Woensdag 9 juli 2008

[safidepafi]

IK ben al lekker aktief geweest vandaag in vergelijking met gisteren:D

Zo meteen naar mijn vrijwilligers baantje en met haar ga ik in de natuur wilde bloemenplukken.

Pippi ik zou inderdaad zoals sommigen voorstelden, de 12 kinderloze dagen gebruiken om te stoppen met drinken en heel gezond te eten.
Probeer zonder je kinderen je levenritme te veranderen.
Ga 's morgen al joggen, aktie is de beste stimulator om te zorgen dat je de rest van de dag puf hebt.
Verf je woonkamer, zodat je ook in huis het gevoel hebt dat je een frisse start hebt gemaakt.
En je woonkamer niet meer de assocoatie oproept van een borrel als je het leven moeilijk vind, omdat je alles in de kamer hebt omgegooit en veranderd.

Trees..schaam je niet voor je gewicht...je bent heel mooi van binnen:heart:
En dat straal je vast uit van buiten!
Heb je trouwens die zoon van je nou al eens het huis uit gegooit:P

An stoppoging 1500...ik wens je veel succes, je weet hoe simpel het is, de eerste laten staan, nu nog doen.
Uitstellen 24 uur werkt bij mij het beste!

Tina ik zou niet eens meer terug gaan naar mijn werk, maar ze vertellen wat de psych van BRijder je heeft verteld. Wat maakt zo'n weekje naar je werk gaan nou uit, dan ben je alleen maar op van de zenuwen omdat JIJ al weet dat je je ziek gaat melden.
Een burnout is geen grapje en je hebt genoeg fysieke tegenslag gehad de laatste maanden en dan de depressie er nog boven op. Blijf gewoon thuis, de wereld draait wel door. Wees eens egoistisch!

Marjo..je vecht als een tijger...geniet van je oude wijven dutje!
Daar had ik vanochtend al zin aan na de eerste wandeling :$ en toen was ik nog maar net 2 uurtjes op.
Ben gaan afwassen, gehaltballetjes gaan maken van kikkererwten en verder nog wat HH werk gedaan.
Nu voel ik me al iets fitter.

Voor alle mijlpaalhalers ...mijn felicitaties.
Ik drink vandaag niet, moet er niet aan denken......bah!

Blacky erger je niet, het is hier net het echte leven. Goed dat je het verwoord trouwens en niet opkropt.
Alleen thuis en geen zin aan drank, terwijl je daar wel bang voor was...wat een goed gevoel zal dat je geven.

Zp en nu moet ik echt gaan afsluiten
Fijne dag allemaal!

[safidepafi]

Sandra:heart:
Zag dat je gisteren je mijlpaal had maar wist niet of je nog steeds niet dronk.
Dapper van je een succes straks!

[Sandra]

Safi, gaat met vallen en opstaan. Soms gaat het wekenlang heel goed en dan val ik weer. Kan nog niet helemaal in de rails blijven. Maar fijn dat het met jou goed gaat.
An hoe is het met jou

[casiris]

Hallo allemaal!

Net terug van m'n werk en de tandarts. Hopelijk is m'n kiespijn nu over,ik kon niet goed aangeven waar de pijn zat, hij heeft wel een vulling vervangen.
Gisteren een giga-uitglijder gehad,balen! Ik was zo trots op mezelf dat het al zolang goed ging. En waarom? Er was nix aan de hand. En ik dronk ook gelijk weer veel, echt raar hoor.
Maar vandaag maar weer met goede moed begonnen

Vanavond gezellig naar de film,met een paar vriendinnen.
En volgende week op vakantie, hoera!

Nu ga ik even boodschappen doen..

[Har]

Marjo, dapper wat je gisteren geschreven hebt hoor! Je raakt er velen mee hier op het forum, want is niet van ons allemaal de 'normale' omgang met de medemens verstoord? Door jarenlang te drinken kom je hoe dan ook in een isolement terecht zelfs als je naar de buitenwereld toe de schijn weet op te houden en meent een 'normaal' leven te leiden.
Wat nu je gedrag beïnvloed heeft, de drank als grote vervormer van de werkelijkheid of de diepere lagen die je juist aan de drank gebracht hebben is zo'n kip of het ei verhaal...doet er eigenlijk niet toe.
Want door te stoppen met drank komt je eigenlijke ik (gelukkig) weer bovendrijven en daar zitten dan nog alle onverwerkte zaken in, die je nu eenmaal te verwerken hebt in je leven....vroeger of later, je komt er niet onderuit!
Daar komen dan nog een rits aan "misdragingen" bij die de alcohol veroorzaakt heeft; m.a.w. de slechte gewoonte die je je hebt aangeleerd om voor je gevoelens weg te lopen en je problemen tot grote proporties opblazen, de boze wereld de schuld geven enz.
Prettige wedstrijd! Je moet dubbel aan de slag....eerst de verslaving takkelen en dan nog aan je problemen werken maar duh....die twee zijn in de meeste gevallen sterk met elkaar verbonden.

Wat je zegt over dat afsluiten van jezelf naar de ander toe is zooo herkenbaar voor mij. Wil mijn gevoelens daarover niet over de jouwe plakken hoor, we zijn allemaal anders maar ik weet wel uit eigen ervaring dat ik in weze het grootste gedeelte van mijn leven voor die ander onbereikbaar was; in mindere mate tijdens een vertrouwelijk gesprek of onder een klein aantal mensen maar juist in een groter gezelschap...op feestjes, werk of tussen veel mensen op straat. Voelde me ongemakkelijk terwijl ik me juist op mijn gemak wilde voelen...was dus geen einzelganger door een keuze die ik daar in gemaakt heb maar juist uit bescherming voor mezelf voelde ik, dat ik grotere gezelschappen moest mijden.
Daarom ging ik op een bepaald moment in therapie omdat dit me gruwelijk in de weg stond. Om werkelijk te kunnen groeien zou ik me onder de anderen thuis moeten kunnen voelen...of iig minstens mezelf kunnen zijn. Die beslissing nam ik na jaren van drinken....ja, ik ben zeker gaan drinken om me losser te kunnen voelen in gezelschap en de storm in mijn hoofd te luwen. Juist het tegenovergestelde gebeurde....door de drank werd ik oppervlakkig en trok met de verkeerde mensen op...als ik maar 'lol' had; me bevrijd voelde van spanning. Ik faalde in mijn behoefte om juist meer een ongedwongen mens te worden; er kwam een geforceerd gedrag voor in de plaats want van binnen wist ik natuurlijk dat ik verkeerd bezig was...dat drank je NOOIT kan bevrijden; je houdt jezelf er zo mee voor de gek.

In therapie stormde het natuurlijk van binnen want ik moest en zou door die blokkade heen breken. Moest ik dat dan kunnen? Ja, want juist in mijn jeugd heb ik die blokkade opgelopen, voelde me de vreemde eend in de bijt in het gezin...vluchtte altijd naar boven als kind terwijl de hele familie 'gezellig' bij elkaar was met feestjes of als er visite op bezoek kwam. Ik wou wel maar kon het gewoon niet, ik blokkeerde zo sterk dat ik zelfs niet meer kon verstaan wat die ander tegen mij zei want het geroezemoes overstemde alles. Mijn god wat was ik een neurotisch geval.
Niet omdat ik niet wist wat er zich in mij afspeelde, daar was ik me juist maar al teveel van bewust maar keer op keer blokkeerde ik als ik me daaraan over wou geven. Als een hoge drukketel waar door een klein gaatje de stoom moest ontsnappen...het hart klopte in mijn keel, droge mond en warboel tussen de oren; idiote is dat die warboel wel alle bevrijdende antwoorden voor mij bevatte maar het was de angst om daarvoor uit te komen.
Heb me nooit geschaamt voor wie ik ben en ben zelfs best wel een beetje trots op mijn rijke gevoelsleven..die antennes van mij daar mankeert niets aan, sterker nog ze zijn hooggevoelig. Voel me juist vaak één met de ander omdat het me zeker niet aan empatisch vermogen ontbreekt...ik kan juist verdomd goed invoelen waar de ander mee stoeit of wat hem of haar beweegt. Maar me blootgeven aan die ander vind ik (nog steeds) doodeng want ik moet dan haast wel accepteren dat ik een gelijke ben, dat ik er mag zijn met mijn gebreken en eigenaardigheden. Mijn valkuil is hierin dat ik juist denk mijn gebreken geaccepteerd te hebben, daar ontstaat de verwarring want ik wil dat perfect kunnen verwoorden en dat lukt me op dat moment niet (....)
Ho!! Zegt mijn minderwaardigheidscomplex dan, hier en niet verder! Dat complex stamt uit mijn jeugd. We hebben nou niet bepaald een jeugd gehad waarin we werden gestimuleerd door onze ouders en ik heb dat voor mezelf nog eens dunnetjes overgedaan. Ja, ik ben uiteindelijk de schuldige als het gaat over waar ik nu sta in het leven want ik heb de meeste afbreuk gepleegd en ben superkritisch op mijzelf geweest waardoor ik niet in mijn kracht kwam en keuzes kon maken in mijn vroegere leven....kan ik mijn ouders de schuld van geven maar dat vind ik niet reëel, ben immers allang volwassen en draag de verantwoordelijkheid voor mezelf. Dat kind in mij is echter nog steeds een andere mening toegedaan die zich uit in diepliggende emoties van er niet mogen zijn. En die emoties steken nog steeds de kop op, vooral als het om acceptatie in een groep gaat.

En nou komt het. Ik stop met het bijwonen van AA meetings om die reden. Het restant van mijn oude gedrag of het complex wat daaronder zit, doet mij elke keer dat ik een meeting bijwoon blokkeren. Ik kom er maar niet doorheen. Heb dat al 7 jaar lang geprobeerd toen ik voor het eerst de meetingen bezocht na mijn eerste stop en elke week weer zat ik met een zwaar gemoed aan tafel terwijl ik toch zeker overwinningen boekte door mijn droogstaan en de therapie. Het idiote is dat ik als ik aan de beurt ben, geheid over mijn woorden struikel er niet uit kan komen wat ik wil zeggen.
Iets in mij zegt dan dat ik niet volledig genoeg ben, de kern niet raak want ik kan de stroom aan gedachten op dat moment niet handelen. Zo idioot, ik snap er niets van want in de pauze kan ik dat wel, ook als ik alleen met een ander daar een gesprek over voer, wat ik heb beleefd heb die week. Ze zien het ook aan mij dat ik verstijf en niemand waaronder ik, snapt waarom ik het onder andere omstandigheden wél kan.

Dat ik het niet kan heb ik nu al verschillende keren juist in de groep aangekaart want ik wil het zo graag doorbreken..helaas het lukt me niet en ik stop ermee met pijn in mijn hart. Het statische van aan een tafel zitten en op mijn beurt wachten kan ik niet handelen en juist het luisteren naar de ander brengt me nog meer van mijn stuk omdat het me raakt...ik kom dan in hun emoties terecht.
Whaaaa...om gek van te worden. Elke keer kom ik er met een kater vandaan en ik vind het nog een wonder dat de gremlins me niet massaal bespringen....gelukkig niet, ik druip alleen maar teleurgesteld af en kan het gelukkig weer naast me neer leggen. Het is niet anders.
Kon ik me maar in een groep in een paar kernachtige woorden uiten, pffff.....ik ben wel eens jaloers op je Water en anderen, erg mooi trouwens wat je gisteren deelde over dat gebroken takje waar een roos uit is gaan bloeien.

Ik heb al zoveel overwonnen. Ben mijn emoties over het algemeen de baas, kan me vrijelijk op een feestje onder mensen mengen of tussen mensenmassa's, ben zelfverzekerd in allerlei situaties en kan goed voor mezelf opkomen als het over concrete zaken gaat. Ben op mijn best als ik op gevoelsniveau met een ander kan communiceren voel me ook prima onder mensen als we samen iets doen...Aktie! ...maar zet me niet op een stoel in een statische omgeving met anderen want dan klap ik dicht....over en uit.

Ook op de meeting was ik om die reden min of meer afwezig. Met sommigen heb ik een gesprek gevoerd alsof ik met een posting bezig was....kon niet direct contact maken. Misschien zit er dan toch diepe schaamte onder mijn alcoholist zijn op zo'n moment, in het dagelijkse leven merk ik daar niets van, durf er ook voor uit te komen. Het is zo dubbel, zo maf maar ik stop ermee het te willen begrijpen.
Een ding weet ik zeker....het lijkt qua gevoel als 2 druppels water op wat ik vroeger thuis als kind ervaarde....IK HOOR ER NIET BIJ, IK BEN ANDERS...ik weet het, het is maar een gevoel in werkelijkheid is het niet zo.

Afgelopen Januari toen mijn zus op de avond van mijn stop me alleen maar vasthield en zei dat ze van mij hield was dat voor het eerst dat ik dat binnen kon laten komen dat iemand van mijn familie van mij houdt. Ze hebben het wel vaker gezegd maar ik dacht dan dat ze me een plezier wilden doen, je houdt toch immers niet zomaar van een ander? Diep van binnen ben ik zeer wantrouwig namelijk. Toen kon ik er echt niet onderuit, mijn antennes zeiden me dat het waar was en dat heeft veel goeds teweeggebracht.
Ik ben werkelijk goed voor mezelf gaan zorgen en ben die zorg die ik altijd wel voor een ander had nu eens voor mezelf gaan gebruiken. Halleluja...god zegen de greep. Trouwens dat mijn naam werd geroepen die nacht heeft ook werkelijk iets met me gedaan...het heeft me teruggebracht naar spiritualiteit, ik hoef het niet alleen te doen en mag vertrouwen op de kracht van liefde die over mij waakt. En ik mag liefde voor mezelf voelen, door goed voor mijzelf te zorgen in de breedste zin van het woord. Geen alcohol meer dus, goed eten...rust, reinheid regelmaat, het lijkt er waarempel op dat na 15 jaar strijd ik niet meer hoef te strijden en dat is ondanks de handicap die ik hierboven beschreven heb een grote overwinning.

Mocht ik weer in strijd terechtkomen met koning alcohol dan weet ik jullie te vinden, het forum en de mensen uit de AA-groep want de laatste laat ik niet los, bezoek alleen de avonden niet meer.
Acceptatie mag ik ook als overwinning zien want ik neem die beslissing met een zuiver geweten:

God, geef mij kalmte om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen
Moed om te veranderen wat ik kan veranderen
Wijsheid om tussen deze twee onderscheid te maken.

[An]

Hoi Sandra: nou ik ben met poging 1500 bezig dus dan weet je het wel Ondeugende meid he, die het maar niet leert.
Incest verwerken is heel zwaar Sandra, maar geloof me, nuchter verwerken geeft wel de eerlijkste emoties en dan kan je het misschien een plaats gaan geven, want vergeten doe je het toch niet. Ergens hoort het bij je omdat het jou is overkomen.
Als ik het goed begrijp drink je vanaf 4 juni al niet meer? dat is toch reusachtig??!!! Doorgaan en maar doorgaan.

[Har]

Zo, nu eens effe bijlezen....sorry voor de inval, moest weer even

[Otje]

God geve mij kalmte om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen
De vasthoudendheid om te veranderen wat ik kan
En het geluk om het niet te vaak te verklooien !!!

(Zo hangt ie bij mij op de wc)

[Har]

quote:

---

Originally posted by:

woman

God geve mij kalmte om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen

De vasthoudendheid om te veranderen wat ik kan

En het geluk om het niet te vaak te verklooien !!!

(Zo hangt ie bij mij op de wc)

---

Ik heb eerlijk gezegd nog steeds de neiging om het woordje God weg te laten. Dat is werkelijk mijn ego wat dan opspeelt....God zit in mijn beleving niet op een troon en oordeelt niet. "God" is voor mij de kracht van liefde oftewel het goede in de mens. Diep, diep diep van binnen schuilt in mij het geweten wat mij zegt hoe te leven, wat goed voor mij is....noem het de ziel. Als ik daar naar luister, luister ik naar mijn schepper want daar geloof ik wel in. Dat ik hier ben om goed te leven, te leren en er voor een ander te zijn. Al het andere leidt alleen maar af. Al die welvaart, het vergaren, de beste willen zijn...het ego voorop, waarom?
In eenvoud bereik je het meeste want je komt uit bij wie je werkelijk bent....je snakt als mens naar harmonie en hoe kun je dat vinden in een maatschappij die zo destructief is? Juist door naar binnen te keren en als eenvoudig mens blij te zijn met wat je hebt, je onvolkomenheden horen daar ook bij.
Ik vul het voor mezelf zo in en wil daarmee tevreden zijn.

[Trees]

An, bij de supermarkt stukje Valess kopen, bakken als een schnitzeltje. Volgens mijn dochter proef je geen verschil!
En met mij gaat het prima vandaag! Dank je!

Tina, goed inzicht om nu niet aan een nieuwe baan te beginnen! En ook sterk dat je de meducatie verhoogt! Soms is dat gewoon nodig! Enne...soms moet het eerst erger worden vóór het beter gaat!

Anna, ik wist wel dat je je eigen wijsheid zou gaan relativeren!
Laat ik het dan zó zeggen: je postings zijn altijd heel overdacht, en ja, toch wijs!
En wat je zoon betreft: ik zit een beetje in hetzelfde schuitje. Zonder ruzies enzo, maar wel behoefte aan een andere identiteit dan die van moeder!
Ik heb eens iets onvergeeflijks tegen hem gezegd: "als ik met je getrouwd was, zou ik nu van je scheiden!" Lekker opvoedkundig! Een vriend zei toen: "je wilt niet van je zoon scheiden, je wilt van zijn gedrag scheiden!" Vond ik een eye-opener. Zo'n simpel zinnetje, die de hele lading veranderde!
Dus nee, Safi, ik heb hem het huis nog niet uit kunnen persen! Maar, hij heeft een paar geschikte sollicitaties lopen, dus er schijnt licht aan het eind van de tunnel!
En ik weet zeker, als hij eenmaal weg is zal ik hem ook weer missen!

En Blacky, ik ben heel erg geschrokken van het feit dat je je niet meer veilig voelt om hiet onbevangen te schrijven! Ik vind het naar en onbegrijpelijk dat je vervelende PB's krijgt, ik kan me er ook niets bij voorstellen! Ik lees je altijd erg graag, en geniet van de manier waarop jij je inzichten deelt!
Ik hoop dat ik nooit te maken krijg met een onaardige PBer! Tot nu toe gelukkig alleen maar lieve berichten, maar ik kan me voorstellen dat zoiets ongelooflijk hard aankomt!
Voor jou dus een extra

[Trees]

quote:

---

Originally posted by:

Har

[/

Mocht ik weer in strijd terechtkomen met koning alcohol dan weet ik jullie te vinden, het forum en de mensen uit de AA-groep want de laatste laat ik niet los, bezoek alleen de avonden niet meer.

.

Hoi Har, dit is toch geen afscheidberichtje hoop ik! Ik zou je werkelijk missen als je ons zou verlaten!

[Har]

Nee hoor Trees. Ik ga alleen wat minder proberen continu bovenop mijn gevoelens te willen zitten en zal hier dus wat minder zijn. Het doet me wel pijn de mensen van de groep niet meer wekelijks te kunnen ontmoeten...gewoon in rust zo'n avond mee te kunnen maken, dat lukt me maar niet. Ik ga daarom wat meer loslaten en aan het alledaagse leven beginnen.

[Rudy]

Har bedankt voor je bericht.
Ik vind veel herkenning.
Ongeveer in een gelijksoortige situatie gezeten.
Ik kom er op terug.
Nu even niet want de tijd dringt.

[Har]

Oké Rudy, graag

[Sammy]

Marjo, Trees en Har, Bedankt voor jullie openheid. En natuurlijk ook Anna, Sandra, An en Pippi niet te vergeten, en natuurlijk alle anderen. ik vind jullie KANJERS!!!
Albertina, Ziek melden, NU!! hoe langer je hiermee wacht, hoe langer je herstel zal duren.

[CPAS]

Beste forumgenoten,

't Is een pechdag voor me. Zeker omdat het gisteren allemaal zo goed ging. 'Schone liedjes blijven niet duren.'

Vanochtend heb ik mij verslapen, omdat mijn wekker nog ingesteld stond voor gisteren.
Ik kwam dus een kwartier te laat op mijn werk.
Thuisgekomen trof ik een mopperende (niet uitgeslapen) dochter, die zich moest haasten om naar haar werk te gaan (begint om 13 uur en vertrok om 13 uur).
Dan maak ik per ongeluk een nieuwe jampot open (nou ja, zo erg is dat niet).
En nu ben ik al twee uur bezig met computerproblemen. Daar ga ik nu maar mee verder.
Wees dus niet ongerust, want aangezien herstelpunten niet willen, vrees ik dat ik de hele boel kan gaan herinstalleren. Daar heb ik geen zin in. Ik hoop maar dat het me lukt en dat het niet te lang duurt.

Als jullie hier dus een aantal dagen niets van mij vernemen, wees dan niet ongerust. Als er wat is met mij, dan kan ik een van degenen bellen wiens tel. nr. ik heb.

Jullie hoeven hier niet op te reageren, want ik ben voorlopig 'uit de lucht'.

Dit allemaal geen reden om te drinken, want er is geen enkele reden waarom ik zou drinken.

Mensen, doe jullie best met minderen, stoppen en gestopt blijven.

Tot binnenkort, hoop ik.

[Sandra]

Har,
Ik kom net van mijn reikimaster terug en hetzelfde wat jij gepost heb. heb ik in hoofdlijnen aan haar verteld. Ik zie veel gelijkenissen in je verhaal. Heb ook het idee dat ik met een masker op door de wereld draai. Vind mezelve ook oppervlakkig. Heel veel herkenning.

An, nee ik heb ook al mijn 1500 poging achter de rug.
Heb nu wel een commitment gemaakt om begeleid te stoppen. Mijn reikimaster gaat me begeleiden.

[druppeltje]

Hallo allemaal.

Positief hoor Marjo, mijn complimenten.

He Tina, was maar even hier binnen gewipt je weet dat ik in Amsterdam woon.

Har, wat eerlijk en goed beschreven.

Sandra, ik was ook voor het masterschap gegaan maar door het overlijden van mijn man ben ik niet verder gekomen als 1 terwijl je er 3 moet maar voor jezelf is het ook goed om te leren.

Black, waarom die vervelende pb-tjes, je zegt toch niets verkeerds? Weet je wie en is het telkens dezelfde? Moderator hoor want dit verdien je niet.

Charlie kom terug!

An, Pip....zucht, misschien moeten wij maar PAD team gaan worden zoals het RAF team.

En de rest niet meteen gaan juichen om het idee want we hebben het zelf nog niet zo hahahaha

[druppeltje]

PADS team dus.

[Sandra]

Druppel,
Zondag ga ik voor deel 2, maar heb nu ook mezelf gedwongen om bij haar in therapie te gaan. Wil een tijdje onderbegeleiding de onderliggende problemen van alcohol werken. Ik begrijp mezelf soms niet. Er kunnen weken voorbij gaan zonder dat ik drink of taalt om te drinken en ja, hoor pastboem is de duivel weer en heeft ie bij in zijn greep. Daar moet een oorzaak onderaan liggen.
En daar wil ik gaan werken. Ben moe om toneel te spelen en iedereen te laten denken dat alles oke is. Nee, mijn leven is niet oke. Het wordt tijd dat ik alle aandacht aan mezelf geeft inplaats van mezelve te negeren.
Een flinke stap, maar ik hoop een juiste stap

[druppeltje]

Oef An ben een beetje laat als (liever) niet vlees eter toufu en tahu kun je zo in de supermarkt kopen en bij geen ervaring gewoon baken in de pan. Er zijn tegenwordig ook vele vleesvervangers te koop die je ook zo kunt bakken. Kom je er helemaal niet meer uit of vind je het eng dan is er altijd nog een boerenomelet of een gebakken kaasplak (ei, bloem en parneermeel eromheen en bakken maar). Een hartige taart doet het ook altijd goed. Ju kunt ook frituren met kaas, groenten enz maar nu ga ik te ver denk ik voor iemand die het voor het eerst gaat doen. Succes en laat horen.

[Kate]

Hoi,

Ik lees af en toe nog mee en dacht kom ik reageer weer eens.

An poging 1500? Dat is de beste, let maar op. Ik heb er ongeveer 3000 gehad haha.
En ik ben nog steeds gestopt. 1 uitglijder van 3 glazen, en ik kreeg er vreselijke hartkloppingen van. Meteen genezen van de twijfel die blijkbaar de kop op had gestoken.

Sandra, moedig van je om je verleden onder ogen te gaan zien. Het zal niet makkelijk zijn, het kan je tijdelijk in nog meer onbalans brengen, maar daarna kun je er beter uitkomken. Gun jezelf de tijd.

Har, ik ben ook met de AA gestopt. Niet om helemaal dezelfde reden als jij, maar ook mij kostte het veel moeite om steeds maar weer zo'n persoonlijk verhaal te doen in een groep. Ik kwam er altijd met een vol hoofd vandaan, dat hield dan een paar dagen aan. Ik kreeg op een gegeven moment ook het idee dat ik hier niet in wilde blijven hangen. Ik wilde verder, mezelf niet als een gehandicapte zien. Maar de mooie en leerzame momenten heb ik in mijn hart gesloten en zal ik nooit vergeten.

Ik ben nu bezig met een cursus in wonderen. Dat geeft me diepere inzichten, in hoe de denkgeest werkt.
Het is inderdaad allemaal egogedoe, de twijfels, de schuldgevoelens, het blijven hangen in gewoontes en verslavingen die je vanbinnen niet wilt. En oh oh wat laat dat egostemmetje zich gelden. Geef je over aan de heilige denkgeest (Tapas noemde het ooit de wijsheidgeest geloof ik) en herinner je je die.
Zoiets. Het helpt mij geweldig in ieder geval. Verander op denkniveau en de hunkering kan verdwijnen.

Marieke, leuke vrienden erbij zonder overhaaste dingen te doen. Vriendschap kan een mens veel geven. Koester het.

Tina, rustig aan meisje. Sterkte.

Iedereen sterkte en laat de eerste staan, je hebt er niks aan.

liefs,
Kate

[druppeltje]

Sandra, dat is toch een hele goede stap. Gaan voor 2 en toch begeleiding willen. Die krijg je er toch wel bij maar nu op een wat andere manier denk ik. En nee toneel spelen heeft sowiezo geen zin en helemaal niet als je het masterschap wil gaan halen want dan moet je ook anderen kunnen helpen maar goed dat je beseft eerst jezelf. Het inzicht dat je hebt is toch oke en daar gaat het toch om?

[druppeltje]

Sorry, zie hier net de vrachtwagen van Appie dus ben er ff niet. Nee, ik heb niet de hoofdprijs gewonnen maar mag er een betalen hahahaha

[Houtje]

Har,

Wat een ontroerend (door zijn eerlijkheid) en toch weer mooi verhaal zoals je naar jezelf durft te kijken.

Druppeltje,

Sorry dat ik gisteren (te) kort door de bocht ging.

Allen,

Ik ben niet gezellig en heb de hele nacht rondgewandeld van de pijn. Sterker nog, ik was zó beroerd dat ik heb liggen overliggen, in een innige omhelzing met de pot. Deed me denken aan........ juist. Bah. Kinderen wakker en volgens Zoon kon ook de Kat er niet tegen .
Ben net bij de huisarts geweest en die verdubbelt voorlopig de morfine. Ik kan niet zitten, liggen of slapen van de pijn.

Blacky,
als ik iets verkeerds heb gezegd wil je het dan svp tegen mij zeggen? Ik snap niet wat je bedoelt maar ik heb het gevoel dat ik iets verkeerds gezegd heb.