Donderdag 13 maart 2008

[Gem]

Har,
ik denk dat het voor een ieder anders werkt maar het voor een groot deel ook op hetzelfde neer komt. Bij mij is het aan elkaar gerelateerd. Wat was er eerder: de kip of het ei?
Feit is dat ik ook ben gaan beseffen dat ik mijn burn out (waar ik lichamelijk redelijk van hersteld ben) ook moet verwerken en moet voorkomen dat ik niet opnieuw in die toestand terecht kom.
Datr is ook de reden dat ik daarvoor in behandeling ben gegaan, omdat ik me realiseerde dat ik grote kans loop opnieuw te gaan drinken als ik niets aan de oorzaak doe

Een heel belangrijk inzicht wat je hebt gekregen! Ik doe er ook mijn voordeel mee!

[CPAS]

Har,
Daar zeg je iid iets.
Ik ga nog eens goed terugkijken. Ik ben een keer overspannen geraakt en een paar keer overwerkt (gewoon NL voor burn out) geweest. Die overspannenheid heb ik de tijd gegund, maar bij dat overwerkt zijn, ben ik steeds snel terug begonnen, ook al was mijn huisarts het daar niet helemaal mee eens.

[Har]

Ha, fijn dat jullie er iets in herkennen. Ik heb me trouwens niet euforisch (lees zwevend) gevoeld Pippi, die eerste maand. Juist heel rustig en helder en ik deed alles op een kalme manier "goede" energie geeft mij dus overzicht en daardoor kalmte. Nu raak ik juist opgejaagd door gebrek aan energie als ik onder druk kom te staan, daarom wil ik dat ook vermijden. Stap 2 is om weer met druk te leren omgaan, dat komt later.

[CPAS]

Pippi,
Vervelende dingen die hormonen, spreek me er niet van.

Water,
Ik kom altijd en eeuwig veel te vroeg op afspraken.

Gem,
Ik wil ook niet voor niks meer werkuren of verantwoordelijkheden dan ik nu heb.
Ik verzet me stiekum tegen de uwv-dwang meer uren te vinden, omdat ik het gevoel heb dat niet aan te kunnen.

[Gem]

Pip,
het houd je ook alert. Dat is weer positief!
En jij wordt iedere dag dat je niet drinkt sterker, ook al merk je dat niet direct!

Mensen,
ik ga slapen. Morgen mag ik van mezelf een uurtje later opstaan! ik maak er een kort dagje van op het werk!
Welterusten allemaal!

[CPAS]

Pippi,
Ik had nu goeie 2 dagen achter mekaar. Dat was lang geleden en vanavond kon ik ineens niet meer. Was net zo een pudding of een cake die inzakte. Daarom ook die behoefte om een tijdje alleen te kunnen zijn zonder geluidsprikkels of het idee bekeken te worden.

[Mai]

Hoi!

Herkenning.
De ingebakken angst?
We weten immers hoe het was, en willen niet terug!
Ik maal me een slag in de rondte, kan het niet doorbreken.
ja, soms even, voor een kort moment, en dan weer BOEM!
Geen alcohol meer, maar ben er soms wel bang voor.
Loslaten, maar niet weten hóe.
Dan krijg ik zo'n knallende hoofdpijn, heb ik nog nooit gehad!

...Nou ja, niet zo

Factor tijd, ik dein maar mee op die eindeloze golven...

[CPAS]

Mensen,
Ik moet nu naar bed.
Ik wens jullie allemaal welterusten en ben altijd heel blij met jullie luisterend oor.

[water]

Ja, voor mij is het ook bedtijd, de wekker gaat hier om 6 uur weer af en ik heb echt wel die slaap nodig.
Tschüss alle!

Pippi je doet het toch goed... beetje vertrouwen in jezelf hoor

[Har]

quote:

---

Originally posted by:

CPAS

Har,

Daar zeg je iid iets.

Ik ga nog eens goed terugkijken. Ik ben een keer overspannen geraakt en een paar keer overwerkt (gewoon NL voor burn out) geweest. Die overspannenheid heb ik de tijd gegund, maar bij dat overwerkt zijn, ben ik steeds snel terug begonnen, ook al was mijn huisarts het daar niet helemaal mee eens.

---

Dat is denk ik ook de val. Vooral wij alco's hebben de neiging om in overdrive te gaan, om wat voor reden dan ook. We zijn immers gewend om over grenzen te gaan...dus er kan altijd wel een tandje bij.
We luisteren vaak ook totaal niet naar ons lichaam (dat is trouwens iets wat bijna geen mens doet) maar dat maakt ons juist extra kwetsbaar omdat we bezig zijn het verdoofd naar de vernieling te helpen.
Pas op de plaats maken is moeilijk en zeker als je je verplichtingen hebt. Ik ben een vrij mens zonder de verplichtingen van een gezin, werk enz. Maar dat neemt niet weg dat het voor jullie dus onmogelijk is om daar mee om te gaan. We moeten toch ieder daar onze weg in vinden.
Lijkt me erg belangrijk.

[Har]

quote:

---

Originally posted by:

pippi

Met euforisch in deze zin bedoelde ik niet zwevend maar een uitgelaten stemming dat je blij was te zijn te stoppen, daarna gelijk weer alle klussen hebt opgepakt en druk in de weer bent geweest. Ik kan het mis hebben natuurlijk.

---

Dat viel wel mee Pippi wat die klussen betreft. Ik was wel blij ja en daarna teleurgesteld dat mijn energie weer afnam. Maar nu ik denk een verklaring gevonden te hebben helpt me dat wel om daar bewuster mee om te gaan.

[tapas]

Ik snap wat je bedoelt Harry, je zou kunnen zeggen dat velen van ons zijn gaan drinken om evenwicht te bewaren in de stress en de snelheid van het leven, zeker als je levenstempo eigenlijk lager ligt dan wat van je verwacht wordt in de maatschappij, dan is het doorlopend rennen ipv wandelen en dat nekt je, drank brengt dan ontspanning voor eventjes maar haalt de rest niet weg. Burn out tot gevolg. Als je stopt met drinken dan lijkt het eventjes de hemel op aarde, genieten van de macht die je weer terug hebt, dat jij de alcohol de baas bent, maar die gevoelens komen dus gewoon weer terug als de nieuwigheid eraf is... en dan komt fase 2.. met die gevoelens aan de slag. Jezelf leren kennen met je kwaliteiten en je beperkingen en dat een plaats gaan geven.

Maar zou het zo wie zo niet zijn dat hier veel overgevoelige mensen zitten, net even ietsje kwetsbaarder waardoor het net even ietsje harder werken is om je staande te kunnen houden? Dat we denken te moeten voldoen aan eisen die schijnbaar ongeschreven voor ieder mens gelden? verwachtingen vanuit de buitenwereld /maatschappij waar je voor je gevoel aan moet voldoen want als je dat niet kan dan ben je niet volwaardig? werken, gezin, sociaal leven, huishouden.. en dan ook nog gelukkig zijn?

Ik doe vrijwilligerswerk op een plek waar mensen met een kwetsbaarheid werken, burn out, psychosociale en psychische beperkingen, die dat tempo wat er in de maatschappij geldt niet bij kunnen benen. Op mijn werk mag je zijn wie je bent met je kwaliteiten en je beperkingen en raar maar waar, dan zijn we opeens weer allemaal heel normale mensen. We hebben de maatschappij aangepast aan ons tempo en aan onze eigenaardigheden ipv het omgekeerde.

We zijn een grafisch bedrijf maar het product staat ondergeschikt aan het welzijn van de mensen die er werken. Hierdoor heb ik toch wel kunnen leren dat mijn tempo er ook mag zijn en dat ik als ik te hard ga beland in de chaos en het overzicht kwijt ga raken en dus fouten ga maken. In het verleden reden tot uitval in het arbeidsproces en hier is het een gegeven waar rekening mee gehouden wordt. Fouten maken betekent dat je opnieuw moet gaan kijken hoe het anders kan, minder doen, extra hulp, iets met een collega samen doen ipv alleen.

Wat zou de maatschappij er toch zoveel leuker op worden als het niet meer om omzet en geld zou gaan maar inderdaad om het welzijn van de mensen!

[Mai]

Geen t.v., geen muziek, ook geen boek, gewoon niets. Hoor dan alle geluiden van bijv koelkast, lampen, computer! 10X zo hard. Daarom hecht ik ook zo aan mijn échte vrije uurtjes overdag, als er niets en niemand is. Aan het eind van de middag, de avond en het weekend is het weer een heksenketel, dan moet ik alle zeilen bijzetten en ben daarna bek-af!
Klaas wil 's avonds graag een muziekje en kletsen.... is nu eindelijk naar bed. Klinkt misschien een beetje oneerbiedig, maar het huis was vandaag te vol. en dan loop ik op mijn tenen om vooral alles in goede banen te leiden. Met nu een bijna-hoofd-explosie tot gevolg...
Heb veel slaap nodig, had er ook allang in moeten liggen, maar die kop moet eerst zijn uitgeraast, anders wordt het nix.
Positief of negatief, drukte staat gelijk aan stress momenteel. Het weekend alweer boordevol...
Voor een week naar Rottumerplaat ofzo... maar daar heb je natuurlijk die meeuwen weer...

[Mai]

Ja, Tapas. Ik denk wel dat dat zo is. Je hebt het mooi omschreven...

Maar tevens is het zo dat ik daar diep in mijn hart een beetje bang voor ben.
Want ik wil zo graag normaal zijn, en meegaan in de dingen die daar voor staan.
Beetje dom, dat wel!

[tapas]

niet dom Marjo, want wat is normaal? en zijn er echt mensen die aan dat beeld voldoen?
Ik weet ooit nog dat ik met 'normale' mensen een cursus over eetgedrag ging doen, in het begin voelde ik me een enorme vreemde eend in de bijt.. iedereen had werk, gezin, was gelukkig (zeiden ze) alleen lukte het afvallen maar niet. Ik kwam toen net uit dagbehandeling, zat in de WAO, woon(de) alleen, geen relatie, geen baan en voelde me de uitzondering van de groep, de abnormale. Aan het eind van die cursus voelde ik me normaal, want er bleef zo weinig overeind van dat gelukkig zijn bij die anderen, langzaamaan zag je bij iedereen scheurtjes ontstaan en werden het mensen net zoals jij en ik, met hun frustraties, onverwerkte dingen en was hun leven helemaal niet zo 'gelukkig' als ze deden voorkomen. Misschien is het ook allemaal maar uiterlijke schijn en loopt ieder mens te worstelen maar durven ze dat niet te laten zien omdat dat niet mag en niet hoort.

[Dani]

quote:

---

Originally posted by:

CPAS

Har,

Daar zeg je iid iets.

Ik ga nog eens goed terugkijken. Ik ben een keer overspannen geraakt en een paar keer overwerkt (gewoon NL voor burn out) geweest. Die overspannenheid heb ik de tijd gegund, maar bij dat overwerkt zijn, ben ik steeds snel terug begonnen, ook al was mijn huisarts het daar niet helemaal mee eens.

---

Sorry Corinne,

Als ervaringsdeskundige ga ik je toch even corrigeren. Een burnout is iets wezenlijks anders dan "overwerkt zijn". En ik kan het weten. Overwerkt is in mijn ogen dat je een aantal stapjes teveel hebt gedaan en gas terug moet nemen. Een burnout is een lichaamlijke en geestelijke uitputting die veel en veel verder gaat, veroorzaakt wordt door een jarenlange uitputtingslag van lijf en geest en daarom ook een veel langere hersteltijd nodig heeft. De lichaamlijke pijn die je bij een burnout voelt is niet te vergelijken met het "overwerkt zijn". Zie dit a.u.b. niet als een aanval maar als een verduidelijking mijnerzijds.

Als je "overwerkt" bent dan kom je er met een paar weken rust wel weer uit. Een burnout gaat veel verder. Daar kom je niet uit zonder deskundige hulp. Je moet namelijk je hele denk- en handelwijze omgooien. En dat is een hele ommezwaai. Je moet compleet anders leren denken en handelen.

Ik begrijp dan ook heel goed wat Har bedoeld. Ook ik heb in 2006 alle handvaten aangereikt gekregen. Ik weet nu perfect hoe het moet, maar ook voor mij loopt de maatschappij vaak een stukje harder dan ikzelf. Zet me in mijn eigen huis neer en ik doe het als een trein. Zet me op mijn werk met alle drukte, spanningen en onverwachte gebeurtenissen en ik raakte "lost". Weg controle zoal Har schreef. Onrust in mijn hoofd, 's nachts piekeren, malende gedachte's over hoe ik alles moest oplossen, noem maar op. Dus hup.... dan maar aan de drank, lekker "ontspannend". Ja wat was er eerder? De kip of het ei?

De maatschappij kan ik niet veranderen. Dus ik heb maar besloten om bij mezelf te beginnen. Alert te zijn als ik overvraagd wordt, nee zeggen als het nodig is, mijn rust te pakken als het nodig is, mijn huishouden de boel te laten omdat dit een eis is dit ik mezelf op leg maar die ik aan niemand verplicht ben, lekkere Dani-daagjes in bouwen die van mijzelf zijn en waar niemand aankomt, me niet meer alle problemen van de wereld aan trekken, leren in te zien dat drank de oplossing niet is en zo kunnen we nog wel even doorgaan. Kortom een heel proces die je je jezelf niet zo maar 1,2,3 aanleert. Dat gaat met vallen en op staan. En in dat proces zit ik 2,5 jaar na dato nu nog steeds. Dus Har....shake hands!

Groet, Dani

[Mai]

geHARrewar :light: duhuu!

Har, ik vond je berichtje in eerste instantie wat lang, en kon me niet goed concentreren.
Luistern naar je lichaam, ben ik in ieder geval al héél lang geleden verleerd.
Alleen maar overdrive!
Kom steeds op hetzelfde uit; tijd... en maar denken dat het bijna op is!
Waar zou dat nou vandaan komen?
Mocht ik ooit naar de AA gaan, dan zou rule 62 vreselijk op mij van toepassing zijn!
Don't take yorself zo g@#damn seriously!
Soms.
Vaak.
Meestal...?

[Har]

Ja, Tapas daar heb je helemaal gelijk in. Die overgevoeligheid van mij is me allang bekend en daarom ben ik na lang wikken en wegen ook op een werkplek terechtgekomen waar het voorheen erg gemoedelijk aan toe ging. Mijn collega's hadden ook een verleden met psychische klachten of anderzijds via melkert of ideebanen daar binnen gekomen. Noem het maar een sociale werkplaats, we konden het immers goed met elkaar vinden
Maar goed, daar moest dus ook een cultuuromslag plaatsvinden (je herinnert je misschien dat verhaal over die coordinator nog) zoals in alle geledingen van onze fijne maatschappij.
Ik zal tzt wel weer naar een veilige plek op zoek moeten gaan, dat besef ik maar al te goed.
Wat ik dan wel geleerd wil hebben is werkelijk mijn grenzen nog beter bewaken. Geen makkelijke weg.

Harry (hehe)

[tapas]

je mag mijn forumnaam wel gebruiken hoor Har.. oeps

[Har]

Hahaa..Marjo, mooie zelfanalyse Zo, ik ga maar eens mijn grens bewaken....in bed, want ik val om
Zal morgen op je reageren Dani, bedankt voor de (h)erkenning

[Dani]

Marjo (en dit geldt ook voor Pipi n.a.v. haar berichtjes vandaag)

Wat ik uit jouw berichtje op maak is dat jij maar 2 versnellingen kent. Hollen of stilstaan. Of je werkt je te pletter of je komt tot niets. Dat had ik ook. Ik heb psycho motorische therapie gehad om mezelf opnieuw te leren programmeren. En om te leren dat er wel 7 versnellingen zijn. Alleen is je brein je dat allang vergeten. Maar het leert je wel om een stapje terug te doen.

Dani

[tapas]

Weetje, die stichting waarbij ik dus zit is gelukkig geen sociale werkplaats, niet gekoppeld aan een instelling voor GGZ en zelfs 30% van de vaste krachten die er werken hebben een psychiatrische achtergrond. Het is vrij uniek in Nederland wat zij doen maar helaas is het nu even reuze spannend omdat er het een en ander is misgegaan en zij te hard van stapel zijn gelopen. Op dit moment gaat het dus niet zo goed en is er kans dat deze stichting onderuit gaat. De projecten zullen wel door blijven draaien maar het zou een ramp zijn als we weer onder de grote instellingen gaan vallen want die zien een goede dagbesteding zeker niet als hun eerste zorg, Daar staan de behandelaars en hun werk toch altijd weer een stapje hoger dan de (in hun ogen) activiteitenbegeleiders. Dan zal er dus ook een cultuurslag moeten komen en dat willen we allemaal heeeeeel erg graag voorkomen!

spannende tijden dus!

[Har]

quote:

---

Originally posted by:

tapas

je mag mijn forumnaam wel gebruiken hoor Har.. oeps

---

Harry (hehe)

[tapas]

Ha Dani, PMT heb ik ook gehad en wat heb ik daar veel geleerd zeg. Bij mij was het vooral mijn grenzen waarmee ik telkens weer zo liep te worstelen, zo deden we een spel dat je je eigen grens om je heen moest trekken met krijt..en andere mensen tot die grens mochten komen... trek je hem te ver weg dan sta je zo alleen, trek je hem te dichtbij dan komt alles teveel binnen. Beiden werkten niet voor mij. Ik heb daar bv geleerd dat ik beide cirkels moet trekken, eentje dichtbij en eentje wat verder en dat die tussenruimte mijn speelruimte is. Dan was het wel veilig voor mij. Dat is iets wat ik nog steeds toepas als ik het te benauwd krijg. Ik vond PMT altijd zo enorm leerzaam omdat je echt kon voelen en ervaren wat dingen fysiek met je doen.

[tapas]

en Har(ry), ik ga ook verstandig doen en slapen!

zo is het de hele dag stil op het forum en zo is er opeens in korte tijd een heleboel actie.. grappig hoe dat gaat.

welterusten!!!!!
morgen lekker vrij, ik heb er zin in, verjaardagsstress is voorbij, mijn eerste nuchtere verjaardag sinds een jaar of 25! geen feestje dit weekend, helemaal goed en de rust keert weer!
dat is dus een goeie beslissing geweest! niet vieren!!!!!

slaap lekker allemaal!