Woensdag 12 juni 2013

[stientje]

nou wijffie, dan zijn we met zijn tweetjes verdrietig...

[bolletje]

Ja lieve Wijfie dat zijn zo van die momenten waarop je het gevoel hebt dat het allemaal niet meer gaat. Dat je overloopt van spanningen en onmacht. Het niet meer aan kunnen en helemaal niets meer willen voelen. God wat kan ik nu mee voelen met je meis. Dat is zo ontzettend zwaar.

Maar weet wel dat er altijd oplossingen zijn voor dit soort problemen, en heel fijn zou nu op dit moment zijn als je eens even helemaal weg kan. Even geen mantelzorger willen zijn en die verantwoording over willen dragen aan een ander.

Ik hoop echt dat je als je bij de h.arts bent, jullie kunnen kijken naar een oplossing voor dit probleem.

En echt, ze moeten je helpen.

Het is zo belangrijk dat je morgen vertelt aan de h.a. wat jij voelt en dat jij het niet meer aan kan

[Runningliesje]

Wijfie en Stientje, een dikke van mij. Laat maar komen die tranen, is beter dan de fles. Ook ik heb veel aan jullie verhalen. Blijf je altijd uiten, daar is het forum voor (naast de verhalen over de marmot, he Hot ). Het leven is nou eenmaal niet gemakkelijk, vooral niet als je (ZELF) moet vechten tegen de fles. Dat heb ik gisteren ook wel gemerkt. Maar elke druppel is teveel, behalve als ze uit je ogen komen in plaats van in je mond te gieten.

Hot, je bent lief!

Aggie, ben je er nog? Ik denk dat er meerderen nieuwsgierig zijn naar een verklaring van gisteren. Niks moet natuurlijk, maar het viel wel op.

Ik ben net met de racefiets naar de stad gefietst waar ik een bakkie koffie met mijn moeder heb gedaan. Niet het meest ideale gezelschap (sorry dat ik het zo breng), maar ze bedoelt het op haar manier goed. En het fietsen was heerlijk.

Ja ik doe teveel wijfie, mijn lijf begint het aan te geven. Het is mijn manier om te vechten. Vanavond ook nog naar de loopgroep, tot die tijd mijn rust pakken. Loopgroep is overigens wel weer een risicomoment maar ik wil ze niet allemaal uit de weg gaan. Na het lopen wordt er behoorlijk gezopen. Ik ga dan ook gelijk weg, ik klep wel bij tijdens de training

Ga goed allen!

[stientje]

dank je wel hoor, lief van jullie...

ik ben gewoon ff de draad een beetje kwijt en toch ook weer niet.

f. wil t liefst thuis zijn, daar pakt hij zijn rust t meest en door alle emoties van de afgelopen jaren komen die nu ps echt los sinds ik 5 a zes weken geleden bij tacus begon. ik snap heel goed dat wanneer er ruimte komt, die ruimte gevuld wordt met emoties die je dan niet toestond om overeind te blijven.

hij is heel trots op me, dat wel. nu ging ik bewust gister naar hem zodat hij optimaal zijn rust kon pakken. maar hij was werkelijk geshoqueerd dat ik de pup mee had genomen. als hij bij mij zou komen, dan was muppy er ook. het nare is dat hij het de hele avond zo duidelijk heeft laten voelen en ook vanmorgen. ik vroeg hem of hij liever had dat ik nooit met muppy zou komen maar dat vond hijzelf onredelijk. ik laat hem hier maar even over nadenken.

mar verdrietig ben ik wel, ik had aangeboden (omdat hij zo moe was en is) om lekker uitgebreid te koken, om bij hem te slapen.... maar wat ik vervolgens ook doe, het is blijkbaar niet juist voor hem.

dan de vraag: wat is juist voor mij. dit was voor mij een goede oplossing, het was een weloverwoge keuze om zowel voor zijn rustmoment te kiezen maar dat hield wel in dat ik muppy meenam. misschien had ik haar naar mijn ex moeten sturen.

ik weet niet heel goed of ik wat verteld heb van ons verleden wat natuurlijk een zware rol speelt. we zijn bijna zeven jaar samen, maar met een zware donkere wolk boven ons hoofd: een zeer agressieve ex. lang verhaal heel kort samengevat: we zijn allemaal nu in rustig vaarwater gekomen en respect is terug gevonden, iets waar ik heel lang voor gevochten heb. waarom? omdat hij de vader van mijn kinderen blijft en ik altijd een respectabel contact wilde. al heb ik daar heel veel voor moeten slikken en vooral huilen van teleurstelling. maar het is ons gelukt al hebben we heus een terugval soms, maar die respecteren we wederzijds.

maar neemt niet weg dat we zeer zware jaren hebben gehad, varierend van een agressieve ex tot een uitermate agressieve puber die niet te handhaven was. voor mijfaalde ik als moeder, nu kijk ik er anders op terug.

mijn oudste werd uit huis geplaatst maar daarmee was het probleem niet weg. wel kreeg ik rust om hard aan het werk te gaan met mezelf. binnen drie maanden was ik onherkenbaar veranderd in een mens met ankers, met wortelen diep in de grond en met een heilig overtuigen dat ik wist waar ik stond, wat ik waard was. en ben. want die persoon staat nog steeds overeind. het laatste grote stuk van mijn puzzel en genezing is het drinken en te veel genieten van wijn. daarom de stap naar tactus en ik wilde graag de lange behandeling om mezelf er maar zo diep mogelijk van te doordringen waar ik bezig was en welke koers ik mijn leven wilde geven.

vorig jaar heb ik een maand of 5 niet kunnen werken door alle stress en vooral angst om en voor mijn eigen kind. als zzper is dat niet handig, als alleenstaande al helemaal niet. ik moest en zou er bovenop komen.

nu ben ik zo hard op weg met dit stuk, ik ga ervoor, ik kan het en ik doe het. met vallen en opstaan, maar ik kom er.

en nu krijgt f. de ruimte voor zijn verdriet.... en dat wil ik het liefst omarmen, maar mezelf wil ik niet vergeten... en ik was er gister voor hem, mijn keuze, maar ik sloeg de plank mis....

nou, lang verhaal, ik denk dat ik maar een soap ga schrijven, haha

[stientje]

@hot, ik heb hoogtevrees, ik blijf liever in het ruisende veld staan dan aan de rand van een klif, hoewel ik dol ben op de zee. alleen van vallen hou ik niet zo...

het is rustig in huis, ik zou moeten werken maar voel me te moe in mijn hoofd, morgen twe keer zo actief en vol goede moed. lekker rustig is het wel nu... eentje speelt met de hond en maakt tussendoor zijn huiswerk, eentje gaat los tijdens de buitenspeeldagen (die hier heel leuk worden georganiseerd met stoere militairen, granaatgooien (ik heb nog geen ontplofingen gehoord gelukkig!!!) zeepbaanglijden van de heuvel en noem maar op). en de laatste knul is aan het werk.

rest mij boodschappen doen zo... snoekbaarsfilet uit de roomboter en ovenfrietjes met (voor mij) daslookmayonaise... fruit en sla erbij...

[bolletje]

Stientje ik heb ook heel vaak, als een soort verrassing J. overvallen met van alles en nog wat.

J. kon dat niet af en raakte helemaal in de war. Met onverwachte veranderingen kon hij niet overweg. Maar J. had Asperger. Iets wat ik heel lang niet heb geweten. Dat maakte het vaak erg moeilijk in onze relatie. Toen ik hoorde dat Asperger bestond, kon ik het allemaal wel een plaatsje geven, en hield daar veel rekening mee.

Dat was ook de rede waarom J. alles zelf in handen wilde houden.

[stientje]

F. fuctioneert prima tot uitstekend in zijn werk, maar veranderingen, nee daar houdt hij niet va. zo hadden we laatst de kunstroute en moesten mijn beelden en overige werk een plekje krijgen. nu snapte hij wel dat t noodzakelijk was voor dat weekend. pfff... maar anders... twee weken erna had hij een nieuw beeld van hem op een plek gezet waar iets anders voor moest wijken, daar had hij dus echt moeite mee. maar mijn lief is ook heel spontaan als t gaat om even dagje weg, plotseling uit eten etc. ik laat t maar op t feit dat hij een einzelgänger is.... wat hij ook bij tijd en wijlen benoemt. daarom laat ik hem ook zoals hij is, daar wil ik me niet in mengen, het is een prachtmens. maar soms voel ik me zo enorm eenzaam, zoals nu, maar ik weet dat hij dat ook zo ervaart. dat maakt t zo lastig: twee mensen die zoveel van elkaar houden en toch beiden eenzaam zijn. hij trekt zich terug en laat niets van zich horen en ik greep naar de fles. isschien zijn we niet goed voor elkaar.... hij kan me hierin niet steunen, dat is duidelijk voor beiden. en toch... zoveel liefde, genegenheid, zoveel gedeelde interesses. van de week zei hij: dat hij en ik elkaar op t juiste moment voor DAT moment hadden ntmoet, ik om te leren op mijn manier en hij op de zijne. en op zich geloof ik daar wel in, maar wil deze mooie en lieve man niet loslaten... hoewel houden van loslaten is he????

[stientje]

nou, ik voel me steeds en steeds kleiner worden... en dat doe ik dus mooi ZELF. ik laat dat gevoel toe. bah, ik ben pissig op mezelf. ik ga boodschappen doen.... doe ik nog wat nuttigs, haha, das een grapje hoor. dit nadenken en piekeren heeft ook zijn doel, daar ben ik van overtuigd. drinken niet al is dat zeer voor de hand en heb ik er heel veel zin in maar ik voel dat het dan om de verkeerde reden zou gaan. oh en de jongste heeft net zijn verhaal gedaan over pantserwagens en geweren en loodballetjes alias granaten. ik ga ook maar een bommetje om mezelf gooien, wordt ik tenminste wakker geschudt uit dit nare gevoel, tot later lieverds, xxx

[Runningliesje]

Stien

Ik kan niet goed op je verhaal reageren denk ik, omdat ik zelf zo ultiem gelukkig ben binnen mijn huwelijk. Natuurlijk wil ik hem af en toe door de plee spoelen, maar dat hoort er bij.

Ik denk dat het supergoed is dat je alles hebt opgeschreven en het piekeren nu even laat voor wat het is. Dat heb je zelf ook al heel mooi verwoord. Het uiten is goed, het (tijdelijk) loslaten ook. En daar ben je al hartstikke goed mee bezig. Petje af voor jou.

Ik voel me nu niet helemaal lekker. Mijn buik doet raar. Een aantal keer diarree en errug misselijk. Ik hoop vanavond wel te kunnen gaan trainen. Ik heb besloten toch even te blijven hangen daar (als ik me goed genoeg voel), ik neem gewoon mijn eigen flesje aquarius mee. Nu even ontspannen.

[Madeleine]

Goedemiddag!

Ik zal maar gelijk met de deur in huis vallen; Ik drink.

Ik ben er gewoon ook even klaar mee. Met het leven. Met het nutteloos thuis zitten. Met het ouder worden. Met het alleen zijn. Vooral het alleen zijn. Ik zou zo graag iemand willen om tegenaan te zeuren. Ik heb een gesprek met mijn moeder, mijn moeder bespreekt het met haar vriend. Mijn vader vraagt mij hoe het is geweest, bespreekt het later met zijn vrouw. En ik? Ja, ik zit maar met mijn gedachten en kom er verdorie niet uit. Ik hoef nog niet eens te praten, maar gewoon iemand die na de gesprekken een arm om me heen legt en me een kus op mijn voorhoofd drukt en misschien zegt; Het komt wel goed, schatje! (blijft een geweldige reclame overigens)

Ik weet wel dat drinken niets oplost. Maar ik heb gewoon even een mij momentje nodig.... Lekker een toastje met Filet, een glasje drinken. En morgen weer een nieuwe dag.

[Runningliesje]

Madeleine, echt zonde. Je weet dat je het morgen weer moeilijk gaat krijgen. Ik heb zo vaak gedacht, 1 dag kan wel, nee dat kan ik niet. Maar wie weet heb ik het bij jou mis.

Laat je niet afglijden meis, zeker niet met drank, het is nu mss even fijn (al vind ik het persoonlijk niet fijn als iemand post hoe hij/zij geniet van het wijntje/biertje), maar je problemen gaan er niet mee weg, sterker nog, je hebt er weer en probleem bij.

Kom op meissie, je bent sterker dan je zelf denkt pak jezelf bij elkaar en ga aan de koffie of thee, het is nog vroeg!

[Madeleine]

RL, het was niet mijn bedoeling om het te doen overkomen alsof ik ervan geniet. Even kijken hoe ik dit ga uitleggen. Ik heb vandaag met mezelf afgesproken dat ik mocht drinken, dat besluit kwam pas in de supermarkt en was nog niet eens een besluit, de krat stond zo snel in mijn karretje dat ik drie gangen verder pas besefte dat het kennelijk nog niet uit mijn systeem is, maar ik mocht dat alleen als ik het op een 'normale' manier zou doen. Dus met iets te eten op tafel. Want als ik drink, dan gaat dat met zo'n geweld, dat ik alles om me heen vergeet en met een snelheid van het licht de roes wil ervaren. Valt het nog niet goed te praten, maar goed dat was mijn gedachte.

Ja, ik ga straks wel aan de koffie. Heb morgen ook nog een verjaardag bij pap, waar ik cola light krijg, dus ik moet er wel helder bijzitten.

[Runningliesje]

Wijfie:

Het is en blijft een lastige situatie, als je wilt PBen kan dat altijd en je weet me ook op FB te vinden.

En idd we gaan maar door he?

Beter dan eerst... dagen lang voor de tv hangen, om 11 uur mijn eerste biertje en de hele dag niks uitvreten, behalve als ik een wedstrijd had. Nu zijn mijn sportprestaties met het stoppen met drinken en roken 1000x verbeterd! Woehoe!

PS: Gelukkig voel ik me al wat beter, iki denk dat het aan die twee enorme bakken sterke koffie in de stad lag. Ik ga gewoon trainen vanavond, lekker puh!

XXX

[Runningliesje]

Ik herken het wel hoor Made! De supermarkt blijft voor mij ook een gevaarlijk terrein. En ja, als je eenmaal begint... Dan wil je roes. Jammer genoeg kan je daar keihard uit knallen (volgende dag). Goed iig dat je straks aan de koffie gaat! Topper!

Kom op, morgen op het dagpact!

[stientje]

madeleine, wat fijn dat je er eerlijk over bent. ik drink nu een glas prosecco, het is het laatste wat ik in huis heb en heb ook verder niets gekocht. dat dan weer wel.... ik ben gewoon moe, moe van echt alles soms. van mezelf, door het drinken, wat het me NIET gebracht heeft, moe van t zorgen van drie heerlijke mannen, t zorgen voor mezelf, want dat vind ik heel essentieel, zowel lichamelijk maar zeker ook geestelijk, dmv beeldhouwen, musea etc...

ik ben t ook wel eens zat, echt maar, maar tegelijkertijd weet ik wat ik waard ben en waar ik heen wil. misschien is dat een taak voor jou, madeleine, wat il jij, wat wil je bereiken, wat zijn je mogelijkheden? als je meer doel en structuur hebt (en dan bedoel ik niet structureel drinken, haha) in je leven, kan dat je helpen. hoewel dat echt niet voor iedereen is weggelegd. maar misschien voor mesnen met een alcoholprobleem essentieel, ik weet t niet...

ik kreeg l ee uitnodiging voor een borrel nt, die neem ik niet aan. hierna ga ik koken en misschien lekker in abd. ik had in de tuin willen werken vanavond... teveel hooi op mijn vork dat wil ik niet meer. maar te weinig al helemaal niet. ik heb vandaag een belangrijke opdracht geweigerd, gewoon omdat ik niet NOG twee manden 6 a 7 dagen per week wil werken. wat dan wel zou moeten. ik kies nu even voor mezelf, ik heb er maar één....

[Madeleine]

Wijfie, meer dan tien jaar geleden zat ik in een lange relatie. Ik was verloofd en we woonden samen in ons koophuis. Hij was gewelddadig. Een relatie met cola en zonder drank. Daarna heb ik nog veel vriendjes gehad, maar na drie maanden was ik het altijd wel zat. De laatste vier jaar ben ik bewust alleen. Ik had veel problemen en ik wilde het een ander het niet aandoen om er middenin te vallen.

Ik weet dat relaties niet zo zijn zoals we op de televisie zien. Maar iedereen heeft weleens een lief moment, toch? Dat lieve moment zou ik ook weleens mee willen maken. Want ik zit continu in mijn eigen wereld en niemand die me eruit trekt. En ik hoef niet gered te worden, ik red mezelf wel, maar gewoon even iets liefs.

[Madeleine]

Stientje, het is iets waar ik eerlijk over wil blijven. Iig op het forum. Want als ik erover ga liegen, of het verzwijg, dan kan het alleen maar slechter worden.

Er zijn ongelofelijk veel dingen die ik wil. Reizen, naar school gaan, jong blijven. Ik weet wel dat ik het waard ben, maar zelfs ik kon de mij van de afgelopen dagen wel schieten. En ik ben er nog niet achter hoe ik mij dan weer terugvind. Ik word gewoon op een gegeven moment een gigantische zeur, niets is goed en alles is rot en zeuren. Oneindig zeuren. Blegh, dan kan ik mezelf ook wel wat doen. Maar hoe kom ik er uit zonder naar de fles te grijpen? Dat is iets waar ik nog steeds niet achter ben. Want ik ken geen andere oplossing. Nooit gekend volgens mij.

[stientje]

@madeliene, je hebt denk ik veel te verwerken gehad... kies een pad die jou gelukkig maakt, en weg voor jou eerst. en op jouw pad kom je ongetwijfeld mensen tegen, kruisingen... kies met je gevoel.

het is niet heilig, daarom sta ik ook op dit moeilijke punt in mijn leven, van geen enkele man heb ik ooit meer gehouden dan va deze schat, op mijn kinderen na, die allemaal mannen zijn, haha... maar serieus, ik sta blijkbaar ook op t kruispunt. maar daarbij zou ik iemand moeten loslaten die me veel te dierbaar is. en heeeeeeeeeel soms, denk ik... kunnen we vrienden blijven... de tijd zal t leren...

ik ga over op de thee en ff eten koken voor de kids, eentje eet op zijn werk, ik heb totaal geen trek....

[Runningliesje]

Madeleine, bij deze een dikke knuffel en een aai over je bol. Dat verdien je! Het is niet makkelijk.

Maar tegelijkertijd geeft ik je ook een schop onder je ****, die verdien je ook, en dat weet je.

Ik ben soms best lief, maar ook direct.

Kom op dames (Stien en Made), pak jezelf op, laat je niet neerslaan door de alco, ook al is het de "laatste". Ik kwam er net achter dat ik ook nog een klein flesje wijn in de koelkast heb staan, in plaats van het op te drinken omdat het op moet spoel ik weg. Veel beter!

Ga ervoor! Ik denk aan jullie!

[Runningliesje]

Zo, de gootsteen heeft genoten van dat laatste flesje wijn! Straks heb ik een ladderzat riool

[stientje]

en de fles is niet HEILIG! heeft het je ooit tot inzicht gebracht, een orakel????? nee schat, dat moet je grijze massa doen...

[Madeleine]

Ik hoor toch net een mooie uitspraak. Wist niet eens dat Albert Einstein daar aan deed.

Albert Einstein Je kunt de problemen in je leven niet oplossen met dezelfde soort gedachten als die waarmee je de problemen in je leven hebt geroepen.

RL, ik waardeer het alleen maar. Maar de volgende keer minder hard schoppen, mijn kont begint al blauw te worden.

[stientje]

oh RL, wijn is er wel in huis hoor, maar t laatste beetje kleine flesje prosecco is op. de rest laat ik staan. wijn zat hier, maar daar taal ik niet naar... ik heb mijn lesje geleerd...

ook al voel ik me zo alleen, ik ben het NIET

[bolletje]

Originally posted by: Madeleine
Goedemiddag!

Ik zal maar gelijk met de deur in huis vallen; Ik drink.

Ik ben er gewoon ook even klaar mee. Met het leven. Met het nutteloos thuis zitten. Met het ouder worden. Met het alleen zijn. Vooral het alleen zijn. Ik zou zo graag iemand willen om tegenaan te zeuren. Ik heb een gesprek met mijn moeder, mijn moeder bespreekt het met haar vriend. Mijn vader vraagt mij hoe het is geweest, bespreekt het later met zijn vrouw. En ik? Ja, ik zit maar met mijn gedachten en kom er verdorie niet uit. Ik hoef nog niet eens te praten, maar gewoon iemand die na de gesprekken een arm om me heen legt en me een kus op mijn voorhoofd drukt en misschien zegt; Het komt wel goed, schatje! (blijft een geweldige reclame overigens)
.quote>

Madeleine je bent nog vergeten erbij te schrijven dat het gisteren ook weer eens niet gelukt is met koken.
Ja (zucht) je kan wel meer smoezen gaan verzinnen maar je bent gaan drinken, klaar uit.
Je maakt je zo afhankelijk van je behoeften, en ziet zoveel dingen die je niet hebt, dan is het niet zo moeilijk om dat als rede te pakken om te gaan drinken.
Maar wat schiet je er mee op als iemand een kus op je voorhoofd geeft en zegt "het komt wel goed schatje", zijn jouw problemen dan opgelost????? Nee, niet dus, je zal zelf actiever moeten zijn, niet blijven zitten wachten tot de prins op het witte paard bij je komt en je uit de slaap ontwaakt met een kus, want die zal nooit komen. Jij moet jezelf een schop onder je kont geven, EN STOP MET DRINKEN

[Runningliesje]

Sorry voor je blauwe kont Madeleine, mss neemt het de trek in die zooi weg? Ben het wel met Bol eens, smoezen zat, altijd. Geld voor mij ook hoor, maar dan ga ik andere dingen doen. En idd geef jezelf nog maar een blauwere kont, want uiteindelijk moet jij die schop geven!

Stientje, ook al taal je er niet naar, gooi het toch weg die drank. Echt, het is bloedlink om het in huis te hebben als je nog zo kwetsbaar of juist euforisch bent. Het zal een opluchting zijn, geloof me!