zaterdag 29 november 2008

[Mai]

Lieve Tina, dan is nu de tijd aangebroken om de "verloren" tijd
met jezelf in te halen. Je bent het hartstikke waard, je bent een
ontzettend lief mens! Ik hoop Dat je dat nu ook voor jezelf mag gaan
voelen!

Ik herken die ochtenden. Ook als ik wel gelijk aktie onderneem,
het uiteindelijk beter voelt!

Fijn dat je even kwam delen.
De natuur heelt.

[Kaia]

An: je hebt gelijk, "nooit meer" zegt alleen maar wat over hoe ik het de afgelopen tijd gedaan heb, de toekomst kan ik niet overzien, dus ik zal nooit meer nooit meer zeggen Ik ben het trouwens zeer met Marjo eens over hoe leuk het is te lezen hoe ook jij als een speer gaat en ik doe mee, vandaag, 1 dag tegelijk!

[Mai]

Ik doe ook mee!

Wing, probeer naar je gevoel te luisteren.
Je hebt een belangrijke stap genomen!
Succes!

[Mai]

Vorig jaar rond deze tijd, was het zeer heftig!
Klaas en ik grepen een nieuwe kans.
We gaven het een jaar. Hihi...
Veel geleerd, maar nog lang niet genoeg.
Ik ga het nog maar een jaartje geven.
En denk dat ik hem dat vanavond eens vertel.
Ik hoop natuurlijk dat hij het ermee eens is.
Mochten we dan alsnog stranden, dan weet ik iig zeker
dat het niet aan de drank ligt.

Tot zover nog één belangrijke stap aan een gedachte.

One step at a time Hoe moeilijk soms ook!

[Kaia]

Tina, in de natuur kom je echt tot jezelf, ik ben blij dat je daar je tranen kan laten stromen. Willen pleasen, alles zo goed mogelijk willen doen en daarbij vergeten te genieten, je baan opgeven, slecht kontakt met je zus... Tapas is mijn virtuele nichtje, maar jij hoort ook ongetwijfeld bij de familie, zo herkenbaar wat je zegt, letterlijk! Maar je drinkt niet en je bent bouwende aan dat hele mooie stukje dat 'het zelf' heet, en zo blijven we under construction

[An]

Albertina: je schrijven ontroerde me enorm. Ik zag je zo zitten en wat had ik graag naast je gezeten en een arm om je heen geslagen. Ik had je gezegd dat je zo'n mooie meid bent, dat je lief en meelevend bent, dat je een schat bent die hier rondloopt. Ik had je gezegd dat het leven je nog zoveel te bieden heeft. Dat het nu begint. Hier in de natuur waar alles puur en echt is, waar geen stress en spanning is. De natuur een plaats waar je jezelf mag zijn. De natuur omarmt jou en laat je zijn wie je bent en hoe je je voelt op dat moment. Ik had je gezegd dat ik zou hopen je vriendin te mogen zijn.
Ja dat had ik je allemaal gezegd.

[ferry]

BB, shit, wat een slecht nieuws. Heel veel sterkte met Francesca.

Veel liefs, Ferry.

[Tine]

Goede morge allemaal,

Wat een vreselijk nieuws Bambam.
Ik wens jullie heel veel sterkte.
Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen.....denk an jullie!

Kaia, prachtig geschreven. Dank hiervoor!

Tina, heerlijk om buiten te zijn.
Ik kan ook zo emotioneel worden in de natuur.
Mijn lieve hond denkt regelmatig: oh,gaat ze weer janken
Zal er wel allemaal bij horen....

Ik wens iedereen toch nog een fijne en drooge dag toe!
Vandaag dag 13!

Liefs Tine

[safidepafi]

Lieve Tina

bedankt voor het delen, ik hoop dat je gauw wat meer van je leven kunt genieten door dingen te doen die jij leuk vind.
Is het contact met je zus hopeloos verbroken?? Of is er nog een mogelijkheid om toch de familiebanden weer aan te trekken.
Mijn broer zit in zo'n fase en begon vorig jaar zonder enige ruzie te verkondigen dat hij geen behoefte meer had aan familie. We namen het niet zo serieus maar alle verjaardagen werden door hem overgeslagen en op mailtjes niet geantwoord. Toen we als familie vertelden dat we daar moeite mee hadden zei hij doodleuk...jammer maar ik heb er geen behoefte aan. Hij is net 51 geworden.
Ik heb hem uitgenodigd op mijn verjaardag diner maar kreeg alleen twee woorden als antwoord...ja je raad het al: geen behoefte.
Ik heb hier ook wel een potje om zitten huilen maar besef ook dat ik hier niets aan kan veranderen en er geen controle over heb...dus loslaten...hoe moeilijk dat ook is.


BB
Rot nieuws over je ex en ik hoop met Kaia mee dat wonderen de wereld nog niet uit zijn.
Veel sterkte en geniet van de warme deken die je van Fran zal ontvangen
En een meeting in januari is toch net zo mooi.

[safidepafi]

Pip was je nog bij het voetballen???

[safidepafi]

Marjo een mooie voor jouw en Klaas

On a crossroad..op een kruispunt....
Ik kan niet aleen bepalen waar we heen gaan,
maar een ding is zeker we gaan samen
door dik en dun
door regen en zonneschijn
snel of kort
recht of door de bocht
als we maar bij de kruising van het leven
de rust vinden om op elkaar te wachten
om te zwaaien...
hier ben ik...loop je mee?
haast je niet
neem de tijd
maar neem wel een besluit
altijd vooruit en nooit terug
als je daar amen op kan zeggen
dan wacht ik bij de crossroad..de kruising in ons leven
naar andere tijden
met angst in mijn hart
maar met de gedachte dat we er samen zullen lopen
minder bang....

[safidepafi]

sorry pip..foutje...goed van je dat je gaat hoor.

[CPAS]

Hallo allemaal,

Ik kom even binnenvallen om jullie een prettige adb dag te wensen. Straks kom ik nog wel om te lezen, maar nu zit ik voor andere dingetjes aan de computer, maar kon het niet laten om wat van me te laten horen.

:camera::clock::light::D:camera::clock::light:
:camera::clock::light:
Juicy

2 maanden!

GEFELICITEERD!
:camera::clock::light:
:camera::clock::light::D:camera::clock::light:

[Trees]

Ook een groet van mij, maar ik moet de computer nu afstaan!
Tot later!

[scholeke]

bam bam veel sterkte in deze moeilijke tijd .

pfff ik zit hier na te drenken niet te doen .ik zou me normaal zo snel mogelijk moeten laten opereren maar zie dat echt niet zitten .nu heb ik op het internet wat rondgesnuffeld en ben ik te weten gekomen dat ik ook iets anders kan laten doen .ik weet echt niet wat ik nu doen moet .
ik heb vanavond mijn eerste optreden sinds ik droogsta en ben best zenuwachtig .ik loop dus al een hele morgen met mijn muziek in mijn oren .mijn zoontje zingt lustig mee .ik zie er echt naar uit om op te treden vanavond zal alles veel bewuster meemaken en mijn tekst niet zo makkelijk vergeten .ik drink vanavond enkel thee en water dat is goed voor mijn stem .ben wel nieuwschierig naar de reactie van mijn vrienden er waren er al een paar die me eens gezegd hadden dat ik beter wat minder kon drinken dat dat veel beter voor mijn stem zou zijn .wel nu zullen ze zien dat ik me gebeterd heb he .

[safidepafi]

Tapas
ik las een artikel van de schrijfster Voedingsdeskundige Meijke van Herwijnen, die een boek heeft geschreven Onrust en eten'.

Er stonden dingen in het artikel die volgens mij voor jouw interessant kunnen zijn of leerzaam.

Dus ik heb het hier even voor je gequot

'Je onrustgevoel wordt vaak veroorzaakt doordat je niet aan je eigen strenge normen voldoet. Je normen brengen je veel goeds, want ze geven je een veilig gevoel, ze zorgen ervoor dat je je netjes gedraagt, dat je 's morgens je bed uitkomt. Aan de andere kant kunnen je normen je behoorlijk dwars zitten. Ze zorgen voor heel veel dat je 'moet' van jezelf en voor dingen die je niet 'mag'.
Het bijbehorende gedrag is moeilijk los te laten omdat het onbewust zo werkt dat je alleen bent wie je 'hoort' te zijn als je je normen hoog weet te houden.
En ben je niet wie je 'moet' zijn, dan ben je bang dat mensen je afwijzen. Je normen zijn dus je houvast: ze zorgen ervoor dat je bent zoals je denkt dat je moet zijn om geaccepteerd te worden.
Problemen ontstaan wanneer jouw normen en strategieën botsen met andere normen en strategieën. Ofwel van jezelf, ofwel van anderen. Gevolg: je vindt van jezelf dat je tekort schiet en krijg je een vervelend gevoel. Dat je vervolgens probeert te verdrijven door het weg te eten.'

Er is ook een groot verschil tussen eten als vluchtweg om je onrust te dempen, en eten voor je plezier. Een belangrijk verschil is de aandacht waarmee je het doet. Als je met eten je gevoel wilt dempen, wil je eigenlijk in een toestand van onverschilligheid komen. Het kan je allemaal niks schelen. Dat zijn vaak ook gedachten die op zo'n moment in je opkomen: ach, wat maakt het ook uit, een keertje moet toch kunnen. Doe je iets voor je plezier, dan wil je er zoveel mogelijk van meemaken. Je wilt het volop ervaren, je aandacht is er helemaal bij. Dat is het gevoel van bewust genieten van een lekker stuk chocola, of het luisteren naar een muziekstuk. Het verschilt hemelsbreed van gedachteloos een rol koekjes naar binnen werken, of langs allerlei programma zappen en uiteindelijk bij iets blijven hangen dat je eigenlijk stom vindt.'

'Er zijn twee manieren om je onrust te lijf te gaan. De eerste is de rationele weg. Je kunt onnodige onrust leren inperken door je normen te zien en je er bewust van te worden. Schrijf maar eens op wat je van jezelf allemaal niet mag of moet. En kijk wat je ermee kunt en wilt. Loop je altijd te stressen omdat je vindt dat je nooit te laat mag komen, dan kun je besluiten wat eerder op te staan. Je hoeft dan je norm niet te veranderen, maar past je gedrag aan. Of je realiseert je dat je niet altijd aan je eigen normen voldoet of kunt voldoen, maar dat dat niets zegt over de vraag of jij als mens goed genoeg bent.
Je komt dus te laat, maar bent nog steeds goed genoeg.
Daarnaast zullen er altijd momenten zijn dat je ergens van 'baalt'. Dat vervelende, ongemakkelijke gevoel. Op die momenten gaat je systeem uitvluchten verzinnen. Maar wat als je dat allemaal nou eens niet deed? Als je nou 'ns gewoon op de bank ging zitten? Niet naar de koelkast? Dan misschien een kop thee zetten. Niet? Dan de afstandsbediening van de tv pakken. Ook niet? Dan de krant pakken, muziek op zetten of een boodschappenlijstje maken. Ook niet? Als je al je vluchtwegen hebt gelaten voor wat ze zijn, dan zit je op een gegeven moment midden in je onrust.

Probeer nieuwsgierig te zijn naar wat er dan gaat komen. Uiteindelijk blijft er dan een gevoel over: je bent gewoon boos, gewoon verdrietig, bang of teleurgesteld. En het mooie is: het is maar een gevoel. Je hoeft er niets mee te doen. En na een tijdje trekt het weg. Je hebt het overleefd, zonder hulpmiddelen. Helemaal zelf. Dat geeft zelfvertrouwen.'

'Echte rust is het besef dat jijzelf en je leven goed zijn zoals ze zijn, niet perfect of foutloos, maar wel goed genoeg. Als je goed bent zoals je bent, kun je eerlijke keuzes maken over wat je wilt. Want welke keuze je ook maakt, je bent nog steeds goed genoeg. Je hoeft je niet bezig te houden met het gladstrijken of verbergen van je eigen tekortkomingen.
Dat maakt je kwetsbaarder, maar ook sterker. Als jij geen oordeel meer hebt over je gewicht, wordt het gemakkelijker om je gewicht op peil te houden. Je streeft er dan naar je goed te voelen, hoeft je niet meer te verdedigen ten opzichte van anderen, je niet meer vervelend te voelen en dus ook niet meer uit onrust te gaan eten.'

unquote

ik vond het erg leerzaam en zal zeker stil op de bank gaan zitten om erachter te komen wat mijn onrustgevoel is dat mij doet eten.

[Mai]

Nou bedankt Safi!
Toch maar weer opde bank...

De Sint is binnen, de kinderen tevree...

Wing:

IK BEN OOK BLIJ VOOR JOU!!!

[Mai]

Tijn, GEWELDIG man!!!

[Mai]

Ik voel me plots weer een beetje warm van binnen worden.
In mijn buik. Dat is goed..
En dat wilde ik ook wel even delen!

[safidepafi]

was ik trouwens je laatste hoop???

[Mai]

Nee lieverd, het was een geintje naar Geer...
Jou krijg ik in januari wel weer!

Kom je dan ook Wing? Ik ben inmiddels wel een beetje
nieuwsgierig geworden...

[Mai]

Ik ben naar de Sint...
Zoon gaat drummen!
Yeah! :moon:

[Mai]

Oeps! Ja de meeting inderdaad!

Marieke, al we nu steeds weer op die gedachten uitkomen...
Kunnen we ons op een gegeven moment misschien die moeite besparen

[tapas]

Ben wel blij dat de meeting niet doorgaat morgen, hoef ik zelf geen beslissing meer te nemen!!

Ik was vanmorgen helemaal van het pad af, paniek en onrust, het gebeuren van gisteren zat nog na te werken. Ik weet dat ik het goed heb aangepakt maar het heeft me ook weer gedwongen om goed naar mezelf en hoe ik nu functioneer te kijken.. en dat is lastig want het voelt als een enorme chaos nog steeds.
Vanmorgen kwam de buuf op de koffie en die was ook al ontzettend down en uiteindelijk hebben we besloten om samen een retschema te maken, eerst eentje voor mij en die ruzie gisteren met die buurtgenoot en toen eentje voor haar wat betreft perfect moeten zijn en bang zijn om afgewezen te worden. Eigenlijk was dat best gezellig, samen RETten, lachen om die kromme gedachtes die er in die hoofden van ons omgaan. Nu voel ik me weer wat rustiger.. nouja.. rustiger... tja.. in ieder geval probeer ik weer bij mijn gevoel te blijven en me dan maar erg verdrietig te voelen al weet ik niet goed waarom, maar ook dat accepteer ik maar beter. Het heeft voor mijn gevoel erg te maken met acceptatie van mijn beperkingen en angst voor de toekomst

Deels herken ik wel wat in het verhaal Safi maar ik heb zelf het idee dat ik mijn normen toch wel bijgesteld heb zo door de jaren heen. Maar dat er veel onrust in me zit die ik het liefst wil wegwerken, -sporten of -eten dat is zeker waar. Maf maar ik wil ze niet wegdrinken trouwens, want dan raak ik alleen nog maar meer de controle kwijt. Ik geloof dat het enige is wat ik nu moet doen is stil staan bij mijn gevoel.. maar nu geen tijd hoor, doe ik morgen wel

Bambam, wat een naar nieuws maar wel fijn dat jullie alle shit van vroeger opgeruimd hebben en dat dat er niet nog eens bij gaat komen... en vooral fijn dat je dit nuchter aan kan gaan.
Ik hoop voor je ex dat er nog mogelijkheden zijn en zo niet dat jullie op een goeie manier afscheid kunnen nemen.

[An]

Even een vraagje: heeft iemand ervaring met busreizen naar Italie?
Ben aan het googlen, maar kom niet zo goed verder.