Noodkreet voor mijn dochter!

[jari]

Hallo, mijn naam is Marion. Mijn 19-jarige dochter heeft anorexia, met binge-eating. Sinds juli 2017 probeer ik mijn dochter aan te melden bij een kliniek voor eetstoornissen. Helaas heb ik sindsdien zeer teleurstellende ervaringen met twee klinieken gehad. Bij één kliniek werd ze klakkeloos afgewezen met als reden: de afstand en haar leeftijd, terwijl op hun website notabene duidelijk staat vermeld dat betreffende kliniek kinderen en jongeren behandelen tot 23 jaar uit heel Nederland (!).... Bij de andere kliniek werden wij, ouders, vanaf het eerste contact volledig buiten spel gezet, waarbij onze dochter uiteindelijk het advies kreeg dat zij zélf mocht beslissen of zij behandeld wilde worden of niet....Onze dochter zat op dat moment in de ontkenningsfase, dus u begrijpt het al.....dat feestje ging niet door. Inmiddels heb ik haar via onze huisarts bij een derde kliniek voor spoed weten aan te melden. De afspraak voor spoed intake staat nu gepland op 30 november a.s. Helaas geldt ook hier een wachttijd van ca. zes weken! Het gaat echter inmiddels zo slecht met mijn dochter, (BMI 14,5) dat ik bang ben dat zij het niet gaat redden in de overbruggende periode. Mijn dochter eet óf bijna niets meer, óf ze begint met muizenhapjes welke dan overgaan in enorme eetbuien, waarbij zij tussendoor alles weer uitbraakt. Zij is de controle volledig kwijt. Hierdoor verliest ze erg snel gewicht. Momenteel weegt ze 48 kg. bij een lengte van 1.82 m. Onze huisarts heeft getracht om onze dochter in het ziekenhuis in onze regio op te laten nemen. In dit ziekenhuis is er namelijk sinds kort een afdeling voor anorexia patiënten, o.l.v. een kinderarts. Helaas kreeg ik vandaag bericht dat zij daar niet terecht kan, omdat deze afdeling uitsluitend voor jongeren tot 18 jaar bestemd is. Voor haar is er dus geen tussentijdse (noodzakelijke) medische hulp, m.u.v. een wekelijks bezoek aan de huisarts. Ondertussen moeten wij met lede ogen aanzien hoe onze dochter wegkwijnt. Ik ben ten einde raad! Is het dan werkelijk zo slecht gesteld met onze gezondheidszorg, dat je kind uiteindelijk half dood moet neervallen alvorens er medisch wordt ingegrepen?

[moderator]

Dag Marion,

Allereerst bedankt voor je bericht. Wat rot dat je het gevoel hebt dat de gezondheidszorg jou en je dochter in de steek laat. Ik hoop dat je op dit forum in contact kunt komen met lotgenoten. Wellicht is de onderstaande link behulpzaam:

http://www.amarum.nl/upload/documenten/Handleiding_Wat_als_mijn_kind_een_eetstoornis_heeft.pdf

De huisarts is in jouw geval het eerste aanspreekpunt en tevens de verwijzer naar specialistische zorg en behandeling van je dochter. Ik lees dat de intake op 30 november zal plaatsvinden. Je mag er van uitgaan de urgentie voor (spoed)behandeling in een intakeprocedure goed uitgevraagd zal worden. Het klopt dat je dochter bij wet meerderjarig is en dus zelf mag besluiten of ze wel of geen behandeling wil. Ook voor informatieverstrekking aan ouders is een toestemmingsverklaring nodig die je dochter dient te ondertekenen. Ze mag er echter ook voor kiezen dit niet te doen en dan mag een kliniek geen behandelinhoudelijke informatie verstrekken, hoe tegenstrijdig dit ook klinkt.

Blijf vooral in contact met je dochter. Heel veel sterkte gewenst!

 

Met vriendelijke groet, de moderator

 

 

 

[Kzegmaarzo]

Ik hoop dat jullie inmiddels de juiste hulp  hebben gevonden. Misschien dat jullie wat hebben aan de site www.proud2bme.nl Daarop ervaringsverhalen, tips, beoordelingen van klinieken en chatten met een hulpverlener of vrijwilliger.

Wat het eten zelf betreft: het kan schelen om te zorgen voor complexe koolhydraten, eiwitten, vetten en vezels bij elk eetmoment. Dan ook minder kans op binge eten, omdat je je eerde verzadigd voelt. Zelf boulimia/anorexia gehad, nadat snoepen, dat overging in pakken koek, totdat het vreten en braken werd. Door een ander voedingspatroon, ook biogene-aminenarm, en wat voedingssupplementen is het mede overgegaan. Was wel na de hulpverlening, die deels hielp, door de regelmaat die ik kreeg maar die niks deed aan het onderliggende probleem. Toen ik bij een natuurgenezer kwam, die mijn hielp, was mijn eetstoornis in elk geval niet meer zo ernstig. Zeker ook belangrijk om aan het onderliggende emotionele probleem te werken.