Zaterdag 9 februari 2008

[Cacao]

Ja heerlijk Rudy, als ik thuis shoarma maak moet het wél lamsvlees zijn, niet die knorretjereepjes van de super.
Lekker zelfgemaakte knofsaus erbij, salade met tomaat, feta, olijfjes, mjammm.
Kan ook alleen maar omdat kuikentje besloot bij een vriendin te gaan logeren, want zij lust het niet.

[Rudy]

Ja prima gelukt maar nog niet geproefd.
Ik vind cakebeslag trouwens lekkerder dan cake gebakken.
Zit ik nadien altijd met mijn vingers het laatste beslag uit de kom te lepelen.
Wel slecht voor de maag, maar allez

[Cacao]

Ja deed ik als kind ook graag, nu vind ik het niet lekker meer, maar mijn dochter mag zich er graag misselijk aan eten...

[Vie]

Het is inderdaad waar An, wat je vandaag zei. Als je stopt met drinken krijg je weer een eigen gezicht en dat is verdomd moeilijk voor anderen. Die van je gewend zijn dat je dat meegaande onzekere tiepje bent.
Nog wel een hele opgave om daar mee om te gaan. Je zou bijna denken, voort blijven drinken is gemakkelijker, want je krijgt nogal wat voor je kiezen als je stopt.
Niet alleen het stoppen dus, maar je hele omgeving krijgt een opdonder, het lijkt wel een aardbeving. Jee, ik weet nog niet hoe ik dat moet handelen. Zij hebben onder mij te lijden gehad toen ik dronk, maar in die tijd was ik wel lief en meegaand. om nu te staan voor wat ik ben, wat een schok is dat voor mijn omgeving!

Ik lik ook altijd de deegschalen uit Rudy. Het is dat ik geen aanleg heb voor dik zijn, anders konden ze me nu wegrollen. Hmm, het geeft zo'n lekker stiekem gevoel.

[Trees]

Vie, vroeg jij van de week niet of wij jou veranderd vonden?
Ikzelf heb dat gevoel wel bij je; je bent genuanceerder, minder kort door de bocht geworden, en dat vind ik prettig.

[Cacao]

Tjessissss...heb nog niet lekker kunnen eten, ben al een tijdje misselijk...bweeh

[tapas]

Niet alleen door het stoppen met drinken, meer nog door je gevoel toe te laten en te accepteren wie je bent, verander je. Bij mij was die verandering na mijn dagbehandeling al begonnen, en nu pluk ik er na gestopt te zijn met drinken steeds meer de vruchten van. Toen was het nog weifelend maar nu is het een stuk standvastiger. Ik merk dat ik mijn grenzen beter kan aangeven en veel eerder nee tegen dingen zeg... maar vind het leven ook wat saaier geworden, ik ben bang dat ik te 'gewoon' wordt.. raar hè? Mijn leven was altijd vol spanning en dat is afgenomen en daar is toch ook leegte voor in de plaats gekomen, zoiets van.. is dit het nou? Daar is wel mee te leven maar ik vind het soms wel lastig.... naja hopelijk kan ik me daar wat meer in verdiepen met Annazorg.

Voor allen de dagelijkse gedachte van vandaag:

'Overhaast het leven niet, sta toe dat het leven jou de weg wijst'

Rob, de omstandigheden nemen dat glas niet, dat glas neem jij.

[Vie]

Trees, Houtje vroeg of wij haar veranderd vonden.
Mijn omgeving vindt het beslist niet prettig. Dat wil zeggen, mijn vent vindt me prima, die krijgt al een grijns op zijn gezicht als ik mijn wenkbrauwen naar beneden haal. Dan zegt hij, kijk, daar heb ik mijn eigen felle meid weer. Dus dat zit wel goed. Maar anderen schrikken.
Gelukkig dat jij me genuanceerder vindt. Alles weer een beetje goed met jou na de earthquake van eergisteren?

Cacao, beetje misselijk, wat naar. Heb je wat verkeerds gegeten?

[Cacao]

Kweenie Vie, wel een slaatje gegeten met krab en rivierkreeftjes...zo'n Johma ding, het is eigenlijk een uurtje erna wel begonnen...toch geen voedselverg.....nee zeg, hou op schei uit

[CPAS]

Goeie avond allemaal,

Hier ben ik weer. Gedaan wat ik wilde doen en ook al gegeten.
Nu kom ik even hier kijken.
Niet voor lang, want er staat nog heel wat op het to do lijstje.

[Vie]

Nee hoor Cacao, je hebt vast geen voedselvergiftiging, want dan sch*t en k*ts je je ingewanden uit je lijf.
Maar vervelend is het wel.

Tapas, wat interessant is dat toch, hoe we ons voelen na stoppen. Jij zegt dat je je saaier voelt, Safi schrijft dat ook wel eens.
Ik vind het leven er juist interessanter op geworden. Je voelt zoveel meer en er komt zoveel meer helder naar binnen. Maar bedoel je met saaier, dat je jezelf saaier vindt, of het leven in het algemeen?
Is dat een gevoel over jezelf, of een oordeel dat je hebt, over hoe je vindt dat je zelf moet zijn? Dus misschien de leuke kroeggangster, altijd adrem, enzovoort?
Ik vond dat sjouwen met flessen erg saai en verbergen dat ik aan de drank was.

[Cacao]

quote:

---

Originally posted by:

Vie

Nee hoor Cacao, je hebt vast geen voedselvergiftiging, want dan sch*t en k*ts je je ingewanden uit je lijf.

---

Nou, dat eerste is al begonnen...dat tweede zal niet lang op zich laten wachten vrees ik...

[An]

quote:

---

Originally posted by: Vie

Niet alleen het stoppen dus, maar je hele omgeving krijgt een opdonder, het lijkt wel een aardbeving. Jee, ik weet nog niet hoe ik dat moet handelen. Zij hebben onder mij te lijden gehad toen ik dronk, maar in die tijd was ik wel lief en meegaand. om nu te staan voor wat ik ben, wat een schok is dat voor mijn omgeving!


Een nadenkertje Vie. Hier moet ik heel wat jaren voor terug. Ik weet wel dat ik boos was op iedereen. Ik deed zo mijn best en ik had het gevoel dat ze me tegenwerkte.
In zekere zin werken ze ook tegen. Bekend is dat de omgeving zich op een gegeven moment gaat aanpassen aan het verslavend gedrag. Rudy schreef er net over: het is een familie aandoening.
Dus de familie houdt op een gegeven moment het gedrag ook in stand. Naar maar waar. Je krijgt b.v. van je familie een fles drank voor je verjaardag, want daar houdt je toch zo van? etc. etc. maar eigenlijk helpen ze je dan niet. Het is lastig voor de omgeving om nu uit te vinden wat ze dan wel wil (om even bij dit voorbeeld te blijven) Tja, wat dan? Dat weet de verslaafde zelf niet eens, kan je nagaan hoe moeilijk dat voor de omgeving is. Opeens zie je als je nuchter bent hoe je familie werkelijk is. Je ontdekt ineens onhebbelijkheden bij de ander. Tegelijkertijd heeft de familie door dat je weer aanspreekbaar bent. Ze snappen niet wat het is om verslaafd te zijn en vinden je dan al snel een zeur en aanstelster, want ineens ben je niet meer dat fuifnummer. Ik had het hier met oudjaar weer. De stemming zakte bij bepaalde personen toen ze merkte dat ik niet meedeed. Voor die mensen ook heel dubbel, want van de ene kant zijn ze blij voor je, maar van de andere kant 'wat moet ik met dat mens nu??' .

Was ik zo meegaand toen ik dronk? Nee, ik was veeleisend, half verblind en zeker niet gemakkelijk geweest. Ik was heel onzeker, angstig en meegaand ja, maar wel bewerkelijk. Men moest toch wel rekening met mij houden.

Mijn omgeving staat ook nog niet 'droog' ten aanzien van mij. Ik heb ze in verwarring gebracht door mijn uitglijder. Drinkt ze nu wel of drinkt ze nu niet. Lastig voor hen, maar ik heb het mezelf daardoor ook weer moeilijker gemaakt. Want 'waarom doe je niet gewoon gezellig mee' en het verhaal begint weer opnieuw, lijkt het.

[An]

slaap lekker Karinneke!!!

[An]

Rob, terecht dat je schrijft dat het bij dit aantal glazen is gebleven en dat dit toch al een overwinning is. Goed wat Rudy schreef was: laat het altijd een keuze zijn, wel of niet drinken. Op het moment dat het GEEN keuze is dan blijft de strijd voortduren.
Het gaat je wel lukken Rob, niet de moed verliezen. Met vallen en opstaan. Ik ben er ook zo een. Ik val, maar sta weer op en leer steeds meer. Succes, en volhouden, de aanhouder wint.

[tapas]

Karinneke, jij snapt het inderdaad, dat bedoel ik.. is lastig uit te leggen maar hoort denk ik bij mijn/onze 'aandoening'
Je raakt ergens ook gehecht aan die heftigheid van gevoelens en omstandigheden. Die zijn bekend en daarop kan je goed inspelen... Ik weet niet anders dan dat ik van spanning naar ontspanning ging en vice versa, er waren eigenlijk maar 2 standen.. (hoezo zwart/wit). op dit moment zijn er bijna geen echt heftige dingen en dat ga ik soms toch missen, want dat was ook mijn drive.. liever vechten dan vluchten. Ik zeg niet dat het leven minder saai is als ik drink maar het leven is in zijn algemeenheid evenwichtiger geworden en daardoor saaier.. voor mij dan.... Ik heb nog steeds het gevoel waardoor ik ben gestopt ben met drinken, dat ik op een kruispunt sta en niet goed weet welke weg ik in moet slaan, alsof ik stil sta, maar ik sta helemaal niet stil.. is het nog te volgen? Ik mis de heftigheid soms gewoon, de drank mis ik niet hoor!

Voor de een zal dit herkenbaar zijn voor de ander totaal onvoorstelbaar.

[CPAS]

@Leeuw,


@Rob,
Voor mij was wijndrinken ook de vorm bij uitstek om te ontspannen.
Toen ik daar eenmaal goed naar keek later, was dat gewoon een van de vele smoezen om drinken te rechtvaardigen. Natuurlijk was een glas niet voldoende.
Heel lang heb ik gedacht dat ik wel kon minderen. Ook na een paar maanden bijna droog dacht ik het wel weer aan te kunnen. Ik was zo moe en gespannen van die terugreis. Lekker wijn in huis gehaald. Die wijn was het begin van een heel diep ravijn. Toen ik daar een begon uit te krabbelen, werd het voor mij duidelijk dat ik helemaal zou moeten stoppen met drinken. Ik wou toch weer een kwalitatief goed leven.
Ik heb vele andere manieren gevonden om te ontspannen. Een daarvan is hier op het forum zitten, in het begin echt de belangrijkse vorm van ontspanning. Het mes sneed daarbij gelijk aan twee kanten.
De internettherapie heeft mij heel goed geholpen. Ik heb me wel helemaal overgegeven.
Succes.

@Vie,
Wat je daar om 18.44 aan An schrijft, herken ik helemaal.

@Karinneke,


@Cacao,
Ik heb een recalcitrant hoofd, dus de rust is weer zoek. En de saaie sok van mijn dochter bevindt zich in het voetgedeelte. 't Is wel een wat vreemde hiel geworden. Hier wordt een nieuwe sokkentrend gezet.
Beterschap. Droge beschuit of crackers eten, bouillon en water drinken.

@Rudy,
Cakebeslag, dat mocht ik vroeger ook altijd uitlikken en cake dat lustte ik niet, tenzij die ingezakt was, dan wel. Nu lust ik het wel, maar ik ga het niet kopen of er om vragen.

@Trees,


@Tapas,
Ik lees je al heel wat maanden en heb zelfs de eer gehad je IRL te mogen spreken en ik vind jou helemaal niet saai. Je bent steeds in beweging met jezelf en je woning, je bent waanzinnig creatief bezig met je fotografie, waarvan de resultaten echt tentoongesteld mogen worden. Als jouw leven saai is, dan is het mijne te vergelijken met een diepe depressie in de woestijn, hoewel mijn leven ook levendiger is geworden. Het is niet meer beperkt tot de logistiek van inslaan van volle flessen en verwijderen van lege en ondertussen de keel vullen en verder niks. Hartstikke saai: zuipen.

Ik ga koffie drinken. En misschien schuif ik de do to lijst wel door naar morgen.

[CPAS]

@Karinneke,
Slaap lekker en dan trek je hoofdpijn vast weg.

Ik heb net een iboprufen genomen, want ik zit met een opkomende migraine en dan doet mijn oog zo'n pijn. Stomme PMS.

[An]

Tapas: de saaiheid is de overgangsperiode van drinken ........naar....... niet drinken. Je omschreef wat je deed toen je dronk en straks vul je in wat je deed toen je niet dronk. Nu drink je niet, maar ..... maar.... moet opnieuw ingevuld worden en dan ontdekken we dat het leven verre van saai is. We herontdekken de natuur. Het plezier om s'mogens vroeg over de markt te wandelen. De lol om s'avonds zonder nadenken in de auto te stappen en naar een film te gaan. Het genieten van het eten. Het genot van een echt gesprek en echt plezier. En dan vooral het intense genieten wanneer de kinderen , mensen om je heen weer respect voor je hebben. En als aller belangrijkste, dat je weer van je zelf gaat houden.
De wereld staat weer open en saaiheid ???? Wat is dat ook alweer?

Corinne: ja het forum is voor mij nu ook enorm belangrijk. Neemt veel tijd in beslag en daardoor raak ik achter met bepaalde dingen. Maar dat is niet erg. Dit is NU belangrijk. Mijn hoofd weer op orde krijgen. De drank uit mijn geest zien te verbannen. Alle achterdeuren moeten voorlopig nog gecontroleerd worden of ze wel echt zijn afgesloten. Smoezen de kop in smoren en weer leren wat de HELPENDE gedachten ook alweer zijn. Ik loop aan jullie handje en verken weer voorzichtig de wereld.

[Rudy]

Ik val niet op in mijn omgeving.
Mijn kennissenkring bestaat uit hoofdzakelijk niet drinkende alco's.
Kennissen die wel drinken zijn op de hoogte van onze situatie en hebben geen moeite met een glaasje fris op een enkele uitzondering na.
Erg herkenbaar uit de tijd dat ik zelf nog dronk.
Deze mensen functioneren normaalin het dagelijks leven.
Alleen de manier waarop men met elkaar omgaat stoot me weleens tegen de borst.
Misschien ben ik TE gevoelig geworden of moet ik me beter wapenen denk ik weleens.
Maar dan schiet ik algauw in mijn oude rol en dat wil ik niet meer.
Het voelt ook niet goed.
Men weerspiegeld mijn oud gedrag.
Ik word thuis begrepen omdat mijn partner een niet drinkend alcoholist is.
En dat heeft meer vóór-dan nadelen.
Wij zijn niet meer bezig met drank, maar hoe ons leven zin te geven.

Tien jaar geleden wist ik niet wat liefde precies inhield.
Woorden als houden van kwamen niet over mijn lippen.
Ik deed dit af als flauw, sentimenteel en slap.
De omslag kwam toen ik onderscheid ging voelen tussen voorwaardelijke en onvoorwaardelijke liefde.
Een nieuwe wereld ging voor me open en mijn emotioneel referentiekader uit mijn verleden was terug.
Ik sta niet meer toe dat men met mij omgaat zoals vroeger.
Derhalve ga ik zelf anders met mensen om dan vroeger.
Liefdevoller en met respect.
Wat ghij niet wilt dat U geschiedt doe dat ook een ander niet.
Liefde was voor mij een bovenaards begrip.
Maar inmiddels weet ik dat streng, rechtvaardig, eerlijk en respect tonen ook vormen van liefde zijn.
Jezelf vergeven is te doen, maar waar het werkelijk om gaat is het goed maken bij degeen die gekwetst achter zijn gebleven.
Door omstandigheden zijn sommige contacten onmogelijk te benaderen en is het niet meer mogelijk om te zeggen ...het spijt me...
Aanvaarden wat ik niet kan veranderen is dan de boodschap.
Ik heb mijn ouders vergeven, uiteindelijk hebben zij mij door hun opvoeding waar ik in mijn later leven niet mee uit de voeten kon onbewust een duw in de rug gegeven op dit nieuw ingeslagen pad.
Ik heb weleens gedacht dat ik uit protest tegen mijn ouders ben gaan drinken.


Ik ben in elk geval dankbaar dat ik de cirkel van mijn verslaving heb kunnen doorbreken.

[Houtje]

GGGGRRRR

Zoon komt net terug van de Zaalsport. Resultaat: wedstrijd verloren (dat hoor bij de sport)

MAARRRRzijn winterjas inclusief fietssleutel, mobiel, bankpasje (in binnenzakje) UIT DE ZAAL DUS meegepikt door een ander en verdwenen. Zijn naam en tel. nummer staan erin. Dat VERZIN je toch niet om zo een winterjas (dat moet dus een ander kind van rond de 12-13 jaar zijn geweest mee te nemen?) Zoon heeft nu alleen nog een jackje, dus afgezien van de strop (leuk, na die verloren rugzak, maar hier kan hij niets aan doen) van een winterjas en een mobiel en een bankpasje, moet hij maandag zonder jas naar school.

En ik voelde me al gggggrrrrr...... Dochter heeft me aangestoken, ik heb keelpijn en hoofdpijn en voel me ellendig. Gaat wel weer over dat weet ik wel maar het is even niet leuk.

[An]

Rudy: dat omschrijf je heel treffend. Bij de dood van je ouders stopt het niet, ervaar ik nu. Nu krijg ik meer rust om eens werkelijk na te denken wat er nu werkelijk speelde. Ik heb onbewust mijn ouders en familie op een afstand gehouden. Ik wilde ze niet, maar ze wilde mij wel. Maar ik wilde ze niet , ze begrepen me niet en ik begreep hen niet. Ja misschien ben ik ook wel gaan drinken, uit boosheid?
Nu ontdek ik pas de momenten dat ze er wel waren, waar het wel goed ging. Het is alsof ik opnieuw een relatie aan het opbouwen ben. Het zichtbare met het onzichtbare.
Accepteren dat het was zoals het was en nu verder leren hoe om te gaan met mensen. Ik merk dat ik veel kan geven maar niet kan ontvangen. Als mensen me te nabij komen dan vlucht ik weg. Als ik niet weg kan dan komen de tranen. Dus blijf ik zeer dierbaren ontwijken. Ik stoot ze zelfs af door ze niet te bezoeken geen aandacht te geven. Dit heb ik al die jaren nog niet kunnen leren. Het is een gedrag dat een gevaar voor mij blijft. Het gevaar dat ik toch weer ga terugvallen. Want juist deze mensen kunnen mij zo ontzettend veel pijn doen; ze krenken me tot het diepste van mijn ziel.
Rudy heb je daar dan een antwoord of een visie op?

[Rob]

Beste Vie, Karinneke, Cacao, Rudy, Tapas en de andere ADB-ers.

Bedankt voor jullie duidelijke reacties.
Ik kan jullie openheid en eerlijkheid wel waarderen.
Daarom ga ik jullie adviezen op een rijtje zetten, en er ook conclusies aan verbinden.

Laat ik eerst nog een keer de kern van mijn verhaal herhalen:

In mijn hoofd weet ik allang dat mijn doelstelling volledig stoppen moet zijn.
Als ik kon minderen, dan had ik dat uiteraard allang gedaan.
Mijn verstand zegt dus heel duidelijk linksaf (=stoppen), maar mijn gevoel zegt nee, we gaan rechtsaf (=na een zware week heb je wel wat ontspanning - lees een zooi alcohol - verdiend).
Heeft er iemand van jullie ervaring met deze problematiek, en misschien ook een advies om je gevoel ook de juiste kant uit te laten wijzen ?
Want daar zit hem een namelijk beetje de kneep.

Wanneer jullie dus twijfelen aan mijn motivatie, dan lijkt dat inderdaad zo te zijn.
Maar ik kan eigenlijk alleen antwoorden dat mijn verstand versus gevoel uit balans zijn.

Op het forum lees ik overigens heel vaak iets over kiezen, een keus hebben of een keus maken.
Ik heb niet het gevoel "een keus" te hebben.
Dat komt misschien dan nog, laten we het hopen.

Vandaag drink ik in ieder geval niet.
Liefs en sterkte allemaal.

Rob.

[Cacao]

Lieverds,

Ik ga even op de bank hangen, voel me beroerd..later!

[An]

Lieve Houtje: als je eens wist hoeveel jassen, tassen en pasjes hier verloren zijn geraakt. Niet te spreken over zwembroeken, sjaals, handschoenen en wat te denken van zelfs schoenen die zomaar weg zijn. Nee hier help ik je niet mee. Ik kocht dus hele goedkope jassen, tassen, gymschoenen super goedkoop, voor het geval dat. Niet super mooi, maarja beter zoiets dan niks. Tja, het is nu eenmaal niet anders.