Prachtig die saamhorigheid.

Ik ben er niet aan toe om weer zoiets over me heen te krijgen, eerst maar eens het gevoel dat ik werkelijk op het padje kan blijven,

Op wat voor manier dan ook.

Gelukkig mag mijn kostganger van zichzelf en vooral zijn vriendin niet meer drinken, anders zou het voor mij mss wel moeilijker zijn. Er staat al heel lang een blikje in de koelkast. Voor mij is dat geen probleem, want wat moet ik met 1 blikje?

Hoogstens als ik aan de zuip ben en er niets anders meer is. Nou ja, dat is verleden tijd, hier wilde ik een Arabische wens invullen, maar dat zou in deze tijd wel eens gevoelig kunnen zijn. Is zo'n standaard uitdrukking geworden doordat mijn zus 30 jaar in Tunesië heeft gewoond. Waar overigens heel goede wijn gemaakt wordt. Of dat nu nog zo is en verkocht wordt, is de vraag.

Waar zij woonde was het op 2 plaatsen te koop en dan alleen 's middags en niet op vrijdag.

Zou hier ook een goed idee zijn, net als in Australië de bottleshops, kom je niet in de verleiding om het drankpad in de super in te gaan, vind je niet?

[lidia]

Het is dus achter de rug. Ik ging er redelijk ontspannen is want heb tijd genoeg gehad om aan het idee te wennen.

De ingreep viel mij mee want ik was verder weg dan ik verwacht had, ik heb zelfs niet horen praten, maar wel af en toe pijn gevoeld.

Waarschijnlijk bij het "uitbochten".

De voorbereiding was zoals ik verwacht had, een liter vieze vloeistof en min. een liter "heldere vloeistof"  in 1 1 /2 uur opdrinken.

De dag er voor je houden aan dieetvoorschriften en na 18 uur niets meer eten. Om 20.00 uur met die drank beginnen.

De uitwerking kwam pas na 2 uur en duurde tot 2 uur 's nachts, dus toen pas naar bed gegaan 5 uur en 1 uur goed geslapen , onderbroken door toiletbezoek. Om 9 uur op, want hh v.d. procedure en natuurlijk niets meer eten.

Bij het laatste glas bang dat het er weer uit zou komen, was het helemaal zat. Gelukkig was het resultaat goed.

Buurman kwam me om 1 uur stipt halen en wilde me helemaal tot de receptie brengen, zeker bang dat ik er van door zou gaan.

Uitgelegd waar hij me weer moest ophalen.

Het fijne van "mijn" ZH is, dat er zo op tijd wordt gewerkt, het lijkt soms net of er geen patiënten zijn.

Ik ging 22 min. te vroeg in de lege wachtkamer zitten en werd vrijwel meteen opgehaald. Ze zijn ook uiterst vriendelijk, vrolijk zelfs.

Het fijne was dat ik meteen in zo'n lekker zacht bed mocht gaan liggen en daarin mocht blijven tot ik naar huis ging.

Dus niet op zo'n harde behandeltafel klauteren.

De dokter was heel gewoon en er werd 2x gecontroleerd of mijn gegevens wel klopten.

Bij de 1e spuit voelde ik het meteen en zag nog de monitor en dat was dat.

Toen ik naar de dagbehandeling (bijkomkamer) werd gereden zij de verpleegster/ass. dat er 3 poliepen waarden verwijderd.

Dat is dan mooi meegenomen.

4 nov. heb ik een afspraak met de internist, een vrouw, die ik nog niet eerder gezien heb.

Boven mocht ik kiezen wat ik wilde eten of drinken en na 2 uur werd verteld dat mijn buren hadden gebeld. Ze vonden het zo lang duren, dat ze zelf maar belden. Toen ik startklaar was, stonden ze er al, ik mocht voorin zitten.

Thuis op de bank in een diepe slaap gevallen, spul was nog niet uitgewerkt en werd steenkoud wakker.

Buurvrouw belde en bracht stukjes peer, meer wilde ik ook niet.

Ze hebben me goed in de gaten gehouden en vlak voor ik naar bed ging nog eens gebeld en aangeraden Paracetamol te nemen tegen de erge hoofdpijn en ook zou ik dan wat minder gespannen worden.

De hele nacht en dag geslapen als een os, buurvrouw belde dat ze om 10 uur soep had neergezet en dat ik dat even weg moest halen ivm de katten.

Zo lief, net als toen met mijn pols. Wat zijn goede buren toch een zegen. Aan het eind v.d. middag toen ik eindelijk mezelf uit bed had gesleept, kwam ze net langs en heeft en kopje thee met me gedronken.

Nadat de verdoving was uitgewerkt had ik het gevoel dat een olifant zijn poot op mijn buik had gezet.

Hoesten en diep ademen ging ook niet best. Dat viel me tegen. Ook weer eens geen eetlust.

Maar langzamerhand ging het beter en vandaag nog wel duf en moe, maar verder z'n gangetje weer.

Wat ben ik blij dat ik al een tijdje geen trek meer had en ook niet gedronken heb, want daardoor stolt je bloed niet goed en 12 uur na de ingreep mag je geen alcohol. Niet dat ik dat naar binnen zou hebben gekregen

Mijn franse zus mailde dat een vriend van haar het drankje erg vies vond, maar het ergste dat hij 12 uur na de ingreep geen whisky mocht drinken.

Zo, jullie zijn weer op de hoogte.

Dank.

Van zonen ( natuurlijk)  niets gehoord. Het zij zo.

[Gast]

Zo. Die heb je gehad.

Wat een superburen heb jij, Lidia! Geweldig dat mensen dat soort dingen gewoon voor elkaar doen. Er zijn als het nodig is.

Je zult je nog wel een paar dagen minder voelen, maar ook dat is tijdelijk.

Snel opknappen, goed voor jezelf zorgen.

Fijn dat je even van je hebt laten horen. Op naar 4 november, dat is ook niet zo lang meer.

Sterkte!

[lady jane]

Jemig lidia, wat een avontuur!
idd die buren van jou zijn goud waard

en andersom zul jij ook zo'n buuf voor hen zijn

als dat nodig is lijkt me.

Maar wat heelrijk (heerlijk dus maar die klopt ook)

om je verzorgd te weten op momenten als dit, want

het is toch een heel getob al met al.

Nu maar hopen dat je binnenkort weer eetlust hebt

en je op gaat kanppen ook.

[Skip]

Sterkte met je herstel !

[lidia]

Jane,

wat heb je dat weer mooi gedaan.

Het lijkt wel wat beter te gaan, behalve de hoofdpijn, maar ik moet het nog even afwacht.

Als ik er zo over nadenk, is de vermoeidheid toch de laatste tijd wel minder geworden. Wie weet had het toch met alcohol wel/niet gebruik te maken.

Vandaag voor het eerst een rondje gelopen, het bekende rondje, hele ervaring. Ga ik proberen elke dag te doen, nou ja, de dagen dat ik anders de deur niet uit zou komen nu de zomer definitief voorbij is.

Het mooie is dat ik er nu aan gewend ben niet te drinken, dat heeft lang geduurd maar bevalt goed.

Toch zeg ik nog steeds niet dat ik de (korte)  rest van mijn leven nooit meer zal drinken, maar niet meer in mijn eentje en dat deed ik meestal.

Ik ga het dus niet meer voor mezelf kopen en al helemaal niet lenen en loop letterlijk met een boog om de buurman in het kwaad heen.

Some neighbours are better than others, zullen we maar zeggen.

[lidia]

Skip, bedankt voor je goede wensen, kan ik op 3 dingen toepassen : gezondheidsklachten, nasleep (je) onderzoek en alcohol.

Ik ga voor alle 3.

[lidia]

Hoi, MG, dank voor je reactie, ja, het zijn niet alleen die buren, ik tel er zo maar 6, dus voel me hier erg veilig.

Natuurlijk loop ik ook wel eens met bloemen of soep en vaak organiseer ik een nieuwjaarsborrel voor ze.

 

Vandaag sprak ik iemand die zei dat poliepen voor irritatie kunnen zorgen. Zou zomaar kunnen, ondanks dat je er officieel niets van merkt. Volgens de voorlichting. Ik heb het idee dat die vage buikpijn idd over is.

 

De melatonine van hier is dus 2x zo sterk als die uit Egypte, maar het lijkt wel andersom. Kan toeval zijn, maar lig nu veel langer wakker. Toch was ik er vanmorgen eerder uit en wil daar mee doorgaan. Nu nog eerder naar bed, daar zit het probleem.

Dat mijn video het niet meer doet werkt daar ook niet in mee want vaak beginnen goede films of docu's op een tijd dat een normaal mens met een baan echt in bed moet liggen. Nu kijk ik ze live en daarna kijk ik hier ook nog even, dat is zo ingesleten en dan is het weer in de vroege uurtjes. Lady Jane klaagt hier ook wel eens over, het tijdstip van die programma's bedoel ik, niet dat ik laat naar bed ga, heeft ze geen last van.

Moet ik nog achteraan gaan, maar weet niet zo goed waar.

[Gast]

Hoi Lidia,

 

Fijn om te horen dat het toch wat beter met je gaat.

De melatonine gebruik ik helemaal niet meer. Sinds ik niet meer drink is mijn slapen ontregeld. In het begin viel ik, met melatonine, wel in slaap, maar was na 1 of 2 uur weer klaar wakker. Tegenwoordig begint het echt wel beter te worden. Van de laatste 8 nachten heb ik er 6 toch heel behoorlijk geslapen. En die 2 wat mindere zitten dan ook niet zo in de weg. Dus wie weet komt het normale slapen ook bij jou straks wel weer terug?

Yoga en sporten helpt mij overigens wel, heb ik het idee. Laat eten en/of snoepen juist weer niet  

[lidia]

Lady Jane,

ik heb echt gezocht naar jouw eigen draadje, maar niet kunnen vinden, ook met zoekterm niet, ben niet zo handig in dit soort dingen.

Dus richt ik me maar even hier tot jou om je te zeggen dat ik het geweldig vindt dat je in een hospice gaat werken.

En dapper ook, lijkt me heel moeilijk om er niet zelf emotioneel bij betrokken te raken.

Maar je hebt met je andere vrijwilligerswerk al soortgelijke ervaring opgedaan, denk ik.

Ooit heb ik er wel eens aan gedacht om zoiets te gaan doen, maar ik ben er totaal niet geschikt voor, veel te druk en emotioneel, dit in tegenstelling tot jou. Ik verwacht dat het goed bij je zal passen en dat je veel mensen tot steun zult zijn.

Zeker met het oog op de toekomst zijn deze mensen hard nodig.

De uitzending van gisteren op Zembla over de opvang van ouderen, of liever het afbreken daarvan, deed me de haren te berge rijzen.

Hoewel ik de cijfers en idiote regeringsplannen ken, is het zeer confronterend om te zien dat een 91 jarige vrouw geen moment van haar oude dag kan genieten omdat ze voor een demente 88 jarige vriendin moet zorgen.

Schandelijk gewoon. En ze kan ook niet het bijltje erbij neergooien, zo zit ze niet in elkaar.

Hier werd er ook al iets over geschreven gisteren. Het is dat de kamer met herfstreces is, anders werden er gegarandeerd a.s. dinsdag vragen in het vragenuurtje gesteld. Dat is heel vaak zo na en programma van Zembla.

Dus ik wens je sterkte en wijsheid en geduld in je nieuwe uitdaging.

[lady jane]

gaat goedkomen hoor

eerst zien of ik hier wel geschikt voor ben.

en lidia, ik weet zelf niet eens of ik ooit

een eigen draadje heb aangemaakt,

denk het niet eigenlijk.

[lidia]

Ja, MG,

ik was ook van plan eerder hier te melden hoe het gegaan is, maar het kwam er niet van. Sorry, bedankt voor jullie belangstelling.

Die nacht had ik heel naar geslapen en gedroomd, in het Kroatisch van 2 zeer witte Bosnische vrouwen en 1 man die ik wilde helpen, maar dat lukte niet. Zit wel een basis in, maar vreemd, want een tijd niet meer aan gedacht.

Het was de nacht dat ik 47 jaar geleden mijn 1e zoon heb gebaard, dat is toch altijd meer bijzonder dan de volgenden. Voor mij dan.

Hij was 3 nov. met vrouw en kind vertrokken naar Maleisië.

Ik voelde me heel erg wiebelig, zoals dat hier zo treffend genoemd wordt. Lichamelijk zowel als geestelijk. Heel vreemd.

In het ZH een tijd gewacht, wat daar normaal niet zo is en dat draagt ook niet bij aan een goed gevoel.

Ik stond snel weer buiten, de internist was nogal gehaast. Zie boven.

Het komt er op neer dat zij niets meer voor me kan doen op haar gebied. In de poliepen zaten onrustige cellen, die zijn nu weg, maar om het in de gaten te houden moet er over 3 jaar weer een colonscopie worden gedaan.

Niet leuk, maar ik bedenk dat altijd dat ik blij mag zijn in een land te wonen met een goede gezondheidszorg.

Zij dacht dat de dagelijkse hoofdpijn uit mijn nek komt en heeft me verwezen naar de fysiotherapeut, waar ik net een afspraak mee heb gemaakt. Ik vond het heel vreemd, maar hij niet.

Ik bedacht al eerder dat het natuurlijk zo kan zijn dat het 3 verschillende dingen zijn die toevallig ongeveer tegelijk voorkomen.

Zowel het ZH als de therapeut kennen mijn dossier al vele jaren en de internist zei dat er in 2009 teveel ijzer in mijn bloed zat en dat dat kan duiden op een ontsteking. (nooit van gehoord!!), ze wil dat ik binnenkort dat weer laat controleren.

 

Dan iets minder leuks:

ik moest naar het winkelcentrum dichtbij het ZH, helemaal geen zin, wilde gewoon snel naar huis, want alles liep verkeerd. Maar als je in een klein dorp woont, moet je zo'n kans gebruiken. Ik wist van te voren dat ik wijn ging kopen en het is hier wel bekend dat niets je dan meer tegen houden kan, jijzelf nog het minst.

Ik ben met 2 fl. thuisgekomen en direct begonnen, toen ik naar bed ging waren ze leeg. Daar is het gelukkig bij gebleven, het is net of soms de druk v.d. ketel moet, terwijl ik normaal dagelijks gelukkig niet met trek hoef te worstelen.

Wel knallende koppijn de vlg. dag terwijl mijn hulp extra lang kwam en ik met haar meewerk.

Gelukkig trok het wat weg, maar had toch onmiskenbaar een kater.

Gisteren las ik hier ergens het advies vooral je niet schuldig te voelen en dat vind ik een goed advies, want het is gebeurt, je hebt er alleen jezelf mee en je straf door je rot voelen. Schuldgevoel is een risico om te denken: wat kan het mij ook schelen, het lukt me toch nooit, ik kan net zo goed verder drinken. En je komt recht in de beruchte vicieuze cirkel terecht.

Nou ja, ik spreek voor mezelf, maar het komt vaak voor heb ik gemerkt in de jaren dat ik hier ben.

Wat ik veel erger vind is dat ik weer ben gaan roken en daar nu weer van voren af aan mee kan gaan stoppen, wat ik (en velen met mij) moeilijker vinden dan niet drinken.

Ik begrijp werkelijk niet hoe ik zo dom kon zijn en dit er weer in heb laten sluipen, want niet alleen is het heel erg duur, maar ik heb er nu ook weer last van.

Maar terug naar de rookmelder, hoewel het daar heel erg stil is, anders had ik daar wel eerder geschreven. Het hielp echt.

[lidia]

Jane,

je schreef dat je geen tips wilde, maar nu die toch komen en kennelijk op prijs worden gesteld, wil ik ook even reageren.

Als er een vonnis is, kan hij daar niet zo maar van afwijken. Betaalt hij toch niet en kun je niet zo snel een goede toegevoegde adv. vinden, dan zou ik in dat geval een bijstandstuitkering aanvragen, hoe naar ook.

De gemeente gaat die dan op hem verhalen, desnoods met loonbeslag.

Dus, zoals ik het zie, zit er voor hem geen voordeel in zich zo op te stellen, betalen moet hij toch, links om of rechtsom.

Veel sterkte, is heel vervelend, weet er alles van, ik heb hetzelfde meegemaakt en heb het toen afgekocht met 2 jaar ineens.

Nooit moeten doen, maar wilde geen gedoe meer na zoveel tijd. Dar geldt waarschijnlijk voor jou ook.

Erger is dat mijn sociale, gratis advocaat een fout heeft gemaakt met het pensioen, dat moest in die tijd bij de boedelscheiding (die we nooit gehad hebben) geregeld worden. Nu is het te laat, maar ook daarin kies ik ervoor me er niet druk over te maken.

[lidia]

Gerrit,

ja, heeeel stom, dat roken, na 9 mnd. rookvrij, heeft o.a. te maken met mijn kostganger, die rookt 1 sigaar in 2 delen bij mij in de kamer en toen was ik al weer begonnen af en toe, dus dat maakte het niet makkelijker.

Bovendien geeft het mij stress, ik moet voor hem koken (een beetje fatsoenlijk) maar weet nooit hoe laat hij thuis komt.

Vaak pas om 20.30uur, dat is op zich niet zo erg, maar lekker ontspannen naar mijn programma's kijken is er niet bij.

Ik wil het ook niet opwarmen, maar gelijk met hem eten. Hij op zijn kamer, zo slim was ik wel door de ervaring geworden.

Daarna maakt hij koffie en drinkt die met een sigaartje bij mij op, want ik vind het zielig hem buiten te laten roken en op de slaapkamer natuurlijk al helemaal niet. Als het een man zou zijn waarmee ik min of meer  op 1 lijn zou zitten, zou dat wel gezellig zijn, maar dat is nu niet bepaald het geval. Hij begrijpt niet dat ik sociaal ben en ik vind hem neerbuigend en arrogant. Bovendien pretendeert hij meer te weten dan het geval is. Dat heb je wel meer met mensen die voor hun beroep pc programmeren of zo iets.

Als ik dan naar Pauw kijk of een documentaire, na elven, komt hij weer beneden en gaat commentaar leveren, waardoor ik soms helemaal over de rooie raak en niet in slaap kan komen.

Nu heb ik me vandaag voorgenomen, na deze dag rookloos doorgekomen te zijn, dat ik die 2e onderbreking van mijn privacy niet meer wil.

Vroeger zou ik dat niet durven zeggen, maar, zeker sinds ik drastisch geminderd heb met alc., ben ik assertiever geworden en ga dat dus maandag (netjes) zeggen.

Het is gelukkig maar 3 nachten, anders zou het echt te veel voor me worden want het duurt nog wel min. 4 mnd.

Natuurlijk is een beetje aanspraak, zeker in de winter, wel prettig en ik kook graag en hij is een makkelijke, dankbare eter en het geld kan ik heel goed gebruiken, maar niets is mijn gemoedsrust waard. Gevaarlijk !!!! 

Dus of hij blijft of gaat is mij om het even en daardoor verwacht ik dat ik die boodschap wel over kan brengen.

Trouwens: bij wie mag je tegenwoordig in de huiskamer sigaren roken?

Zo, dat heb ik even mooi gelucht en op een rijtje gezet, maandag nog maar eens nalezen.

 

Wat betreft wijn: 3 dagen zonder moeite achter de rug, dat gaat wel goed, nu dat stomme roken nog.

Jammer dat er op de rookdraad niemand is, maar ik ben van plan steeds als ik snak krijg, te denken aan hoe blij ik was toen ik niet rookte, En aan de mooie TV die ik v/h peukengeld gekocht heb. En de Windows7 pc etc.

[lidia]

Ik ben terug op het rookdraadje en heb daar geschreven over de kostganger.

Vreemd dat ik minder moeite heb met niet drinken dan met niet roken. Daarmee bedoel ik dat roken geregeld voorbij komt en ik mezelf hardop moet toespreken, terwijl ik niet aan wijn denk. Dat gaat soms zomaar ineens mis. Daar dus extra alert op zijn.

 

Gisteren voor het eerst (deze rit) naar de fysiotherapeut geweest en er is idd een halswervel verschoven en verder zit er ook nog iets met aanhechtingspunten en spierknobbels niet goed.

Hij zegt dat ik door de behandeling, zoveel prikkels krijg dat hij het maar 1 x p/wk wil doen.

Het zou toch prachtig zijn als dit de oorzaak van die eeuwige hoofdpijn en daardoor de vermoeidheid blijkt te zijn.

Geeft de burger moed.

14 november 2014 bewerkt door lidia

[lidia]

O ja, gisteren kreeg ik een mailtje van de drinkbuurman :

Wanneer kom je weer een wijntje drinken?

Lijkt me leuk.

 

Nou, mij niet, heeft hij het vorige keer niet begrepen, toen ik antwoordde dat ik niet meer dronk?

Voorlopig antwoord ik maar niet, weet niet precies wat ik er mee aan moet, want voel irritatie, maar kan hem zomaar tegenkomen, ondanks dat ik dat vermijd.

Hij hoeft niet te weten dat ik af en toe nog wel drink, bedoeld of onbedoeld.

Als ik naar hem toe zou gaan, loopt het gigantisch uit de klauwen, vooral omdat er zonder drank in de man en vrouw voor mij geen gesprek mogelijk is.

Het wordt tijd dat ik eens aan mezelf ga denken, wat goed is voor mij en niet wat zielig is voor bijv. de buurman (drank) of de kostganger (roken).

Ik denk dat Ja ne het hier wel mee eens is.

En mijn grote broer Gerrit ook.

:rose:  Voor jullie ieder 1.

[huttula]

Mooi geschreven Lidia

Its you time...

[lady jane]

mee eens lidia

en ik zou m ook mailen

en vragen het je niet meer aan te bieden.

gewoon voor alle duidelijkheid.

wat jij verder wel of niet drinkt/rookt

is jouw proces, dat je deelt met wie jij wilt

en op jouw tijd je bent niemand dan jezelf

daarover verantwoording verschuldigd

(ook mij niet)

gerrit wel natuurlijk

big brother is watching you

14 november 2014 bewerkt door lady jane

[lidia]

Nou, het is hier niet zo goed gegaan, 5 dagen gedronken en gerookt.

Ik weet niet waarom, maar het blijkt dat ik het wel kan, maar niet volhouden, daar zal ik nog eens over moeten nadenken, waarschijnlijk vind ik het (nog steeds) te saai zonder deze dingen, vooral in de winter, waar ik altijd erg tegenop zie vanwege de isolatie die ik dan voel.

Ik begin maar weer in de wetenschap dat elk glas niet gedronken toch winst is, maar moet mezelf toch steviger aanpakken.

En meer hier komen, ik lees braaf D&D, maar vaak pas achteraf.

Wel is het me gelukt het forumboek te downloaden en daar heb ik nu een stuk van gelezen, is helpvol voor mij.

O, dat woord bestaat vlg. de spellingscorrectie kennelijk niet.

Straks komt mijn opgewekte hulp, dat fleurt me altijd wel weer op.

En zij heeft die slechte gewoontes niet.

[lady jane]

.

[lidia]

Nog bedankt, iedereen die mij met mijn verjaardag heeft gefeliciteerd, vooral Lady Jane, die er extra werk van heeft gemaakt. Dank

 

Ondanks dat ik hier een up-date wilde geven, ook voor mijzelf, kwam het er niet van, begin nu dus eindelijk.

Ik werd steeds somberder en ook angstig en kon de gedachte aan het feit dat het einde van mijn leven toch wel dichter bij kwam. Zeker als je terug kijkt, bijv. de komst v.d.€, als de dag van gisteren, maar tel er net zo veel jaren bij en ik ben in de 80, als ik het nog haal. En het idee dat ik niet meer zou kunnen reizen maakte dat ik ook niet veel zin meer had, zat eigenlijk in een neerwaartse spiraal.

De deur niet uitgaan als ik me negatief voelde en daardoor ook geen mensen spreken etc.

Ik was dus onder behandeling bij de fysiotherapeut en dat was in het begin behoorlijk pijnlijk en ook de napijn was eens zo erg dat ik een opblaas reis nek kussentje om mijn nek heb gedaan. Maar...............het hielp en na 5 weken was ik een ander mens!!

Na de 4e behandeling lag ik op de bank, uitgevloerd, want 3 nachten bijna niet geslapen (er zouden nog 2 volgen), maar ik had me voorgenomen naar de 98e verjaardag van een buurman te gaan. Had een buurvrouw meegevraagd, maar die was verhinderd en alleen gaan, daar ben ik niet zo'n held in. Toen heb ik mezelf flink toegesproken: pak een pak koeken, doe het ergens in (wijnzak met hartjes, buurman heeft nog nooit ac. genuttigd), schoenen en jas aan en gaan!!!

Dit was een keerpunt, er waren een paar mensen op bezoek en we spraken over heel vroeger en buurman wist nog dat mijn tweeling (42 jaar) blauwe overalltjes droegen toen ze 2 jaar waren. De andere mensen en ik haalden herinneringen op en toen ze weg waren, kwamen er een paar andere en  heb ik ook dingen uit mijn jeugd kunnen vertellen. Ze zaten met open mond te luisteren. Het heeft me op 1 of andere manier goed gedaan en ik kwam heel anders thuis dan ik was vertrokken.

Ik besefte dat als ik zelf geen initiatief nam, ik zo zou blijven voort vegeteren.

Dus heb ik een vriend en de man die mij Windows7 heeft geleverd en bij hem in huis woont, uitgenodigd om Sinterklaas te vieren en te eten. Dat was 2 dagen van te voren, maar ze kwamen en ik had er wat van gemaakt en het was heel leuk.

DE (wijn)buurman had ooit de videoband van mijn bruiloft in de gevangenis doorgeknipt!!!!  Boos dat ik was!!!

Daar is maar 1 van en ook geen V8 als origineel. Die band hebben ze geplakt en toen hebben we hem op DVD opgenomen en intussen gekeken. Ze vonden het een heel vreemd idee dat ze iemand kenden (ik) die tussen misdadigers en tralies in het huwelijk was getreden. Dat is het ook wel, maar ik ben er helemaal aan gewend. Zie die tralies niet eens meer. De echtgenoot trouwens ook niet.

 

Andere buren gaven een kerstborrel met hapjes, dat was ook heel leuk, hoewel ik wel wijn heb gedronken, maar niet meer dan de overige aanwezigen.

 

Mijn vrie (hier ging het mis, ik raakte p/o de delete toets aan, want typ met brace vanwege pols en toen was alles weg, maar ik probeerde niet in paniek te raken en probeerde wat dingen uit en toen zag ik hier onderaan dat de inhoud automatisch bewaard wordt en kon ik het terug halen. Dus weer wat geleerd. Mss maar in de zandbak melden, want het overkomt meer mensen, dat lees ik tenminste geregeld.)

 

Ik schrijf morgen wel verder.

15 januari 2015 bewerkt door lidia

[lady jane]

he he lidia is back

[lidia]

My dear Lady Jane,

I was here, just not visible.

[lidia]

Begin december had de vriendin die toen ik TGA had, 112 belde, gezegd dat als ik thuis bleef met mijn verjaardag, zij en haar man zouden komen. Dat was nu net het zetje dat ik nodig had om in te zien dat ik niet ergens naar toe wilde, maar ergens vandaan.

Namelijk: niet alleen thuis met de feestdagen.

Bovendien zag ik er vreselijk tegenop om op reis te gaan want voelde me niet fit.

Dus ik nam de beslissing thuis te blijven en begon met Sinterklaas te "vieren" met een vriend en een Ier.

Toen zag ik een kleine kerstboom in mand en kocht die. Dat was voor het eerst sinds 19 jaar, dat ik dus mezelf de moeite waard vond om die hele versierspullen van zolder te halen en de kamer gezellig te maken. Dat voelde goed.

Vlak voor kerst belde mijn schoondochter (van zoon 1) en vroeg of ik iets deed op 1e kerstdag. Toen ze hoorde dat ik alleen was, zei ze dat ik dan net zo goed bij hun kon komen eten. Dit was de 1e x dat ik door 1 van mijn zonen werd uitgenodigd voor de kerstdis.

Dat was dus leuk, ze had het keurig voor elkaar (is kok), we aten vroeg, dus ik was ook mooi op tijd weer thuis.

Ik besefte dat ik zelf iets moest ondernemen en initiatief nemen als ik niet alleen wilde zitten met die dagen, die op een of andere manier voor mij van grote emotionele waarde zijn. Als kind had ik dat al.

Dus bedacht ik dat ik een Duits gezin kon uitnodigen rond de jaarwisseling. Ik ken deze mensen al bijna 20 jaar omdat ze vaak in mijn B&B kwamen met familie en\of vrienden.

Ze werken heel hard, maar hebben tegenwoordig geen geld om er eens tussenuit te gaan. De laatste keer was bij mij, zomer 2012 toen de jongste een kleine baby was. We hebben email contact en ik wist dus dat ze graag hun spullen wilden pakken en weggaan, het liefste naar mij.

Dus opgebeld en je hoorde hem blij worden. Het was nog een heel gedoe of ze wel konden komen vanwege dienst ruilen en zo,

maar de 29e belde hij dat ze de 31e kwamen. Net toen ik er niet meer op gerekend had, dus ik had genoeg te doen, want ik zou ook voor ze koken, zodat ze helemaal vrij waren en geen geld daaraan hoefden uit te geven.

Ze zijn 4 dagen geweest en het was voor beide partijen zeer heilzaam. Ik had het druk, want ben dit niet meer gewend en zij hadden en fijne kleine vakantie. De kinderen waren leuk, maar erg lawaaiïg, dus ik ging niet mee op hun tochtjes, kon ik lekker opruimen en koken.

We hebben wel wijn gedronken en hij en ik helaas ook af en toe een sigaret in de bijkeuken, hoewel we allebei op dat moment niet meer rookten. Maar het was mss meer omdat we ons dan even rustig konden afzonderen, want we hebben altijd wat te praten.

Ik ben er van opgeknapt en voel niet meer die paniekerige onrust, maar een soort innerlijke rust. Hopelijk blijft dat voorlopig zo.

Ook heb ik na het 1e weekend van dit jaar niet meer gedronken (en gerookt) en het mooie is, dat dat vanzelf gaat, ik heb er niet eens zin in. Roken ligt wat moeilijker, maar is te doen zolang ik niet drink, want dan wordt men zwak.

DE buurman gaf me net als vorig jaar zijn kerstpakket, bestaande uit een fles witte en rode wijn en pesto met wat crackers.

De wijn staat in een diepe kast en ik heb niet eenmaal de neiging gehad om die eruit te halen.

Ben blij dat ik niet krampachtig dagen hoef te tellen en tegen trek te vechten.

Als ik terugkijk naar hoe ik eraan toe was toen ik hier kwam en ook soms tussendoor nog, dan ben ik er nu toch stukken beter aan toe. Vooral geestelijk, logisch, want alcohol maakt je natuurlijk maar even blij, op de lange duur geldt het tegenovergestelde.

Ik slaap wel idioot veel, 10 tot 12 uur per nacht en droom hele verhalen, ongelooflijk, wordt doodmoe wakker.

Maar zo lang het overdag nog zo donker is, laat ik het maar gebeuren, zal het wel nodig hebben en doe er niemand kwaad mee.

Morgen schrijf ik over mijn verjaardag, toen er iets heel bijzonders gebeurde.

[Kate]

Lidia is back en hoe

Fijn dat je de dagen goed bent doorgekomen en de moed niet hebt laten zakken.

Goed gedaan

Bijzonder dat je die videoband weer terughebt, op dvd.