Spring naar bijdragen

donderdag de vijftiende


Vie

Aanbevolen berichten

Hoi allemaal,

ik kom ook weer eens even kijken, veel heb ik niet te schrijven.
Het is een beetje de dagen uitzitten en dat ligt niet zo in mijn aard.
EErlijk gezegd slaat de irritatie naar mezelf een beetje toe,
ik ben boos dat dit mij is overkomen.
Niet constant hoor, maar soms laait de boosheid een klein beetje op.
Het is geen zelfmedelijden daar ben ik best wel hard genoeg voor en
ik vind ook niet dat ik zelfmedelijden hoef te hebben.
Gewoon het feit dat het een aantal maanden gaat duren eer ik weer
helemaal op de been ben kan mij een beetje triest maken.
Ik ben een zelfstandige vrouw die graag zelf haar boontjes dopt.
Het is lastig te aanvaarden dat dit de komende maanden wat minder zal gaan.
Meebuigen, ja dat doe ik wel, toch steekt er af en toe een beetje boosheid de kop op.
Voor volgende week als ik weer naar huis ga heb ik al een redelijk netwerkje opgebouwd dus
dat zit goed.
WEllicht heb ik een beetje last van recalcitrant gedrag, morgen of over een uurtje kan het zo maar weer
over zijn.
Ook mis ik mijn wekelijkse gespreken met mijn therapeut, dus daar ga ik volgende week meteen
weer aan beginnen.
Verder in huize Houtje alles in orde, Houtje is even boodschappen doen en laat mij nu gelukkig met een
gerust hart alleen.
Zelf word ik ook steeds handiger met mijn krukken dus da's weer een geluk bij een ongeluk.
;)

Link naar opmerking
Deel via andere websites

  • Antwoorden 267
  • Created
  • Laatste antwoord

Top Posters In This Topic

Top Posters In This Topic

Vannacht vielen er bij zoveel stukjes op zijn plaats dat ik er bang van werd. Ben zelfs op zoek gegaan naar drank, alle kasten door, verhuisdozen doorzocht. terwijl ik wist dat er niets in huis was.
En toen zag ik het mijzelf doen en heb ik mijzelf keihard uit zitten te lachen en niet zomaar nee tranen van het lachen.

Ik geef het toe, ik ben een lafbek. Oei oei, iets komt te dichtbij. Hoe ga ik hier mee om? Verdoven die handel.
Fijn is dat, dat je soms afstand van jezelf kunt nemen en nog fijner als je dan geen zelfmedelijden voelt
maar jezelf gewoon keihard uit kunt lachen.

Wat ben ik nu dankbaar dat mijn lijf in opstand is gekomen en dat je dan genoodzaakt bent om eens goed na te denken.

Ik weet wat mij te doen staat. Het zal niet gemakkelijk zijn want gewoontes van 30 jaar haal je er niet zomaar uit maar ik heb mijn bemoeizuchtigen en nu zie ik de kern terwijl ik altijd naar de symptomen keek. ja, ik ging drinken van de stress en mijn drukke hoofd. Nooit gekeken waar komt die stress nu vandaan en wat is mijn aandeel daarin.
En nu heb ik het niet over de laatste 2 jaar. Dat was overmacht, Acts of God zoals de Engelsen dat zo mooi zeggen.

Werk aan de winkel dus en dan heerlijk met een gerust hart volgende week echt kunnen ontspannen.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Albertina hoi,

Het wel te begrijpen. Ook ik houd er niet van, als ik slecht uit de voeten ( uit de voeten?) kan. ;)
Goed dat je blijft meebuigen!
Kalm aan (je zal wel moeten) dan breekt het lijntje niet.

Een groet en beterschap, Ik hoop dat de antibio z'n vereiste taak vericht.

Take Care. :)

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ha Ha, Knuffie.

Ik krijg vandaag allemaal zonnestraaltjes. Jij wist de naam en ik twijfelde als een gek maar had het dan toch goed. Mijn hoofd vol waardeloze informatie blijft mij verbazen:D

Toch vervelend voor je zoon en voor jou. Sommige mensen krijgen wel hele zware rugzakjes.
Maar je draagt hem fier, zal die Leeuw van je land wel zijn.
Wij hebben ook een leeuw in ons vandel maar die moet worstelen en komt dan weer boven. Met andere woorden, het water staat hem altijd aan de lippen;)

Nog een bakje koffie en dan ga ik aan de slag.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Tientje, snap wat je bedoelt, liever voor jezelf zorgen. Ik vind het vreselijk als ik ziek ben en een ander dingen voor me moet doen. Gelukkig snapt mijn echtgenoot dat, want die heeft precies het zelfde. Als die ziek is scheldt hij me gewoon weg, hup, uit zijn buurt blijven!

Anjo, got wat herkenbaar, midden in de nacht op zoek gaan naar drank. Of je toch niet misschien ergens een staartje.... En dan het hele gekke van de situatie inzien.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

anjo, jaaa, je had het juist, bravo!!:D Enne, proficiat zeg van gisteren!!!

Hoi soothe, al aan de actie?

Tina, ik begrijp je héél goed! Ook ik ben noodgedwongen een tijd op non-actief gesteld geweest en ook ik kon me soms behoorlijk boos maken daaromtrent!!
Een bemoedigende knuf!! Je komt er wel, langzaam maar zeker!!

Hoi Vie, ik heb eerst gepiept, hoor!!:D

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Ja anjo, soms is het heel zwaar, vooral nu hij ook al heftig aan het puberen is en soms in opstand komt tegen die medicatie..pff

Er zijn soms momenten dat ik het rugzakje draag met m'n neus bijna tegen de grond, hoor! Maar zoveel mogelijk fier rechtop, en dat lukt me steeds langer hoe meer!! Zou het dan toch die leeuw zijn?

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Hier de Vrouw des Huizes van Huize Houtje:

Het is ook moeilijk voor Tina, dan wordt ze een beetje bozerig en maar eigenlijk zit onder die boosheid volgens mij gewoon doodeerlijk een hoop verdriet.
Ze heeft een trauma opgelopen (niet een trauma i.d.z.v. botbreuk, want, dat óók) maar dat 1,5-2 uur liggen gillen en roepen en schreeuwen terwijl je niet kan bewegen gaat niet in je kouwe kleren zitten. Ik weet nog hoe in paniek ze was toen ik in het ZH kwam, midden in de nacht.

Dat psychische trauma moet nog een weg naar buiten zoeken en vinden. Slaan op kussens, vechten met een boksbal, misschien kan ik wat verzinnen voor haar. Met de Wii of zo.

Nee, wil ze niet. Grrrrrr. Dan maar een boterham er in . En tegen al die medicijnen heeft ze ook een weerstand, maar het MOET gewoon. Pijnstillers, onstekingsremmers, antibiotica. Hou maar op.

Bij mij zijn ook niet alle dagen om te juichen.

Lekker stel hoor.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Pippi, ik ben om de bliksem niet vergeten wat ik zelf heb gedaan om nu driekwart jaar droog te staan. Dat zeg ik dus ook, als iemand terugvalt is dat voor mij te dichtbij, dat kan ik niet aan, dat vind ik zo zonde. En ik zeg er dus ook bij, dat dat mijn probleem is.
Wat het me nu elke dag nog kost om een nieuw leven op te bouwen zonder verslaving. Enfin, ik kan wel blijven kletsen als brugman.

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Hallo,

Hulp aanvaarden, soms wel lastig.
Ik bekijk het nu so: onlangs werd ik opgebeld door iemand die echt in "deep shit" zat en het niet meer zag zitten: opgesloten in de badkamer, met de fles vodka in der linker hand, de telefoon in de rechter en morfine(!?) op zijn schoot. Het telefoontje heeft meer dan een uur geduurd maar hij heeft uiteidelijk toch geen stomme dingen gedaan. Dat ik hem kon helpen heeft mij een enooorme boost gegeven, ik was fier.
Daar heb ik de rollen eens omgedraaid, en stelde vast dat de persoon die ik om hulp-raad vroeg het zelfde voelde dan ik toen...

Is het niet so dat de persoon die we om hulp vragen er ook iets aan heeft, dat we hen ook een plezier doen, dat zij blij zijn om te kunnen-mogen helpen?

Hoe zien jullie dit?

Groeten,

Joske

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Misschien is het maar net hoe je omgaat met anderen ,ivm drank of sigaret, hoe je zelf kunt blijven vechten? Iedereen zijn of haar manier, hé?

Pippi, hoe is het nu met die jas? Volledig proper gekregen?

Enja, hoi sneeuwwitje, alles ok?

Mijn kip is bijna gekookt, dan vol-au-vent maken, mjammie!!

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Nijd en afgunst, op wie? Hier geen nijd en afgunst.
Dit forum is één en al kommer en kwel en een gestoei met de drank. Niet om afgunst te hebben
en al helemaal geen nijd!
Eerder iets van jammer dat de knop niet om gaat!!


Ik denk weleens, als ik op een terrasje een "eerzaam burger" z'n wijntje zie drinken-desnoods twee-
dan afrekenen en vertrekken, jammer dat kan ik niet. Pech, wat niet kan, kan niet!!

Life goes on!! :)

Om mij heen mag een ieder drinken wat zij/hij wil! Men doet maar!
Ik heb zes jaar niet gerookt, de asbakken waren voor de gasten. Geen probleem!

Dus in die zin heeft Pippi gelijk, als het je niet meer stoort ben je er los van.

Het stoort me niet, men leeft zich maar uit.

De niet afgunstige! ( Mag even van captain Haddock) ;)

Link naar opmerking
Deel via andere websites

Maak een account aan of meld je aan om een opmerking te plaatsen

Je moet lid zijn om een opmerking achter te kunnen laten

Account aanmaken

Maak een account aan in onze gemeenschap. Het is makkelijk!

Registreer een nieuw account

Aanmelden

Ben je al lid? Meld je hier aan.

Nu aanmelden

×
×
  • Nieuwe aanmaken...