Woensdag 14 april

[Vie]

Rapi wat lijkt me het fijn voor je als je dat huisje krijgt!

Alf, ik vind opstandig zijn eigenlijk meer iets voor pubers. Het is misschien volwassener om hulp en aandacht en medewerking te aanvaarden en te vragen.

Ik geloof dat wij van nature een kracht meekrijgen die ons helpt, maar ook uitdaagt. En als je daar in dit leven geen gebruik van maakt, krijg je nog een kans.

[fotograaf]

quote:

---

Originally posted by: Vie

Alf, ik vind opstandig zijn eigenlijk meer iets voor pubers. Het is misschien volwassener om hulp en aandacht en medewerking te aanvaarden en te vragen.

.....................

Vie, het verschil tussen mannetje en vrouwtje wellicht?
Volgens mij mannen eigen, iets minder volwassen gedrag (sorry Alf), maar uiteindelijk vragen en aanvaarden ze die hulp wel, Alf doet dat op het forum, zoals hij zojuist zelf vertelde.

[rapilos]

Ik ga nu weg,
Doei, jullie horen de afloop nog wel

[albertina]

Lieve mensen,

ik ga even naar buiten, de gedachten ietwat verzetten.
Een lekkere wandeling helpt daarbij.

[fotograaf]

Ik ga ook wat actie ondernemen.
Tot later.................

[Alf]

Maar Vie
Van wie krijg je dat dan? Die kracht?
Ik heb van nature ook een kracht nl. levenskracht
zoals elk levend schepsel dat heeft, de wil om te leven.
Meer niet. En laatst hadden we het over wel/geen God o.d.
dus dat gaan we niet overdoen. Ik twijfel nog steeds
ook al ben ik agnost. En stilletjes bid ik ook nog wel eens,
maar als het dan helpt komt dat niet doordat er ''iets'' is
maar omdat ik GELOOF dat 'iets' helpt en mn wezen zich gaat instellen
op de werking ervan, maar zo werkt NLP ook....

En opstandig, ja ik bedoel meer iets van een lijstje maken
en het dan toch niet doen, het vastleggen van iets, een keurslijf,
ik denk dat ik daar niet van hou, als ik een rooster moet volgen, wijk ik
daar vaak van af, wil niet vastgelegd worden. Zal idd misschien
een puberaal trekje zijn of een psychische tekortkoming weet ik het.
Ben ook nooit uitgegroeid tot een echte volwassene,
sommige delen zijn achtergebleven. Hoeft niet erg te zijn, kan ook
een voordeel hebben.
Heb laatst het voornemen gehad, in navolging van Woman
om aandachtspunten vast te leggen b.v.;
'Ik formuleer elke dag om 22.00 uur 3 positieve dingen van de dag'
Ik weet nu al dat dat gedoemd is te mislukken. Wordt daar kriegelig van.
Zoiets kun je niet vastleggen. Er zijn positieve dingen gebeurd of niet.
was op mn werk ook een tijdje de gwoonte om elke vergadering te
beginnen met het noemen van iets positiefs, ieder persoonlijk, het rijtje
af. Ik word dan opstandig ja, snap best de goede bedoeling erachter,
maar vind dat kunstmatig, niet spontaan. Ik ging dan altijd expres iets
verzinnen, zoals 'dat de zon lekker schijnt' , dat mn schoenen zo
mooi glimmen want gepoetst enz. Is kinderachtig misschien, nou ja, vooruit
er waren er ook die dat vonden maar gewoon meededen.
Later werd het toch maar op vrijwillige basis en nu speelt het helemaal niet meer.

Heel verhaal pffff

[Alf]

En hulp kan ik best vragen hoor
Loop bij een psy. Goed contact,
laagfrequent, maar dat is wel goed
hoewel ik eerst dacht van niet
Maar degene die mij wat beter kennen weten dat ik
wat ongeduldig kan zijn, alles moet snel en direct
En dat moet nu juist even niet
dat heeft die psy goed gezien
Kleine stapjes, grote veranderingen..
over tijd.

Terug over een kwartier

[Vie]

Alf, het was helemaal geen aanval en ik vond het ook prettig dat je er niet boos op reageert. (Heel volwassen dus ) Het is gewoon omdat ik zelf ervaren heb, dat je kont tegen de krib gooien, niet goed werkt.
Ik geloof meer in samenwerking. En hoe cliché ook, win-win-situaties.

Ik moet even lachen, omdat Marylin Monroe mij erg intrigeert. Toen ze haar eens vroegen of haar borsten echt waren, antwoordde ze: those who know better, know better.

ik ga ook even op mijn kop staan. Ben erg blij met alle antwoorden, maar ze gaan me niet in de koude kleren zitten.

[Alf]

Vie
Ik had het ook helemaal niet als een aanval opgevat...
vond het een goede opmerking
En reageer ik vaker wél boos???

[bolletje]

Dank Lieve vriend Alf. Wat een onzettend lief bericht van je. Dat doet me zo goed weet je dat.
Ik houd ook van jou hoor lieve vriend.

[druppeltje]

Bolleke moest lang over je opmerking denken om antwoord te geven. Ben erg geschrokken over het gebeuren en wil telkens de verdedeging in. Voel me hier niet meer geloofwaardig daarom reageer ik zo. Heb gewoon een optater gehad dus denk nu telkens te moeten zeggen dat ik niet gedronken heb maar als dat wel zo was dan zou ik het ook zeggen. Het nare is dat ik niet meer weet wie me gelooft dus nog steeds verward ben en toen dit met Banjo deed me denken of ik gek werd.

[Vie]

Nee, je reageett niet vaak boos Alf, wel teleurgesteld omdat je blijkbaar op dat moment iets wil dat niet geboden wordt.

Drup op de discussie tussen C, en jou ga ik niet in, en je geloofwaardigheid stel ik niet in twijfel....
Dat heb je zelf van doen.

[bolletje]

Druppie lieverd, ik geloof je hoor. Als jij zegt niet gedronken te hebben, geloof ik je, echt. Maar zolang je mij er van wil overtuigen dat je niet drinkt kost dat zoveel energie, en dat is zonde. Ga gewoon door met waar je mee bezig bent en zet die angst een beetje uit dat koppie.

[Alf]

quote:

---

Originally posted by: Vie
Nee, je reageett niet vaak boos Alf, wel teleurgesteld omdat je blijkbaar op dat moment iets wil dat niet geboden wordt.

Ik had gehoopt dat het minder was geworden...

[Vie]

Nou, Alf ik vind wel dat je soms een klein beetje pissig reageert omdat de discussie op dat moment niet gaat zoals jij daar op dat moment behoefte aan hebt. Maar daardoor ben je niet minder gewaardeerd, en het is leuk dat je zelf er over nadenkt.

Dag Ari vanuit de trein.

[smart]

Ik heb ongelofelijk geslapen.... dat was nodig zeg!
Nog steeds een dikke keel; ben gewoon niet in orde.
Daarnaast toch weer zorgen om mijn lief. Hij wil elders gaan wonen, dichterbij zijn kinderen.
Ik vind dat erg moeilijk. Ik wil latten maar dan vanaf dichterbij. Ik wil geen anderhalf uur rijden...
daarbij woonde hij hier toch al? Waarom nu zo ver weg wonen? Kinderen ja, ik snap het goed. Maar een eigen leven met een volwassen partner?... is dat niet ook belangrijk?
Aanvankelijk zou hij de hemel voor me gaan bestormen. Ik heb dat nodig: gewoon iemand die voor me kiest. Ik moest al zovaak en zoveel alleen doen.... (of klinkt dat slachtofferig?).
Ik ben er erg somber van. Temeer ik hem nu (weer) onderdak verleen, we elkaar weer zien en spreken en ik aan den lijve ervaar hoezeer ik hem mis en dichtbij wil hebben. Ik ben bang dat hij over een paar maanden gewoon vertrekt....(als het geld van zijn verkochte huis binnen is) en ik wil dat voor zijn, door het nu al bespreekbaar te maken.

Volgt iemand het nog? Dilemma dus.

[bolletje]

Lieve Cathy, dat is inderdaad heeeeel moeilijk meid. Ik kan me voorstellen dat je je erg onzeker voelt over de toekomst. Heb je wel echt het gevoel dat hij van je houd? Heb je het gevoel dat jouw huis, nu een beetje de zoete inval is? Ben je misschien een beetje jaloers (een heel menselijk gevoel;) Heb je het gevoel dat je gebruikt wordt nu? Heb je het gevoel dat je erg afhankelijk bent? Ja allemaal vragen en misschien doe ik je er pijn mee maar het brengt misschien een beetje duidelijkheid voor je waarom je je nu zo somber voelt.

[Alf]

Vie en Ari
Jullie hebben allebei gelijk (wat diplomatiek zeg!):
het is minder geworden, maar het is niet weg...idd;)

CAth
Lastig dilemma idd
Bespreekbaar maken zou ik zeker doen
alhoewel het de vraag is
of je alles boven tafel krijgt
Je laatste zin vind ik wel verontrustend, je idee
dat hij 'gewoon vertrekt'. Voelt niet goed.

[smart]

Ja hoor, al die dingen die je noemt spelen mee. Ik denk wel dat ie om me geeft... maar dit is mijn huis. Ooit zou ie het mee overnemen, nu is dat niet meer aan de orde. Hij zegt dat ie zich verscheurt voelt.
Als westerling denk ik, dat ie wel enige moeite had om hier te aarden en nu gaan zijn kinderen aan hem trekken (vanuit zijn vadergevoel).
Ik ben vooral ook somber omdat ik heel veel heb voorvoeld tussen hem en mij, heb zien aankomen. Hij had daar geen oren naar. Ik voel me dus best bekocht nu, ja zoiets is het wel.
Ik kan daarbij erg slecht tegen onzekerheid.

[smart]

Verd... waarom wordt er nooit eens voor mij gezorgd...
ik ben er zó moe van!

[Vie]

Cathy, iemand die jou niet belangrijk genoeg vindt om helemaal bij te blijven: weg laten gaan, want die is je niet waard.
Een korte pijn van scheiding is minder pijnlijk dan je altijd afvragen of hij wel van je houdt.
En dat weet ik door ervaring.
Hoeveel ben jij waard?

[smart]

Ja Vie, ik heb hem vanmorgen ook gezegd: waarom vertrek je niet nu al? Zeg je werk op (werk zat in de zorggsector) en ga elders wonen, dichtbij je kids, maar vergeet mij dan.

Vanavond zouden we er over doorpraten.... maar als ik zo somber ben als nu voel ik niet veel voor doorpraten. Het lijkt me ergens heel duidelijk!
Ik weet dat het veel pijn gaat doen, die 2e scheiding in 1,5 jaar tijd. Maar iedere keer die onzeklerheid, nee dat heb ik niet verdiend.

[bolletje]

Cathy ik kan me heel goed voorstellen dat je daar zooo moe van wordt. Van de andere kant kan ik me ook voorstellen dat het erg moeilijk is voor je vriend om te kiezen tussen jou en z'n kinderen. Negen van de tien keer kiezen mensen toch voor hun kinderen. Hoe oud zijn z'n kinderen?
Waar ik wel moeite mee heb is, dat jij het gevoel hebt, gebruikt te zijn als opvang voor iemand die zelf geen onderdak heeft. Daar zou ik heel kwaad om worden denk ik. Ja dan zou inderdaad Vie gelijk hebben, maar je bent toch gauw geneigd om te hopen. Te hopen dat het gevoel gebruikt te zijn niet waar is.
Hé wat een rotsituatie voor jou zeg. Hoe lang kennen jullie elkaar al?

[smart]

Oude liefde; vanaf dat we 23 waren, toen elkaar 31 jaar niet gezien. We zijn beiden om elkaar gescheiden en hij is hier onmiddellijk ingetrokken mei vorig jaar. Mailcontact sinds 2008. Destijds had hij het amper over zijn kids... zeer tot mijn verbazing. Nu ziet hij steeds meer hoe zijn ex de kinderen niet goed opvoed; dat speelt mee voor hem.
Ondertussen hebben we beiden onvoldoende kunnen rouwen om de eerdere scheiding, dus er hebben nogal wat overspannen situaties plaatsgevonden. Waarna hij telkens vluchtte richting .... ex en kids.
Zo langzamerhand is er steeds minder plek (tijd ook) voor mij. Ik vind gewoon dat dat niet kan: hij heeft toch ook hier naar mij toe verantwoordelijkheid liggen? Het lijkt alsof hij de balans niet kan vinden.
Over enige tijd komen de kinderen iets dichterbij.... is dat onvoldoende voor hem? Ik moet dat nog horen.

[dhen]

De blaadjes op mijn bougainville boompje zijn inmiddels wat lastig te tellen; het spruit eruit.
Afgelopen week had ik een bijzonder vervelend probleem; zo'n eentje die bovenop 5 andere
problemen komt en je er toch net ff niet bij wil hebben. Maar ja het lost zich niet vanzelf op.
Een dag of 3 rondgelopen in het bekende patroon van *^$@ wat nu, mezelf onder
controle houdend; kalm rustig blijven, denk na. Een vage trek kwam opzetten;
een hardnekkig automatisme; ik weet niet wat ik moet doen dus trek. Die trek is niet sterk meer,
wel herkenbaar, ik weet niet of ik het nog wel trek kan noemen of meer een herinnering;
het was een absoluut zuipmoment vroeger, niet nu. Nu haal ik m'n schouders op; o vage trek;
ja doei, ik heb wel wat anders aan m'n hoofd. Wel een dag of drie weggedoken in wat
ander vluchtgedrag; verstoppen in een boek, meer roken, pak koekjes naar binnen snaaien.

Ik zie wat ik doe, ik weet dat het ontkenning zoeken is; ik wil dit probleem niet nu. Ik lach
om mezelf; malloot je loopt weg he; ja, ik weet het, grmbll, sssttt.

Na die verstopdagen, m'n eigen lamlendigheid beu, werd ik kwiek wakker: en nu ga ik wat doen.
Ik had er 4 dagen voor nodig en het probleem is nu bijna opgelost. Die 4 dagen heb ik mezelf
verrast. Denken dat ik iets niet kan zit in m'n hoofd, het zijn de gevangen gedachten van m'n
verslaafde ikje. M'n vrije ikje onderneemt actie, is niet onzeker en kan veel meer dan ik denk.

Dat is raar, ik ben dus nog steeds niet gewend aan het vrije ikje, die er gewoon is maar zich
soms zo makkelijk weer verstopt achter verslaafde ikje; brr vervelend probleem,
brrr rottige buitenwereld, brrrr onaardige mensen etc. Ik word al een tijd niet meer boos
op mezelf dan, ik ben namelijk al lang blij dat ik het zie. Zien geeft mogelijkheden om wat
te doen, zelfs al heb ik eerst 3 verstopdagen nodig. De kick zit in die 4 dagen daarna;
ik ben verbaasd van mezelf wat ik heb gedaan; nog leuker was; geen twijfel,
geen onzekerheid, niet teveel denken maar doen, handelen.

Vandaag hap ik even pauze; het blijft gaan om los, alles wat vast zit in verkeerde denkpatronen,
alles wat ingenesteld zit in dat breintje, wat een overbodig zooitje vaak.
Los en ik kan weer huppelen, raar mens om dan weer ff vast te houden,
tja bekend he; o ja, daarom.

Tss, nou ja ik grijns weer om mezelf; het groeit; m'n vrije ikje. Vandaag het boompje vertroetelen;
ff niet opgelet en van 6 naar 60 groene blaadjes. M'n vrije ikje en het boompje kunnen het goed
met elkaar vinden; we lijken op elkaar; gekortwiekt maar wel nieuw blad, verrassend,
onverwacht, wonderlijk en toch altijd al aanwezig.

Ik kan het iedereen aanraden; gooi die 22 verslavingen je kop uit; er zit zin-in-leven achter verstopt.