zondag 19 februari

[Josje]

Bolletje, wat me wel bezighoudt is dat ik dacht iemand te zijn die veel aankan. Maar het wordt me steeds duidelijker dat dat niet zo is. Het lijkt wel of mijn grenzen sneller bereikt ziijn dan eerder, of beter gezegd dat ik ze beter voel. En er naar handel. Vroeger ging ik er natuurlijk overheen, continue weer. En om dat niet te voelen, alcohol. Weer een functie die alcohol had. En nu dealen met verdriet, zonder alcohol.

Wat me zo'n pijn doet, is dat ik er met zoveel gedrevenheid en enthousiasme instapte, in het vrijwilligerswerk. Maar gaandeweg werd de druk groter om weer een betaalde baan te vinden. En ook dat is een dagtaak op zich. Pff, het is een lang verhaal. Ik ben er moe van. En hoofdpijn.

[bolletje]

Ja Josje op een gegeven moment moeten we accepteren dat we inderdaad niet alles kunnen. Voor mij heel gemakkelijk gezegd maar ik denk dat bijna iedereen deze ervaring heeft gehad.

Ik heb echt moeten leren om tevreden te zijn met dat wat ik heb en kan, en dat is geen makkelijk proces.

Ja vroeger konden we ook niet alles maar door de alc. voelden we dat niet. We heben zoveel geeist van onszelf. Misschien toch wel goed dat we nu meer rekening moeten houden dat we ook maar mensen zijn en dat onze energie op een gegeven moment op is.

Bovendien is het nu ook niet het jaargetij waarin je je vrolijk voelt omdat het nu zo'n goed weer is.

Maar ff rusten kan geen kwaad hoor, misschien als je wat kan slapen je je daarna wat beter voelt, meestal als je zo weinig energie hebt, kun je ook veel minder hebben, en voel je ales veel heftiger.

[Josje]

Dank jullie, Hannah voor je nuchterheid, het is zoals je het zegt. Bol voor je betrokkenheid. Ik laat het gewoon even zijn voor wat het is.

Ik ga inderdaad even rusten, tot vanavond

[Josje]

Niet verkeerd opvatten, Hannah, nuchterheid is ook betrokkenheid en soms heel goed, even weer beide benen op de grond, nu ga ik echt

[Lytse]

Hi Bol,

Een bekend thema: accepteren dat je niet alles kunt wat je wilt en dan alcohol gebruiken, zodat je de grenzen en/of de pijn niet voelt. En dan worden we langzamerhand ook nog eens ouder, waardoor we ook niet meer kunnen wat we konden op 20-jarige leeftijd!

Ik heb er zoveel energie mee verspeeld, met het me verzetten en het zijn toch waarheden als een koe!

Daar begin ik dus niet meer aan, maar dat heeft wel jaren geduurd.

Veel mensen hier (en ik ook) denken vnl aan anderen en vergeten dat ze ook aan zichzelf moeten denken. Voor mij wogen de belangen van anderen altijd zwaarder dan die van mezelf. Wat ben ik mezelf tegengekomen!

Gaat het goed met je?

Lytse.

[GewoonErik]

Pfff lastig moment. De zondag sleept zich voort, eenzaamheid dringt zich op. Dat zijn die momenten waarop ik denk: wel of niet drinken, wat maakt het uit? Voel me toch alleen en rottig. Alcohol lijkt het dan lichter te maken. Maar ja, weet inmiddels dat dit maar voor even is. Daarbij: ik kan me niet inhouden als het hek eenmaal van de dam is. En dan voel ik me morgen weer extra rot, schuldig en moet ik weer opnieuw beginnen. Dus ik ga zo eten en ga niet op zoek naar alcohol. Maar....wat is het soms zwaar....bah.

[Lytse]

GewoonErik,

Wat goed dat je dan even hier komt. Die weekenden kunnen er echt inhakken. Ik hou niet van sport op de tv en op de ene zender was schaatsen en op de andere tennis: tel uit je winst!

Neem lekkere bouillon of zo Erik. Tenminste bij mij helpt dat op dit moment van de dag.

De zondag is bijna om. Vanavond Koot en Bie. Nog even volhouden!!!

Lytse.

[Josje]

Ha, ben ik weer. Voel me weer wat rustiger en weet dat ik de juiste keuze heb gemaakt.

Dat is waar Lytse, verzetten kost zoveel energie. Maar ik leer steeds weer, voor mezelf kiezen, grenzen voelen en aangeven. Hoe moeilijk ook.

Voor jou Lytse:present: gewoon

[Lytse]

Bol,

Kurt had per ongeluk bij "wie is wie" 2 draadjes gestart. Op het andere zijn al een aantal reacties gekomen.

Lytse.

[Lytse]

Lieve Jos,

Ik schrijf er niet voor niets bij dat het voor mij jaren geduurd heeft! Ik heb een ongeluk gehad toen ik 24 was en daarna was het op en af totdat ik afgekeurd werd. Nu ben ik 65!

Al doende leren we en dat is maar goed ook. Ik geloof heilig in stilstand is achteruitgang.

We gaan ervoor.

Lytse.

[GewoonErik]

Dank je Lytse

Ik ga zo koken, dat leidt wel af.

Maar kan er wel depri van worden: beetje wachten tot de dag voorbij is, niet echt een leuke 'way of life'.

Meld me vanavond nog wel even, hopelijk dan weer wat vrolijker.

Erik

[Lytse]

Lieve frummers,

Ik ga maar weer eens aan het eten beginnen. Met vooruitziende blik had ik gisteren al een pan met een soort roti-mengsel gekookt, en roti-vellen uit de vriezer, dus nu een makkie. Dat is maar goed ook, want ik ben nog uitgeteld van de verjaardagsvisite van gisteren.

Tot vanavond, en eet allemaal smakelijk,

Lytse.

[Lytse]

Erik,

Als het straks voorjaar wordt dan ziet de wereld er heel anders uit. Je kunt dan in de tuin rommelen (als je die hebt), wandelen en fietsen en gewoon lekker buiten zijn!

Nog even.

Lytse.

[bolletje]

Erik heb je helemaal geen hobby's? Lezen knutselen, bouwpakketten enz.?

[bolletje]

Lytse zou er nog verbetering kunnen optreden w.b. je lichamelijke klachten?

[Madelief]

Originally posted by: Kohtje

Originally posted by: dhen
Iemand verzoeken om voorlopig geen alcohol in je eigen huis te laten drinken
en geen alcohol in huis te hebben is niet hypocriet maar heet zelfbescherming voor een alcoholist.
Het is juist hypocriet en een gevaarlijke zelfoverschatting om te denken
dat een alcoholist dat wel even kan handelen, vind ik.quote>

Madeliefje, ik vind dat Dhen hier de spijker op z'n kop slaat. Toen ik wilde stoppen met drinken (overigens met dezelfde gevoelens die tussen (euforische) hoop en (panische) angst heen en weer gingen) vond ik ook dat mensen om mij heen niet het slachtoffer mochten worden van mijn stoppen(!?). Zij hoefden het drinken niet te laten in mijn bijzijn. Ik zag toen echter over het hoofd dat ze al heel lang slachtoffer waren van mijn drinken, en dat ik ondanks al mijn wilskracht om te stoppen er niet in slaagde om me zelf geen slachtoffer te voelen van hun beoordeling dat ik teveel dronk.

Vooral in het begin, toen ik nog wilde stoppen om een beter mens voor mijn naasten te worden, kwamen er om de haverklap smoesgedachten bij me op dat het eigenlijk allemaal wel meeviel en dat ik best af en toe mee kon drinken. Om maar niet te spreken van de momenten dat ik alleen thuis was en het aloude stiekeme drinken in praktijk bracht. Als ik mijn eigen drankje niet in huis had deed ik me tegoed aan de "smerigste alcoholhoudende drankjes" die er maar in huis waren. Het maakte me geen ene moer meer uit wát ik dronk, áls er maar alcohol inzat. Er zijn gevallen bekend van wanhoopsdrinkers die eau de cologne, aftershave of spiritus dronken. Zover ben ik niet gegaan, maar ik kan het me wel heel goed voorstellen. Het lichaam en de geest schreeuwen om alcohol, daar kan op den duur geen wilskracht tegenop.

Angst voor het stoppen, angst voor de gedachte om nooit meer te mogen drinken, was voor mij een slechte raadgever. Ik ben zover in de problemen gekomen dat ik uiteindelijk geen uitweg meer zag. Op de bodem van de put heb ik een tijdlang "overleefd", zelfs een zelfmoordpoging lukte niet.. Mensen trokken hun handen van me af omdat ze me niet konden helpen, alleen maar mijn lijden verlengen. En daar, op die inktzwarte bodem, gebeurde er iets met me..

Wat daar gebeurde kan ik op dit forum niet uitleggen. Ik snap het zelf niet eens helemaal. Maar het was het moment waarin ik inzag, ingegeven kreeg, dat ik zélf de eerste stap naar rehabilitatie moest zetten. Dat was door zélf een beter mens te willen worden, niet voor of door iemand anders, maar alleen voor mezelf. En dat ik van daaruit opnieuw een leven moest opbouwen met de bouwstenen die een dag voor dag nuchter leven me aan zouden reiken. Ik weet nu dat een goed leven opgebouwd wordt met deze stenen, dat ik die stenen nodig heb en geen alcohol.

Vanaf het moment dat ik er van binnen uit van overtuigd was dat ik geen alcohol nodig had kon ik pas naar anderen met een drankje kijken zonder verlangen naar zelf ook een drankje. Vanaf dat moment was ik geen niet drinkende alcoholist meer maar een herstellende alcoholist. En pas vanaf dat moment was ik veilig, ook in de nabije omgeving van drank, zelfs mijn "favoriete" drank, zelfs als ik alleen ben.

Wat deze laatste allinea betreft: ik doe dit niet alleen, ik doe dit met een heleboel verslaafden samen. Als ik alleen met al mijn kennis in een hoekje ga zitten, neemt mijn verslaafde geest het heft weer in handen. Ik ben en blijf een verslaafde, en alleen door ervaringen in herstel met anderen te delen (zowel weggeven als ontvangen) kan ik alcohol werkelijk de baas zijn. Maar ik moet er niet te lichtvaardig of hoogmoedig over denken. Genezen ben ik nooit. Alertheid en zelfbespiegeling zijn voor mij een absolute must.

Madelief, ik dank je voor je berichten op dit forum. Ik zie daar de angsten,
vertwijfeling, onzekerheid, maar vooral ook de hoop op en nieuwsgierigheid naar een beter leven in waar ik zelf zo mee aan het jongleren ben geweest. Maar ook alle bochten waarin ik me zelf heb gewrongen om misschien, heel misschien, wie weet is het mogelijk want bij mij is het anders...zo makkelijk mogelijk van de drank af te komen.
Dat is mij nooit gelukt, maar door nu meedogenloos eerlijk naar mezelf te zijn, dat wil zeggen dat ik kritiek die ik van anderen krijg gebruik als bouwstenen, en dus door hard aan mezelf te (blijven) sleutelen, is het leven wel een stuk aangenamer, zeg maar gerust: gemakkelijker geworden.

Zoals ze wel zeggen: mijn slechtste dagen in herstel zijn nog altijd vele malen beter dan mijn beste dagen in actieve verlaving.


O ja, nog even een vraagje: wat houdt ritueel afscheid nemen van alcohol met een maatje in?quote>

Kohtje,
Dank voor je ware wijze woorden.
Ik en ik alleen moet het doen.
Nu lig ik op de bodem.
Alleen ik kan eruit komen, niet voor een ander, alleen voor mezelf.

Het afscheid nemen van mijn zogenaamde "vriend alcohol" tsja dat is voor een ieder persoonlijk denk ik.
Na vandaag drink ik niet meer.
Hopelijk krijg ik hier nog wat steun.
Mijn naasten hebben me laten vallen, en terecht.
Dus ik moet en zal stoppen..
Daar hoort een afscheid bij.
Althans, zo zie ik dat.
Mijn partner zal straks alle flessen die hier in het zicht staan weg doen.
Ik kan niemand verplichten om niet te drinken.
Maar ik heb wel steun gelukkig.
Ook al is hij de hele dag weg, ik ga morgen zonder alco naar de detox/ambulante zorg.
Dank voor je schrijven.
Nu ga ik teruglezen.

[bolletje]

Wijfie voel je je nu weer wat beter? Ik heb je gelezen en vond het zo zonde hé. Zo jammer, want het is zo'n tijd goed gegaan met adb. te blijven. Maar je pakt de draad weer op hé? We gaan er weer voor.

[Teveel]

@Madelief het maakt allemaal niet zoveel uit, er is maar een ding belangrijk, dat jij van de drank afkomt. Je hebt al eens gezegd dat je met je huidige leefstijl de 50 niet haalt. Dus ga er voor morgen,

Ik wens je alle mogelijke succes en sterkte om het vol te houden

@Josje, je moet nu eenmaal prioriteiten stellen, je hebt gegeven wat mogelijk is, dat is meer dan menigeen doet

@Wijfie, je bent al zo lang aan het tobben, slim plan lijkt me om professionele hulp te zoeken, sterkte

Zelf een leuke dag gehad, in Limburg (Valkenburg) was het echt winter, helemaal wit.

In de buurt van Eindhoven reed ik in de stralende zon en gelijk daarop in een pracht sneeuwbui.

Happie eten zo en er nog een mooie avond aan breien.

Smakelijk trouwens....

[Madelief]

Teveel,

Dank je.

Ik zeg het nog een keer, ik ga ervoor!

Nu even mn soepje eten.

Tot later.

[GewoonErik]

Bolletje,

Ik lees graag, sport veel en kan ook genieten van muziek. Ook heb ik genoeg te klussen in huis. Het is vooral het alleen zijn dat er af en toe zo in hakt op dagen als vandaag. Dat ik na het sporten 's ochtends verder de hele dag niemand spreek, dus letterlijk de rest van de dag niet hardop hoef te praten.

[bolletje]

Oeps ja Erik dat zijn dan toch vervelende dagen zo. Er zijn ook wel bijeenkomsten voor alleenstaanden maar ik weet niet of je daar nou zo op zit te wachten.

En wat ik ook iedere keer zeg, het zijn moeilijke tijden die winter. Maar is jouw vriendenkring klein dan? Want daar zou je wel iets aan kunnen doen.

of eens wat mensen uitnodigen bij jou?

S'avonds kaarten met een cluppie? Want dat schijnt ook altijd erg leuk te zijn. Of op een cursus gaan?

Ik ben een beetje mee aan het denken omdat ik weet hoe rot het voelt als je eenzaam bent.

[Madelief]

Sofie, ik snap je reactie wel.

Het was een vrijwillige opname.

Maar het was niet de gewone opname, maar de crisis.

Als je terugleest weet je waarom ik naar huis ben gegaan.

En nee, ik drink niet de hele avond.

Wel sluit ik ritueel af met een wijntje.

Ach niet iedereen kan een ander snappen, is ook niet erg.

Maar jij gaat supergoed he?

Houden zo!

Liefs.

Typefoutje, aangepast.

[bolletje]

Hoe laat vertrek je morgen Made? en weet je ook hoelang die behandeling ongeveer gaat duren. Ja en uiteraard hoop ik dat als het afgesloten is dat je dan ook verder kunt zonder behandelaars want daar moet het natuurlijk naar toe.

[bolletje]

Jemig Wijfie toch, je zoon weer in huis. Wat blijft dat toch allemaal moeilijk.

Kun je niet eens gaan praten met het maatsch. werk of zo? Ja ik weet niet of een h.a. iets kan doen voor je, maar dit is inderdaad verschrikkelijk.

Ik weet dat nog wel van de vorige keer en dan kan iedereen wel zeggen "meid haal hem niet in huis", maar het is je kind ook al is hij al volwassen, je blijft je verantwoordelijk voelen. Hoe oud is hij nu?

O en wat moeilijk ook voor je man zeg. Hoe is het nu met zijn gezondheid? Want dat was toen ook niet zo goed. hoe kijkt hij er nu weer tegenaan?

[snoepje]

wijfie

kan je dan geen afspraken maken met je zoon en zijn vriendin

dat ze gewoon moeten mee draaien met alles

op tijd uit bed..huishouden doen

zoniet dan moeten ze wat anders zoeken op kort termijn

dat is toch niet teveel gevraagd