Blanco, een nieuwe dag in!

[lidia]

Rudy,

wat een goed nieuws is dat, zal wel een last van je afgevallen zijn.

Goed dat je zo onder controle wordt gehouden, wat dat betreft mogen we blij zijn in Nederland te wonen. Ondanks al het gedoe over de zorg tegenwoordig is die nog steeds 1 v.d. beste ter wereld.

[bolletje]

Ruud wat een fijn bericht zeg, er zal wel een hele last van je afgevallen zijn hé? Wat zal jij de komende tijd lekker in je vel zitten. En zo hoort het ook, je bent volgens mij al zo lang droog. Daar mag best een goeie gezondheid tegenover staan. Proficiat kerel.

[truitje]

Nee Lytse, ze weten niet van mijn alcoholprobleem.

Ik zal me op het dagpact zetten en vanavond kom ik terug op het forum, dat beloof ik.

Het forum werkt goed voor mij.

Toen ik vorige week weg was had ik vrijdagsavonds al een wijntje besteld en dacht opeens aan de dagpact.. En ik vond mezelf zo oneerlijk dus toen heb ik de wijn niet aangenomen en heb Rivella gedronken

Lfs truitje

[truitje]

Originally posted by: lidia
DAGPACT:

AR
Lytse
Travel
Lidia


quote>

[truitje]

Originally posted by: truitje

Originally posted by: lidia
DAGPACT:

AR
Lytse
Travel
Lidia
Truitje


quote>

quote>

[albertina]

Rudy,

dat nieuws is een felicitatie waard!

[truitje]

Rudy prachtig nieuws voor je... Een goed weekend!,

,Lfs truitje

[bolletje]

Zo, ik ben ook maar eens aan het breien geslagen. Wil een lange das breien. Lekker voor de winter die komen gaat.

[lidia]

Wat is het hier stil, mag ik vast wel even wat ruimte vullen?

Ben weer terug na mijn bericht aan Borretje.

Terwijl ik dat zat te schrijven, moest ik ineens vreselijk huilen, dus ben ik naar beneden gegaan om een peuk te roken en wat te bedaren.

Het is raar, want ik ben het huilen wel verleerd zo langzamerhand.

Toen ik lange tijd in de Dominicaanse Republiek was om mijn (3e) zoon proberen vrij te krijgen of een zo laag mogelijke straf, had ik het niet makkelijk, want ik werd aan alle kanten belogen en bedrogen wat een kapitaal heeft gekost.

Op een middag was er weer iets naars gebeurd en ik ging even bij mijn overburen voor het huis zitten om mijn verhaal kwijt te kunnen.

Er was ook een vrouw die ik niet kende en zij zei aan het eind:

ze huilt niet!

Nee, zei mijn buurvrouw, zij huilt nooit, zij is een vent!!

Ik bedoel maar.

Dus was ik verrast door deze huilbui die wel te verklaren is.

Net als Borretje heb ik 4 kinderen, geen meisje helaas.

Morgen wordt mijn oudste zoon 45 en zoals sommigen zich mss nog herinneren, zat ik daar vorig jaar heel erg mee, want hij wil mij niet meer zien.

Ik weet niet waarom en ben een paar x naar hem toegegaan om te proberen het contact te herstellen, maar hij weet me altijd met een smoes weg te sturen.

Tegen zijn vrouw (Philippijnse, die mij wilde leren kennen) heeft hij gezegd dat ik hem op straat heb gezet toen hij 13 jaar was. Het verhaal is heel anders, dat doet er nu niet toe, maar hij moest bij zijn vader gaan wonen om hem bij oudere "vrienden" weg te halen.

Toen ik er eindelijk vorig jaar dapper genoeg voor was om het nog eens te proberen samen met een vriend, was zijn zaak plotseling verkocht en hij en zijn gezin verdwenen.

Via een kleine aanwijzing vond ik op internet zijn nwe bedrijf, zelfs foto's,

1 van hem en mijn kleindochtertje van 4 jaar. Dit was de 1e keer dat ik haar zag.

Maar vannacht was die site verdwenen, ik heb heel lang gezocht en wist vandaag niet meer wat nu te doen, als ik al iets kan of durf te doen.

En toen kwam dat fantastische bericht van Bolletje en daarmee mijn tranen.

Gelukkig verdrink ik mijn verdriet nu niet meer. Zou kunnen met die sixpack, maar ik weet dat dat me alleen maar verder van mijn doel brengt .

Toen ik bedaard was ben ik via een andere zoekmachine verder gaan zoeken en.....heb hem gevonden.

De foto's opgeslagen en verder gezocht, maar geen adres, ook niet v.d. zaak. Maar wel een 06 nr. waarvan ik verwacht dat het van hem is.

Als ik niets had gevonden had ik ook niets kunnen/hoeven ondernemen, maar die kans heb ik nu wel. Ben alleen heel bang dat hij mijn nr. herkent en de verbinding verbreekt. Of zo iets.

Vroeger kon je tijdelijk je nr.herkenning uitschakelen, maar in de tel. gids is daar niets over te vinden.

Ik vind het heel eng, want als het nu niet lukt, dan is dat de laatste keer, dan houdt het op en zoveel tijd van leven heb ik ook niet meer.

Op mijn 52e verjaardag is hij ongemerkt weggegaan en dat is dus bijna

17 jaar geleden. Over nog eens 17 jaar ben ik halverwege de 80, als ik het haal.

Dit is dus een enorm dilemma, want ik ben absoluut niet iemand die ergens makkelijk op af stapt.

Ja, voor een ander, maar niet voor mezelf. Aan de andere kant, als ik het niet doe, geeft dat een onaf gevoel. Dan kan ik maar beter zeker zijn dat ik al het mogelijke heb gedaan.

Maar gezien het feit dat hij mijn verjaardagskaart al eens ongelezen in de afvalbak heeft gegooid, heb ik niet veel hoop.

Iemand een goede raad misschien?

[albertina]

Lidia,

Ik herinner me dat je een tijd geleden

al eens je verdriet hebt uitgesproken

over het feit dat je je kinderen niet ziet.

Zelf heb ik geen kinderen maar het lijkt mij

qua gevoel, een gat in je hart.

De reden, waarom je geen van je kinderen ziet weet ik niet en dat doet nu ook niet zoveel terzake.

Het gaat er meer om, zou je de moed hebben om toch

nog een keer contact op te nemen?

Niets doen geeft je geen antwoord en je blijft

in onzekerheid.

Hoop is een breed begrip, wellicht kan je jezelf

toch een daad stellen en wel contact opnemen.

Soms kan het zijn dat de tijd wonden heelt

die jullie beiden ongetwijfeld hebben opgelopen

in jullie relatie.

Het hoeft misschien niet zo te zijn dat het contact

meteen weer hersteld is maar er een begin gemaakt

kan worden.

Ook dat kost tijd, zoveel jaren is een lange tijd,

jullie kunnen elkaar misschien opnieuw leren kennen,

zonder verwijten of wrok uit het verleden.

Ik zou ook bang zijn maar wel de stap nemen

om mijn kind op te zoeken, dan zou ik er wat mezelf betreft

alles aan gedaan hebben, ook als er, hoe pijnlijk ook,

een afwijzing vanuit je zoon komt.

Toch zet het hem wellicht aan het denken

soms is dat gewoon nodig, tijd om te bezinnen

over hoe nu verder.

Ik hoop dat je de stap durft te nemen,

echt!!

[bolletje]

Poeh Lidia wat een vreselijk verhaal is dit en ik kan heel goed begrijpen dat je dit niet kunt afsluiten als je ook niet het gevoel hebt, er niet alles aan gedaan te hebben wat in jouw mogelijkheid ligt.

Ik weet niet welk berichtje je bedoeld waardoor je ging huilen maar das ook niet zo belangrijk.

Heeft jouw man toendertijd ook niet uitgelegd aan hem waarvoor hij bij z'n vader moest komen wonen? Is dat nooit gebeurd?

Tja en als een kind eenmaal iets in zijn hoofd heeft, is dat heel moeilijk om hem, als volwassene te proberen te overtuigen dat het voor zijn eigen bestwil is geweest.

Heb je al eens geprobeerd om met zijn vrouw contact te krijgen?

Zij weet als geen ander hoe het voelt om moederlijke gevoelens te hebben.

Of met haar ouders? Misschien kunnen die wat voor je doen? Of iets van maatschappelijk werk als dat daar is waar hij nu woont.

Een brief schrijven waarin je jouw verdriet probeert duidelijk te maken en

schrijven waarvoor hij uit huis moest. Je hebt het misschien al vaak gezegd maar het is misschien het enigste waar hij toch over gaat denken.

Of foto's sturen zodat hij jouw gezicht weer ziet en daardoor toch weer contact met je wil hebben.

Ik vind dit ontzettend moeilijk voor je en zou je zo graag willen helpen maar ik zou niet weten hoe lieverd.

[albertina]

Lidia is weg,

hele lappen tekst en antwoorden.

Oeps.

[albertina]

Tja....

[Madeleine]

Niet zo hatelijk, Kirky.

[Madeleine]

Originally posted by: kirky

Originally posted by: Madeleine
Niet zo hatelijk, Kirky.quote>

Hartelijk bedoel je ?quote>

Iemand die zegt dat iemand wellicht geen advies wil, komt nogal niet hartelijk, eerder hatelijk, over.

[Madeleine]

Ben je een beetje down, Kirk?

[Madeleine]

Nou ja, ik vind dat ik nu wel even eerlijk moet zijn.

Eergisteren had je duidelijk de lolbroek aan, daarvoor vond ik je gewoon een leuk persoon, maar gisteren leek het opeens veranderd te zijn. Ietwat chagrijniger, sneller op de teentjes getrapt e.d.

Bedoel er niets mee, durfde het gisteren niet eens te benoemen, maar heb ewel het gevoel dat er iets veranderd is in jouw gedrag. En moet eerlijk bekennen dat ik even dacht, gisteren, dat je een kwaaie dronk over je had.

Sorry, sorry, sorry, als ik het helemaal fout heb. Maar dit is puur mijn gevoel geweest.

[bolletje]

Misschien komt Lidia nog terug, misschien was het teveel. Het is nog al niet niks wat ze geschreven heeft zeg. Ik kan me voorstellen dat er misschien heel wat naar boven komt, waardoor ze even niet kan schrijven. Dus laten we maar wachten.

[Madeleine]

Als het lijkt alsof....

[Madeleine]

Ok. Maar ga jouw avond niet verpesten. Dus post gewoon door, Kirk.

[Lytse]

@ Kirky: ik heb een berichtje naar de moderator gestuurd over dat open profiel. Dan zal het wel goedkomen.

Is er trouwens een bepaalde reden dat je chagrijnig bent?

Ik zag vandaag een advertentie in de Volkskrant dat er een mecaenas werd gevraagd (een gulle gever) voor een gehandicapte jongen die niet langer zijn vervoer naar een dagverblijf krijgt vergoed!

@ Lidia: wat een heftig verhaal joh. Ik kan me zo voorstellen dat het je ontroerde, dat Borrie vandaag met haar hele gezin om de tafel zit. Er is nog zo'n programma "Het familiediner" maar vaak worden mensen ook kopschuw daardoor.

Ik zou, als ik jou was, nogmaals proberen om hem te bellen. Je kunt, als je de kans krijgt, uitleggen datr je hem een brief wil schrijven over hoe het vroeger gegaan is en over hoe je je voelt. Als het weer mislukt heb je er in ieder geval aan gedaan wat je kon.

Kamer van Koophandel weet ook de gegevens over zijn bedrijf, maar dan moet je eerst zijn woonplaats weten.

Hebben andere familieleden of zijn vader nog contact met hem?

Overweeg het maar. Ik weet ook niet of mijn advies zinnig is. Veel sterkte ermee.

@ Truitje: sterke reactie meid. Ik hoop vurig dat je vanavond met een trots gevoel hier aanschuift!

Lytse.

[Madeleine]

Originally posted by: kirky

Originally posted by: Madeleine
Ok. Maar ga jouw avond niet verpesten. Dus post gewoon door, Kirk.quote>

Mijn avond is al verpest, eigenlijk gewoon mijn hele dag, door anderen. Daar veranderd niemand meer iets aan.quote>

Ik vind dat zo ruk om te lezen. En misschien ben ik gewoon niet de aangewezen persoon geweest om dat wat ik heb gezegd, te zeggen. Maar ik zit al zolang op fora dat ik bijna door het beeld heen kan voelen/lezen dat het niet goed gaat.

En sorry dat ik 'kwaaie dronk' gebruikte.

[Lytse]

@ Madeleine: je hebt het gevraagd en je hebt antwoord gekregen. Iemand hier zou nu ZENNNNN gezegd hebben. Laat het voor wat het is.

Hoe is het vandaag met je trek en was je vanmorgen trots op jezelf?

Lytse.

[Madeleine]

Lytse, ik kan niet goed ophouden, wanneer het zou moeten. Dus bij deze is het een wake-up en is het klaar.

Met mij gaat het goed en nu ook. Ik probeer me nu meer terug te trekken van het forum.

[Madeleine]

Maar over het laatste wil je niet praten?

En ik weet, ik moet me nu stilhouden, maar daarvoor ben ik niet gemaakt. Sorry.