Linda stelt zich voor

[Linda]

Hallo! Ik ben Linda, 37 jaar, getrouwd en een geweldige man en ik heb een prachtzoontje van 2 en een dotje van een dochtertje van 4 weken. Ik kan wel zeggen dat ik alcoholist ben, ben eens een tijdje bij de AA geweest voor dat ik zwanger werd en ben jaren geleden bij de huisarts geweest en heb toen een geruime tijd Refusal gebruikt.

Eigenlijk heb ik al weer een hele tijd geen last van mijn alcoholgebruik gehad. Tijdens mijn zwangerschappen en borstvoedingsperiode ben ik niet aangeschoten geweest, helemaal niet en alleen af en toe een glaasje wijn gedronken. Absoluut niet problematisch, ook geen moeite met niet drinken gehad en 2 gezonde kinderen gekregen. Maar eergisteren vierde mijn schoonmoeder haar verjaardag met een redelijk groot feestje en daar ben ik de mist weer ingegaan. Zo zie je maar weer, je komt er nooit helemaal vanaf. In ieder geval was ik gespannen en zenuwachtig, ik denk omdat ik me zo bekeken voelde en wilde dat alles er perfect uit zou zien. Gezonde blozende moeder, kindjes met mooie feestkleertjes aan. Ik kreeg zo veel vragen over de bevalling en hoe het nu gaat dat ik van de zenuwen begon met witte wijn, heel netjes in laten schenken door de bediening en na een paar glazen begon ik mezelf maar in te schenken van de partytafel want het ging me klaarblijkelijk niet snel genoeg (wat uiteraard opgevallen is maar waarvan ik toen dacht dat niemand dat zag) Meer mensen, meer gesprekken, meer vragen en meer wijn en in plaats van naar tijdig huis te gaan bleven we, onze dochter kreeg de fles. Op het eind heb ik nog een fles wijn meegestriets in de mamatas... alsof ik nog niet genoeg op had... Zelf vond ik dat toen heel komisch maar later kon ik mezelf wel voor mijn kop slaan. Thuis nog verder de wijn meester gemaakt en naar bed gegaan. 's Ochtends bij het wakker worden begonnen de paniekgevoelens... wat heb ik gedaan, wat heb ik gezegd...? Niets ernstigs maar ik word altijd veel te openhartig als ik drink. Ik heb niemand beledig, heb niet gehuild, heb mijn kleren aangehouden, niet aan de kandelaar gehangen en geen geen ruzie gemaakt maar toch is de schaamt zoooo groot. Ik heb dan last van flashbacks, zie de gesprekken die ik heb gevoerd voor me, de gezichten waarvan ik dan de volgende dag denk dat ik er ergenis en verbasing op heb gezien toen ik, in mijn ogen, heb lopen lallen, te veel persoonlijkheden gedeeld op een toch wat ongepaste gelegenheid. Op een feestje willen mensen volgens mij niet het hele emotionele baringsverhaal horen en alle bijkomende genante kwalen die daarop volgen van een aangeschote vrouw. De hele dag last van vreselijke paniek gevoelens gehad en toen ik dacht dat ik er beetje overheen kwam belde tot overmaat van ramp mijn man zijn moeder later op de avond en die gaf aan dat het wel opgevallen was dat ik teveel had gedronken... Weer paniek en zweet aanvallen. Ik schaam me zooo diep. Kon van ellende de haren wel uit mijn hoofd trekken, letterlijk.

Natuurlijk zeg ik tegen mezelf; hoho was het nu echt ZO erg... mijn man zegt van niet, de lieverd steunt me en vindt het vreselijk als ik me zo rot voel maar ik kom er niet vanaf. Mijn man is ook weleens dronken geweest bij mijn familie... doen we daar moeilijk over? Nee maar mijn familie is er veel makkelijker mee, wij zijn allemaal wel grootgebruikers. Ik ben denk ik extreem hard voor mezelf maar dat maakt het niet makkelijker om er mee om te gaan. Ik durf eigenlijk mijn schoonmoeder niet meer onder ogen te komen, maar dat gaat niet he. Ik ben bang dat ze er nog iets over zal zeggen en ik kan me niet wapenen tegen de gevoelens die dan weer zullen komen.

Gisteren gelijk op dit forum gekomen voor wat steun en ik wilde mijn verhaal nu gewoon even kwijt. Ik heb het gevoel er zo alleen in te staan. Ik voel me gewoon zo kwetsbaar. Ik zal mezelf moeten vergeven en hopen dat anderen dat ook doen. Gisteren al niet meer gedronken trouwens en voel ook geen behoefte.

Liefs voor ons allen die weten hoe het is...

[Hanneke]

Dag Linda,

Ja dat is balen. Maar goed, wat gebeurd is, is gebeurd. Je draait het niet meer terug. Maar ik kan me helemaal voorstellen hoe je je voelt.

Het beste wat je kunt doen is er een les uit trekken. Het is duidelijk dat je niet met alcohol om kunt gaan. Zorg dat je niet verder de mist ingaat doordat je de moed opgeeft of uit schaamte. Allemaal triggers.

Het is goed dat je hier je verhaal hebt gedaan. Ik denk toch voor velen herkenbaar en tegelijk een waarschuwing. We moeten waakzaam blijven.

[sunflower]

Hoi welkom om dit forum,

Ik snap helemaal hoe je je hebt gevoeld, die walging en schaamte...

Inderdaad tijd om er weer een iets aan te doen. Je zelfbeeld lijdt eronder...

Heel vee sterkte

[Lytse]

Welkom hier Linda.

Je verhaal is heel herkenbaar! Wat zal ik gezegd of gedaan hebben; de schaamte de volgende dag enz. Je bent gelukkig eenmalig gestruikeld en kan meteen de fles weer laten staan! Het was een gevoelige les en voor ons allemaal weer eens het bewijs dat je alert moet blijven. Alleen al daarom is het goed dat je het hier deelt.

Blijf niet hangen in de schuldgevoelens en schaamte. Als je schoonmoeder erover begint, dan kan je alleen maar beamen dat het stom was. Je hebt je lesje geleerd en bent niet van plan het te herhalen.

Geen mens is onfeilbaar en zij zal zelf ook fouten maken. Dit stukje is maar een heel klein deel van wie jij bent. Je bent vast een geweldige vrouw en moeder. Richt je op de positieve kanten hoor.

Ik wens je veel succes met je leven zonder drank. Mocht de trek nu toch vaker de kop opsteken, dan zou ik bijtijds weer hulp inroepen, maar je kunt het! Dat heb je al bewezen.

Lytse.

[lady jane]

Welkom Linda

en heel veel kracht voor jou

om je drankprobleem aan te gaan pakken.

[Burchill]

Hey Linda,

Herkenbaar voor velen van ons. En nu? Na de erkenning de keuze minderen of stoppen?

Uit ervaring kan ik je zeggen dat stoppen voor velen nog een halte te ver is, maar het

geeft op de lange termijn zoveel meer rust. Alternatief is blijven aanmodderen en na

de zoveelste uitglijder weer moeten beseffen dat je in een terugval beland bent.

Sterkte en kracht voor je keuze!

Joris

[Dylan]

De halte voor minderen lijkt inderdaad een stuk dichterbij.

Alleen jammer dat de (snel)trein daar nooit stopt.

[Linda]

Hallo! Bedankt voor alle reacties!

Het gaat heel goed, gelukkig. Niet meer gedronken en de paniekgevoelens zijn weer weg.

Bedankt voor de steun. Het kwam inderdaad door de spanning en het lange niet drinken dat het zo hard insloeg. Niettemin een reden om het weer bovenaan de agenda te zetten. Er is zoveel moois om nuchter van te genieten, en niet in die roesige benevelde mist van drank waar je de volgende dagen nog zoveel last van hebt.

Liefs!

[Lytse]

Succes Linda!

Lytse.