kennismaking

[FBJH]

 

Beste lotgenoten, mijn naam is Frank en ik ben, hoe kan het ook anders, sinds lange tijd benzo verslaafd. Sinds jaar en dag ben ik verslaafd aan de benzo Bromazepam 3 mg. Oorzaak: een hevige en hardnekkige angst (en paniek) stoornis. Een paar maanden geleden is, na twee mislukte klinische (opname) pogingen, de ambulante detox van start gegaan. Ik ben met 10 tabletten x 3 mg = 30 mg begonnen. Sinds afgelopen weekend zit ik op 7,5 tablet per dag. De laatste twee weken van deze maand zou ik dan op 7 moeten gaan zitten. Op het moment van dit schrijven ga ik door een regelrechte hel. Horror in je hoofd. Al dagen lang sta ik met extreme tot zeer extreme angst op en loop ik met een strakke band om mijn hoofd vanwege de bijna continu aanwezige spierspanningshoofdpijn. Ook onrust, neerslachtigheid, extreme vermoeidheid en hevige dissociatie (depersonalisatie en derealisatie) zijn in een slechte periode aan de orde van de dag. Begin vorige week heb ik nog een aantal dagen gehad, waarbij ik nauwelijks klachten had, toen ik nog op 8 tabletten stond. Ik kon toen ook veel meer prikkels aan, bijvoorbeeld met muziek bezig zijn. Op mijn uitdrukkelijke wens heeft mijn psychiater mij promethazine voorgeschreven, dat ondermeer rust in je hoofd moet brengen. Nadeel van dit niet verslavende middel is dat je er flink door aankomt. Ten slotte slik ik ook 40 mg Fluoxetine per dag (anti depressivum). Ik ben dik 15 kilo aangekomen. Sinds afgelopen weekend is het iedere dag "overleven" geblazen vanwege de ernst van de klachten. Het lijkt of ik op dit moment in zeer beperkte mate tegen prikkels kan, hetgeen zeker te maken zal hebben met de afbouw icm nog niet de juiste balans gevonden te hebben in wat ik overdag wel aankan en wanneer ik over de schreef ga. Bij zware overprikkeling krijg ik de dag en dagen erna altijd een zware terugslag. Ik heb het gevoel alsof ik geen filter meer in mijn hoofd heb zitten, waardoor alle licht en geluid keihard binnenkomen. Ook voel ik vaak dat ik tegen een emotionele ontlading aanzit, hetgeen zeker met de afbouw te maken heeft. De ochtenden en op hele slechte dagen ook gedurende de middag, is het puur overleven geblazen en zoek ik mijn toevlucht vaak tot hulplijnen, de Luisterlijn maar zeker ook 113. Pas in de avond wordt het wat rustiger en nemen de zwaarste klachten af. Dit hoor je overigens vaak bij een angststoornis. Dit heeft met hormonen te maken: cortisolen, adrenaline, melatonine. Het aantal keren dat ik alleen dit jaar al met de genoemde hulplijnen en de huisartsenpost van het ziekenhuis heb gebeld, is niet meer te tellen. Zoals iedereen , die met deze verschrikkelijke verslaving te maken heeft, zal het ermee eens zijn dat de kwaliteit van leven nihil is. Gelukkig slaap ik goed ! Uiteraard ben ik onder behandeling. Het lastige is dat ik door de verslaving nog niet met een therapie, zoals bijvoorbeeld cognitieve gedragstherapie, kan beginnen. Hiervoor moet je eerst clean zijn.

 

[doorbijter]

@FBJH allereerst welkom op het forum. De klachten die je beschrijft horen exact bij ontwenning. Mocht je nog niet bekend zijn met de ashton manual, dan adviseer ik je deze echt te lezen. Dit zal een hoop duidelijk maken. Ook bv de mogelijkheid om over te stappen op diazepam. Dit is beter af te bouwen. Verder nodig ik je uit in de dagelijkse huiskamer. Hier komt iedereen bijeen om de dagelijkse klachten, overwinningen ed te bespreken. Je vind dit onze ditjes, datjes en dagraad. Daar is eigenlijk altijd wel iemand die reageert. Zelf ben ik momenteel niet zo actief op t forum. Na 7 maanden gebruik van lorazepam, Ben ik nu al 3 jr in 9 maanden aan het afbouwen. Maar spiegel je niet aan mij. Ik ben wel een ernstig geval. Ik heb de finishlijn in zicht maar de laatste loodjes zijn verrekte zwaar. Ik ken dus de hel die jij beschrijft zeker. Sterkte. 

[Dikkie]

@FBJH, het klopt allemaal wat doorbijter zegt. kom naar onze huiskamer. die van vandaag is al geopend. verkijk je er vandaag noet op wat er is gepost. volgens mij heeft iedereen de kolder of de zon een beetje in de kop. er staat vandaag ff weinig on over afbouwen maar voor het eerst sinds ik hier ben een luchte dag met dieren foto's en brandweermannen haha. maar we steggelen allemaal met de zelde soort problemen en  dat zijn die vervelende pammen. echt echt je valt hier in een soort vriendenclub waar iedereen welkom is. je word begrepen en krijgt steun. dat zijn de eerste levensbehoeftes.

[FBJH]

Beste "Doorbijter",

Bedankt voor je uitgebreide reactie. Echter, diazepam is een benzo dat ik absoluut niet kan verdragen. In oktober 2019 ben ik twee dagen opgenomen geweest en zijn ze gestart met een switchbehandeling naar Diazepam. De angst en dissociatieve klachten werden echter van kwaad tot erger. Naast ook nog het feit dat ik me in een veel te prikkelrijke omgeving bevond, ben ik na 2 of 3 "horror" dagen naar huis gegaan om vervolgens verder te gaan met een ambulante detox. Terwijl iedere verpleegkundige, psychiater en verslavingsartsen mij zelfs garandeerden dat ik 5 dagen door een hele grote zure appel heen moest bijten, voordat de diazepam bij me zou aanslaan werden de klachten van kwaad tot erger. Ik was toen al thuis. Ik heb 5 dagen lang de gehele dag in absolute psychische nood gezeten en ik weet niet hoe vaak naar de crisisdienst gebeld. Ik durfde zelfs niet meer te bewegen door de angst. Ik zat de hele dag in mijn ondergoed in de huiskamer te kreperen van de angst. Na diverse noodkreten te hebben uitgeslagen naar de verslavingsinstelling, werd door een psychiater na 5 pure overlevingsdagen bepaald dat ik beter terugkon naar de oude benzodiazepine, waarvan ik er thuis gelukkig nog had liggen.

Na die oude en vertrouwde Bromazepam ingenomen te hebben kwam ik in minder dan een uur van de hel in de hemel terecht. Mijn angst was weg, mijn hevige nachtelijke aanvallen van angst en agitatie (die ik met Bromazepam nog nooit had gehad), verdwenen als sneeuw voor de zon. Het lag dus aan die smerige Valium tabletten, waar ik absoluut niet tegenkon. Het heeft een haar gescheeld of ik had 112 gebeld. De drie laatste tabletten Diazepam heb ik demonstratief door het toilet gespoeld. Weg met die afschuwelijke rotzooi ! Zo zie je maar dat iedere patiënt weer anders kan reageren op medicijnen. Deze nachtmerrie heeft zich eind oktober van het afgelopen jaar afgespeeld.

9 augustus 2020 bewerkt door FBJH

[doorbijter]

@FBJH, Frank, dan snap ik heel goed dat je niet op diazepam wilt overstappen. De enige optie die je dan nog hebt is je tempo aanpassen. Kun je de stapjes nog kleiner maken, bv een kwart tabletje eraf per keer? En als dat ook teveel is, kun je overwegen om met een vijl en precisieweegschaal aan de slag Te gaan. Zo kun je zo geleidelijk mogelijk en zo langzaam mogelijk als prettig voor jou is, afbouwen. Ben je trouwens al weer een beetje bijgekomen van de laatste mindering?

[FBJH]

Hallo Doorbijter, gisteren, vooral in de middag, was ik tijdens een wandeling eindelijk weer eens angstvrij. Ook de enorme spierspanningshoofdpijn was er niet. Ik wandel door de weilanden met een paraplu met UV coating en een UV zonnebril. Op een bankje heb ik de Luisterlijn gebeld. De ochtenden blijven het zwaarst. Dat heeft met hormonen te maken en het feit dat ik dan nog een deel vd medicatie moet innemen. Bovendien moet ik dan nog ontbijten. Ook in betere periodes blijven de ochtenden zwaar. De angst zakt dan in de loop van de dag af. in de avond zijn de klachten vaak het minste aanwezig. Dit zie je vaak bij een angststoornis. Uiteraard speelt momenteel de detox een belangrijke rol in de ernst van de klachten en extreme prikkelgevoeligheid. Naar mijn psychiater, die overigens maar één dag per week voor de verslavingsinstelling werkt, waar ik nu onder behandeling ben, heb ik een mail gestuurd dat als vrijwel elke dag een soort "overlevingsdag" gaat worden, vanaf nu 7,5 maand lang (ik zit nu op 7,5 x 3 mg Bromazepam, ik ben met 10 tabletten begonnen) ik erop sta dat ik de afbouw wil vertragen naar maximaal een halve tablet per maand en geen hele, zoals nu het geval is. Al doe ik er twee jaar over. De ontwenningsklachten moeten wel draaglijk blijven en dat is op dit moment zeker niet meer het geval. Dit houd ik geen maanden en maanden, vrijwel iedere dag vol. En idd, volgens de Ashton Manual ligt de regie bij de patiënt en niet bij de behandelaars. Gr. Frank P.S. De begeleiding tijdens mijn huidige afbouwtraject is overigens ver beneden de maat. Slechts eenmaal per maand een persoonlijk gesprek en tussendoor een paar telefoontjes en mailtjes. Daar kun je het dan mee doen. Onacceptabel ! Vóór de corona crisis had ik bij dezelfde organisatie, maar toen in Maastricht, iedere week een gesprek met mijn casemanager. Een paar maanden geleden ben ik overgeplaatst naar een andere, pas geopende nieuwe locatie bij mij in de buurt, waar ik ook met een andere casemanager en psychiater te maken kreeg. Ondanks de versoepeling van de coronamaatregelen, alweer een tijdje geleden, blijven ze vasthouden aan slechts één persoonlijk gesprek per maand. Alle Corona beschermingsmiddelen zijn aanwezig. De betrokken behandelaars kunnen zelf nog niet eens antwoord geven op de vraag waarom het aantal contactmomenten zo drastisch is verlaagd. Waardeloos.......

11 augustus 2020 bewerkt door FBJH

[FBJH]

Beste Lotgenoten,

Hoewel ik al de hele week met extreme angst opsta, mede door de detox, heb ik vandaag, do 13-08, tot dusver te maken met gruwelangst. Ik lag net nog letterlijk  op de vloer te kreperen vd angst dichtbij een brandende kaars en rustgevende beelden van tropische palmstranden op tv. Op de eerdere dagen deze week, zakte deze angst miv de middag gelukkig af. Nou heeft zich het volgende voorgedaan. Vanmorgen heb ik, omdat ik niet meer genoeg tabletten in huis had, één tablet minder kunnen slikken. Ik had ipv 7,5 tablet, 6,5 tablet geslikt. De anti depressiva had ik gelukkig nog wel voldoende in huis. Na 10.00 uur ben ik met extreme angst naar de apotheek gegaan om de nieuwe medicatie op te halen. Ik had water meegenomen zodat ik de laatste benzo alsnog snel kon innemen. Daarna  moest ik voor iets anders met mijn scooter nog door naar het ziekenhuis voor bloedafname. Dit heeft niks met de angststoornis te maken. Thuis aangekomen kwam ik in zo'n extreme angst terecht, dat ik niet wist waar ik het zoeken moest. Ik heb serieus overwogen om 112 te bellen. In plaats daarvan heb ademhalingsoefeningen gedaan, heb ik veel water gedronken en ben ik dus op grond in de woonkamer gaan liggen. De angst gaat bij mij vrijwel altijd samen met hevige spierspanningshoofdpijn en dissociatie. Zou dit met de (mindere) medicatie te maken kunnen hebben gehad  of met iets anders. Tijdens de huidige dosis (vanaf 1-8-2020) heb ik sowieso het gevoel bijna niet meer tegen prikkels te kunnen. Gr. Frank