Spring naar bijdragen

Donderdag 13 maart 2008


Gem

Aanbevolen berichten

  • Antwoorden 126
  • Created
  • Laatste antwoord

Top Posters In This Topic

Top Posters In This Topic

Water: als je hulp EEN ochtend in de week komt ben je al een heel eind! Moet je je voorstellen wat je in een paar uur kan doen. Het andere voordeel is dat je zelf voordat de hulp komt wel zorgt dat de boel is opgeruimd, zodat de hulp beter kan poetsen!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

An,
Ik heb het een keer geprobeerd met een hulp. Ik werd er gek van. Niet van die hulp, die was best aardig, maar van mezelf. Ik ging alles aan kant doen en schoonmaken. Verder voelde ik mij heel ongemakkelijk terwijls ze bezig. Ik voelde me schuldig dat ik daar zat en kleine klusjes als knopen aannaaien deed.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Thanks An, ik zal er nog maar eens even goed over nadenken.
Heb ook een beetje moeite met het idee dat er dan een "vreemde" in m'n huis rondloopt, maar ja dat is natuurlijk deels onzin. Denk wel dat ik het resultaat erg prettig zou vinden, ja.

En nu eerst de woef laten lopen...

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Corinne: tja, je moet zorgen dat je zelf het huis uit bent natuurlijk!! Dat is juist zo heerlijk. Niet die rotherrie van een stofzuiger (waar ik dus allergisch voor ben). Niet dat gepoets om je heen (waar ik gek van kan worden). Je legt gewoon een briefje neer met je wensen en je gaat weg, winkelen, werken of wat dan ook.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Pippi: precies, zo gaat dat hier ook. Hang ik hier languit op de bank, lekker tv te zappen en dan.... de bel... Het rare is dat toen ik dronk het er hier altijd pico bello uitzag, alles onder controle. Dat is toch ook niks. Het was haast dwangmatig dat opruimen en schoonmaken.
Ben daar veel makkelijker in geworden. Aardiger voor mezelf. Tja en die stofwolken ... niet teveel naar kijken.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ik ben jaren lang werkster geweest als bijverdienste en andermans huis is altijd zoveel makkelijker schoon te maken als je eigen huis! Achteraf leek ik wel gek, ik had 2 huizen met ieder 4 slaapkamers en deed in 3 uurtjes het hele huis, elke kamer stoffen en zuigen, badkamer soppen en dweilen, trappen nat afnemen, wc en keuken soppen en dweilen en alles dus gezogen.. snap nu nog niet hoe ik dat voor elkaar kreeg... heeeel hard werken dus, ik snap nu wel dat ze het beiden zo jammer vonden toen ik ermee stopte..

Ik heb nu een halve afspraak gemaakt met iemand die hier wat verderop woont om elkaars huizen te doen, of samen te doen.... omdat andermans huis dus altijd makkelijker is. Al zouden we dat maar 1x per maand doen zou het al schelen denk ik.

Ik zit hier een beetje me te irriteren, mijn buren, welke kant kan ik niet goed horen, hebben muziek opstaan, gisteren ook al, niet knetterhard ofzo maar wel dat je de bas steeds hoort en daar kan ik slecht tegen.. dat gaat mijn hele lijf door.. kan je je niet voor afsluiten... grmpfffff, dan nog liever knetterhard of geen muziek maar niet dit irriterende steeds aanwezige zachte gedreun.

dus ik ga nu de hond maar uitlaten, even rust aan de kop en ben ik even blij dat ik een huis met 2 etages heb en boven niet veel zal horen...

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Tapas,
strak plan om samen elkaars huis te doen! Bovendien let iedereen op andere dingen!

Corinne,
heerlijk he, even alleen! Ik zit ook heerlijk in mijn uppie af te kicken van de dag!

Pip,
hoe gaat het met de beugel van je dochter?

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Sorry dat ik zo door jullie heen knal, heb ook nog niet bijgelezen maar ik wil graag mijn verhaal kwijt. Ik denk dat ik op een essentieel stuk ben uitgekomen.

Ik besef ineens (weer) waar ik nu tegenaanloop als het me allemaal te snel gaat. Dat geldt eigenlijk voor elke situatie waar ik in terechtkom die ik niet bij kan benen. Dit is ontstaan na mijn burnout; het tempo waarin ik de dingen kan doen is behoorlijk afgenomen sinds die tijd. Net of mijn hersens niet zo snel meer indrukken kunnen verwerken; niet helemaal waar trouwens want als ik onder druk sta gaat het juist tekeer in mijn hoofd...een chaos van gedachten die ik niet kan ordenen, wellicht veroorzaakt door emoties die ontstaan als ik grip op de situatie verlies.
Na de constatering van een burnout ben ik na ongeveer 1/2 jaar weer flink gaan drinken. Ik heb in dat 1/2 jaar wel een therapie gevolgd die me redelijk weer op de been gebracht heeft maar kort daarop kwam er een berg aan problemen op mij af die ik nu maar even niet benoem, doet even niet terzake.
Die burnout kwam dus dubbel zo hard terug en dom als ik was ben ik dat met drank gaan dempen ipv de stressverlagende methodes te gebruiken die ik zojuist geleerd had. De problemen waren me daar te machtig voor en mede door die onmachtgevoelens (ik ben immers een alcoholist) heb ik 4 jaar lang overmatig gedronken.

Nog steeds loop ik dus met een burnout rond constateer ik nu, omdat ik de laatste 2 weken zo'n beetje dezelfde klachten heb als toen ik nog droog met die burnout geconfronteerd werd.
In de tijd dat ik dronk "vergat" ik dus eigenlijk mijn oorspronkelijke klachten die met een burnout te maken hadden; het schoof naar de achtergrond omdat ik zo'n beetje letterlijk voor mijn bestaan moest vechten. Het heeft niet veel gescheeld of ik was alles kwijtgeraakt en berooid op straat komen staan.
De oorzaak had niet met drankgebruik te maken maar drankmisbruik was wel het gevolg. De roes heeft gewoon de boel gedempt de afgelopen jaren. Ik moest immers door!!
Kortom, ik heb mijn burnout verwaarloosd zoals je ook een griep kunt verwaarlozen. Dat komt dus nu terug op mijn bordje en ik ben blij dat ik dat besef.

Een maand lang na de STOP heb ik me super gevoeld, nu zegt mijn lijf en geest "Hoo is effe! Nu zijn wij aan de beurt, je hebt nog een oude rekening te vereffenen + de gevolgen van de alcohol waarmee je het probleem verergerd hebt, klojoo!"
Ik merk dat mijn concentratievermogen na die jubelmaand sterk aan het afnemen is. Op een vrij korte forumpost zit ik ooit een 1/2 uur te typen en bijlezen kost me ook veel meer moeite. Laat staan chatten. Ahum.. trouwens dankzij het chatten is het kwartje gevallen...JAAG ME NIET OP! Dat is DE trigger voor mij die me eerder aan de drank bracht.
Oppassen dus voor herhaling van zetten en erkennen dat mijn energie nog lang niet op peil is.
Gelukkig heb ik nog niet één moment van craving gehad en Tactus erkent dat als een gegeven: er is immers een categorie alco's die daar tijden lang geen last van hebben maar er wel plotseling heftig mee overvallen kunnen worden (daar wordt nu mijn behandeling verder op gericht).

Wat de burnout betreft is duidelijk dat ik alles in mijn tempo moet kunnen doen en dat doet me beseffen dat ik dus 2 oorzaken aan zal moeten pakken en het een van het ander moet leren scheiden: de alco en de burnout voor zover de gevolgen niet in elkaar grijpen. Ik noem het maar een combi.

Ik plaats dit hier omdat ik vaak adb'ers over hun energielek hoor praten. Misschien is de combi wel verantwoordelijk...als dat zo is, dan hoef je ook niet direct de gevolgen aan herstel van alcogebruik te wijten. Vooral voor mensen die weer aan het werk zijn en daarmee stoeien misschien het overwegen waard om op die manier niet alles (gebrek aan energie) aan dat verd*mde alcoverleden te koppelen, zeker als je al eens een "droge" burnout (zoals ik) gehad hebt.

Ik weet niet precies wat ik nu allemaal aanboor bij jullie maar voor mij is het een eyeopener, ik kan het goed plaatsen. Nu nog de tering naar de nering zetten zonder in frustraties terecht te komen.
1 Ding weet ik zeker, NOOIT stress meer voor mij (bijv. in werk), voor de rest heb je het immers niet voor het zeggen en blijven luisteren naar mijn lichaam. Rust willen is rust nemen enz. kortom respect voor mijn lijf opbrengen BOVEN alles.
Het is zo verleidelijk om er vol tegenaan te gaan, want de schaamte en frustraties over het drinken zijn voorbij...nee dus, niet genoeg. Ik neem de tijd om werkelijk een goede start te maken en daarvoor zal ik aan de basis moeten beginnen. Goed eten, goed drinken, regelmaat, ontspanning en vooral mijn lijf de tijd geven om te herstellen. Zou best eens onderdeel van Stap 1 mogen zijn ;) we zijn het immers zo verleerd om goed met lijf en leden om te gaan.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Hee Har, dat klinkt als een logisch en samenhangend verhaal. Kan me indenken dat je daar mee aan de slag gaat, lijkt de moeite wel waard. Maar jezelf dus niet opjagen, he...

Zo had ik van de week ook een momentje van inzicht, iets waar ik op moet letten. Ik wordt dus helemaal geflipt als ik dreig ergens te laat te komen, maakt niet uit wat het is. Dat "op tijd staan" zit er zo vreselijk ingebakken... dat is iets wat ik moet loslaten, roept veels te veel stress op.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden

×
×
  • Nieuwe aanmaken...